عوامل مؤثر بر اثربخشی آموزش محیط زیست در ایران؛ سنتزپژوهی یافته ها (مقاله علمی وزارت علوم)

چکیده

باتوجه به روند صعودی انجام پژوهش ها و تحقیقات در زمینه آموزش محیط زیست، در مقالهٔ حاضر سعی شد نتایج کلیهٔ تحقیقات انجام شده در حوزهٔ آموزش محیط زیست گردآوری، و ضمن ترکیب این نتایج، یک دیدگاه واحد و منسجم از عوامل مؤثر بر آموزش محیط زیست در داخل حاصل شود. روش پژوهش مبتنی بر استفاده از روش سنتزپژوهی و جامعهٔ آماری آن شامل کلیه مقالات علمی معتبر در زمینه آموزش محیط زیست بوده که باتوجه به جست و جوی منظم در پایگاه های اطلاعاتی داخل، بر اساس معیارهای ورود، تعداد 206001 مقالهٔ علمی شناسایی و درنهایت، بر اساس معیارهای خروح، تعداد 78مقاله به منظور تحلیل نهایی انتخاب شد. برای فراهم آوردن اطلاعات، از کاربرگ طراحی شده توسط محقق برای گزارش و ثبت اطلاعات پژوهش های اولیه استفاده گردید و به منظور تحلیل یافته ها، از الگوی شش مرحله ای سنتزپژوهی روبرتس با استفاده از روش های کدگذاری باز و محوری استفاده شد. طبق یافته های به دست آمده، از آنجا که آموزش محیط زیست باعث افزایش آگاهی و حساسیت زیست محیطی می شود، به عنوان مهم ترین روش در آموزش افراد در جهت شناسایی و مقابله با مشکلات زیستی محسوب می شود. در این راستا، آنچه بر اثربخشی این آموزش تأثیرگذار بوده است، متأثر از این 6عامل است: نیازسنجی، به کارگیری روش های آموزشی، آموزش رسمی، آموزش غیررسمی، آموزش همگانی و آموزش مادام العمر. طبق یافته ها، آموزش رسمی با کمبودها و ضعف هایی مواجه بوده و آموزش غیررسمی در این زمینه اثربخش تر بوده است.