هدف پژوهش حاضر، تبیین پیش نیازها و سازوکار برنامه درسی میان رشته ای دانشگاهی به منظور تحقق معرفت جامع است. روش پژوهش این مقاله، توصیفی تحلیلی و استنتاجی بوده و در پی پاسخ به دو پرسش است؛ 1. پیش نیازهای برنامه درسی میان رشته ای دانشگاهی چیست؟ 2. سازوکار تحقق معرفت جامع حاصل از برنامه درسی میان رشته ای در آموزش عالی، چگونه است؟ یافته ها نشان داد که «عمده ترین پیش نیاز برنامه درسی میان رشته ای دانشگاهی، درک اهمیت میان رشته ای در راستای خودرهبرسازی یادگیرنده است». لازم است دست اندرکاران این حوزه دریابند که تقسیم موضوع ها به مواد درسی مجزا، برقراری ارتباط میان مفاهیم را دشوار می کند. رویکرد موضوع محور کنونی، سبب پرورش نیافتن مهارت های فکری سطح بالا و نیز بی توجهی به ابعاد بینشی و مهارتی یادگیری می شود. همچنین ازآنجاکه منظور از معرفت جامع، نوعی یادگیری است که دربردارنده هم زمان شناخت، بینش و مهارت باشد، بنابراین، برنامه درسی دانشگاهی باید به گونه ای باشد که فراگیران بتوانند به همه ابعاد معرفت جامع دست یابند. سازوکار میان رشته ای، درصدد فراهم کردن فرصت بحث و تفکر، آشنا کردن استادان با رویکرد های نوین تدریس، سنجش نیاز های محلی و ملی و مشاهده نتایج در محتوای برنامه درسی، و به کارگیری روش مناسب ارزشیابی از برنامه های درسی است. با بهره مندی از برنامه درسی میان رشته ای می توان به تحقق معرفت جامع که هدف والای دانشگاه است، کمک کرد.
