این مقاله قصد دارد با استفاده از مدل عملیاتی مانوئل کاستلز در کتاب خود، «قدرت ارتباطات» تحت عنوان شبکه های ذهن و قدرت که با استفاده از فرضیه نشان گرهای بدنی و پژوهش های علم اعصاب آنتونیو داماسیو و همچنین، مدل برانگیختگی شبکه ای آبشاری رابرت انتمن توانسته به تحلیل چگونگی همگامی عموم مردم آمریکا در حمایت از جنگ آمریکا به عراق در شرایط فقدان دلایل لازم و منطقی برای این جنگ بپردازد، به تبیین چگونگی بهره گیری آمریکا از مباحث هسته ای ایران در راستای دستیابی به همین هدف بپردازد. فرضیه مقاله این است که «ایالات متحده آمریکا تلاش نموده با تسخیر اذهان مردم آمریکا، در راستای تهدید آمیز قلمدادنمودن فعالیت های صلح آمیز هسته ای جمهوری اسلامی ایران، در دستیابی این کشور به فناوری هسته ای و بهره گیری از آن ایجاد خلل نماید.» بازه زمانی مورد نظر این تحقیق پیش از دوران ریاست جمهوری اوباما می باشد.
