هدف این پژوهش، شناسایی عوامل مؤثر بر تشکیل انواع اتحادهای استراتژیک بین المللی است تا مدیران سازمان با شناسایی نیازها و اهداف استراتژیک سازمان خود بتوانند بهترین نوع اتحاد استراتژیک را انتخاب کنند. کلیه عوامل مؤثر بر انواع اتحادهای استراتژیک بین المللی در صنایع تولیدی ایران با استفاده از بررسی دانش موجود در قالب الگوی اولیه شناسایی و سپس بر اساس مصاحبه با خبرگان صنعت و دانشگاهی، الگوی ثانویه طراحی شد. جامعه پژوهش در مرحله کیفی شامل استادان دانشگاه های سراسری تهران و مدیران عالی صنایع تولیدی با تجربه تشکیل اتحادهای استراتژیک بین المللی و در مرحله کمّی شامل شرکت های تولیدی با تجربه تشکیل اتحادهای استراتژیک بین المللی بوده است. در ادامه با روش نمونه گیری غیراحتمالی در دسترس، 190 پرسشنامه در میان شرکت های تولیدی توزیع و عوامل مؤثر بر تشکیل انواع اتحادهای استراتژیک بین المللی بررسی شد. در نهایت با استفاده از آزمون واریانس یک طرفه و دانکن، میزان تأثیر و رتبه هر یک از عوامل بر انواع اتحاد استراتژیک بین المللی بررسی شد و برای تبیین الگو، روش مدل سازی تحلیل عاملی تأییدی به کار رفت. بر اساس یافته ها، صنایع تولیدی ایران به اقتضای شرایط مالی، بازار، زنجیره تأمین، فناوری و نوآوری رفتار متفاوتی در تشکیل اتحادهای استراتژیک بین المللی از خود بروز می دهند.
