مدیریت نوآوری

تاب آوری نوعی رفتار سازمانی در پاسخ به بحران ها و چالش های محیطی است که با هدف بهبود و انسجام عملکرد، موجب تغییر مسیر سازمان ازطریق استفاده از فرصت ها و اقدامات نوآور می گردد. از آنجاکه تاب آوری چارچوبی ایجاد می نماید که موجب سازگاری یا پیشگامی محیطی خواهد شد، در این مطالعه با هدف فهم ارتباط انتخاب راهبرد تاب آوری سازمان با ویژگی های محیط کسب وکار کشور ایران تلاش شد به این سوال پاسخ داده شود که «چگونه می توان با افزایش سطح کلی قابلیت تاب آوری موجب تعدیل اثرات محیط بر سازمان ها و بنگاه های ایرانی شد». این پژوهش از نظر هدف کاربردی است که با روش کیفی نظریه برخاسته از داده ها (رویکرد گلیزری) و تکنیک مصاحبه عمیق هدفمند انجام شده است. یافته های حاصل از تحلیل مصاحبه 10 کارآفرین تثبیت شده با تجربه ی تاب آوری و دو پژوهشگر کارآفرینی با تجربه ی مرشدی کسب و کار، نشان داد در محیط کسب و کار ایران برهم کنش سه جریان تاب آوری: شناختی، عاطفی-ارزشی و رفتاری موجب انتخاب نوعی الگوی پیشگامی می گردد که در آن رویکرد به شش عامل دسترسی به موفقیت، فرصت، تغییرات محیطی، ساختار سازمانی، اطلاعات و یادگیری با رویکرد سازگارپذیری سازمان های پیرو متفاوت است. براین اساس به سیاستگذاران توصیه می شود با تحلیل و انتخاب الگوی مناسب تاب آوری سازمان، مدل کسب و کار سازمان را متحول نمایند.

مباحثه تجاری سازی تحقیقات علمی مجموعه استدلال ها، نظریه ها و آرایی است که در موافقت یا مخالفت با این پدیده معاصر در مدیریت علم و فناوری به نگارش درآمده است. مرور بر این مباحثه در ایران و سراسر دنیا نشان می دهد که اکثر قریب به اتفاق محققان فضای تحقیقات علمی را یکسان و همگن فرض کرده اند؛ به نحوی که یک قاعده کلی را برای انواع تحقیقات جایز می دانند. در این مقاله نشان می دهیم پیش فرض ایشان صادق نیست. فضای تحقیقات علمی ناهمگن است و می توان انواع تحقیقات را در طیفی از بنیادی تا کاربردی قرار داد. با حرکت بر روی این طیف، ویژگی های اقتصادی علم مانند استثناپذیری، رقابت پذیری، عدم تعین و تقسیم پذیری تغییر می کنند. به کمک این دو ملاحظه، نگاه طیفی به علوم و تغییر ویژگی های اقتصادی، یک پاسخ ممکن به مباحثه تجاری سازی تحیقات علمی را صورتبندی می کنیم. تحلیل های ما در مقاله نشان می دهند که دولت اگرچه لازم است تامین مالی بخش هایی از تحقیقات علمی را به دست نامرئی بازار بسپرد، اما در طیف تحقیقات بنیادی لازم است دخالت کند و به جبران شکست بازار در این زمینه بپردازد.

پارک علم و فناوری یزد در جهت ایجاد، رشد و بقا شرکت های فناور بعنوان رسالت اصلی خود، همیشه بدنبال بهبود سیستم ها و ساختارهای خود بوده است. در این میان، یکی از ضرورت های پارک بهبود مکانیزم پذیرش، خروج و کمک به توسعه فناوری شرکت های فناور می باشد که این ضرورت با توجه به سرعت فزاینده تغییرات فناوری در جهان و فاصله فناوری شرکت های فناور مستقر در پارک یزد با آن دارای اهمیت بیش از پیش شده است. در این راستا پارک یزد بدنبال بررسی ساختار حاکم بر تغییرات سطح فناوری شرکت های فناور در جهت تعیین اثرگذاری آن و تحقق بهبود سیستمی است. لذا این مقاله با هدف درک پویایی تغییرات سطح فناوری شرکت های فناور در پارک علم و فناوری یزد تدوین شده است. بررسی این پویایی با استفاده از رویکرد پویایی شناسی سیستم ها انجام شده که شبیه سازی مدل نشان داد که رصد فناوری به تنهایی نه تنها شکاف فناوری را کاهش نمی دهد که با افزایش نرخ خروج شرکت ها، سبب افزایش شکاف می گردد. همچنین مدل نشان داد که وجود ارتباطات بین المللی قوی به همراه رصد فناوری، شکاف فناوری را از طریق نوآوری بنیادین کاهش می دهد.

حل مسائل از طریق جمع سپاری یکی از رویکردهای مهم است. با این وجود افزایش پیچیدگی بر مشکلات تصمیم گیری در جمع سپاری افزوده و کمتر به آن توجه شده است. هدف این پژوهش ارائه مدل جمع سپاری فراکتالی برای سامانه های پیچیده است. پژوهش حاضر کمّی، کاربردی، مقطعی و از نوع پژوهش اکتشافی است. قلمرو مکانی این پژوهش مدیران و کارکنان22 کسب و کار فعال جمع سپاری در کشور ایران و قلمرو زمانی، دوره شش ماهه با کمک نمونه گیری هدفمند، 7 نفربه عنوان نمونه بوده است. ابزار جمع آوری داده ها پرسشنامه بسته(با روایی ظاهری و محتوایی براساس نظرات خبرگان؛ ضریب اعتبار با روش آلفای کرونباخ قابل-قبول715/0 و حساسیت کلی قابل قبول95/0)است. به منظور اولویت بندی مولفه ها در مقابل شاخص ها از روش ماتریس ارزیابی اثرات سریع سپس مدل چهار سطحی-کانونی و سایر روش های ارئه دهنده روابط به منظور ارائه مدل استفاده شد. در نهایت به منظور قطعی سازی نوع روبط در این سطح از روش ادغامی رتبه بندی جزئی با کمک نرم افزار اکسل و متلب(R2018a) استفاده شد. یافته ها نشان می دهند که مدل جمع سپاری فراکتالی برای ایجاد حداقل صفرکارایی دارای هشت خوشه اولویت بندی می باشد. هم چنین کسب و کارها می بایست به اثرات مهم استفاده از فناوری اطلاعات به عنوان مهمترین اولویت دردنیای پیچیده و دارای روابط آشوب گون توجه داشته باشند. علاوه بر این پویایی، خودسازمانی، ظهور و جذب اثر معنی دار مثبتی در فناوری اطلاعات دارند که سامانه ها در کاربست جمع سپاری بایستی به آن توجه نمایند.

توسعه محصول جدید موضوعی کلیدی در چرخه حیات بنگاه ها و عاملی مهم در حفظ سهم بازار در محیط پویای امروز برای بنگاه ها است. صنایع غذایی به دلیل ماهیت مبتنی بر نیازهای انسانی و بازاری پرتقاضا برای توسعه محصول جدید می باشد. این پژوهش با هدف شناسایی فعالیت های کلیدی فرایند توسعه محصول جدید و تعیین فعالیتهای چالشی و عادی از میان آن ها در فرآیندهای توسعه محصول جدید در به کارگیری بهتر این فرایندها در صنایع غذایی ایران در بازه زمانی 1397 تا 1398 با مطالعه شرکت های صنایع غذایی مستقر در استان تهران انجام گرفته است. در ابتدا فعالیت های مرتبط با فرایند توسعه محصول جدید از پیشینه استخراج و پس از تایید خبرگان در نمونه ای متشکل از متخصصین حوزه نوآوری صنایع-غذایی توزیع گردید و فعالیت های مورد استفاده در این صنعت شناسایی شد. سپس این فعالیت ها در قالب پرسشنامه در جامعه آماری توزیع و 94 پرسشنامه تکمیل شده از جامعه آماری 114 شرکتی تحقیق دریافت و با توجه به نرمال نبودن داده ها از آزمون دوجمله ای و فریدمن تحلیل آماری برای شناسایی فعالیت های فرآیند توسعه محصول جدید استفاده شده است. نتایج پژوهش نشان می دهد فعالیت های ارتباط شرکت ها با شبکه تامین، شناسایی قوانین و مقررات و تحلیل ارزش آفرینی ایده، توانمندی در تحقیقات بازار و بازاریابی و طراحی دقیق و مهندسی محصول از جمله فعالیت های چالشی شایع در توسعه محصولات جدید در فرایند توسعه محصول جدید است.

ارزش گذاری کسب وکارهای نوپا به سبب وجود عدم اطمینان بالا در خصوص آینده آن ها امری پیچیده و موضوعی مهم در مذاکرات میان کارآفرینان و سرمایه گذاران خطرپذیر بوده است. در تحقیق پیش رو، با در نظر گرفتن عدم اطمینان های موجود در دور اول تأمین مالی و نیز انعطاف پذیری موجود برای سرمایه گذاران خطرپذیر در مراحل قبل (اختیار رها کردن) و بعد (اختیار توسعه) از تجاری سازی محصول، رویکرد جدیدی برای تعیین ارزش کسب وکارهای نوپا، ارائه گردید. به دلیل عدم وجود جواب تحلیلی برای رویکرد توسعه داده شده، از روش عددی شبیه سازی مونت کارلو حداقل مربعات (لانگ اشتاف-شوارتر) برای حل آن استفاده شد. مقایسه نتایج حاصل از مدل با نتایج سه سناریو دیگر، مؤید نقش و اهمیت انعطاف پذیری های مذکور در اتخاذ تصمیم سرمایه گذاری خطرپذیر در کسب وکارهای نوپا می باشد. در بخش پایانی نیز پیشنهادهایی برای توسعه مدل تحت شرایط رقابتی و یا توسعه آن برای سایر مراحل سرمایه گذاری ارائه شد.