درک پدیدارشناسانه ی کنش اجتماعی در زندگی خوابگاهی دانشجویان دختر دانشگاه فرهنگیان
حوزه های تخصصی:
در تحقیق حاضر به بررسی تجارب زیسته ی دانشجویان دختر ساکن خوابگاه های دانشجویی دانشگاه فرهنگیان از کنش های اجتماعی و درک آن ها از زندگی در این اماکن پرداخته شده است. این پژوهش از نوع تحقیقات کیفی بوده و به روش پدیدارشناسی انجام گرفته است. زمان اجرای پژوهش، بهمن و اسفند سال 1393 بوده و نمونه ها از میان دانشجویان ساکن خوابگاه ها، با استفاده از روش نمونه گیری هدفمند، انتخاب شدند. پس از اشباع اطلاعاتی، تعداد شرکت کنندگان به 16 نفر رسید. جمع آوری اطلاعات با استفاده از مصاحبه ی عمیق و تجزیه و تحلیل داده ها به روش کدگذاری آزاد و انتخابی انجام شد. یافته های حاصل از تجارب زیسته ی دانشجویان، در قالب 5 مضمون اصلی و تعدادی زیر مضمون استخراج شدند. مضامین اصلی استخراج شده عبارت بودند از: دلبستگی به خوابگاه، درک همدلانه، نظم پذیری رضایتمندانه، خودکنترلی، الگوپذیری و تجربه آموزی. در این تحقیق مشخص شد که درک و تجربه دانشجویان از زندگی در این مکان، همان درکی نیست که دیگران (اعم از مسئولین دانشگاه) از این تجربه دارند. دانشجویان کنش های مثبت زندگی در محیط خوابگاه را شامل مهارت های زندگی، سازگاری، مسئولیت پذیری، کنترل رفتار و احساسات، تاب آوری و درک متقابل می دانستند. آن ها جوامع یادگیری ای تشکیل داده بودند که بسیاری از مفاهیم بنیادین زندگی را از آن طریق می آموختند.