یک بعد اساسی که همراه با آن روابط فردی و اجتماعی تغییر می کند، نزدیکی است. هدف از پژوهش حاضر اعتباریابی، بررسی ساختار عاملی و پارامترهای سوال-پاسخ مقیاس نزدیکی رابطه بود. در یک طرح توصیفی- همبستگی و اعتباریابی آزمون، 180 نفر از دانشجویان دانشگاه بیرجند در مطلعه اول و 250 نفر در مطالعه دوم به روش نمونه گیری تصادفی چندمرحله ای انتخاب شدند و مقیاس نزدیکی رابطه (دیبل، لوین و پارک، 2012) را تکمیل کردند. تجزیه و تحلیل داده ها با بررسی همسانی درونی، تحلیل عاملی اکتشافی و تأییدی و پارامترهای تمیز و آستانه و منحنی های آگاهی سوال و آزمون انجام گرفت. نتایج نشان داد که مقیاس نزدیکی رابطه، ساختاری یک عاملی با واریانس تبییین شده 39/63 درصد دارد. روایی عاملی تأییدی نیز به تأیید رسید. ضرایب آلفای کرونباخ 95/0 و 93/0 و ضرایب دو نیمه کردن 89/0 و 88/0 به ترتیب در دو مطالعه به دست آمد. شاخص های سوال پاسخ در سطح مطلوبی بودند. به نظر می رسد مقیاس تک بعدی نزدیکی رابطه و به طور ویژه ساختار 12 عبارتی آن، در دانشجویان از اعتبار و روایی مناسبی برخوردار است.
