درخت حوزه‌های تخصصی

هدف پژوهش حاضر عبارت است از مطالعه ارتباط بین تغییرات اینترلوکین6 (IL-6) و کراتین کیناز (CK) سرم دختران فعال پس از دو نوع فعالیت زیربیشینه درون گرا و برون گرا. 30 دختر سالم فعال (76/1±07/23 سال، قد 83/4±50/163 سانتی متر، وزن 02/6±93/58 کیلوگرم، و max2VO برابر با 03/3±65/34 میلی لیتر بر کیلوگرم در دقیقه) از طریق نمونه گیری در دسترس انتخاب و به طور تصادفی به دو گروه برون گرا (15 نفر) و درون گرا (15 نفر) تقسیم شدند و در فعالیت یک وهله ای دویدن روی نوارگردان با شدت70 تا 75 درصد ضربان قلب بیشینه و به مدت 30 دقیقه شرکت کردند، به طوری که شیب نوارگردان در گروه برون گرا 5- درصد و در گروه درون گرا صفر بود. نمونه های خونی جهت اندازه گیریIL-6 و CK سرم پیش، بلافاصله، و دو ساعت پس از فعالیت از آزمودنی ها گرفته شد. برای اندازه گیریIL-6 از روش الایزا و برای اندازه گیری CKاز روش IFCC/DGKC استفاده شد. از آزمون تحلیل واریانس با اندازه های تکراری و آزمون تعقیبی LSD برای مقایسه درون گروهی و آزمون t مستقل برای مقایسه بین گروهی و آزمون همبستگی پیرسون برای تعیین میزان همبستگی استفاده شد. یافته ها نشان داد در گروه برون گرا میزان IL-6 سرم خون بلافاصله پس از فعالیت افزایش معناداری داشت، که این افزایش پس از دو ساعت قطع فعالیت نیز همچنان ادامه پیدا کرد (05/0p<). در هر دو گروه میزان CK پس از فعالیت افزایش معناداری یافت، که پس از دو ساعت قطع تمرین CK به طور معناداری در هر دو گروه بالاتر از پیش از تمرین بود (05/0p<). رابطه معناداری بین میزان IL-6 و CKدر دو گروه مشاهده نشد (05/0 < p). نتیجه اینکه در فعالیت های زیربیشینه برون گرا مقدار IL-6 افزایش می یابد و به نظر می رسد با وجود افزایش CK افزایش IL-6 مرتبط با آسیب عضلانی نیست.

هدف از تحقیق حاضر مقایسه تاثیر مصرف حاد مکمل های ریبوز و کراتین بر عملکرد بی هوازی (اوج توان، میانگین توان و شاخص خستگی) پس از فعالیت های شدید مکرر در کشتی گیران نخبه بود. بدین منظور ١٠نفر از کشتی گیران نخبه شهر تهران با میانگین سن (3± 22سال) و شاخص توده بدن (3 ± 23کیلوگرم بر مترمربع) به طور داوطلب در این تحقیق شرکت کردند. تحقیق از نوع نیمه تجربی و به صورت دوسوکور متقاطع انجام شد. در این تحقیق آزمودنی ها در سه جلسه، 4 مرحله فعالیت شدید را با فاصله ١٥دقیقه استراحت غیرفعال انجام دادند. هر مرحله شامل ٣ آزمون وینگیت پا و ٣ آزمون وینگیت دست به صورت متناوب و با استراحت فعال١دقیقه ای بین هر آزمون بود. یک ساعت قبل از انجام کلیه ی مراحل آزمون و پس از پایان مرحله ی دوم آزمون، آزمودنی ها مکمل ریبوز یا کراتین (به میزان ١/. گرم به ازای هر کیلوگرم از وزن بدن) یا دارونما (طعم دهنده بی اثر آسپارتان) را مصرف کردند. برای تحلیل داده ها از آزمون تحلیل واریانس مکرر (4×3) استفاده شد. نتایج تحقیق نشان داد، اوج توان بی هوازی و میانگین توان بی هوازی به مصرف مکمل ریبوز و نیز مصرف مکمل کراتین وابسته می باشد (05/ 0>P)؛ از طرفی نتایج حاکی از عدم تفاوت در شاخص خستگی بین جلسه کراتین، ریبوز و دارونما در تحقیق بود (05 /0). به طور کلی به نظر می رسد مصرف حاد مکمل ریبوز و کراتین هر کدام به تنهایی می توانند عملکرد بی هوازی را در فعالیت های شدید تکراری (همانند فعالیت مورد استفاده در تحقیق حاضر) بهبود بخشد.

هدف از پژوهش حاضر تعیین تفاوت زمینه های ورزشی (عوامل آنتروپومتریکی، آمادگی جسمانی و مهارتی) پسران 10 تا 20 سال پنج شهر کشور بود تا بر این اساس رشته های ورزشی مناسب هر شهر شناسایی شود. بدین منظور 230 نفر از پسران شهرهای تهران، مشهد، اصفهان، اردبیل و بابلسر (در مجموع 1150 پسر در چهار گروه سنی 10 تا 11 ، 12 تا 14، 15 تا 17 و 18 تا 20 سال) به روش تصادفی خوشه ای انتخاب شدند. متغیرهایی مانند قد، وزن، شاخص توده بدن، قدرت پنجه دست و قدرت عمومی، انعطاف پذیری، توان انفجاری پاها، استقامت بی هوازی، توان هوازی و آزمون های مهارتی حمل توپ با دست، حمل توپ با پا و تبادل توپ تنیس با دیوار در آنها اندازه گیری شد. برای مقایسه هر کدام از متغیرها بین شهر های مختلف از روش ANOVA و آزمون تعقیبی LSD استفاده شد. یافته های پژوهش علاوه بر ارائه نیمرخ سلامتی، آمادگی جسمانی و مهارتی گروه های مورد مطالعه، تفاوت های معنی داری را بین برخی متغیرها در میان شهر ها نشان داد، به طوری که بعضی از شهرها برتری هایی از لحاظ عوامل آمادگی جسمانی و مهارتی داشتند. بر این اساس و با عنایت به خصوصیات جسمانی و مهارتی مورد نیاز رشته های ورزشی مختلف، به نظر می رسد بابلسر در رشته های ورزشی از جمله والیبال، بسکتبال، هندبال، واترپولو، کشتی، جودو و قایقرانی؛ اصفهان در رشته های ورزشی مثل پرتاب ها، شنا، فوتسال، فوتبال، دوهای نیمه استقامت، گروه ورزش های راکتی و گروه ورزش های رزمی؛ اردبیل در رشته های ورزشی از جمله دوهای استقامت، اسکی آلپاین و صحرانوردی، فوتبال و گروه ورزش های راکتی و مشهد در رشته های ورزشی مثل دوچرخه سواری استقامت، دوهای استقامت و نیمه استقامت دارای اولویت نسبی هستند. همچنین مقایسه نتایج تحقیق با طرح آمایش سرزمین و قطب بندی رشته های ورزشی نشان داد که یافته های تحقیق حاضر با نتایج طرح های مذکور در بعضی موارد همخوانی ندارد. در مجموع، اطلاعات این طرح می تواند زمینه مناسبی را برای سرمایه گذاری هدفمند بخش های اجرایی ورزش کشور در عرصه ورزش قهرمانی فراهم آورد.

هدف کلی از اجرای این تحقیق بررسی تاثیر ماساژ بر خستگی عضلات بازکننده زانو متعاقب انقباض های ایزوکینتیک زیربیشینه بود. این تحقیق به روش اندازه گیری مکرر، طرح متقاطع، انجام شد. ابتدا و بر اساس معیارهای حذف و انتخاب، تعداد 10 ورزشکار مرد دانشگاهی به صورت داوطلبانه وارد مطالعه شدند. هر آزمودنی طی 2 جلسه به آزمایشگاه مراجعه می نمود. در ابتدای هر جلسه پس از گرم کردن، اوج گشتاور(PT ) کانسنتریک عضلات چهار سر ران پای غالب در سرعتs-1 º60 اندازه گیری می شد. سپس پروتکل خستگی، انقباض های ایزوکینتیک زیربیشنه (PT 60%) تا رسیدن به معیار خستگی(PT 50%)، اجرا می گردید. پس از اجرای پروتکل خستگی، اوج گشتاور عضلات چهارسر محاسبه گردیده و خستگی ادراک شده مورد ارزیابی قرار می گرفت، سپس آزمودنی به مدت 15 دقیقه ماساژ(ترکیبی از تکنیک های ماساژ کلاسیک) دریافت و یا استراحت می نمود. بعد از پایان یافتن شرایط مداخله (ماساژ یا استراحت) مجددا ارزیابی خستگی ادراک شده و اوج گشتاور عضلات چهارسر انجام می گرفت. به منظور تجزیه و تحلیل اطلاعات به دست آمده، از آزمون تحلیل واریانس برای اندازه گیری مکرر و آزمون t وابسته در سطح آلفا 05/0 استفاده گردید. بررسی یافته های تحقیق نشان داد بین اثر ماساژ و استراحت تفاوت معنی داری در بهبود خستگی و افزایش عملکرد وجود ندارد. با این حال تفاوت معنی داری بین اثر ماساژ و استراحت بر میزان خستگی ادراک شده مشاهده گردید. یافته های این تحقیق از این عقیده که ماساژ تاثیری بر بهبود خستگی و بازیافت عملکرد عضلانی ندارد، حمایت می کند. با این حال در این پژوهش ماساژ بر خستگی ادراک شده اثر مثبتی داشت و باعث بهبود آن گردید.

مطالعه حاضر به بررسی تأثیر هشت هفته تمرینات ثبات­دهنده ستون فقرات بر میزان زاویه قوس کمری، با استفاده از دستگاه بیوفیدبک فشاری در دانشجویان دختر دانشگاه شهید باهنر کرمان می­پردازد. جامعه آماری تحقیق حاضر شامل کلیه دانشجویان دختر مبتلا به عارضه لوردوزکمری دانشگاه باهنر کرمان است. 24 نفر از دانشجویان مبتلا به قوس کمری افزایش­یافته به­عنوان نمونه آماری انتخاب و به­طور تصادفی در دو گروه تجربی و کنترل 12 نفری قرار داده شدند. اطلاعات مورد نیاز از طریق صفحه شطرنجی، اسپینال موس (سنجش قوس کمر)، قد سنج و ترازوی دیجیتال، گونیامتر (سنجش میزان انعطاف­پذیری عضلات سه سر رانی) و آزمون دراز و نشست (سنجش میزان استقامت عضله شکمی) جمع­آوری گردید. آزمودنی­های گروه تجربی، به مدت هشت هفته، هفته­ای سه جلسه و هر جلسه 60 دقیقه، با استفاده از دستگاه بیوفیدبک فشاری تمرین داده شدند. در آغاز و پایان دوره از آزمودنی ها پیش و پس­آزمون به عمل آمد و میزان لوردوز کمر، انعطاف­پذیری عضلات سه­سر رانی و استقامت عضلات شکم پیش و پس از آزمون سنجیده شد. اطلاعات جمع­آوری­شده، با استفاده از روش آماری تی مستقل و زوجی در سطح معنی­داری 95 درصد تجزیه و تحلیل شدند. نتایج، کاهشی معنی­دار در زاویه لوردوز کمری ( 001/0 P= ) ، افزایشی معنی­دار در میزان انعطاف­پذیری عضلات سه­سررانی (001/0 P= ) و افزایشی معنی­دار در استقامت عضلات شکم (001/0 P= ) در گروه تمرینی نشان داد. همچنین نتایج تحقیق تفاوت معنی­داری در میزان متغیرهای مذکور پیش و پس از آزمون در گروه کنترل نشان نداد. نتایج تحقیق حاضر نشان داد انجام تمرینات ثبات­دهنده ستون فقرات سبب کاهش زاویه لوردوز کمری، افزایش انعطاف­پذیری عضلات سه­سررانی و همچنین افزایش میزان استقامت عضلات شکم می­شود.

بیماری عروق کرونر قلب از علل مهم مرگ و میر در جهان است. این بیماری با افزایش میزان لیپوپروتئین کم چگال (LDL) پلاسما رابطه مستقیم و با لیپوپروتئین پرچگال (HDL) رابطه معکوس دارد. ژن ABCA15 خارج کننده اصلی کلسترول و فسفولیپید از سلول به آپولیپوپروتئین عاری از لیپید است. تا کنون تحقیقات محدودی در جهان درباره نقش تمرین در بیان ژن ABCA1 انجام شده است. برای بررسی بیان ژن ABCA1 در لنفوسیت-های انسانی با اجرای پروتکل تمرینی، 16 کشتی گیر تمرین کرده خراسانی (سابقه تمرینی 1±4 سال، سن2±18 ، وزن 9/11±11/63کیلوگرم، قد 41/8±170سانتی متر) پس از فراخوان، انتخاب و به طور تصادفی به دو گروه تجربی و کنترل تقسیم شدند. گروه تجربی به مدت شش هفته و هر هفته چهار جلسه در نوبت های صبح و عصر به تمرینات کشتی و تمرینات دایره ای آمادگی جسمانی پرداختند و گروه کنترل در این مدت بی تمرین بودند. 48 ساعت قبل از اولین جلسه تمرین و 48 ساعت بعد از آخرین جلسه، در ساعت 8 صبح به صورت ناشتا از ورید بازویی تمامی آزمودنی ها به میزان 10 سی سی نمونه خونی گرفته شد. پس از جداسازی لنفوسیت ها به روش سانتریفیوژ، بیان ژن ABCA1 در لنفوسیت های آزمودنی ها، با استفاده از روش semi-quantitative-RT-PCR انجام شد. اطلاعات به وسیله آزمون t-student، با استفاده از نرم افزار SPSS تجزیه و تحلیل شد. نتایج نشان داد گروه تجربی، در مقایسه باگروه کنترل افزایش معنی داری در بیان ژن ABCA1 لنفوسیت داشت (001/0p≤ و 95/9t= ). تمرینات ورزشی بی هوازی مثل کشتی نیز می تواند مانند تمرینات هوازی با افزایش بیان ژن ABCA1 نقش مؤثری در پیش گیری از بیماری های قلب و عروق داشته باشد.

هدف این تحقیق عبارت است از بررسی روایی برآورد max2VO دانش آموزان سالم از طریق آزمون هشت ضلعی هوازی (AOT). 80 پسر و 102 دختر به صورت لایه ای هدفدار بر اساس ملاک سن انتخاب شدند و در دو آزمون AOT و آزمون معیار به فاصله یک هفته شرکت کردند. آزمودنی ها در قالب هشت گروه سنی 10، 11، 12، 13، 14، 15، 16، و17 سال و در هر گروه حداقل 10 پسر و 10 دختر انتخاب شدند. اطلاعات آزمون معیار از طریق دستگاه تحلیل گازی به طور مستقیم از دویدن روی تردمیل به دست آمد. تحلیل های آماری از طریق رگرسیون چند عاملی انجام شد. میانگین (انحراف معیار±) وزن، قد، ضربان بیشینه، max2VO، و BMI پسران به ترتیب برابر 17±55 کیلوگرم، 15±163سانتی متر، 8±201 ضربان در دقیقه، 6±38 میلی لیتر بر کیلوگرم بر دقیقه، و 84/3±19/20 کیلوگرم بر مترمربع به دست آمد. این اندازه ها در دختران به ترتیب برابر 10±46 کیلوگرم، 9±156 سانتی متر، 9±199 ضربان در دقیقه، 4±34 میلی لیتر بر کیلوگرم بر دقیقه، و 95/2±60/18کیلوگرم بر مترمربع به دست آمد. نتایج نشان داد که در دختران همبستگی سن با max2VO نسبی معنادار نیست، ولی در پسران این رابطه معنادار بود (01/0 .(P ≤با افزایش BMIدر هر دو گروه، در max2VO و ضربان قلب بیشینه تمرین کاهش نسبی مشاهده شد. فرمول های تخمین max2VO از طریق آزمون میدانی AOT و پروتکل آزمایشگاهی روی تردمیل در دختران و پسران تولید شد. در مقایسه با تحقیقات مشابه، فرمول های به دست آمده توجیه علمی داشت و برآوردها از دقت کافی برخوردار است. با توجه به بالا بودن ضریب تعیین فرمول ها (حداقل 45% و حداکثر 65%) و خطای استاندارد برآورد آن ها (حداقل 97/2 و حداکثر 78/3 میلی لیتر در دقیقه) می توان به مقادیر max2VO برآورد شده از طریق فرمول های مختلف برآمده از تحقیق اطمینان نسبی کرد. البته باید در نظر داشت که به طور کلی، ضرایب تعیین فرمول های برآورد max2VO نوجوانان از بزرگسالان کمتر است.

هدف این پژوهش، تعیین تأثیر ترتیب تمرین ترکیبی (قدرتی و استقامتی) بر سطوح سرمی میوستاتین، فولیستاتین و نسبت فولیستاتین بر میوستاتین زنان سالمند بود. تعداد 40 نفر از زنان سالمند (با دامنه سنی 82/0±34/60 سال؛ قد 01/0±155 سانتی-متر؛ وزن 89/1±72/71 کیلوگرم و BMI 63/0±45/29 کیلوگرم بر مترمربع) به طور تصادفی ساده در یکی از 4 گروه تمرین استقامتی + قدرتی (E+S) (n=9)، قدرتی + استقامتی (S+E) (n=10)، ترکیبی چرخشی (ACT) (n=12) و کنترل (n=9) تقسیم شدند. برنامه های تمرینی به مدت 8 هفته و 3 روز در هفته انجام شد. برنامه تمرین استقامتی شامل کار بر روی دوچرخه کارسنج (با شدت 80-60% (MHR و برنامه تمرین قدرتی شامل چندین تمرین منتخب بالاتنه و پایین تنه ( با شدت 75-40% 1RM، 18-8 تکرار) بود. نتایج نشان داد میزان فولیستاتین و میوستاتین پس از 3 نوع ترتیب تمرین، تغییر معنی داری نیافت (0.05≤P). نسبت فولیستاتین به میوستاتین در گروه E+S افزایش یافت، هرچند معنی دار نبود (0.05≤P)؛ ولی این نسبت در گروه S+E کاهش معنی داری را نشان داد (0.04=p) و پس از تمرین، ACT تغییری نیافت (0.05≤P). همچنین، 8 هفته تمرین ترکیبی، به افزایش معنی دار قدرت بالاتنه در گروه های تمرین ترکیبی E+S و ACT و قدرت پایین تنه در همه گروه های تمرینی منجر شد (0.05>p). بر اساس یافته های این مطالعه به نظر می رسد ترتیب تمرین می تواند بر سازگاری های عملکردی ناشی از تمرین تأثیرگذار باشد. همچنین، به نظر می رسد با توجه به افزایش نسبت فولیستاتین بر میوستاتین در گروه E+S و کاهش این نسبت در گروه S+E، ترتیب استقامتی + مقاومتی، به محیط آنابولیک تر و ترتیب مقاومتی + استقامتی، به محیط کاتابولیک تری منجر شود.

انسان طی حرکت و جا به جایی، محیط اطرافش را ارزیابی کرده و مسیری را به وسیله تصویر موجود در سیستم عصبی مرکزی از فضای حرکت که به صورت متوالی به روز می شود، انتخاب می کند. هدف از این تحقیق ارزیابی نقش اطلاعات حس عمقی عضلات تنه به عنوان چار چوب مرجع در تعیین جهت یابی بود. به این منظور 11 مرد جوان سالم راست دست (میانگین سنی 78/0± 78/23 سال، میانگین قد 7/5 ±7/169 سانتیمتر، میانگین وزن 8/6± 8/62، میانگین شاخص توده بدنی 7/1 ±34/22 کیلوگرم بر مترمربع) به صورت داوطلبانه در این تحقیق شرکت کردند. ویبریشن یکطرفه عضلات تنه از ابتدا و نیمه مسیر، در یک تکلیف حرکتی (راه رفتن، هفت گام) در شرایط چشم بسته و چشم باز به کار گرفته شد. انحراف از مسیر راه رفتن توسط مسافت هفتمین گام از اولین گام از محور داخلی – خارجی محاسبه شد. طول گام و زاویه انحراف پا از محور داخلی – خارجی برای هر هفت گام اندازه گیری شد . همه انحرافات از مسیر مستقیم توسط رد پای آزمودنی ها از خط مرجع بر روی زمین اندازه گیری شد. برای آزمون تفاوت معنادار در پارامتر مسافت از آزمون ANOVA با اندازه گیری مکرر دو راهه (دو وضعیت بینایی و سه وضعیت ویبریشن) و برای تعیین اختلاف میان میانگین زاویه انحراف پا از خط مرجع و طول گام درون و میان سه شرایط ویبریشن و دو وضعیت بینایی از آزمون ANOVA با اندازه گیری مکرر سه راهه (شرایط بینایی و ویبریشن و زاویه رد پا) استفاده شد. بر اساس نتایج به دست آمده، ویبریشن در شرایط چشم بسته و اعمال ویبریشن در نیمه مسیر، انحراف واضحی در مسیر گام برداری ایجاد کرد (01/0 = P). در شرایط چشم باز، انحراف کمتر بود (06/0 = P ) . همچنین انحراف کمی در مسیر گام برداری در شرایطی که چشم ها بسته و ویبریشن در ابتدای مسیر اعمال شد، به وجود آمد (77/0 = P). بر اساس نتایج به دست آمده می توان گفت اطلاعات حس عمقی تنه نقش مهمی در تعیین چارچوب مرجع برای انحراف از مسیر گام برداری دارد.

اثربخشی سازمانی کانون اصلی تحلیل های سازمانی و متغیر نهایی بسیاری از پژوهش های سازمانی است. این سازه در سال های اخیر جایگاه ویژه ای در تحقیقات مدیریت ورزشی کسب کرده است. هدف از این مطالعه، معرفی رویکرد ارزش های رقابتی و پرسشنامه مبتنی بر آن به-عنوان چارچوب تئوریک مناسب برای سنجش اثربخشی در فدراسیون های ورزشی است. جامعه آماری ذی نفعان فدراسیون های ورزشی ایران و نمونه آماری ذی نفعان (هیئت رئیسه، کارکنان حرفه ای، داوران، مربیان و ورزشکاران تیم ملی بزرگ سالان) شش فدراسیون منتخب بسکتبال، والیبال، هندبال،کشتی، تکواندو و وزنه برداری بود. همه ذی نفعان شش فدراسیون منتخب (362N=) به عنوان نمونه انتخاب شدند، ولی تنها 258 آزمودنی (72 درصد نمونه) در تحقیق شرکت کردند. پرسشنامه محقق ساخته اثربخشی با مطالعه مبانی نظری، مصاحبه نیمه هدایت شده با دست اندرکاران فدراسیون های ورزشی (نایب رئیس، دبیر، رؤسای کمیته های تخصصی) و در فرآیندی اکتشافی تنظیم شد و پس از استخراج این متغیرها 10 نفر از متخصصان مدیریت ورزشی در مورد روایی صوری و محتوایی آن اظهار نظر کردند. با استفاده از روش تحلیل عاملی اکتشافی، 62 سؤال در قالب چهار الگوی اهداف عقلایی، سیستم های باز، فرآیندهای داخلی، روابط انسانی و هشت خرده مقیاس انعطاف پذیری (5 سؤال)، منابع سازمانی (10 سؤال)، برنامه ریزی (7 سؤال)، بهره وری (11 سؤال)، ثبات سازمانی (7 سؤال)، تعامل سازمانی (7 سؤال)، انسجام نیروی کار (8 سؤال) و کارکنان متخصص (7 سؤال) شناسایی شدند. ثبات درونی پرسشنامه با استفاده از آلفای کرونباخ (84 0/ 0=r) محاسبه شد. نتایج پژوهش نشان می دهد پرسشنامه اثربخشی سازمانی در فدراسیون های ورزشی بر اساس رویکرد ارزش های رقابتی ابزار و چارچوب تئوریک مناسب سنجش اثربخشی سازمانی در فدراسیون های ورزشی است. پیشنهاد می شود محققان مدیریت ورزشی با استفاده از این پرسشنامه به سنجش اثربخشی سازمان های ورزشی بپردازند.

هدف از تحقیق حاضر، بررسی نگرش متخصصان و مدیران ورزش در ارتباط با تأثیر ورزش قهرمانی بر شاخص های توسعه اجتماعی بود. روش تحقیق توصیفی و به صورت پیمایشی انجام شد. جامعه آماری تحقیق شامل اساتید تربیت بدنی، دانشجویان دکتری مدیریت ورزشی استان تهران و افراد شاغل در فدراسیون های ورزشی (حدود 700 نفر) بودند. بر اساس جدول مورگان حجم نمونه آماری 248 نفر مشخص گردید که تعداد 203 پرسشنامه ( 39 استاد، 113 دانشجوی دکتری، 51 شاغل در فدراسیون ) برگشت داده شد. نمونه گیری به صورت طبقه ای تصادفی صورت پذیرفت. به منظور دستیابی به اهداف تحقیق از پرسشنامه 38 سوالی محقق ساخته استفاده شد. که روایی محتوایی آن توسط 15 نفر از استادان دانشگاه ها و متخصصان تأیید کردید و پایایی آن در آزمون مقدماتی با 30 آزمودنی و با استفاده از آلفای کرونباخ 92/0 محاسبه شد. در خصوص روایی سازه، بر اساس بار عاملی و T-Value تمام شاخص ها رابطه معناداری با عامل اصلی داشتند و توانستند پیشگویی خوبی برای توسعه اجتماعی باشند. برای تحلیل داده ها از روش های آماری توصیفی و استنباطی مانند کلموگروف- اسمیرنوف، تی استودنت تک گروهی و مستقل ، تحلیل واریانس و دانکن با کمک نر م افزارspss و تحلیل عاملی تأییدی با نرم افزار لیزرل استفاده شد. یافته های تحقیق نشان داد میانگین نگرش متخصصان و مدیران ورزش در شاخص های رفاه اجتماعی، سلامت فردی، سلامت اجتماعی، وحدت و انسجام اجتماعی زیاد می باشد اما در شاخص عدالت اجتماعی کم می باشد.

هدف تحقیق حاضر، شناسایی و توصیف الگوها و تعیین ماهیت دانش و تحقیقات مدیریت ورزشی با تأکید بر مقالات علمی پژوهشی داخلی است که با استفاده از روش تحلیل استنادی و تحلیل محتوا مبتنی بر نگاهی همه جانبه و از تمام زوایا بر پارادایم های اثبات گرایی، انتقادی و تفسیرگرایی انجام گرفته است. روش تحقیق توصیفی تحلیلی است که بدین منظور از نرم افزارهای اکسل و اس پی اس اس استفاده شد. نمونه آماری پژوهش 153 مقاله از چهار مجله علمی پژوهشی ورزشی بود. در این مقاله نخست بیشترین سهم مقالات علمی پژوهشی از دیگر رشته ها در مدیریت ورزشی تعیین می شود. در ادامه تئوری های به کارگرفته شده در مقالات به عنوان یکی از شاخص های تعیین کننده دانش فرارشته ای و سپس میزان خوداستنادی، دگراستنادی و نوع استنادها بررسی می شود. نتایج نشان داد که روند مطالعه این علم در حیطه مدیریت ورزشی با توجه به مداخله رشته های دیگر متفاوت است، به عبارتی بیشترین میزان استناد به رشته مدیریت است، در واقع میزان خوداستنادی رشته مدیریت ورزشی، حدود 60 درصد است و 40 درصد متکی به رشته های دیگر است. کمترین میزان استناد رشته مدیریت به تاریخ (07/0 درصد)، دین شناسی (05/0 درصد) و زبان شناسی (05/0 درصد) بوده است، این درحالی است که به رشته های هنر و کشاورزی استنادی نداشته است. از دیگر نتایج مهم این تحقیق تعیین ماهیت مدیریت ورزشی به عنوان دانشی میان رشته ای بود که در این زمینه به نظر می رسد دانش مدیریت ورزشی قابلیت لازم برای ورود به دانش فرارشته ای را داراست، ولی تحقیقات انجام گرفته در مدیریت ورزشی، در حیطه تحقیق فرارشته ای است. در نتیجه حرکت رو به گسترش مدیریت ورزشی به سمت و سوی دانش و تحقیق فرارشته ای بر مبنای تعامل شناخت شناسی و سطوح پیچیدگی های آن می تواند چارچوب منسجمی برای دانش مدیریت ورزشی ایجاد کند.

تربیت بدنی و علوم ورزشی علاوه بر نقش اجتماعی و فرهنگی خود برنامه ای آموزشی در دانشگاه ها محسوب میشود و بررسی تأثیرات آن ما را در برنامه ریزی بهتر یاری میکند. هدف از پژوهش حاضر عبارت است از بررسی تأثیر تربیت بدنی عمومی بر آمادگی جسمانی و نگرش دانشجویان دختر دانشگاه آزاد اسلامی واحد ساوه درباره فعالیت های حرکتی و ورزشی. در مطالعه حاضر از طرح شبه تجربی بهره گرفته شد و جامعه آماری 100 نفری تحقیق شامل دانشجویان دختر دانشگاه آزاد اسلامی بودند که در نیمسال دوم تحصیلی 88 ـ 87 واحد تربیت بدنی عمومی یک را انتخاب کرده بودند. شرکت کنندگان در پژوهش 80 نفر از جامعه مورد مطالعه بودند که به صورت تصادفی طبقه ای و طبق جدول مورگان از میان دانشجویانِ هشت نفر از مدرسان انتخاب و در دو مرحله پیش آزمون و پس آزمون به ترتیب در شروع و پایان نیمسال تحصیلی مورد سنجش واقع شدند. برای سنجش آمادگی جسمانی از آزمون آمادگی جسمانی جوانان ایفرد استفاده شد که مشتمل بر شش آزمون دراز و نشست، بارفیکس اصلاح شده، پرش طول، دو 45 متر سرعت، 9×4 متر چابکی و 540 متر استقامت است. برای جمع آوری اطلاعات مربوط به نگرش از پرسشنامه نگرش سنجی (مظفری 1381) استفاده شده است. به منظور تجزیه و تحلیل داده های پژوهش، با توجه انطباق داده ها با توزیع طبیعی بر مبنای آزمون کولموگروف-اسمیرنوف، از آزمون های لوین و t با نمونه های وابسته استفاده شد. براساس نتایج، بین آمادگی جسمانی کلی شرکت کنندگان، قبل و بعد از گذراندن درس تربیت بدنی عمومی یک تفاوت معنیداری مشاهده نشد (933/0p=)، اما در مؤلفه های دراز و نشست (045/0p=) و چابکی (043/0 p=) این تفاوت معنی دار بود. بین نگرش دانشجویان دختر درباره فعالیت های حرکتی قبل و بعد از گذراندن درس تربیت بدنی عمومی یک (038/0 p=) و نیز حیطه های تجربه اجتماعی (024/0 p=) و تحسین زیبایی حرکت (001/0 p=) تفاوت معنی داری وجود داشت. با توجه به نتایج تحقیق میتوان گفت اگرچه تغییراتی در ویژگیهای جسمانی دانشجویان بعد از گذراندن درس تربیت بدنی عمومی یک ایجاد میشود، احتمالاً به دلایلی مثل زمان اندکی که برای گذراندن آن در نظر گرفته شده است، تغییرات معنی-داری در اهداف ترسیم شده آن ایجاد نمیشود. از سوی دیگر، پس از گذراندن درس تربیت بدنی عمومی یک تغییرات معنی داری در نگرش دانشجویان نسبت به فعالیت های حرکتی ایجاد میشود که زمینه مناسبی برای اشاعه ورزش در دانشجویان است.

در تحقیقات نشان داده شده ا ست که نیمرخ فیزیولوژی بازیکنان در پست های مختلف بازی متفاوت است این مطالعه با هدف کسب آگاهی از میزان تطابق ویژگی های فیزیولوژیکی دفاع ها و هافبک ها د رتیم های باشگاهی لیگ برتر ایران با نیازهای فیزیولوژیکی مربوط به پست بازی آنان انجام شد به همین منظور 56 نفر از بازیکنان لیگ برتر کشور به چهار پست دفاع وسط دفاع کنار هافبک وسط و هافبک کنار (7 نفر در هر پست) تفکیک شده و فعالیت های بدنی آنان (ایستادن ، راه رفتن، جاگینگ (راه رفتن سریع) ، دویدن و دویدن نزدیک به بیشینه ) در زمان های صرف شده اندازه گیری شد تجزیه و تحلیل داده ها نشان می دهد میانگین زمان راه رفتن دفاع های کنار ووسط به وط معنی داری بیشتر اززمان راه رفتن هابک های وسط و کنار است ماینگین زمان دویدن باس رعت کم دفاع وسط است میانگین زمان دویدن نزدیک به بیشینه با بیشترین سرعت در هافبک های کنار به طور معنی داری بیشتر زا زمان دفاع های وسط و هافبک های وسط است با توجه به یافته های تحقیق حاضر چنین نتیجه گیری می شود که بازیکنان کناری (دفاع های کنار و هافبک های کنار) دارای توان هوازی و بی هوازی زیاد هافبک های وسط دارای زمان فعالیت جاگینگ زیاد و دفاع های وسط دارای توان بی هوازی و تجزیه زیادی هستند پیشنهد می شود که مربیان ضمن در نظر گرفتن برنامه های تمرینی لازم برای افزایش توان هوازی کلیه بازیکنان بخشی از برنامه های تمرینی خود را با توجه به نیازهای ویژه پست بازیکن طراحی و اجرا کنند.

هدف پژوهش حاضر مقایسه شاخص­های ارزیابی عملکرد مربیان از دیدگاه کارشناسان، ورزشکاران و مربیان بود و جامعه آماری پژوهش را کلیه کارشناسان تربیت­بدنی استان گیلان، نواب و دبیران هیئت­های ورزشی، ورزشکاران و مربیان شهرستان تشکیل داده بودند (470 نفر) که از این میان ،345 نفر (4/73%) در پژوهش شرکت کردند. ابزاراولیة پژوهش ، پرسشنامه مک­لین و زاکراجسک (1996) شامل 56 سئوال با 6 بعد بود که روایی صوری و محتوایی آن را 20 نفر از استادان صاحب­نظر دانشگاهی تأیید کردند و ثبات درونی آن نیز با استفاده از ضریب همبستگی آلفای کرونباخ، 75/0=α محاسبه شد. از تحلیل عاملی اکتشافی همراه با چرخش متعامد و آزمون غیر پارامتریک کروسکال­والیس برای تجزیه و تحلیل داده­ها استفاده شد. نتیجه تحلیل عاملی نشان داد که شاخص های ارزیاب عملکرد مربیان را می توان درهشت عامل رفتارهای کاری و فنی، آموزش و رشد ورزشکار، عملکرد فردی مربی، روابط عمومی، امور مالی، عملکرد تیم، حفظ و نگهداری تیم و شناخت و مدیریت تیم با ارزش ویژه بزرگتر از 1 طبقه بندی کرد. ضمنا از دیدگاه آزمودنی­ها، رفتارهای کاری و فنی (39/0±57/4)، آموزش و رشد ورزشکار (42/0±48/4) و عملکرد فردی و فنی مربی (27/1±44/4) مهم­ترین ابعاد ارزیابی عملکرد مربیان بود. البته اولویت ابعاد رفتارهای کاری و فنی، آموزش و رشد ورزشکار و روابط عمومی در سه گروه ورزشکاران، مربیان و کارشناسان معنی­دار بود (05/0P≤). به طور کلی ، سازمان ها و مدیران ورزشی می توانند از کلیه این چهار عامل اساسی برای ارزیابی مربیان استفاده کنند.