حمیدرضا صادقی پور

مقدمه و هدف: اختلالات اسکلتی عضلانی کارکنان اداری یک عامل خطر مرتبط با سلامتی می باشد. هدف این تحقیق ارزیابی ریسک فاکتورهای ارگونومیک و ارتباط آن با اختلالات اسکلتی عضلانی کارکنان شرکت برق بوشهر بود. روش شناسی: نمونه های تحقیق تعداد 64 نفر از کارکنان اداری ( 28 نفر زن و 36 نفر مرد ) بودند. از پرسشنامه نوردیک و روش RULA جهت ارزیابی اختلالات اسکلتی عضلانی و پوسچر ناحیه بالاتنه و از کالیپر برای محاسبه درصد چربی بدن استفاده شد. داده های تحقیق با آمار استنباطی Logistic regression تجزیه و تحلیل شدند. نتایج:   بیشترین اختلالات اسکلتی عضلانی زنان ناحیه فوقانی پشت و در مردان ناحیه کمر بود. وزن بیشتر با افزایش درد در ناحیه کمر و فوقانی پشت، و سن بیشتر همراه با اختلالات اسکلتی عضلانی بیشتر ناحیه شانه و کمر بود. با افزایش BMI و درصد چربی بدنی، میزان بروز اختلالات اسکلتی عضلانی در ناحیه کمر، پشت و زانو افزایش بیشتری داشت. در مجموع 2/57 درصد از نمونه های زن در سطح ارگونومی پوسچر 1، 5/28 درصد در سطح 2 و 2/14 درصد در سطح 3 قرار داشتند. در مردان 5/55 درصد از نمونه ها در سطح 1، 25 درصد در سطح 2، 1/11 درصد از در سطح 3  و 3/8 درصد در سطح 4 قرار داشتند.   نتیجه گیری: با توجه به ارتباط معنادار بین ریسک فاکتورهای ارگونومیک و اختلالات اسکلتی عضلانی کمر و فوقانی پشت، ارائه برنامه های منظم آموزشی در زمینه پوسچر و ارگونومی صحیح جهت پیشگیری از بروز آسیب های بیشتر کارکنان توصیه می شود.

از هورمون بتاتروفین به عنوان یک هدف درمانی جدید در بهبود عملکرد بافت پانکراس بیماران دیابتی نام برده می شود. هدف پژوهش حاضر، ارزیابی تأثیر یک دوره تمرین استقامتی همراه با عصاره متانولی گیاه گلدر بر سطوح سرمی بتاتروفین و و تغییرات هیستوپاتولوژیکی بافت پانکراس در موش های صحرایی دیابتی بود. تعداد 40 سر موش نژاد ویستار به طور تصادفی در پنج گروه کنترل سالم، کنترل دیابتی، دیابتی تمرین، دیابتی عصاره و دیابتی تمرین همراه با عصاره تقسیم شدند. پس از القای دیابت با استرپتوزوتوسین، گروه های تمرین چهار هفته روی تردمیل جوندگان به تمرین استقامتی پرداختند و گروه های عصاره، عصاره متانولی گلدر را به صورت گاواژ دریافت کردند. غلظت سرمی بتاتروفین با استفاده از روش الایزا و تغییرات بافت پانکراس با روش رنگ آمیزی ائوزین- هماتوکسیلین ارزیابی شد. نتایج نشان داد که در گروه دیابتی عصاره ( P = 0.002 ) و گروه دیابتی تمرین همراه با عصاره، سطوح بتاتروفین به طور معناداری افزایش می یابد ( P = 0.01 ). در گروه تمرین همراه با عصاره، مقاومت به انسولین به طور معناداری پایین تر از گروه کنترل دیابتی است ( P = 0.007 ). شاخص عملکرد سلول های بتا تغییر معناداری را در هیچ گروهی نشان نمی دهد ( P = 0.65 ). میانگین تعداد سلول های بتا و اندازه جزایر لانگرهانس در گروه تمرین همراه با عصاره بیشتر از سایر گروه های تحت درمان است ( P ≤ 0.05 ). درمجموع، نتایج نشان داد که عصاره گلدر بیشترین تأثیر را بر سطوح بتاتروفین و ترکیب تمرین و عصاره گلدر بیشترین تأثیر را بر تغییرات هیستوپاتولوژیکی بافت پانکراس دارد.

سرطان پروستات از جمله سرطان های متداول در مردان بوده که تأثیرات منفی بسیاری بر سیستم های عضلانی اسکلتی بدن دارد؛ ازاین رو، هدف از پژوهش حاضر، بررسی تأثیر برنامه تمرینات مقاومتی بر تعادل و انعطاف پذیری بیماران مبتلا به سرطان پروستات می باشد. بدین منظور، 24 نفر از بیماران مبتلا به سرطان غیر متاستاتیک پروستات شهرستان اصفهان به صورت داوطلبانه در این پژوهش شرکت نمودند و به صورت تصادفی و مساوی در دو گروه تجربی و کنترل تقسیم شدند. بیماران گروه تجربی به مدت 10 هفته به انجام تمرینات مقاومتی پرداختند، اما بیماران گروه کنترل به درمان عادی خود ادامه دادند. قبل و بعد از دوره تمرینی، تعادل ایستا (با چشمان باز و بسته) و انعطاف پذیری تمامی بیماران ارزیابی شد. نتایج نشان می دهد که تعادل پای برتر )چشم بازو بسته( و غیربرتر (چشمان باز) بیماران گروه تجربی، به طور معناداری بعد از دوره تمرینی افزایش یافته است؛ در حالی که تغییر معناداری در گروه کنترل مشاهده نمی شود.میزان انعطاف پذیری بیماران گروه تجربی نیز به شکل معناداری بهبود یافت ،اما در گروهکنترل تغییر معناداری مشاهده نشد. از یافته های این پژوهش می توان نتیجه گرفت که تمرینات مقاومتی برای تعادل و انعطاف پذیری بیماران مبتلا به سرطان پروستات مفید می باشد و می تواند به عنوان یک مدالیته برای این دسته از بیماران توصیه شود.

عدم تحرک جسمانی بانوان به معنای محروم شدن بخش مهمی از جامعه از سلامتی و بهداشت جسمانی و روانی است. هدف از پژوهش حاضر، بررسی موانع و فرصت های ورزش  بانوان استان بوشهر و راهکارهای توسعه آن می باشد. جامعه آماری تحقیق حاضر را کلیه ورشکاران و مربیان فعال حاضر در تیم های ثبت شده بوشهر تشکیل می دادند که بصورت تصادفی تعداد 375 نفر از آن ها به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. ابزار تحقیق حاضر، پرسشنامه محقق ساخته موانع و فرصت های ورزش بانوان بود که این پرسشنامه مشکلات ورزش بانوان را در پنج عامل سازمانی و مدیریتی، نیروی متخصص، محیطی، اجتماعی و روانشناختی مورد بررسی قرار داد. پایایی پرسشنامه استفاده شده در این تحقیق با استفاده از ضریب آلفای کروتباخ 91/0 به دست آمد. از آمار استنباطی تحلیل عاملی برای تجزیه و تحلیل داده ها استفاده شد. نتایج نشان داد که مهم ترین عامل به عنوان مانع فراروی ورزش بانوان، عامل سازمانی و مدیریتی با میانگین27/1±92/3  بود. عدم وجود مشاور پزشکی در اماکن ورزشی با میانگین 23/1±84/3  در اولویت اول موانع ورزش بانوان از بعد سازمانی و مدیریتی معرفی شد. از نظر نمونه های تحقیق در عامل نیروی متخصص، عدم تخصص مربیان و کمبود مربیان با تجربه با میانگین 21/1±61/3  به عنوان اولین مانع ورزش بانوان بوشهر بود. همچنین، کیفیت پایین تجهیزات ورزشی ( با میانگین 33/1±72/3 ) و شرایط نامناسب آب و هوایی ( با میانگین 07/1±54/3) به عنوان مهم ترین اولویت ها در عامل محیطی گزارش شد. در عامل روانشناختی، عدم اطمینان خود و خانواده از امنیت محیط ورزشی با میانگین 15/1±86/3 به عنوان مهم ترین اولویت معرفی شد. عدم حمایت و تشویق خانواده با میانگین 44/1±27/3 به عنوان مهم ترین اولویت عامل اجتماعی گزارش شد. بر اساس نتایج این تحقیق، برای رفع موانع ورزش بانوان ابتدا باید بر بخش سازمانی و مدیریتی اداره ورزش و جوانان تاکید کرد.

اسپرین مچ پا از شایع ترین آسیب های حاد ورزشی است که به علت آسیب به گیرنده های حس عمقی و کاهش تعادل، خطر بازگشت مجدد آن زیاد است. با توجه به اثبات تأثیر ریتم های روزانه بر اجرای ورزشی، هدف از تحقیق حاضر بررسی تأثیر زمان های روز بر بازتوانی اسپرین مچ پاست. 16 نفر از ورزشکاران غیرحرفه ای مبتلا به اسپرین یک جانبه مچ پا (سن: 7/2 ± 2/24 سال، وزن: 1/3 ± 1/71 کیلوگرم، قد:40/3 ±2/177 سانتی متر) در این تحقیق شرکت و به صورت تصادفی در دو گروه تمرینی صبح (8 -10) و عصر (18- 20)، یک دوره فیزیوتراپی را به مدت 12 جلسه سپری کردند. بعد از اطمینان از راه رفتن بدون درد، در همان زمان ها به مدت چهار هفته از آزمون تعادلی ستاره به عنوان برنامه بازتوانی استفاده شد که به عنوان برنامه بازتوانی در درمان اسپرین مچ پا گزارش شده است. برای ارزیابی میزان تأثیر برنامه بازتوانی از آزمون تعادلی ایستادن روی یک پا استفاده و میزان آسیب مجدد بعد از یک سال ثبت شد. از آزمون تی مستقل و وابسته برای تجزیه و تحلیل داده ها استفاده شد. نتایج تحقیق نشان داد بعد از دوره بازتوانی، میانگین نتایج آزمون تعادلی ایستادن روی یک پا در گروه عصر به طور معنی داری بهتر از گروه صبح بوده است (03/0=P و 65/2=t). بعد از یک سال، دو نفر از گروه صبح و یک نفر از گروه عصر مجدداً به اسپرین مچ پا مبتلا شدند که تفاوت معنی دار نبود. با توجه به مثبت بودن تأثیر زمان بر کسب تعادل ایستا، این تحقیق می تواند پایه ای برای تحقیقات گسترده تر با تعداد نمونه های بیشتر و با استفاده از دستگاه های تشخیصی بالینی پیشرفته تر باشد تا شاید بتوان با انجام بازتوانی در زمان های مناسب تر، روند بهبودی را تسریع و بازگشت مجدد آسیب را کاهش داد.

هدف از تحقیق حاضر، ارائه نیمرخی از آسیب های حاد مردان و زنان کاراته کای حرفه ای حاضر در رقابت های سوپرلیگ ایران در سال 1387 بود. تعداد 140 فرد (مرد و زن) شرکت کننده در این مسابقات در این تحقیق شرکت کردند. اطلاعات در زمینه آسیب های رخ داده در این مسابقات که 101 مرد ( میانگین ± انحراف معیار، سن 2/3 ±7/21 سال، قد 9/6 ±9/176 سانتی متر، وزن 9/8 ±4/69 کیلوگرم ) و 39 زن (میانگین ± انحراف معیار، سن 3 ± 22 سال، قد 8/6 ± 4/164 سانتی متر، وزن 2/6 ± 6/55 کیلوگرم) در آن شرکت کرده بودند، از طریق فرم ثبت آسیب و با کمک پزشک و فیزیوتراپ تیم ها جمع آوری شد. عواملی همچون میزان شیوع، محل آسیب دیده، سازوکار و علت آسیب ها و برخی عوامل دیگر مورد توجه قرار گرفتند. از آمار توصیفی و خی دو برای تجزیه و تحلیل داده ها استفاده شد. نتایج تحقیق نشان داد که در مجموع 170 مسابقه تیمی (1436 بازی انفرادی)، 326 آسیب ثبت شد (مردان 244 آسیب و زنان 82 آسیب). میزان شیوع آسیب مردان، 2/8 آسیب در هر 100 دقیقه ورزشکار در معرض مسابقه بود و این میزان برای زنان 4/13 آسیب در هر 100 دقیقه ورزشکار در معرض مسابقه بود. در مردان، شیوع آسیب های بالاتنه بیشتر از پایین تنه و تفاوت آنها از لحاظ آماری معنادار بود (05/0>P، 24/21 =2) اما در مورد زنان تفاوت معناداری مشاهده نشد (43 در برابر 39 مورد)، (05/0P، 26 = 2، 05/0 P، 15 = 2، 05/0

هدف از پژوهش حاضر شناسایی عوامل مؤثر بر قضاوت داوران لیگ برتر فوتبال ایران است. 23 نفر از داوران لیگ برتر فوتبال ایران که درجة ملی داشتند، با میانگین سن 5/6 ± 2/30 سال و سابقه داوری 4/6 ± 3/10 سال در این پژوهش شرکت کردند. از پرسشنامه تعدیل شدة اندریو و همکاران (2006) برای جمع آوری اطلاعات استفاده شد. در این پژوهش تأثیرشاخص هایی مانند: عوامل فردی (عقیده، تمرکز، کنترل)، عوامل تجربی (شخصیت، زندگی شخصی، تجربه) و عوامل موقعیتی (عوامل جمعیتی، واکنش بازیکنان، عوامل محیطی) در قالب 32 سؤال سنجیده شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آمار توصیفی و استنباطی (تحلیل عاملی) استفاده شد. نتایج تحلیل عاملی نشان داد که سه عامل فوق در مجموع 9/58 درصد بر تصمیم گیری داوران تأثیر داشتند که عوامل موقعیتی (57/29 درصد) بیشترین تأثیر را بر قضاوت داوران داشت و عوامل تجربی (32/16 درصد) و فردی (07/13 درصد) در رتبه های بعدی قرار داشتند. در بین عوامل موقعیتی، دخالت و اعتراض بازیکنان و مربیان با 81/0 و 80/0 درصد بیشترین تأثیر را بر قضاوت داوران داشتند. همچنین در مورد تأثیر بازی خانگی و خارج از خانه بر قضاوت، داوران معتقد بودند که بازیهای خانگی تأثیری بر نتیجه قضاوت آنها ندارد (6/82 درصد). در نهایت، با توجه به تأثیرگذار بودن نقش داوران در سرنوشت تیم هایی که برای رسیدن به قهرمانی در لیگ، هزینه های هنگفتی را متحمل شده اند، ضروری است در مورد کاهش اثر این عوامل بر قضاوت داوران تدابیر مهمی اندیشیده شود. بدیهی است با این عمل، میزان اعتراض طرفداران تیم ها کاهش مییابد و میتوان از عواقب و مشکلات قضاوت ضعیف داوران در پایان بازیها کاست.

رفتارهای ناشایست ورزشکاران، تیم ها و تماشاگران فوتبال، تیتر اصلی بسیاری از برنامه ها و خبرهای ورزشی است که کمیته انضباطی مسئولیت رسیدگی به آنها را بر عهده دارد. هدف از تحقیق حاضر توصیف مسائل انضباطی لیگ برتر فوتبال ایران در سال 1385-1386 است. به این منظور، اطلاعات مورد نیاز مانند موضوعات انضباطی که در کمیته انضباطی لیگ برتر بررسی شده بود، شاکیان و متشاکیان پرونده های انضباطی و احکام صادر شده از سوی کمیته انضباطی از کتاب «لیگ فوتبال 86-1385 در یک نگاه» و همچنین وب سایت فدراسیون فوتبال جمهوری اسلامی ایران، جمع آوری و از طریق آمار توصیفی بررسی شد. نتایج تحقیق نشان داد مهم ترین موضوعات مطرح شده در کمیته انضباطی به ترتیب شامل گرفتن اخطار از سوی بازیکنان (1/14 درصد)، تأخیر در شروع بازی (7/13 درصد) و فحاشی تماشاگران (8/12 درصد) بوده است. همچنین بیشترین شکایت مربوط به گزارش داوران (4/78 درصد) و بیشترین خوانده شده یا متشاکی به این کمیته، تیم هاای ورزشی (1/66 درصد) بوده اند. نتایج نشان داد بیشترین پرونده های انضباطی به-ترتیب مربوط به ورزشگاه های آزادی تهران (2/41 درصد)، حافظیه شیراز (6/8 درصد) و نقش جهان اصفهان (1/8 درصد) بوده است. جریمه نقدی (8/70 درصد) و محرومیت از بازی (7/12 درصد) نیز بیشترین احکام صادر شده از سوی کمیته انضباطی بوده است. با توجه به حجم بالای پرونده های انضباطی در لیگ برتر ایران، نیاز به بررسی موشکافانه دلایل و رفع آنها و همچنین اقدامات مؤثرتر در برابر برخی از مـسائل انضباطی، کامـلاً ضـروری به نظر می رسد.

هدف از تحقیق حاضر عبارت است از بررسی دیدگاه فیزیوتراپیست های ایرانی به کاربرد مهارت های روان شناسی در برنامه های بازتوانی ورزشکاران آسیب دیده. برای این منظور، فیزیوتراپیست های 65 باشگاه ورزشی در سه شهر تهران، اصفهان، و شیراز به صورت هدفدار انتخاب شدند. ابزار تحقیق پرسشنامه استانداردشده روان شناسی ورزش و فیزیوتراپی (PSPQ) بود که آروینن بارو و همکاران در سال 2007 استفاده کردند و در مجله بازتوانی به چاپ رسید. در این پرسشنامه وضعیت روانی ورزشکاران آسیب دیده از دید فیزیوتراپیست ها، مهارت های روانی مورد استفاده آن ها در درمان ورزشکاران، و برخی موارد دیگر ارزیابی شده بود. در مجموع، 52 نفر پرسشنامه ها را به طور کامل برگرداندند. نتایج این تحقیق نشان داد 98 درصد فیزیوتراپیست ها معتقد بودند ورزشکاران آسیب دیده از لحاظ روحی تحت تاثیر آسیب قرار می گیرند. همچنین، 1/96 درصد درمان ورزشکار آسیب دیده را از لحاظ روانی مهم دانستند. در تحقیق حاضر، 75 درصد از فیزیوتراپیست ها عنوان کردند که تاکنون هرگز ورزشکاران آسیب دیده را به علت مشکلات روانی ناشی از آسیب به روان شـناسان ارجــاع نداده اند. 73 درصد از آن ها به روان شناسان معتبر دسترسی نداشتند، و 8/78 درصد از آن ها هیچ روش استاندارد و خاصی برای ارجاع ورزشکاران آسیب دیده به روان شناسان نمی شناختند. به گفته فیزیوتراپیست ها، تمایل به ادامه ورزش (7/0±5/4) مهم ترین مشکل روانی ورزشکاران آسیب دیده بوده است. از نظر فیزیوتراپیست ها، اعتماد به نفس(1/46 درصد) مهم ترین خصوصیت روانی برای موفقیت در برنامه بازتوانی است، ضمن آنکه افزایش اعتماد به نفس (96/0±2/4)، تشویق به مثبت نگریستن به درمان (99/0±4)، و آموزش فنون ریلکسیشن عضلانی (1/1±7/3) به ترتیب مهم ترین تکنیک های روانی فیزیوتراپیست ها در درمان ورزشکاران آسیب دیده بوده است. در مجموع 5/86 درصد، آموزش در زمینه روان شناسی را برای فیزیوتراپیست ها لازم و ضروری دانسته اند. ایجاد همکاری متقابل بین روان شناسان و فیزیوتراپیست ها و برگزاری کارگاه ها و سمینارهای روان شناسی در رفع نیازهای آموزشی فیزیوتراپیست ها در زمینه مهارت های روان شناختی کمک کننده است.

هدف از تحقیق حاضر، بررسی میزان شیوع دوپینگ و نوع مواد مصرفی در ورزش های مختلف جهانی در سال های 2004 و 2005 میلادی بود. به همین منظور اطلاعات مربوط به تعداد آزمایش های انجام شده و تعداد نمونه های مثبت گزارش شده در رشته های مختلف ورزشی از وب سایت های آژانس جهانی مبارزه با دوپینگ و کمیته بین المللی المپیک کسب شد و از طریق آمار توصیفی مورد تجزیه و تحلیل قرارگرفت. نتایج نشان داد که آزمایش های انجام شده در سال 2005 (183337 مورد) نسبت به سال 2004 (169187 مورد) 4/8 درصد و درصد نمونه های مثبت دوپینگی در سال مذکور (9/39 مورد) 4/34 درصد نسبت به سال 2004 (2909 مورد) افزایش داشته است. در مجموع 6818 مورد گزارش مثبت دوپینگ در این دو سال ثبت شده است. ورزش دوچرخه سواری در هر دو سال دارای بیشترین تعداد موارد مثبت گزارش شده است (1089 مورد) . بیشترین ماده دوپینگی در هر دو سال از نوع استروئیدهای آنابولیک بوده است (3055 مورد) و کانابینوئیدها (1021 مورد) و بتا 2 – آگونیست ها (990 مورد) در رده های بعدی قرار دارند. در کل نتایج این تحقیق نشان داد که مصرف مواد نیروزا در ورزش در سطح جهانی بسیار زیاد است. به نظر می رسد در ایران نیز معضل دوپینگ در حال اپیدمی شدن است و افزایش آگاهی در این زمینه در پیشگیری از این عمل مفید واقع خواهد شد.

هدف از تحقیق حاضر بررسی تاثیر زمان های روز بر رکورد شنای 100 متر کرال سینه و برخی از فاکتورهای فیزیولوژیکی در شناگران پسر نوجوان بود. تعداد 13 نفر از شناگران پسر نوجوان که در استخر بین المللی انقلاب شیراز به تمرین مشغول بودند به صورت در دسترس و بر اساس سابقه کسب مدال در مسابقات کشوری انتخاب شدند. متغیرهای تحقیق شامل ضربان قلب، فشار دیاستولی، فشار سیستولی، انعطاف پذیری مفصل شانه در دو حرکت خم شدن و چرخش داخلی و رکورد شنای 100 متر کرال سینه بود. تمامی این متغیرها در دو نوبت از زمان های روز (6 صبح و 6 عصر)، قبل و بعد از رکوردگیری اندازه گیری شده و با استفاده از آزمون t وابسته مورد مقایسه قرار گرفت. نتایج تحقیق حاضر نشان داد که میانگین رکورد شنای 100 متر کرال سینه در ساعت 6 عصر (57 / 58 ثانیه) به طور معنا داری کمتر از 6 صــبح (17 / 59 ثانیه) بود (5 0/ 0 > P و 8 / 2- = (t همچنین میانگین متغیرهای دمای بدن، ضربان قلب، فشار دیاستول و فشار سیتولی در حالت استراحت در ساعت 6 عصر بیشتر از 6 صبح بود، اما تنها در مورد دمای بدن این تفاوت معنادار بود (05/0>P و50/5 = t ). هرچند انعطاف پذیری مفصل شانه در ساعت 6 عصر بیشتر از 6 صبح بوده ولی تنها در حرکت چرخش داخلی تفاوت معنادار بود (5 0/0>P و 81 / 2=t ). به دنبال رکوردگیری، میانگین دمای بدن (5 0/0 > Pو 09/ 6=t ) و ضربان قلب (5 0/ 0 > Pو 33 / 2=t ) در ساعت 6 عصر به طور معنا داری بیشتر از 6 صبح بود، در حالی که در متغیرهای فشار سیتولی و فشار دیاستولی تفاوت معناداری مشاهده نشد (05/0P> ). از نتایج این تحقیق می توان نتیجه گیری کرد که اجرای ورزشکاران نوجوان شناگر در ماده 100 متر کرال سینه تحت تاثیر زمان های مختلف روز قرار گرفته، بطوریکه آزمودنی ها در عصر دارای رکورد بهتری بودند.

هدف از تحقیق حاضر عبارت است از بررسی میزان شیوع، نوع و سازوکار آسیبهای ورزشکاران تکواندوکار پسر نوجوان در رده ملی. جامعه آماری تحقیق حاضر 265 نفر از ورزشکارانی بودند که در مسابقات قهرمانی نوجوانان کشور در سال 1385 شرکت کردند...

مزیت بازی خانگی به عنوان عامل موفقیت در بسیاری از ورزشها گزارش شده است. هدف از این تحقیق، بررسی مزیتهای بازیهای خانگی در لیگهای فوتبال کشورهای آسیایی است. به همین منظور، اطلاعات مربوط به تعداد برد، باخت، مساوی و تعداد امتیاز کسب شده در بازیهای خانگی و بازیهای خارج از خانه تیمهای حاضر در لیگهای 17 کشور آسیایی شامل دو منطقه غرب و جنوب غرب آسیا و شرق و جنوب شرق آسیا از طریق سایت اینترنتی www.soccerway.com به دست آمد و مورد تحلیل و تجزیه قرار گرفت. نتایج نشان دادند که پدیده مزیت بازی خانگی در منطقه شرق و جنوب شرق آسیا 3.1 درصد بیش از منطقه غرب و جنوب غرب آسیا بوده (52.4 درصد در برابر 49.3 درصد). در کشورهای منطقه غرب و جنوب غرب آسیا، پدیده مزیت بازی خانگی در لیگ فوتبال عربستان بیشترین تاثیر (60.6 درصد) و در لیگ فوتبال بحرین کمترین تاثیر (50.3 درصد) را داشت. در کشورهای منطقه شرق و جنوب شرق آسیا بیشترین تاثیر این پدیده در لیگ فوتبال اندونزی (65.3 درصد) و کمترین تاثیر در لیگ فوتبال هنگ کنگ (55 درصد) مشاهده شد. از این رو، از مطالعه حاضر می توان نتیجه گیری کرد که پدیده مزیت بازی خانگی در کشورهای آسیایی چون سایر نقاط دنیا در عملکرد تیمها موثر بوده است.

هدف از این تحقیق عبارت است از بررسی تاثیر بازی های خانگی بر عملکرد تیمهای حاضر در لیگ برتر فوتبال ایران در مسابقات سال 83-84 به این منظور اطلاعات مربوط به تعداد برد، مساوی، باخت، تعداد گل زده و خورده، کارتهای زرد و قرمز و تعداد امتیازات کسب شده توسط 16 تیم حاضر در بازیهای خانگی و خارج از خانه از طریق وب سایت www.soccerway.com و کتاب لیگ فوتبال 83-84 در یک نگاه کسب شده و با استفاده از آمار استنباطی و t تست تحلیل و تجزیه شده است. نتایج تحقیق نشان دهنده تاثیر مثبت عملکرد تیمها در مسابقات خانگی بوده، به طوری که تعداد برد در بازی های خانگی به طور معنی داری بیشتر از بازی های خارج خانه بوده (0.05> p ، 3.69=t)، تعداد باخت در بازی های خارج خانه بیشتر از بازی های خانگی بوده (0.05> p ، 5.96- = t)، همچنین تعداد گل زده در بازی های خانگی به طور معنی داری بیشتر بوده است (0.05> p، 4.30= t) و نیز در بازی های خانگی تعداد گل خورده کمتری مشاهده شد (0.05> p ، 3.71- = t). نتایج همچنین نشان می دهد که تعداد امتیاز کسب شده در بازی های خانگی بیشتر از بازی های خارج خانه بوده و تفاوت معنی دار است (0.05> p ، 5.18 = t). اما بین تعداد مساوی به دست آمده و نیز تعداد کارتهای زرد و قرمز در بازیهای خانگی و بازیهای خارج خانه تفاوت معنی داری مشاهده نشد (0.05< p). مجموع درصد امتیازات مربوط به فواید بازی خانگی بیشتر از بازیهای خارج خانه بوده است (53.4 درصد در برابر 35.9 درصد). نتایج این تحقیق نشان دهنده عملکرد بهتر تیمها در بازی های خانگی است.