آسیب شناسی سازمانی فرایندی شناختی در راستای تشخیص علت، فرایند توسعه و رشد و پیامد یک مسئله سازمانی به منظور تعیین اقدامات لازم در جهت بهسازی عملکرد سازمان است. در هر سازمانی فرایند آموزش فرایندی مبتنی بر یادگیری برای ایجاد تغییرات نسبتاٌ پایدار در فرد است تا او را قادر به انجام بهتر کار، بهبودبخشی توانایی ها، تغییر مهارت ها، دانش، نگرش و رفتار اجتماعی متناسب نماید. با استفاده از گروه های کانونی، به آسیب شناسی این آموزش ها پرداخته شده است. این تحقیق با توجه به نتایج قابل استفاده آن، از نوع کاربردی و روش تحقیق آن نیز توصیفی و جامعه آماری تحقیق جمعی از استادان، تدوین کنندگان دوره های آموزشی و مدیران و خبرگان آموزش های هوایی می باشند که به روش نمونه گیری غیر احتمالی هدفمند غیر نسبتی در دسترس، تعداد 30 نفر انتخاب گردیدند. داده های لازم با تشکیل سه گروه کانونی جمع آوری و در چارچوب مدل اندام وارگی یا ارگانیکی تجزیه وتحلیل شدند. نتایج تحقیق حاکی از آن است که فرایند اجرای دورهای آسپ بر اساس این مدل در چهار بعد علل ایجاد، مکانیزم اثر، تغییرات ایجادشده و پیامدهای کارکردی، در هر چهار مرحله (نیازسنجی، طراحی و توسعه، اجرا و ارزیابی) دارای آسیب هایی می باشد که پس از شناسایی آنها نیازمند اتخاذ راهکارهای اصلاحی پیشنهادی برای برون رفت از آسیب های احتمالی موجود است.
