منطقه ای شدن در آمریکای شمالی: تفاوت ها و ناسازگاری ها (مقاله علمی وزارت علوم)

چکیده

منطقه گرایی روندی است که از اروپای غربی شروع شده و با گذشت زمان، تحولاتی را به خود دیده است. بنابراین نقطه آغاز مطالعات و نظریه پردازی های منطقه گرایی اغلب منطقه اروپای غربی بوده است. این واقعیت موجب شده که تلاش های نظری و عملی منطقه گرایی در اروپا معیاریبرای شناخت و ارزیابی منطقه گرایی در سایر مناطق جهان باشد. بر همین اساس از زمان برقراری موافقت نامه های همگرایی بین کشورهای آمریکای شمالی یعنی کاسفتا در سال 1989، نفتا در سال 1994 و سپس سازوکار امنیت و رفاه مشترک آمریکای شمالی (اس.پی.پی) در سال 2005 از منطقه آمریکای شمالی هم به عنوان یکی از مناطق دارای پیوندهای همگرایی منطقه ای نام برده می شود. با این حال موافقت نامه های منطقه گرایی یادشده چه از لحاظ عملی و چه از لحاظ مفاهیم به کارگرفته شده در آنها با منطقه گرایی های موجود در سایر نقاط دنیا تفاوت دارند. به نظر می رسد موافقت نامه های یادشده در منطقه آمریکای شمالی" منطقه ای شدن" را به وجود آورده اند که تفاوت های زیادی با منطقه گرایی دارد. بنابراین پرسش مقاله حاضر این است که چرا کشورهای آمریکای شمالی از منطقه ای شدن استقبال اما در برابر منطقه گرایی مقاومت می کنند؟