پژوهش در آموزش کلاسهای تلفیقی و چندپایه

هدف پژوهش حاضر مقایسه مهارت های اجتماعی دانش آموزان پسر کم شنوای دوره دبستان در مدارس تلفیقی و استثنایی شهر اراک است در پژوهش پس رویدادی حاضر، ۶۰ نفر از دانش آموزان کم شنوا شرکت داشتند که از این تعداد ۳۰ نفر در مدارس ویژه دانش آموزان ناشنوا و ۳۰ نفر دیگر در مدارس تلفیقی شهر اراک به تحصیل اشتغال داشتند در این پژوهش، موقعیت آموزشی به عنوان متغیر مستقل و مهارت های اجتماعی دانش آموزان کم شنوا به عنوان متغیر وابسته در نظر گرفته شده است. دانش آموزان مورد مطالعه از نظر هوش پیشرفت تحصیلی نوع ناشنوایی و دوره تحصیلی همتاسازی شده اند. برای ارزیابی مهارت های اجتماعی دانش آموزان از مقیاسهای درجه بندی مهارت اجتماعی گرشام و الیوت(1990) ویژه دانش آموزان دبستان استفاده شده است که توسط معلم دانش آموزان تکمیل گردیده است. یافته های بدست آمده نشان می دهد که میانگین نمره مهارت های اجتماعی دانش آموزان کم شنوایی شاغل به تحصیل در مدارس تلفیقی از میانگین نمره مهارت های اجتماعی دانش آموزان کم شنوایی شاغل به تحصیل در مدارس استثنایی بالاتر بود ولی این تفاوت از لحاظ آماری معنادار نبود.

هدف: هدف از پژوهش حاضر مقایسه پیشرفت تحصیلی، خلاقیت و جو روانی_اجتماعی حاکم در کلاس های چندپایه و تلفیقی بود. روش: با توجه به موضوع و هدف پژوهش، روش پژوهش حاضر علی-مقایسه ای بود که در پژوهش حاضر جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان در مدارس چندپایه و تلفیقی در سطح استان مرکزی در سال 99-1400 بودند که از جامعه آماری پژوهش تعداد 20 نفر (دانش آموز در مدارس چندپایه) و 20 نفر (دانش آموز در مدارس تلفیقی) به روش نمونه گیری در دسترس به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. ابزار پژوهش، پرسشنامه پیشرفت تحصیلی فام و تیلور (1990)، نگرش نسبت به خلاقیت شیفر (1994) و جو روانی اجتماعی کلاس فریزر و همکاران(1995) بود. یافته ها: جهت تجزیه وتحلیل داده ها از آزمون تحلیل واریانس یک راهه و t مستقل استفاده شد. یافته ها نشان داد پیشرفت تحصیلی دانش آموزان چندپایه (میانگین = 85/118) بیشتر از پیشرفت تحصیلی دانش آموزان تلفیقی (میانگین = 75/87)، خلاقیت دانش آموزان تلفیقی (میانگین = 65/21) بیشتر از خلاقیت دانش آموزان چندپایه (میانگین = 95/13) و جو روانی-اجتماعی حاکم بر کلاس دانش آموزان چندپایه (میانگین = 70/23) بهتر از جو روانی-اجتماعی حاکم بر کلاس دانش آموزان تلفیقی (میانگین = 15/15) می باشد. نتیجه گیری: نتایج نشان داد بین پیشرفت تحصیلی، خلاقیت و جو روانی_اجتماعی حاکم در کلاس های چندپایه و تلفیقی تفاوت وجود دارد.

پژوهش حاضر درصدد بوده است که رویکرد نوین خدمات محوری در تدریس تلفیقی دروس ابتدایی را ارائه دهد. پژوهش با استفاده از روش های پژوهش کیفی در راستای پاسخگویی به سه سوال اساسی شکل گرفته است. سوال اول مبنی بر تبیین مبانی برنامه درسی خدمات محور با استفاده از روش پژوهش اسنادی_استنتاجی پاسخ داده شده است. در ادامه، عناصر اساسی برنامه درسی خدمات محور شامل اهداف، محتوا، رویکردهای یاددهی-یادگیری و ارزشیابی با استفاده از مصاحبه نیمه ساختار یافته و تحلیل داده های حاصل تبیین شده است. در نهایت با بهره گیری از روش پژوهش نظریه ای، الگوی پیشنهادی برنامه درسی خدمات محور طراحی شده است. کلید واژه ها: الگو، برنامه درسی، یادگیری خدمات محور، روش تدریس، ابتداییدر ادامه، عناصر اساسی برنامه درسی خدمات محور شامل اهداف، محتوا، رویکردهای یاددهی-یادگیری و ارزشیابی با استفاده از مصاحبه نیمه ساختار یافته و تحلیل داده های حاصل تبیین شده است. در نهایت با بهره گیری از روش پژوهش نظریه ای، الگوی پیشنهادی برنامه درسی خدمات محور طراحی شده است. کلید واژه ها: الگو، برنامه درسی، یادگیری خدمات محور، روش تدریس، ابتدایی

هدف پژوهش حاضر، پدیدارشناسی تجارب معلمان از آسیب های آموزش در کلاس های چند پایه روستایی و راه کارهای بهبود آموزش در آن ها است. برای درک تجارب زیسته معلمان از روش پژوهش نمودشناسی تفسیری که از رویکردهای پژوهش کیفی و روش تحلیل محتوا است، استفاده شده است. نمونه آماری پژوهش حاضر، بر اساس نمونه گیری هدف مند، از بین معلمانی انتخاب شدند که بیش از دو سال در کلاس های چند پایه سابقه تدریس داشته اند. داده ها از راه مصاحبه های ژرف نیمه سازمان یافته با 12 معلم (6 مرد و 6 زن) در مورد تجارب و ادراک شان درباره سوالات پژوهش جمع آوری و سپس به روش ون منن تحلیل شدند. بر بنیاد یافته های پژوهش، آسیب های آموزش در کلاس های چند پایه شامل کمبود وقت، امکانات و تجهیزات کمک آموزشی، بهره گیری از معلمان کم انگیزه و کم تجربه، شیوه های تدریس ناکارآمد، تفاوت سنی و ترکیب جنسیتی، دو زبانه بودن، ضعف علمی پایه ای ، غیبت زیاد است. بهره گیری از فناوری های آموزشی، انتخاب معلم یار، الگوهای نوین تدریس، حمایت مسئولان، تهیه تجهیزات کمک آموزشی و استفاده از معلمان باانگیزه راه کارهای پیشنهادی جهت بهبود کیفیت آموزش مدارس چندپایه بودند. در پایان می توان چنین نتیجه گیری کرد که با بکارگیری راه کارهای آموزشی و روان شناختی، دانش آموزان چندپایه می توانند پیشرفتی همسان با دانش آموزان کلاس های تک پایه داشته باشند.

مهمترین چالش ها عبارتند از: تمرکز و عدم تخصیص به موقع منابع مالی و اقتصادی به مدارس ابتدایی چند پایه عشایری غیر کوچ رو، پراکندگی و محرومیت مرزی و جنگی منطقه و وجود مدارس ابتدایی چند پایه متعدد روستایی و عشایری و دور دست از مرکز منطقه، عدم مشارکت فعال و همکاری لازم و کافی و به صورت سازمان یافته نهادها، اداره ها، سازمان ها و شرکت های نفتی و تاسیساتی منطقه در کمک و مساعدت های مالی، عدم مشارکت فعال و همکاری سازمان یافته لازم و کافی برخی از والدین متمول و خیرین در کمک های مالی به مدارس چند پایه، نبود یک سند و یا منشور واحد در خصوص تخصیص و اصلاح الگوی مصرف بهینه در مدارس ابتدایی چند پایه عشایری کوچ رو ، نبود ساز و کارهای مشخص حمایتی، اعتباری و مالی نظیر: صندوق های مالی و حمایتی، صندوق های وام های کلان و خرد، سهم خواهی برخی از مدیران مدارس ابتدایی چند پایه عشایری غیر کوچ رو در جهت تخصیص بیشتر منابع مالی و بودجه ای به مدارس تحت مدیریت خود، نبود یک برنامه مدیریتی در خصوص ارائه و فروش محصولات و تولیدات صنایع دستی و هنری عشایری محلی مدارس، بالا بودن هزینه های جاری در مدارس ابتدایی چند پایه عشایری غیر کوچ رو و عدم تطبیق محاسبه آنها با سایر مدارس، نبود عزم جدی در خصوص اجرای سند تحول بنیادین و ضعف در اطلاع رسانی در خصوص ابعاد مالی و اقتصادی سند تحول بنیادین به جامعه هدف عشایری

پژوهش حاضر به بررسی میزان موفقیت و اثربخشی برنامه آموزش تلفیقی - فراگیر در مدارس استان مرکزی پرداخته شده است که نتایج به دست آمده از یافته ها نشان داد که برنامه آموزش تلفیقی - فراگیر مدارس پذیرا موفق و اثر بخش بوده است . جامعه آماری این پژوهش شامل معلمان پذیرا ، معلمان رابط و مربیان پرورشی دانش آموزان دختر و پسر با نیازهای ویژه در استان مرکزی که در سال تحصیلی 99- 1398 به صورت تلفیقی- فراگیر در کنار دانش آموزان عادی مشغول به تحصیل بوده اند. برای جمع آوری داده های لازم در این پژوهش به دو صورت کمی ( پرسشنامه ) و در مواردی کیفی ( نیمه ساختار یافته ) استفاده شد . از نرم افزار SPSS و استفاده از آزمون تی تک نمونه ای برای پرسش های تحقیقاتی شماره دو ، سه ، چهار ، پنج ، شش ، نه ، ده و یازده ، که به بررسی ارتباط بین متغیرهای مربوط به هر کدام از سئوالات تحقیق استفاده شده است . برای مقایسه میانگین ابعاد در بین معلمان عادی و رابط به دلیل عدم نرمال بودن متغیرهای کمی از آزمون ناپارامتری من ویتنی و برای مقایسه نمره کل پرسشنامه از آزمون تی مستقل استفاده شد تجزیه وتحلیل مصاحبه : نتایج حاصل از پؤوهش نشان داد که اهداف آموزش تلفیقی- فراگیر در چهار زمینه استفاده از فرصت های برابر آموزشی، ایجاد تعامل در صحیح با معلم و همسالان، بهبود شاخص های کمی و کیفی آموزش، و کسب آمادگی برای حضور در جامعه به طور نسبی محقق شده بود

هدف از انجام تحقیق حاضر بررسی ارتباط بین اعتیاد به اینترنت وامنیت روانی با بهزیستی روانشناختی دانش آموزان در کلاس های چند پایه و تلفیقی بود. در این تحقیق از روش توصیفی- پیمایشی استفاده شده است. جامعه آماری پژوهش شامل دانش آموزان دختر و پسر مقطع سوم متوسطه شهر ساری، که درسال تحصیلی 1400-1399 شاغل به تحصیل بوده و بالغ بر 1520 نفر بودند. در این پژوهش بر اساس جدول کرجسی و مورگان تعداد 307 دانش آموز به عنوان گروه نمونه از طریق روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. برای جمع آوری داده های مورد نیاز در این تحقیق از پرسشنامه استاندارد اعتیاد به اینترنت، پرسشنامه امنیت روانی، پرسشنامه بهزیستی روانشناختی و پرسشنامه محقق ساخته شرکت درکلاسهای چند پایه و تلفیقی استفاده شده است. که روایی محتوایی آن بر اساس نظر متخصصان مدیریت تأیید و پایایی آنها نیز در پژوهش حاضر با استفاده از آزمون آلفای کرونباخ محاسبه و مورد تایید قرار گرفت. . در بخش توصیفی مشخصه های آماری و در بخش استنباطی از آزمون (K-S ) به منظور نرمال بودن توزیع داده ها، و تحلیل آنالیز رگرسیون استفاده شده است. نتایج نشان داد اعتیاد به اینترنت وامنیت روانی با بهزیستی روانشناختی دانش آموزان رابطه مثبت و معنا داری دارد، یه طورییکه بخش زیادی از بهزیستی روانشناختی دانش آموزان توسط اعتیاد به اینترنت و وامنیت روانی تبیین می شود. همچنین نتابج نشان داد شرکت در کلاس های چند پایه و تلفیقی در بهزیستی روانشناختی دانش آموزان تاثیر معناداری دارد. به طوریکه کلاس های چند پایه و تلفیقی در افزایش بهزیستی روانشناختی دانش آموزان موثر است.

هدف از انجام تحقیق حاضر ارائه راهبردهای توسعه خلاقیت و نوآوری در کلاس های چند پایه و تلفیقی می باشد. در این تحقیق از روش توصیفی- پیمایشی برای پاسخگویی به سوالات تحقیق استفاده شده است. جامعه آماری این تحقیق شامل معلمان دوره ابتدایی شهر ساری در سال تحصیلی 1399-1400 می باشند. که طبق فرمول کوکران، تعداد 74 نفر به روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شدند. برای جمع آوری داده های مورد نیاز در این تحقیق از پرسشنامه محقق ساخته استفاده شده است. که روایی محتوایی آن بر اساس نظر متخصصان مدیریت تأیید و پایایی آن با استفاده از آزمون آلفای کرونباخ 851/0 محاسبه گردید. جهت تجزیه وتحلیل داده ها از روش های آمار توصیفی و آمار استنباطی استفاده شده است. در بخش توصیفی مشخصه های آماری و در بخش استنباطی به منظور پاسخگویی به سوالات پژوهش از مجذور کای استفاده شد. نتایج در سؤال یک تا چهار پژوهش )اهداف، محتوا، روش تدریس، روش ارزشیابی الگوی مطلوب برنامه درسی برای کلاس های چندپایه و تلفیقی به منظور خلاقیت و نوآوری دانش آموزان در دوره ی ابتدایی) نشان داد که دیدگاه افراد مورد مطالعه در سه مؤلفه دانش، نگرش و مهارت با یکدیگر معنادار بوده است. همچنین انسانی فکر کردن، علمی برنامه ریزی نمودن و حرفه ای عمل کردن آموزش وپرورش در رویکرد تلفیق، جدا کردن نُرم تشکیل کلاس های تک پایه از کلاس های چند پایه و تلفیقی از اهم پیشنهادهای پژوهش حاضر است.