شنای کرال سینه

موفقیت در اجرای مهارت های شنا علاوه بر داشتن ویژگی های مناسب بدنی مستلزم آگاهی از عوامل بیومکانیکی اثرگذاری چون نیروی جلوبرنده، نیروی مقاوم و کارایی نیروی جلوبرنده می باشد(1). هدف از انجام این تحقیق بررسی اثر حرکت چرخشی اندام فوقانی بر رفتار دینامیکی آب (جهت جریان و سرعت) در شنای کرال سینه بود. سه شناگر نخبه جوان به عنوان آزمودنی در این تحقیق شرکت نمودند. دو دوربین که باسرعت آزمودنی حرکت می کردند حرکت رشته های متصل به ساعد و دست شناگران را ثبت کرده، و جهت حرکت رشته ها جهت جریان آب را نشان داد. فشار وارده به قسمتهای مختلف اندام با سنسور FSR اندازه گیری شد. با استفاده از روش پلونومیال مرتبه سوم در نرم افزار excel اطلاعات مربوط به فشار فیلتر شد. نتایج نشان داد که حرکت چرخشی اندام فوقانی، در انتهای مرحله حرکت به داخل و مرحله حرکت به خارج باعث ایجاد شیب فشار در طول اندام شده که جهت آن از سمت شانه به سمت دست بود. شیب فشاری موجود، جریان محوری در طول اندام فوقانی را موجب شد که جهت آن از شانه به طرف دست بود. ایجاد جریان محوری بر اساس قانون برنولی می باشد. با توجه به قانون برنولی شیب فشار برعکس سرعت حرکت می باشد و با عنایت به اینکه در اندام فوقانی شناگران سرعت حرکت دست از شانه بیشتر است، جایی که سرعت حرکت بیشتر است فشار کمتر بوده و جایی که سرعت حرکت کمتر است فشار بیشتر است. نتایج تحقیق حاضر نشان داد باند ورتکس در بین آزمودنی ها وجود ندارد و سرعت و جهت جریان در طول حرکت اندام فوقانی در آب ثابت نمی باشد. نتایج حاصل از این تحقیق فرض اندازه گیری نیروی جلو برنده با روش آنالیز حرکت در مسیر خاص را مورد تردید قرار داد.

روش تمرینی دوتایی روشی است که در آن افراد در گروه های دو نفری برای یادگیری مهارت های حرکتی با هم مشارکت می کنند و به نظر می رسد این روش با افزایش کارایی و اثربخشی شرایط تمرین ویژگی های یک محیط بهینه آموزشی را داشته باشد. هدف تحقیق حاضر بررسی تأثیر تمرین دوتایی بر یادگیری شنای کرال سینه بود. به این منظور 20 کودک پسر 7 تا 9 ساله، دو گروه 10 نفره تمرین دوتایی و انفرادی را تشکیل دادند. نوآموزان گروه دوتایی پس از شنیدن دستورالعمل های آموزشی و مشاهده مدل ماهر، دو به دو می شدند و نیمی از آنها با ورود به آب به اجرای بدنی مهارت مورد نظر از شنای کرال سینه می پرداختند و فرد بیرون از آب در نقش مربی برای یار خود پس از مشاهده دقیق کوشش او بازخورد اجرای وی را می داد. پس از هر چند کوشش نوآموزان نقش خود را با هم عوض می کردند. این در حالی بود که کودکان گروه تمرین انفرادی پس از دستورالعمل های آموزشی و مشاهده مدل ماهر، همه وارد آب می شدند و  همزمان به اجرای بدنی مهارت مورد نظر می پرداختند. در آزمون یادداری از اجرای 10 متر شنای هر کودک فیلم برداری شد و سپس فیلم ها توسط دو مربی فدراسیون با استفاده از چک لیست ارزیابی شنای کرال سینه ارزیابی شد. ضریب پایایی بین آزمونگری 90/0 به دست آمد. نتایج آزمون یادداری نشان دهنده اختلاف معنادار گروه تمرین دوتایی نسبت به گروه تمرین انفرادی بود (05/0>P). بر اساس نتایج می توان نتیجه گیری کرد که روش دوتایی، علاوه بر مقرون به صرفه بودن از لحاظ مصرف انرژی و فضای آموزشی، اثربخشی بیشتری نیز نسبت به روش های سنتی آموزش شنا دارد.

پارامترهای آنتروپومتریکی و بیومکانیکی در بهبود سطح کیفی اجرای مهارت های ورزشی تأثیرگذار است و شناسایی و ارتباط میان این عوامل برای محققان و متخصصان علوم ورزشی قابل توجه است. هدف از انجام این مطالعه ارتباط میان برخی از شاخص های آنتروپومتریکی و بیومکانیکی شناگران دختر در شنای کرال سینه و پشت بود. 20شناگر دختر؛ در میانگین و انحراف معیار (سن 2 ± 12سال، قد 11/23 ± 147/50سانتیمتر، وزن 9/58 ± 39/53کیلوگرم) بعنوان آزمودنی شرکت کردند. پس از تکمیل فرم رضایت نامه و اطلاعات فردی، ویژگی های آنتروپومتریکی، دامنه حرکتی، قدرت آزمودنی ها، رکورد شناگران همراه با اطلاعات مربوط به تعداد دورهای کامل حرکت دست ها و تعداد ضربات پاها در مسافت 25متر اندازه گیری شد . برای تحلیل اطلاعات از آمار توصیفی (میانگین، انحراف استاندارد) و آمار استنباطی (همبستگی پیرسون، تحلیل عاملی برای تعیین شاخص های اصلی اثرگذار و رگرسیون چندمتغیری برای تعیین نقش شاخص های اصلی گزینش شده) استفاده شد. نتایج بیانگر ارتباط معنی دار قد و وزن با طول ضربه شناگران شنای کرال سینه و ارتباط معنی دار پهنای لگن و پهنای سر با قدرت تحتانی شناگران شنای کرال سینه و پشت بود، همچنین ارتباط معنی داری میان تیپ بدن (اندومورف، مزومورف) با برخی از شاخص های بیومکانیکی (سرعت، تعداد ضربات پاها، قدرت فوقانی، دامنه حرکتی هایپر اکستنشن ران) شناگران مشاهده شد. نتایج بدست آمده مؤید وجود ارتباط میان درصدی از شاخص های آنتروپومتریکی و بیومکانیکی شناگران شنای کرال سینه و پشت بود. ضمن این که برخی پیش گویی کننده های پارامترهای بیومکانیکی در دو شنای کرال سینه و پشت با شناگران یکسان با هم متفاوت بودند.