بازیکنان

هدف کلی تحقیق بررسی سبک های رهبری مربیان و ارتباط آن با میزان تحلیل رفتگی بازیکنان تیم های فوتبال لیگ برتر و دسته یک کشور در فصل مسابقات83-82 می باشد. به این منظور تعداد 340 نفر از مربیان و بازیکنانی که در مسابقات فوتبال لیگ برتر و لیگ دسته یک آزادگان کشور شرکت کرده بودند انتخاب و از طریق پرسشنامه ویژگیهای فردی،سبک رهبری مربیان و میزان تحلیل رفتگی بازیکنان تعیین گردید. در این تحقیق از آمار توصیفی برای دسته بندی داده ها استفاده شد و از آنجا که تحقیق از نوع همبستگی بین متغیرها و پیش بینی بعضی متغیرها از روی متغیر دیگر بود، لذا جهت تجزیه و تحلیل ضریب همبستگی پیرسون مورد استفاده قرار گرفت. بطور کلی عمده ترین یافته های تحقیق عبارت بودند از: 50 درصد از مربیان دارای سبک رهبری رابطه مدار،5/31 درصد تلفیقی(بینابین)و5/18 درصد وظیفه مدار بودند.تحلیل رفتگی 5/40 درصد از بازیکنان بالاتر از میانگین بود. بین سبک رهبری وظیفه مدار مربیان با میزان تحلیل رفتگی بازیکنان رابطه معنی داری وجود داشت . بین سبک رهبری تلفیقی مربیان با میزان تحلیل رفتگی بازیکنان رابطه معنی داری وجود نداشت. بین سبک رهبری رابطه مدار مربیان با میزان تحلیل رفتگی بازیکنان رابطه ضعیف و منفی وجود داشت ، که از نظر آماری معنی دار نبود. تحلیل رفتگی بازیکنان بالاتر از میانگین بود که نشان از شرایط نامطلوب از جهت تحلیل رفتگی میباشد و در حدود نیمی از مربیان دارای سبک رهبری رابطه مدار بودند که متناسب با شرایط حرفه ای در فوتبال نمی باشد.

هدف پژوهش حاضر بررسی تأثیر سرعت های سریع و واقعی تصویرسازی حرکتی بر عملکرد دریبل فوتبال در بازیکنان ماهر بود. بدین منظور، 30 شرکت کننده در سه گروه تصویرسازی با سرعت سریع، تصویرسازی با سرعت واقعی، و گروه کنترل بدون تصویرسازی قرار داده شدند. پیش از تخصیص در گروه ها، شرکت کنندگان از نظر میزان توانایی در دریبل فوتبال و توانایی تصویرسازی مورد بررسی قرار گرفتند. پس از انجام پیش آزمون، سه جلسه تمرین تصویرسازی حرکت دریبل فوتبال (هر جلسه 30 کوشش) انجام شد. پس از جلسه سوم تصویرسازی، آزمون یادداری انجام شد. نتایج تحلیل کوواریانس تفاوت معنا داری بین گروه ها در متغیر وابسته نشان داد، به طوری که گروه تمرین تصویرسازی سریع، زمان اجرای سریع تری نسبت به دو گروه دیگر داشت. با توجه به نتایج پژوهش، اثر همگون سازی در دریبل فوتبال برای بازیکنان ماهر مورد تأیید قرار گرفت. به نظر می رسد افزایش سرعت تصویرسازی در بازیکنان ماهر، منطبق با مرحله یادگیری آنها بوده و در نتیجه به بهبود اجرا منجر شده است.

رفتارهای نابهنجار و خشونت آمیز تماشاگران فوتبال یکی از معضلات پیش روی این ورزش پرطرفدار است که افزون بر زیان های اقتصادی، به لحاظ فرهنگی اجتماعی و سیاسی نیز منشأ برخی آسیب هاست. رسانه ها و بویژه تلویزیون، به عنوان یکی از مهم ترین منابع شکل دادن به ذهنیت تماشاگران پیش از ورود به ورزشگاه، نقش مؤثری در کنترل یا دامن زدن به رفتارهای نابهنجار تماشاگران در بازی های حساس نظیر بازی های شهرآورد دارند. بر این اساس، مقاله حاضر، به بررسی عملکرد برنامه های ورزشی هفتگی تلویزیون قبل و بعد از شهرآوردهای شصت و یکم و شصت وسوم استقلال و پرسپولیس از این منظر پرداخته است. بر اساس نتایج به دست آمده، این برنامه ها نه تنها توجه کافی به مسئله فرهنگ سازی در خصوص رفتار مناسب تماشاگران فوتبال در ورزشگاه ها نداشته اند، بلکه در برخی موارد با پرداختن به حاشیه هایی نظیر اشتباه های داوری در بازی های گذشته یکی از تیم های حاضر در شهرآورد ، مصاحبه های جنجالی و تحریک کننده با بازیکنان و مربیان تیم ها ، پیش بینی قطعی نتیجه بازی به نفع یکی از تیم ها و طرح و گسترش شایعات، تماشاگران را با ذهنیتی منفی به ورزشگاه می فرستاده اند و به رفتارهای خشونت آ میز آنان در حین تماشای بازی و بعد از آن دامن زده اند.

هدف پژوهش حاضر، شناسایی عوامل مؤثر در بروز پرخاشگری بین بازیکنان لیگ برتر فوتبال بانوان ایران بود. برای شناسایی عوامل مؤثر در بروز پرخاشگری، از ابزار پژوهشگرساخته استفاده شد. یافته های پژوهش نشان داد که هفت عامل جو حاکم بر بازی، عوامل روانی و انگیزه های درونی، نتیجه گرایی، امکانات و شرایط استادیوم، گروه گرایی و الگوپذیری گروهی، تماشاگران و داوری، بر بروز پرخاشگری در بانوان فوتبالیست تأثیر دارند. همچنین نتایج نشان دهنده برازش مناسب و قابل قبول مدل پژوهش در این جامعه پژوهش است. در سایه یافته های این پژوهش، پژوهش های آتی می توانند قوت، شدت و ضعف این عوامل را در سطوح مختلف رقابت های بانوان مشخص کنند و در برنامه ریزی برای رفع، کنترل و مدیریت آن ها و نیز کاهش پرخاشگری مؤثر باشند و سطح عملکرد فردی و تیمی بازیکنان را بهبود بخشند.

هدف از پژوهش حاضر، شناسایی مهم ترین ذی نفعان تیم های لیگ برتر فوتبال ایران می باشد.روش پژوهش از نوع اکتشافی و از نظر گرد آوری داده ها توصیفی بوده و بصورت آمیخته انجام گردید.در مرحله نخست جهت استخراج انواع ذینفعان با بررسی مبانی نظری و انجام مصاحبه ذینفعان کلیدی تیم های لیگ برتری مشخص گردید و سپس پرسشنامه ای مشتمل بر خروجی مرحله اول تدوین گردید .جامعه آماری پژوهش را کلیه خبرگان فوتبال و ذی نفعان لیگ برتر فوتبال ایران تشکیل دادند که با توجه به حجم جامعه نامشخص، تعداد 190 نفر به صورت تصادفی به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. روایی پرسشنامه توسط متخصصان و پایایی آن با استفاده از تحلیل عاملی اکتشافی مورد تایید قرار گرفت . تجزیه و تحلیل داده ها و اولویت بندی ذینفعان با استفاده از روش تاپسیس انجام گرفت. نتایج پژوهش نشان داد که مهمترین ذینفعان تیم های لیگ برتری به ترتیب مربیان، بازیکنان، سازمان لیگ، اعضای هیأت مدیره باشگاه ها، مدیران اجرایی تیم ها، حامیان مالی، رادیو و تلویزیون، سازمان ها و شرکت های مالک تیم و فدراسیون فوتبال ایران می باشند و دیگر گروها در اولویت کمتری می باشند.بنا براین از نتایج و یافته های این پژوهش می توان به عنوان یک مدل کاربردی جهت تدوین استراتژی های متناسب با ذی نفع مداری در راستای تأمین منافع آنها استفاده نمود و این امر منجر به تولید دانشی جدید برای تصمیم گیری های استراتژیک مدیران به منظور بهبود و تعالی تیم های فوتبال خواهد شد.

هدف از پژوهش حاضر، ارزیابی عملکرد رسانه های نوپدید در رابطه با لیگ برتر فوتبال ایران از دیدگاه بازیکنان و داوران بود. روش پژوهش میدانی و بر مبنای هدف از نوع توسعه ای- کاربردی است. جامعه آماری شامل کلیه بازیکنان و داوران لیگ برتر فوتبال کشور بود. نمونه پژوهش شامل 384 نفر بود. روش نمونه گیری در این پژوهش، تصادفی طبقه ای بود. ابزار گردآوری داده ها شامل پرسشنامه محقق ساخته ارزیابی عملکرد رسانه های نوپدید در رابطه با لیگ برتر فوتبال، متشکل از 62 عبارت بود. پایایی ابزار با استفاده از آلفای کرونباخ تأیید شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون T تک نمونه ای انجام شد. بر اساس نتایج به دست آمده، عملکرد رسانه های نوپدید در رابطه با لیگ برتر فوتبال ایران از دیدگاه بازیکنان و داوران در حد مطلوبی گزارش شد (0001/0=P).

هدف از پژوهش حاضر، بررسی رابطه سابقه ورزشی با میزان تحلیل رفتگی مربیان لیگ برتر و لیگ یک فوتبال ایران می باشد. تحقیق حاضر از نوع کاربردی و توصیفی می باشد و نمونه آماری آن کلیه مربیان لیگ برتر و لیگ یک فوتبال کشور به تعداد 78  نفر مربی بودند. روش نمونه گیری به صورت هدفدار بوده است و ابزار اندازه گیری، شامل پرسشنامه تحلیل رفتگی مسلش می باشد که دارای آلفا کرونباخ 76/0 در این تحقیق می باشد. از روش آماری همبستگی پیرسون، جهت تعیین ارتباط سابقه ورزشی با تحلیل رفتگی و آزمون 2χ (کای – اسکور) جهت بررسی رابطه بین تحلیل رفتگی و سابقه قهرمانی مربیان لیگ یک و برتر فوتبال کشور، از روش آماریT مستقل جهت مقایسه تحلیل رفتگی در مربیان لیگ برتر و لیگ یک استفاده شد. نتایج تحقیق نشان داد که بین هیچ یک از خرده مقیاس های تحلیل رفتگی و سابقه ورزشی مربیان، رابطه معنی دار وجود ندارد. تحلیل رفتگی شغلی درمربیان، به ویژه مربیان لیگ برتر بیشتر از لیگ یک به صورت جدی وجود دارد که قابل تامل است و به نظر می رسد بروز سطوح متوسط و بالاتر خستگی عاطفی در مربیان که باید ارتباط موثر و قوی با بازیکنان تحت رهبری خود ایجاد نمایند، نگران کننده است. پس، فدراسیون فوتبال می بایست نسبت به تغییر نگرش مربیان، بهبود رفتارهای فردی و گروهی مربیان اقدام نماید .