سنت گرایی به عنوان یکی از جریان های نیرومند فکری دنیای معاصر، از طریق نقد نشانه های دنیای جدید و نظام آموزشی و فرهنگی آن، خواهان ایجاد نظم جدیدی در عرصه فرهنگ، علم، و آموزش است. این جریان، به پشتوانه بهره مندی از یک سنت فکری فلسفی و عرفانی، توانسته است در دهه های اخیر ذهن های بسیاری را در کشورها و فرهنگ های مختلف متوجه خود کند. بر این اساس، بررسی برنامه های آموزشی و علمی موردنظر جریان سنت گرایی معاصر که در ایران بیش از هرکسی خود را مدیون اندیشه های سید حسین نصر می داند امری موجه است. در این مقاله تلاش می شود با توجه به نقدهای این جریان فکری، به ویژه سید حسین نصر، به محتوا و ساختار علوم جدید و نظام علمی هم سو با آن، پیشنهادهای جایگزین در رویکردی میان رشته ای به بحث گذاشته شود. ازاین رو به کمک نگاه میان رشته ای سنت گرایان در نقد دنیای معاصر ازیک سو و پیشنهاد جایگزین آن ها مبنی بر بازگشت به متافیزیک سنت و نه تنها دنیای گذشته از سوی دیگر، مجالی برای فهم کلیت این نظام اندیشگی که هم زمان از دانش هایی چون فلسفه، الهیات، عرفان، تاریخ، روان شناسی، هنر، سیاست و علوم دقیقه برخوردار است فراهم می شود. در هر دو وجه، سنت گرایان، فهم درست و دقیق متافیزیک سنت را، شرط هرگونه داوری و قضاوت درباره ضعف ها و تاریکی های عصر مدرن و ضرورت گذر از آن طرح کرده اند. در این نوشتار تلاش می کنیم آینده نظام علم را برمبنای نگاه انتقادی سید حسین نصر به نظام علمی موجود که در متافیزیک وارونه عصر مدرن ریشه دارد، معرفی و بررسی کنیم.