قرار گرفتن مراکز نظامی و پادگانها در داخل بافت شهری همزمان با گسترش افقی شهرها، مشکلات عدیدهای را در مأموریت های محوله پادگان و کاهش کارآیی آن به وجود آورده که این امر به خودی خود تهدیدی جدی در ایفای صحیح مأموریت ها محسوب می شود. هدف از این پژوهش شناسایی ابعاد و مولفه های مکان گزینی پادگان های نظامی با روش آمیخته می باشد. جامعه آماری این پژوهش شامل فرماندهان و استادان دانشگاه های نیروی مسلح (نزاجا و ناجا) می باشند و برای تجزیه و تحلیل داده ها از معادلات ساختاری با نرم افزار Smart PLS استفاده شده است. در این پژوهش مولفه های مکان گزینی پادگان های نظامی را شناسایی نموده و متغیرهای تاثیرگذار در هرمولفه را مشخص، و با نظر خبرگان دسته بندی شده است، و در نهایت جهت بهبود آنها پیشنهاداتی ارائه شده است. نتایج حاکی از آن است که مولفه های تاثیر گذار بر مکان گزینی پادگان های نظامی عبارتند از: آمایش سرزمینی، جغرافیای منطقه، اصول ملاحظات پدافند غیر عامل، زیر ساخت های اساسی و شاخص های نظامی و نوع یگانها می باشد. به عبارتی توجه به شاخص های بررسی شده، تاثیر معناداری بر جانمایی پادگان های نظامی می تواند داشته باشد.