پرخاشگری

باتوجه به اهمیت مهارت های زندگی در حل مسائل بین فردی و بهبود سلامت روان دانش آموزان دبیرستانی، پژوهش حاضر با هدف بررسی تأثیر آموزش مهارت های زندگی بر افزایش عزت نفس، افزایش ابراز وجود و کاهش پرخاشگری دانش آموزان پسر دوره دبیرستان انجام شده است. این پژوهش به شیوه نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون همراه با گروه کنترل اجراء گردید. جامعه آماری پژوهش، دانش آموزان پسر دبیرستان های شهرستان فریدن که در سال تحصیلی 95 -94 در حال تحصیل بودند، تشکیل داده اند. نمونه گیری در این پژوهش بصورت غیرتصادفی (در دسترس) بوده و آزمودنی ها در دو گروه آزمایش و کنترل (هر گروه 30 نفر) قرار گرفتند. در این پژوهش، از پرسشنامه پرخاشگری باس و پری، پرسشنامه عزت نفس کوپر اسمیت و پرسشنامه ابراز وجود (قاطعیت) گمبریل و ریچی استفاده شده است. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار آماری SPSS با روش تحلیل کواریانس چندمتغیره استفاده شده است. نتایج حاصله از تحلیل نشان می دهد که در دو گروه آزمایش و کنترل از نظر افزایش عزت نفس، افزایش ابراز وجود و کاهش پرخاشگری تفاوت معنی داری وجود دارد )05/0 (P<. یافته های این پژوهش نشان دهنده تأثیر آموزش مهارت های زندگی بر افزایش عزت نفس، افزایش ابراز وجود و کاهش پرخاشگری می باشد.

افزایش بروز پرخاشگری در بین تماشاگران فوتبال، مورد توجه بسیاری از اساتید و متخصصین تربیت بدنی و ورزش قرار گرفته است. هدف این پژوهش، بررسی دلایل پرخاشگری تماشاگران فوتبال شهر رشت در ورزشگاه ها و ارائه راهکارهایی جهت کاهش این معضل اجتماعی است. برای جمع آوری اطلاعات از روش های بررسی اسنادی و میدانی استفاده شده است .در این پژوهش برای سنجش رابطه متغیرها از آزمون آماری ضریب همبستگی اسپیرمن و آزمون کای دو استفاده شده است. همچنین ابزار پرسش نامه محقق ساخته مورد استفاده قرار گرفته که مورد تایید اساتید مدیریت ورزشی قرار گرفته و روایی آن تایید شده و میزان پایایی ابزار گردآوری داده ها نیز با استفاده از آلفای کرونباخ بصورت کلی 89/0 درصد محاسبه شده است. نتایج پژوهش نشان می دهد بین سن، آمادگی ذهنی، وضعیت ایمنی و بهداشتی ورزشگاه و فضای حاکم بر ورزشگاه با پرخاشگری تماشاگران رابطه معنی داری وجود دارد. در پایان پژوهش راهکارهایی جهت کاهش پرخاشگری تماشاگران ارائه شده است که نشان می دهد با آموزش، برنامه ریزی مناسب و حذف عوامل مزاحم از طرف مسئولین مربوطه و ... می توان میزان وقوع رفتارهای پرخاشگرانه را در بین تماشاگران علاقه مند به حداقل رساند.

این پژوهش با هدف پیش بینی پرخاشگری دانش آموزان بر اساس شیوه های فرزندپروری میان دانش آموزان دختر متوسطه اول پایه نهم شهرستان کهنوج انجام گرفت. نمونه پژوهش شامل 270 نفر از دانش آموزان دختر مقطع متوسطه اول (پایه نهم) شهرستان کهنوج بود که به روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. در این پژوهش جهت جمع آوری داده ها از پرسشنامه پرخاشگری باس و پری، و پرسشنامه شیوه های فرزندپروری دیانا بامریند استفاده شد. و برای تجزیه و تحلیل داده های جمع آوری شده، از رگرسیون خطی به روش همزمان، ضریب همبستگی پیرسون، و از نرم افزار آماری spss نسخه 20 استفاده گردید. نتایج تجزیه و تحلیل فرضیات اصلی پژوهش مشخص کرد که سبک فرزندپروری مقتدر با پرخاشگری دانش آموزان رابطه منفی نشان دادند و سبک های فرزندپروری مستبد و سهل گیر رابطه مثبت با پرخاشگری دانش آموزان نشان دادند. در ادامه تجزیه و تحلیل ضرایب رگرسیون نشان داد که سبک فرزندپروری مقتدر توانست پرخاشگری دانش آموزان را به طور منفی پیش بینی نماید و سبک فرزندپروری مستبد به طور مثبت توانست پرخاشگری را پیش بینی نماید. در نهایت در مدل کلی رگرسیون، سبک مقتدر توانست به طور منفی پرخاشگری را پیش بینی نمایند.

هدف پژوهش حاضر تعیین تاثیر آموزش مهارت های ارتباطی بین فردی بر پرخاشگری و رفتارهای تکانشی در میان دانش آموزان دختر پایه سوم دبیرستان های منطقه 7 شهرستان کرج بود . بر همین اساس 30 دانش آموز دختر پایه سوم دبیرستان با روش نمونه گیری تصادفی از میان دبیرستانهای دخترانه منطقه 7 شهرستان کرج انتخاب شدند و به دو گروه 15 نفره آزمایش و کنترل تقسیم شدند.به منظور سنجش پرخاشگری،رفتارهای تکانشی دانش آموزان از پرسشنامه مهارت های اجتماعی ماتسون(1983) استفاده گردید. روایی این پرسشنامه مورد تایید متخصصان قرار گرفته است. پایایی پرسشنامه بر اساس ضریب آلفای کرونباخ 86/0 برآورده گردید. مداخله آزمایشی( آموزش مهارت های ارتباطی بین فردی) بر روی گروه آزمایش به مدت 7 جلسه،2ساعته اجرا گردید،پس از اتمام برنامه آموزشی از هر دو گروه پس آزمون و آزمون پیگیری(یک ماه پس از اجرای پس آزمون)به عمل آمد. نتایج حاصل از تحلیل داده ها با آزمون اندازه گیری های مکرر نشان داد، آموزش مهارت های ارتباطی بین فردی بر پرخاشگری،رفتارهای تکانشی دانش آموزان گروه آزمایش در پس آزمون و پیگیری تاثیر مثبت و معناداری داشته است (05/0> P).

اعتیاد ، ابتلای اسارت آمیز فرد به ماده یا دارویی مخدر است که او را از نظر جسمی و روانی به خود وابسته ساخته ، کلیه رفتارهای فردی و اجتماعی وی را تحت تأثیر قرار می دهد و به عنوان مهم ترین آسیب اجتماعی، جامعه انسانی را مورد هجوم خود قرار می دهد؛ لذا ، هدف از پژوهش حاضر بررسی تأثیر فعالیت بدنی بر خودکنترلی و پرخاشگری زنان معتاد بود. بدین منظور، 30 زن معتاد به صورت هدفمند انتخاب شدند و براساس سن در دو گروه فعالیت بدنی و کنترل قرار گرفتند. برنامه ورزش هوازی به مدت 24 جلسه و هر هفته سه جلسه 60 دقیقه ای انجام شد. پیش از شروع جلسات و در پایان آخرین جلسه، پرسش نامه پرخاشگری و خودکنترلی تکمیل گردید. نتایج تحلیل واریانس تک متغیره و چند متغیره و نیز تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر نشان می دهد که در گروه فعالیت بدنی، خودکنترلی و پرخاشگری بهبود یافته است. با توجه به نتایج به دست آمده، فعالیت بدنی می تواند مهارت های روانی زنان معتاد را بهبود بخشد و به عنوان یک درمان غیردارویی در دوره ترک یاری رسان باشد.

افزایش بروز پرخاشگری در بین تماشاگران فوتبال، مورد توجه بسیاری از اساتید و متخصصین تربیت بدنی و ورزش قرار گرفته است. هدف این پژوهش، مقایسه دیدگاه ذینفعان ورزش فوتبال استان گیلان درباره عوامل موثر بر بروز پرخاشگری تماشاگران است. این تحقیق از نظر هدف به عنوان یک تحقیق کاربردی به شمار می رود و از نوع تحقیقات توصیفی است؛ از سوی دیگر تحقیق حاضر از آنجایی که به مطالعه ویژگی ها و صفات افراد جامعه می پردازد و وضعیت فعلی جامعه را در قالب چند صفت یا متغیر مورد بررسی قرار می دهد از نوع تحقیق توصیفی - پیمایشی است جامعه آماری این تحقیق شامل کلیه ذینفعان ورزش فوتبال استان گیلان می باشند که شامل مربیان، داوران و بازیکنان حرفه ای فوتبال استان گیلان می باشند که در بازه زمانی از ابتدای اسفند ماه 1396 تا پایان تیر ماه 1397 مورد بررسی قرار گرفتند. روش نمونه گیری در این تحقیق به صورت خوشه ای طبقه بندی شده است و حجم نمونه بر اساس جدول مورگان است. روش اجرای تحقیق میدانی است و برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه محقق ساخته استفاده شده است؛ همچنین ابزار پرسشنامه محقق ساخته مورد استفاده قرار گرفته، مورد تایید اساتید مدیریت ورزشی قرار گرفته و روایی آن تایید شده و میزان پایایی ابزار گردآوری داده ها نیز با استفاده از آلفای کرونباخ بصورت کلی 89/0 درصد محاسبه شده است. جهت تجزیه و تحلیل داده های گردآوری شده از نمونه آماری، از توصیف آماری متغیرهای تحقیق و روش های آمار استنباطی استفاده می شود. این تحقیق از نظر نوع روش از نوع تحلیل کواریانس تک متغیره و چند متغیره و مقایسه ای T استیودنت مستقل می باشد و جهت تجزیه و تحلیل داده ها، آزمون فرضیه ها و تعمیم نتایج به جامعه آماری از نرم افزار SPSS 23 استفاده شد نتایج پژوهش نشان داد که بین دیدگاه ذینفعان ورزش فوتبال استان گیلان درباره عوامل موثر بر بروز پرخاشگری تماشاگران تفاوت معنی داری وجود دارد، و همچنین بین دیدگاه مربیان فوتبال استان گیلان با داوران فوتبال استان گیلان درباره عوامل موثر بر بروز پرخاشگری تماشاگران، و بین دیدگاه مربیان فوتبال استان گیلان با بازیکنان حرفه ای فوتبال استان گیلان درباره عوامل موثر بر بروز پرخاشگری تماشاگران، و بین دیدگاه داوران فوتبال استان گیلان با بازیکنان حرفه ای فوتبال استان گیلان درباره عوامل موثر بر بروز پرخاشگری تماشاگران، نیز تفاوت معنی داری وجود دارد. در انتهای این پژوهش نیز پیشنهاداتی جهت کاهش بروز رفتارهای پرخاشگرایانه تماشاگران ارائه شده است.

کودکان و نوجوانان به واسطه رشد شناختی ناقص تر و تجارب کمتر، بیش از بزرگسالان از خشونت رسانه ای تأثیر می پذیرند. آموزش سواد رسانه ای به عنوان یکی از شیوه های مصون سازی افراد در برابر تأثیرات رسانه ها، می تواند تفکر انتقادی را در مخاطبین خود پرورش دهد. بنابراین هدف مطالعه حاضر تعیین اثربخشی آموزش سواد رسانه ای در کاهش میزان خشونت کاربران بازی های رایانه ای خشن می باشد. در این مطالعه تجربی 100 نوجوان کاربر بازی های رایانه ای خشن مراجعه کننده به گیم نت های شهر قم به صورت تصادفی به دو گروه آزمون و کنترل تقسیم شدند و پرسشنامه های مربوط به اطلاعات دموگرافیک، مقیاس پرخاشگری اهواز و نگرش نسبت به خشونت را تکمیل کردند. مداخله آموزشی سواد رسانه ای با تأکید بر بازی های رایانه ای خشن در سه جلسه به صورت سخنرانی و بحث گروهی برای گروه آزمون اجرا شد. سپس داده ها توسط نرم افزار SPSS مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت. نتایج آزمون تی مستقل نشان داد که میانگین نمره پرخاشگری و نگرش به خشونت بین دو گروه قبل از مداخله تفاوتی ندارد، اما یک ماه بعد از مداخله آموزشی میانگین نمره پرخاشگری و نگرش مثبت به خشونت در گروه آزمون نسبت به گروه کنترل کاهش معنی داری یافت (0001/0=P). نتیجه این که آموزش سواد رسانه ای می تواند میزان پرخاشگری کاربران نوجوان بازی های رایانه ای خشن را کاهش دهد. گنجاندن مبانی سواد رسانه ای در متون درسی و تولید و پخش برنامه های پیشگیرانه در این زمینه ضرورت دارد.

بازی های دیجیتال بخش مهمی از سرگرمی گروه های مختلف به ویژه نوجوانان و جوانان را تشکیل می دهد. بااین حال، همواره نگرانی هایی درباره تأثیرات منفی بازی ها ازجمله اشاعه رفتار پرخاشگرانه در بازیکنان وجود داشته است. نظریه ها و یافته های موجود درباره تأثیر بازی ها بر پرخاشگری، ناهمگون و بعضاً در تضاد است. در این مقاله با مطالعه اسنادی و فرا تحلیل ادبیات تحقیق رویکردهای اصلی بررسی تأثیرات بازی ها نسبت به اثرات بازی های دیجیتال بر رفتار پرخاشگرانه در زندگی واقعی را بررسی کردیم و نشان دادیم که چرا در یافته های علمی نسبت به تأثیرات بازی ها تناقض وجود دارد. همچنین نشان دادیم که چرا دو رویکرد اصلی در بررسی تأثیرات بازی ها بر رفتار پرخاشگرانه که عبارت اند از رویکرد علوم اجتماعی و رویکرد علوم انسانی در تعارض آشکار قرار دارند. به این نتیجه رسیده ایم که لزوماً انجام بازی های دیجیتال منجر به اعمال و افکار پرخاشگرانه در دنیای واقعی نمی گردد.

یکی از دلایل اصلی مشکلات رفتاری دانش آموزان در مدارس، عدم توانایی تنظیم هیجان های مختلف است. هدف پژوهش حاضر، بررسی تأثیر برنامه آموزش توانایی خودنظم بخشی بر کاهش میزان پرخاشگری دانش آموزان با مشکلات سازش یافتگی بود. روش پژوهش از نوع شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش تمامی دانش آموزان پسر مقطع دبیرستان در سال تحصیلی1392 - 1393 شهرستان رشت بود که از بین آنها پس از اجرای اولیه پرسشنامه ناسازگاری 20 نفر که دارای پرخاشگری معناداری بودند، انتخاب و در دو گروه 10 نفره آزمایش و کنترل به شیوه تصادفی جایدهی شدند. برای گروه آزمایش، 9 جلسه 80 دقیقه ای برنامه توانایی خودنظم بخشی، آموزش داده شد در حالی که گروه کنترل چنین آموزشی را دریافت نکردند، و در پایان هر دو گروه مورد پس آزمون قرار گرفتند. ابزار سنجش مقیاس هوش وکسلر کودکان، پرسشنامه پرخاشگری باس و پری (1992) و پرسشنامه ی سازگاری دانش آموزان (سینها و سینگ، ۱۹۹۳) بود. برای تحلیل داده ها از تحلیل کوواریانس استفاده شد. نتایج نشان داد آموزش توانایی خودنظم بخشی به طور معنا داری موجب کاهش انواع پرخاشگری در دانش آموزان ناسازگار می گردد (۰۵/۰≥p)؛ بنابراین می توان نتیجه گرفت که برنامه های آموزش خودنظم بخشی با افزایش توان تنظیم و مدیریت هیجان به کاهش رفتارهای پرخاشگرانه کمک می کند.

داشتن یک کودک مبتلا به اختلال درخودماندگی می تواند منجر به تجربه هیجانات و احساسات ناخوشایند در والدین آنان گردد. از این رو پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی آموزش واقعیت درمانی بر افزایش شادکامی و مسئولیت پذیری مادران کودکان مبتلا به اختلال درخودماندگی انجام گرفت. روش پژوهش، نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه گواه بود. با روش نمونه گیری در دسترس، 31 نفر از مادران کودکان مبتلا به اختلال طیف درخودمانده انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه 15 نفری آزمایش و 16 نفری کنترل جایگزین شدند. گروه آزمایش آموزش واقعیت درمانی را به مدت 7 جلسه 90 دقیقه ای و به صورت هفتگی دریافت کردند، در حالی که گروه گواه در معرض هیچ مداخله ای قرار نگرفتند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه شادکامی آرگیل و پرسشنامه مسئولیت پذیری گاف استفاده شد. نتایج آزمون تحلیل واریانس چندمتغیره حاکی از تفاوت معنادار بین دو گروه در نمرات شادکامی و مسئولیت پذیری بود؛ بدین ترتیب، آموزش واقعیت درمانی موجب افزایش شادکامی و مسئولیت پذیری در مادران گروه آزمایش شد. با توجه به نتایج به دست آمده می-توان از آموزش واقعیت درمانی گروهی به عنوان روشی موثر و مفید در افزایش شادکامی و مسئولیت پذیری مادران کودکان درخودمانده در مداخلات درمانی و بالینی استفاده کرد.

این پژوهش، به منظور اعتبار بسته آموزشی طراحی شده مبتنی بر آموزه های دینی –روان شناختی بر کنترل پرخاشگری و مهارت های ارتباطی طراحی و اجرا گردید. روش، نیمه تجربی با طرح پیش آزمون - پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه تحقیق شامل تمام زنان متأهل ساکن منطقه یازده و دوازده تهران که حداقل یک سال و حداکثر پانزده سال از زندگی زناشویی آن ها گذشته باشد و پایین ترین نمره را در مهارت های ارتباطی و بالاترین نمره را در پرخاشگری گرفته بودند، است. نمونه شامل 36 زن متأهل در منطقه 11 و 12 تهران است که با استفاده از روش نمونه گیری داوطلبانه انتخاب  و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار داده شدند. بعد از گرفتن پیش آزمون از هر دو گروه، گروه آزمایش طی هفت جلسه دوساعته تحت آموزش بسته آموزشی قرار گرفت. پس از پایان آموزش، مجدداً از هر دو گروه پس آزمون به عمل آمد. مقیاس های مهارت های ارتباطی بین فردی، پرخاشگری (آرنولد اچ باس و پری، 1992) قبل و بعد از مداخله در دو گروه اجرا گردید. به منظور مقایسه نتایج از آزمون تحلیل کوواریانس استفاده شد. نتایج نشان داد که آموزش بسته آموزشی تدوین شده باعث ارتقا مهارت های ارتباطی و کاهش پرخاشگری می شود. بر اساس شواهد این پژوهش می توان از این بسته آموزشی برای بهبود مهارت های ارتباطی و کاهش پرخاشگری، استفاده کرد.

مقدمه: هدف پژوهش تعیین اثربخشی طرحواره درمانی در کاهش پرخاشگری و اضطراب اجتماعی نوجوانان پسر 17 تا 18 سال شهرستان همدان بود . روش : این پژوهش یک مطالعه نیمه آزمایشی با روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای است. جامعه آماری شامل 3000 نفر از دانش آموزان پسر دوره ی متوسطه ناحیه ی یک آموزش و پرورش شهر همدان بود. در نمونه گیری این پژوهش از بین دو ناحیه آموزش و پرورش یک ناحیه به صورت تصادفی انتخاب شد. در مرحله بعد از بین مدارس متوسطه این ناحیه یک مدرسه به صورت تصادفی انتخاب و از بین دانش آموزان این مدرسه 32 نفر انتخاب شدند. مقیاس پرخاشگری باس و پری [1] و مقیاس اضطراب اجتماعی نوجوانان [2] بر روی دانش آموزان اجرا شد. در گروه آزمایش و گواه هر گروه 16 نفر جایگزین شدند و متغیر مستقل (طرحواره درمانی) طی 10 جلسه ی 60 دقیقه ای به گروه آزمایش ارائه گردید. یافته ها : بررسی میانگین های تعدیل شده نشان از اثر بخشی طرح واره درمانی بر روی پرخاشگری بدنی(3/20= F ، 05/0= P )، پرخاشگری کلامی(6/16= F ، 05/0= P )، خشم (5/104= F ، 05/0= P )، خصومت(2/7= F ، 05/0= P ) و اضطراب اجتماعی(9/8= F ، 05/0= P )، بود. نتیجه گیری : نتایج نشان داد که طرحواره درمانی بر کاهش پرخاشگری و اضطراب اجتماعی نوجوانان پسر 17 تا 18 ساله شهرستان همدان موثر است.

هدف: مطالعه حاضر با هدف بررسی اختلالات شخصیت و نشانگان بالینی در افراد اقدام کننده به پرخاشگری در مکان های عمومی شهر سنندج انجام شده است. روش: مطالعه از نوع توصیفی و جامعه پژوهش شامل کلیه افراد اقدام کننده به پرخاشگری در مکان های عمومی شهر سنندج بودند که توسط کلانتری ها بازداشت شده بودند و تعداد 102 نفر (87 مرد و 15 زن) با استفاده از نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. داده ها با استفاده از پرسشنامه خودساخته ویژگی های جمعیت شناختی و پرسشنامه چند محوری بالینی میلون (MCMI-III) جمع آوری شدند و با استفاده از نرم افزار SPSS و روش آماری واریانس چند متغیره (مانوا) تحلیل شدند. یافته ها نشان داد که بیشترین اختلالات شخصیت در افراد اقدام کننده به پرخاشگری در مکان های عمومی بترتیب نمایشی، خودشیفته، افسرده و کمترین بترتیب وابسته، اسکیزوتایپال، اجتنابی و منفعل- پرخاشگر بود. بیشترین نشانگان بالینی بترتیب افسرده خویی، اختلال فکر، افسردگی اساسی و کمترین بترتیب اختلال هذیانی و اختلال استرس پس از سانحه بود. تفاوت دو گروه اقدام کننده به پرخاشگری و غیر اقدام کننده در تمام اختلالات شخصیت بجز منفعل- پرخاشگر و وسواسی-جبری و در تمام نشانگان بالینی بجز اختلال استرس پس از سانحه و شبه جسمانی معنادار بود (p≤./.5). نتیجه گیری: نتایج این تحقیق می تواند در شناسایی برخی عوامل دخیل بر پرخاشگری در مکان های عمومی به عنوان یک معضل اجتماعی کمک کننده باشد.

هدف پژوهش حاضر، شناسایی عوامل مؤثر در بروز پرخاشگری بین بازیکنان لیگ برتر فوتبال بانوان ایران بود. برای شناسایی عوامل مؤثر در بروز پرخاشگری، از ابزار پژوهشگرساخته استفاده شد. یافته های پژوهش نشان داد که هفت عامل جو حاکم بر بازی، عوامل روانی و انگیزه های درونی، نتیجه گرایی، امکانات و شرایط استادیوم، گروه گرایی و الگوپذیری گروهی، تماشاگران و داوری، بر بروز پرخاشگری در بانوان فوتبالیست تأثیر دارند. همچنین نتایج نشان دهنده برازش مناسب و قابل قبول مدل پژوهش در این جامعه پژوهش است. در سایه یافته های این پژوهش، پژوهش های آتی می توانند قوت، شدت و ضعف این عوامل را در سطوح مختلف رقابت های بانوان مشخص کنند و در برنامه ریزی برای رفع، کنترل و مدیریت آن ها و نیز کاهش پرخاشگری مؤثر باشند و سطح عملکرد فردی و تیمی بازیکنان را بهبود بخشند.

مقدمه: این پژوهش به منظور بررسی اثربخشی گروه درمانی کاهش تنیدگی مبتنی بر ذهن آگاهی بر پرخاشگری و رفتار پرخطر نوجوانان پسر بی سرپرست انجام شد . روش: این پژوهش نیمه تجربی با طرح پیش آزمون - و پس آزمون همراه با گروه کنترل بود. از بین مراکز نگهداری نوجوانان پسر بی سرپرست در سطح شهر مشهد، دو مرکز به صورت تصادفی انتخاب شد. پرسشنامه های پرخاشگری و رفتار پرخطر از اعضای این دو مرکز اخذ شد. افرادی که یک انحراف معیار بالاتر از میانگین بودند به عنوان نمونه انتخاب شدند. ۱۶ نفر به عنوان گروه آزمایش و گروه کنترل انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه جایگزینی شدند. گروه آزمایش گروه درمانی کاهش تنیدگی مبتنی بر ذهن آگاهی را به مدت هشت جلسه 90 دقیقه ای دریافت کرد و گروه کنترل در فهرست انتظار قرار گرفت. در پایان از هر دو گروه پس آزمون اخذ شد. آزمون تحلیل کوواریانس چند متغیری برای تجزیه و تحلیل داده ها استفاده شد. یافته ها: نتایج تحلیل کوواریانس چند متغیری نشان داد که گروه درمانی کاهش تنیدگی مبتنی بر ذهن آگاهی بر کاهش پرخاشگری و رفتارهای پرخطر نوجوانان بی سرپرست از نظر آماری معنادار بود. نتیجه گیری: این پژوهش نشان داد که گروه درمانی کاهش تنیدگی مبتنی بر ذهن آگاهی به عنوان یک درمان مؤثر، می تواند برای نوجوانان بی سرپرستی که به علت عدم شبکه حمایتی خانواده به رفتارهای پرخطر مانند بزهکاری و پرخاشگری فیزیکی و کلامی دچار هستند، مفید واقع شود.

پرخاشگری یکی از انواع روان رنجوری است. برخی از روانشناسان چون فروید، آدلر هورنایگوردون آلپورتمک کری، پل کاستا فروم و موری نظریاتی را درباره پرخاشگری مطرح کرده انددر این پژوهشنظریه کارن هورنای به عنوان چارچوب نظری انتخاب شده است؛ زیرا دیدگاه او با داستان های  جامعه آماری این پژوهش و همچنین با نحوه شخصیت پردازی داستان ها تناسب بیشتری دارد>هورناییکی از پیروان فروید در زمینه روان کاوی اجتماعی است>ویافراد روان رنجور را به سه تیپ: 1. مهرطلب ( مطیع) 2. برتری طلب (پرخاشگر) 3. عزلت طلب (منزوی)تقسیم می کندبرتری طلبی یا پرخاشگریموضوع اصلی این پژوهش است>از مباحثی که هورنای درباره پرخاشگری مطرح کرده است<span شش مؤلفه مهم به روش استنتاجی و استنباطی به دست آمد که عبارت اند از: 1. سلطه جوییبی اعتنایی به دیگران و داشتن توقعات نابجا 2. بدزبانی وتحقیر دیگران 3. بی رحمی4. آشکار کردن بی ملاحظه خشونت 5. اصالت منفعت و استثمار دیگران 6. جر و بحث شدید و انتقاد از دیگران . بررسی ها نشان می دهد که بسامد مؤلفه بدزبانی و تحقیر دیگران از سایر مؤلفه ها بیشتر است . روش پژوهش تحلیل محتوای کیفی استچشم انداز پژوهش نشان دهنده آن است که پرخاشگری یکی از ویژگی های مهم رفتاری ایرانیان بر اساس داستان های جمال زاده و هدایت است؛ زیرا در این داستان ها شمار زیادی از مصادیق پرخاشگری وجود دارد.

پژوهش حاضر به منظور اثربخشی شناخت درمانی گروهی مبتنی بر ذهن آگاهی بر افکار خودآیند منفی، پرخاشگری و نگرش های ناکارآمد دانش آموزان پرخاشگر انجام شد. این پژوهش از نوع نیمه آزمایشی و با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل بود. با استفاده از پرسشنامه های افکار خودآیند کندال و هولون، نگرش های ناکارآمد ویسمن و بک و پرخاشگری اهواز 30 نفر از دانش آموزان پرخاشگر که افکار خودآیند منفی، پرخاشگری و نگرش های ناکارآمد بالایی داشتند، به طور تصادفی ساده انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه آزمایشی و کنترل(15نفر در هر گروه) جایگزین شدند. گروه آزمایشی 8 جلسه شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی را بر اساس بسته آموزشی سگال و همکاران دریافت کرد و گروه کنترل آموزشی دریافت نکرد. پس از اجرای شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی مجدداً افکار خودآیند منفی، پرخاشگری و نگرش های ناکارآمد اعضای هر دو گروه اندازه گیری شد. از تحلیل کوواریانس چندمتغیری (مانکوا) برای تحلیل داده ها استفاده شد. مقادیر محاسبه شده برای متغیرهای افکار خودآیند منفی، پرخاشگری و نگرش های ناکارآمد تفاوت معنادار را نشان داد. به طور کلی یافته های این پژوهش حاکی از آن است، روش شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی را می توان مداخله ای مؤثر در کاهش افکار خودآیند منفی، پرخاشگری و نگرش های ناکارآمد دانش آموزان پرخاشگر به حساب آورد.

هدف پژوهش حاضر، بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر استرس ادراک شده و پرخاشگری زنان با سندرم پیش از قاعدگی بود. روش: پژوهش حاضر از نوع نیمه تجربی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل است. جامعه ی آماری شامل کلیه ی زنان مراجعه کننده به بیمارستان زنان و زایمان حافظ شهر شیراز بود، که از میان آنها با استفاده از نمونه گیری در دسترس، تعداد 30 نفر انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه 15 نفره آزمایش و گواه گمارده شدند. گروه آزمایش تحت درمان گروهی مبتنی بر پذیرش و تعهد در طی 8 جلسه 1 ساعته قرار گرفت، و گروه گواه، هیچگونه مداخله ای دریافت نکرد. ابزارهای اندازه گیری پژوهش شامل؛ پرسشنامه استرس ادارک شده کوهن و پرخاشگری باس و پری بود که توسط شرکت کنندگان در مرحله پیش آزمون، پس آزمون تکمیل گردیدند. داده ها با روش های آماری توصیفی و تحلیل واریانس چندمتغیری تجزیه و تحلیل شد. نتایج پژوهش نشان داد که تفاوت معناداری بین گروه های آزمایش و گواه در نمرات کلی استرس ادراک شده و مولفه های پرخاشگری وجود دارد(05/0>P). نتایج بر اهمیت کاربرد این مداخلات در استرس ادراک شده و پرخاشگری زنان دارای سندرم پیش از قاعدگی و ارائه افق های جدید در مداخلات بالینی این زنان تأکید دارد و میتوان از آن به عنوان یک روش مداخله ای مؤثر بهره گرفت.

این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی آموزش برنامه شناختی رفتاری برکاهش پرخاشگری پدران دانش آموزان کم توان ذهنی انجام شده است. پژوهش حاضر از نوع آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش را کلیه پدران دانش آموزان کم توان ذهنی مقطع ابتدایی ناحیه یک اهواز در سال تحصیلی 97-1396تشکیل دادند که جمعا 90نفر بودند و با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی ساده ، 20نفر از پدرانی که نمرات آنها در پرسش نامه پرخاشگری 38 به بالا بود، انتخاب و به صورت تصادفی در دوگروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند. گروه آزمایش، در 12جلسه برنامه شناختی-رفتاری شرکت وآموزش دریافت کردند. برای جمع آوری داده ها از پرسش نامه 25سئوالی پرخاشگری و مصاحبه بالینی همراه با مشاهده استفاده شد. داده ها از طریق آزمون آماری کوواریانس مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت. نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد که آموزش برنامه شناختی رفتاری برکاهش پرخاشگری پدران دانش آموزان کم توان ذهنی اثر گذار و پدران گروه آزمایشی نسبت به پدران گروه کنترل در پس آزمون، به طور معنی داری پرخاشگری کمتری نشان دادند. براین مبنا می توان نتیجه گرفت که آموزش برنامه شناختی رفتاری در کاهش پرخاشگری پدران دانش آموزان کم توان ذهنی مؤثر است.

هدف ازپژوهش حاضربررسی اثربخشی آموزش مهارت های ارتباطی بر پرخاشگری کودکان مبتلا به اختلال بیش فعالی-نارسایی توجه می باشد،جامعه آماری پژوهش شامل تمامی کودکان 9تا12 سال بیش فعال – نارسایی توجه مراجعه کننده به مرکزتوانبخشی امید عصردرسال 93 است که باروش نمونه گیری درسترس 24 کودک بیش فعال – نارسایی توجه با اختلال همراه پرخاشگری به عنوان گروه نمونه انتخاب شدند و به صورت تصادفی 12 کودک درگروه آزمایش و 12 کودک درگروه کنترل جایگزین شدند.طرح پژوهش حاضرنیمه آزمایشی ازنوع پیش آزمون – پس آزمون با گروه کنترل می باشد که دراین طرح به گروه آزمایش مهارت های ارتباطی در10جلسه آموزش داده شد و گروه کنترل آموزشی را دراین زمینه دریافت نکردند. جهت تشخیص اختلال بیش فعالی-نارسایی توجه ازپرسشنامه CSI.4 وتشخیص پرخاشگری ازمقیاس سنجش پرخاشگری آخنباخ فرم والدین ( CBCL ) استفاده شد.یافته های پژوهش نشان داد که آموزش مهارت های ارتباطی درکاهش پرخاشگری کودکان ADHD موثراست. بنابراین، آموزش مهارت های ارتباطی می تواند مداخله مناسبی برای کاهش مشکلات همبود با نارسایی توجه/بیش فعالی باشد.