هدف این مقاله، مطالعه علم سنجی و تحلیل شبکه های همکاری نویسندگان و مؤسسات در مقاله های منتشرشده در فصلنامه مطالعات میان رشته ای در علوم انسانی، طی شماره های نخست تا بیست و هفتم است؛ در این راستا تعداد تولیدات، الگوهای تألیف، پرتولیدترین افراد و مؤسسه ها، ویژگی شبکه های همکاری در مقاله های فصلنامه و همچنین تخصص موضوعی پدیدآورندگان، مورد بررسی قرار گرفته است. این مقاله دارای رویکرد کاربردی است و با استفاده از شاخص های علم سنجی و تحلیل شبکه های اجتماعی، انجام شده و از نرم افزار تحلیل شبکه یو.سی.آی.نت، برای ترسیم و تحلیل شبکه های همکاری علمی استفاده شده است. نتایج این پژوهش، نشان می دهد که 185 مقاله در شماره های نخست تا بیست و هفتم فصلنامه منتشر شده است که 272 پژوهشگر از 70 دانشگاه و مؤسسه پژوهشی در نگارش آن دخیل بوده اند. بررسی شبکه همکاری پدیدآورندگان مقاله ها نشان دهنده تمایل بیشتر پژوهشگران به تولیدات انفرادی و یا مشارکت در گروه های کوچک است. به طورکلی 65/48 درصد از مقاله ها به صورت انفرادی و 35/51 درصد نیز از طریق همکاری علمی دو یا چند پژوهشگر تألیف شده است. مطالعه شبکه همکاری علمی دانشگاه ها و مؤسسه های پژوهشی در مقاله های فصلنامه با استفاده از شاخص های مرکزیت، بیانگر این است که دانشگاه های شهید بهشتی، تهران، علامه طباطبایی، تربیت مدرس و خوارزمی از نقشی کلیدی و مرکزی در شبکه برخوردار بوده اند. همچنین حوزه های موضوعی علوم تربیتی، علوم سیاسی و مدیریت، دارای بیشترین سهم در مقاله های منتشرشده در فصلنامه بوده اند.
