درخت حوزه‌های تخصصی

این تحقیق با هدف تعیین جایگاه فعالیت های ورزشی در نحوه گذران اوقات فراغت دانشجویان دانشکده علوم اقتصادی و تعیین ارتباط آن با برخی از عوامل اثرگذار، انجام شد. تحقیق حاضر توصیفی و از نوع میدانی بود و 406 نفر از دانشجویان پسر و دختر با میانگین سنی 8/21 سال که دوره کارشناسی ناپیوسته را در دانشکده علوم اقتصادی میگذرانند به عنوان نمونه های تحقیق انتخاب شدند و به پرسشنامه محقق ساخته ای که در این زمینه تهیه شده و پایایی و روایی آن به ترتیب با دو روش آزمون آلفای کرونباخ (81/0 = α) و نظرخواهی از افراد متخصص و استادان تربیت بدنی مورد تأئید قرار گرفته بود، پاسخ دادند. با استفاده از روش های آمار توصیفی اطلاعات حاصله در جدول ها و نمودارهایی ثبت و دسته بندی شد و به منظور یافتن ارتباط بین داده ها از روش مجذور کای(K2 ) « خی دو» در سطح اطمینان 99% و ا %= α استفاده شد. نتایج این پژوهش بیانگر آن است که 99/67درصد از نمونه ها از سلامتی کامل برخوردار بودند. و ساعات فراغت آنان در ایام تعطیل و مدیریت ورزشی (پژوهشکده تربیت بدنی) تابستان برای پسران 466 دقیقه و دختران 409 دقیقه در روز بود که بیشترین درصد به عصرها و ساعت 16 به بعد اختصاص داشت. در ایام تعطیلات مدیریت ورزشی (پژوهشکده تربیت بدنی) تابستان مطالعه غیردرسی و فعالیت های ورزشی، و در ایام تحصیل استراحت و تماشای تلویزیون عمده ترین شیوه های گذران اوقات فراغت دانشجویان بود. عمده ترین فعالیت ورزشی نمونه های تحقیق به ترتیب به پیاده روی در پارک و بوستان های شهری، فوتبال، بدنسازی، دویدن و شنا اختصاص داشت، ضمن اینکه کسب نشاط و احساس لذت با 21/42 درصد عامل اصلی گرایش نمونه ها به سمت فعالیت های ورزشی بود که 61/83 درصد از نمونه ها امکانات دانشکده را در این خصوص ضعیف ارزیابی کردند. همچنین نتایج حاصله حاکی از آن بود که بین جنسیت، تأهل و تجرد، رشته تحصیلی، سلامتی و میزان درآمد ماهیانه با میزان اوقات فراغت دانشجویان رابطه معنیدار در حد 1% = α وجود دارد، ضمن اینکه بین جنسیت، سلامتی، میزان درآمد ماهیانه و تأهل با پرداختن به فعالیت های ورزشی، رابطه معنیدار در حد 1%=α مشاهده شد. پژوهش حاضر گویای آن است که اکثر نمونه های تحقیق معتقدند بهره مندی مطلوب از فعالیت های فوق برنامه و فعالیت های ورزشی دانشکده در ایام فراغت موجب سلامتی جسم و روح ، بهبود روند تحصیلی و روابط اجتماعی آنان میشود و در صورت دسترسی به امکانات ورزشی، در بین سایر فعالیت ها پرداختن به فعالیت های ورزشی را اولویت اول خود میدانند و رشته شنا را بر سایر رشته ها ترجیح میدهند.

شهر دورتموند، برخلاف دیگر شهرهای توریستی کشور آلمان ساختمانها و قلعه های قدیمی و تاریخی ندارد اما در این شهر بنایی وجود دارد که هر هفته هیجان و شور و حرارت در آن به اوج خود می رسد. این بنا که نه تنها در اروپا بلکه در تمام جهان منحصر به فرد است، وست فالن، استادیوم اختصاصی باشگاه فوتبال بورسیا دورتموند، است. فرقی نمی کند دورتموند با بایرن مونیخ و رئال مادرید بازی کند یا با تیمی از لیگ دسته ی سوم فوتبال آلمان. فرقی نمی کند این تیم در صدر جدول باشد یا در انتهای آن؛ فرقی نمی کند بازی وسط هفته برگزار شود یا آخر هفته، در هر صورت وست فالن همیشه مملو از 80 هزار هوادار متعصبی است که البته خودشان احساس نمی کنند فقط هوادار هستند بلکه، معتقدند آنها هم در کنار 11 بازیکن تیمشان می جنگند. آنها دیوار زردی در برابر حریفان ایجاد می کنند که گذشتن از آن کار هر تیمی نیست. برند بورسیادورتموند آنقدر جذاب و پرهیجان است که طرفداران فوتبال در سراسر جهان به آن علاقه مندند و به آن احترام می گذارند.

کم تحرکی و چاقی از عوامل خطرزا در بروز بیماری های قلبی - عروقی هستند. فعالیت ورزشی با تعدیل ناهنجاری های متابولیکی و عوامل خطرزا در بروز آترواسکلروز در بهبود عملکرد قلبی - عروقی مؤثرند. برای بررسی تأثیر تمرینات ترکیبی استقامتی شنا و مقاومتی بر سطح سرمی مولکول چسبان محلول بین سلولی (1-sICAM) و نیم رخ لیپیدی در زنان چاق یائسة 48- 60 سال، 16 زن چاق یائسة کم تحرک (شاخص تودة بدنی ±30 کیلوگرم بر مترمربع) انتخاب و به دو گروه تجربی (16/4±2/52 سال) و کنترل (92/3±53 سال) تقسیم شدند. آزمودنی ها به مدت 10 هفته و سه جلسه در هفته، در یک برنامة تمرینات ترکیبی مقاومتی (40- 60% یک تکرار بیشینه) و استقامتی شنا (HRmax40- 60%)، شرکت کردند. سطوح 1-sICAM و نیم رخ لیپیدی سرم و شاخص های آنتروپومتریک (نظیر وزن، شاخص تودة بدنی، درصد چربی بدن و نسبت محیط کمر به لگن)، قبل و بعد از تمرین اندازه گیری شدند. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون t زوجی، t مستقل و آزمون همبستگی پیرسون در سطح معنی داری 05/0>P انجام شد. نتایج نشان داد غلظت سرمی 1-sICAM در گروه تجربی 5/18 درصد کاهش یافته است (032/0=P). تغییرات غلظت سرمی 1-sICAM بین دو گروه نیز معنی دار بود (018/0=P). با وجود اینکه تغییر معنی داری در تری گلیسرید پلاسما (05/0<P) مشاهده نشد، اجرای 10 هفته تمرینات ترکیبی به کاهش معنی دار سطوح کلسترول (009/0=P) و LDL-C (007/0=P) و افزایش معنی دار سطح HDL-C (004/0=P) در گروه تجربی منجر شده بود. به علاوه، تمام شاخص های آنتروپومتری مورد بررسی نیز پس از تمرین، کاهشی معنی دار یافتند (05/0>P). همچنین، بین تغییرات سطح سرمی 1-sICAM و تغییرات هیچ یک از متغیرهای نیم رخ لیپیدی و آنتروپومتری رابطة معنی داری مشاهده نشد (05/0<P). ترکیب تمرینات ترکیبی مقاومتی و استقامتی علاوه بر بهبود نیم رخ لیپیدی و شاخص های آنتروپومتریک در کاهش شاخص فعالیت اندوتلیال عروقی مؤثر است.

یکی از عواملی که الگوهای پرش-فرود را تحت تأثیر قرار میدهد خستگی است که از اجزای اجتنابناپذیر ورزش است. هدف این مطالعه بررسی تأثیر خستگی 22 سال، وزن ± بود. 41 نفر از دانشجویان پسر )میانگین سنی 2 )LESS( عملکردی ناشی از فعالیت بر مکانیک فرود و ازطریق سیستم امتیازدهی خطای فرود 471 ( که 2 تا 1 جلسه در هفته ورزش میکردند، داوطلبانه در تحقیق حاضر مشارکت کردند و به صورت تصادفی به دو گروه تجربی و کنترل ± 86/3±7/2 و قد 1 تقسیم شدند. اثر متغیر مستقل خستگی ناشی از فعالیت مشابه با وضعیت تمرین یا مسابقه )پروتکل خستگی عملکردی 8 ایستگاهی( بر متغیر وابسته مکانیک فرود .)P<0/ مان ویتنی تجزیه و تحلیل شد ) 05 -U ازطریق پیشآزمون-پسآزمون بررسی شد. دادههای پژوهش با استفاده از از آزمون تی مستقل و آزمون غیرپارامتریک و آسیب است. همچنین مشخص شد که اثر خستگی بر کاهش میزان فلکشن زانو )P=0/ نتایج مبین وجود ارتباط میان بروز خستگی و تضعیف مکانیک فرود ) 02 با توجه به یافتههای تحقیق حاضر، خستگی عملکردی ناشی از ورزش میتواند موجب .)P=0/ در لحظه اولین برخورد با زمین معنیدار بوده است ) 022 دگرگونساختن مکانیک فرود شود و احتمال وارد آمدن فشار به مفاصل اندام تحتانی، بهویژه زانو، و درنتیجه خطر وقوع آسیبدیدگی را در این مفاصل افزایش دهد

هدف این پژوهش، بررسی اثر تعاملی هشت هفته تمرین استقامتی تداومی با شدت متوسط و تزریق هموسیستئین بر پراکسیداسیون لیپید و دستگاه ضداکسایشی هیپوکامپ پشتی موش های نر بود. بدین منظور 42 سر موش ویستار به وزن 40 ±200 گرم، به طور تصادفی در چهار گروه شم (حلال هموسیستئین)، پایه (هموسیستئین)، کنترل (هشت هفته) و تمرین استقامتی تداومی تقسیم شدند. بعد از تعیین دوز مؤثر هموسیستئین، 86/0 میکروگرم از آن توسط سرنگ هامیلتون از طریق کانول تعبیه شده در هیپوکامپ پشتی مغز به صورت دوطرفه به موش های گروه های پایه، کنترل و تمرینی تزریق شد. پروتکل مورد استفاده، دویدن روی نوارگردان ویژه جوندگان به مدت هشت هفته و پنج روز در هفته، با سرعت 18 متر بر دقیقه و مدت 60 دقیقه بود. شاخص های مورد نظر شامل مالون دی آلدئید (MDA) و سوپراکسید دیسموتاز (SOD) در ناحیة هیپوکامپ بودند. تزریق هموسیستئین در ابتدای پژوهش، فعالیت سوپراکسیددیسموتاز (001/0P= ) و میزان مالون دی آلدئید هیپوکامپ را به طور معنی داری افزایش داد (000/0P=). یافته ها نشان دهندة تغییرات معنی دار هر دو شاخص در گروه تمرین استقامتی بود؛ به عبارت دیگر، ورزش فعالیت سوپراکسید دیسموتاز را افزایش و سطوح مالون دی آلدئید هیپوکامپ را کاهش داد (MDA 000/0 P= ; SOD ,020/0 P=). نتایج تحقیق حاضر نشان می دهد به دنبال اجرای هشت هفته تمرینات تداومی آثار تخریبی القائی توسط هموسیستئین در هیپوکامپ موش ها کاهش یافته است که به وسیلة کاهش سطوح MDA و افزایش سطوح SOD مشخص شد؛ از این رو می توان این برنامه را شیوة درمانی مؤثر غیرداروئی ای برای افرادی مطرح کرد که دارای سطوح بالای هموسیستئین می باشند.

هدف: این پژوهش با هدف بررسی ارتباط بین اجرای برنامه خصوصی­سازی و توسعه ورزش­های همگانی از دیدگاه کارشناسان انجام گرفت. مواد و روش­ها: روش تحقیق از نظر هدف کاربردی، از نظر استراتژی توصیفی و از نظر مسیر اجرا همبستگی بود که به روش میدانی انجام گرفت. ابزار اندازه­گیری، پرسشنامه محقق ساخته بود که با توجه به تحقیقات مختلف و اهداف خصوصی­سازی و توسعه ورزش همگانی تهیه شد. روایی پرسشنامه به­وسیله تعدادی از اساتید مجرب تایید شد و پایایی آن به روش آلفای کرونباخ 89/. گزارش شد. جامعه آماری تحقیق را تمامی اساتید دانشگاه­های سطح شهر تهران در رشته تربیت بدنی و علوم ورزشی با گرایش مدیریت و برنامه­ریزی تشکیل دادند(N=42 ) که پرسشنامه بین همه به شکل حضوری توزیع شد و از این بین 33 نفر پرسشنامه را برگشت دادند. در این پژوهش از آمار توصیفی به منظور طبقه بندی نمرات، بررسی فراوانی و شاخص­های گرایش به مرکز و از آمار استنباطی برای محاسبه ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندمتغیره به­منظور آزمون فرضیه­ها استفاده گردید. نتایج : نتایج تحقیق نشان داد که بین اجرای برنامه خصوصی­سازی و توسعه ورزش­های همگانی رابطه معنی داری وجود دارد. همچنین نتایج تحقیق نشان داد که بین مولفه­های خصوصی­سازی و میزان مشارکت عمومی، اصلاح ساختار ورزش­های همگانی، بهینه سازی و کارایی واحدهای مدیریتی رابطه معنی­داری وجود دارد ولی بین مولفه­های خصوصی­سازی و کیفیت خدمات و بهبود وضعیت اشتغال رابطه معنی­داری وجود ندارد

رشد سیستم انعقادی در دوران رشد سبب می شود تفاوت های مهمی در فعالیت فاکتورهای کودکان، در مقایسه با بزرگ سالان ایجاد شود. هدف این پژوهش بررسی اثر یک دوره تمرین استقامتی بر برخی شاخص های انعقادی در موش های صحرایی نر بالغ و نابالغ با نژاد ویستار است. 42 سر موش نژاد ویستار (سه هفته) به سه گروه کنترل (26 سر) و تجربی (16 سر) تقسیم شدند. برنامه تمرینی طی چهار و هشت هفته، با تکرار پنج بار در هفته و با شدت معین اجرا شد. نمونه های خونی، قبل و 24 ساعت پس از آخرین فعالیت بدنی (چهار و هشت هفته تمرین) گرفته شد. فیبرینوژن، PTو APTT همه گروه ها، با شیوه های استاندارد آزمایشگاهی اندازه گیری شد. یافته ها، با استفاده از آزمون t مستقل و آنالیز واریانس یک طرفه7 و توکی تجزیه و تحلیل شد. سطح معنی داری آماری (05/0P<) در نظر گرفته شد. فیبرینوژن موش ها در دوران بلوغ، پس از چهار هفته تمرین منظم، افزایشی معنی دار داشت (000/0 =P)، اما هشت هفته تمرین در سطوح فیبرینوژن موش های بالغ تفاوت معنی داری ایجاد نکرد (771/0=P ). مقادیر PT گروه های تجربی دوران بلوغ و بالغ، پس از هشت هفته تمرین کاهشی معنی دار داشت (به ترتیب 027/0 و 025/0=P ) و APTT نیز در تمام گروه های تجربی با کاهش معنی دار توأم بود (000/0=P ). نتایج این پژوهش نشان داد سیستم انعقادی، قبل و پس از دوران بلوغ تفاوت های قابل ملاحظه ای دارد که باید از نظر فیزیولوژیکی مورد توجه قرار گیرد؛ بنابراین نوع برنامه تمرینی در سنین مختلف می تواند اثرات متفاوتی داشته باشد.

سلول های توموری به منظور تامین اکسیژن و مواد غذایی و همچنین توسعة شبکة عروقی جدید به آنژیوژنز وابسته اند. در این میان VEGF به عنوان محرک مهم آنژیوژنز و اندوستاتین به عنوان بازدارنده، نقش اساسی در این فرایند ایفا می کنند. بنابراین هدف از این تحقیق، بررسی تأثیر شش هفته تمرین مقاومتی بر مقدار VEGF و اندوستاتین بافت توموری در موش­های مبتلا به سرطان سینه بود. به این منظور 20 سر موش بالب ­سی ماده (5 تا 7 هفته ای) از طریق جراحی زیر جلدی تومور آدنوکارسینومای موشی سرطانی شدند. بعد از یک هفته استراحت به دو گروه تمرین و کنترل تقسیم شدند و سپس دورة تمرین مقاومتی شش هفته ای (سه جلسه در هفته با شدت 50 تا بیش از 100 درصد حداکثر قدرت جلسة قبل) اجرا شد. هر جلسه نیز شامل 6 تا 8 تکرار بالا رفتن از نردبان بود. 48 ساعت پس از آخرین جلسة تمرینی موش ها بیهوش شده و بافت توموری آنها به سرعت فریز شد. پروتئین­های اندوستاتین و VEGF بافت توموری از طریق وسترن بلات اندازه گیری شدند. آزمون t مستقل نشان داد که تفاوت معنی داری بین دو گروه از نظر مقادیر اندوستاتین، VEGF و نسبت افزایش حجم تومور وجود ندارد(05/0P≥). از آنجا که افزایش VEGF و کاهش اندوستاتین بعد از تمرینات ورزشی در عضله اسکلتی احتمالا موجب آنژیوژنز می شود، عدم تغییر این دو پروتئین در بافت توموری در تحقیق حاضر، می تواند نشان دهندة بی تاثیر بودن تمرین مقاومتی بر روند آنژیوژنز بافت تومور و رشد آن باشد. بنابراین این نوع تمرینات را احتمالا می توان به عنوان مداخله بی خطر برای افراد مبتلا به سرطان سینه تجویز کرد.

میزان بروز آسیب های اندام تحتانی در بازیکنان جوان فوتبال زیاد است اما اطلاعات اندکی درزمینه خطر فاکتورهای این آسیب ها وجود دارد. بنابراین، هدف این مطالعه بررسی رابطه استاتیک اندام تحتانی و بروز آسیب های بازیکنان نوجوان فوتبال ایران است. چهار تیم (78 بازیکن) از لیگ برتر آسیا ویژن نوجوان استان تهران (14 تا 16 سال) در این مطالعه مشارکت کردند. قبل از آغاز فصل، میزان افت ناوی، زاوی، Q، زاویه هایپر اکستنشن زانو، زانوی پرانتزی و شاخص توده بدنی این بازیکنان اندازه گیری شد. سپس، آسیب های این بازیکنان در طول یک فصل (7 ماه) به صورت آینده نگر ثبت شد. برای بررسی رابطه بین راستای استاتیک اندام تحتانی و آسیب ها از آزمون لجستیک رگرسیون استفاده شد. طبق یافته های تحقیق، میزان شیوع آسیب ها برابر با 7/8 آسیب در هر 1000 ساعت تمرین (95درصد اطمینان، 10/10-01/7) بود. نتایج آزمون لجستیک رگرسیون نشان داد که افت ناوی پای برتر (5/4OR=، 001/0p=)، زاویه Q پای برتر (77/2OR=، 048/0p=) و زانوی پرانتزی (06/4OR=، 021/0p=) با بروز آسیب ها ارتباط معنی داری دارند. بازیکنانی که شاخص افت ناوی آنها بیشتر از 5/1 سانتی متر باشد، 50/4 برابر بازیکنان دیگر مستعد بروز آسیب اندام تحتانی هستند. همچنین، بازیکنانی که شاخص زاویه Q پای برتر آنها بیشتر از 5/15 درجه باشد، 77/2 برابر بازیکنان دیگر مستعد بروز آسیب اندام تحتانی هستند. نتایج این مطالعه نشان داد که سنجش راستای اندام تحتانی مانند زاویه Q، زانوی پرانتزی و افت ناوی می تواند بازیکنان درمعرض آسیب های اندام تحتانی را مشخص کند. این نتایج می تواند به بازیکنان و مربیان برای پیش گیری از آسیب ها کمک کند

این پژوهش در صدد بر آمد اقدام به شناسایی فعالیت ها و ورزش های تفریحی و همگانی مورد علاقه مردم چهار استان جنوبی کشور (بوشهر، خوزستان، سیستان و بلوچستان و هرمزگان) و تعیین اولویت آنها نماید.روش این تحقیق از نوع توصیفی- تحلیلی است و به صورت پیمایشی انجام شده است. برای انجام این پژوهش، اقدام به تهیه پرسشنامه محقق ساخته ای نسبتاً جامع گردید که روایی آن با استفاده از نظرات ارزشمند متخصصان و خبرگان و پایایی آن (Chronbach Alpha= 0.84) با استفاده از تحقیق راهنما مورد تایید قرار گرفت. نمونه آماری این پژوهش را 1034 نفر از اقشار مختلف مردم ساکن در مراکز این چهار استان تشکیل می دادند. یافته ها نشان داد که 75.33 درصد از مردم این چهار استان ورزش نمی کنند. نمونه ها بیشتر در فعالیت های ورزشی غیر رقابتی مشارکت داشتند (62.08 درصد)، به قصد لذت بردن به ورزش می پرداختند، و در زمان کاری و در مجموعه های ورزشی ورزش می کردند. همچنین در این پژوهش، فهرستی از ورزش هایی که نمونه های پژوهش به آن می پرداختند و ورزش های مورد علاقه ارائه شده است و در انتها نیز مدلی از نحوه تاثیر عوامل شناخته شده بر یکدیگر با استفاده از روش مدل سازی معادله ساختاری ارائه شده است.

هدف از پژوهش حاضر، بررسی فشار فیزیولوژیکی وارد بر داوران لیگ برتر فوتبال ایران در شرایط واقعی طی فصل مسابقات ?? – ???? بود. به این منظور 10 داور نخبه مرد لیگ برتر فوتبال ایران (میانگین سن 24/2±23/36 سال، قد 48/4±1/180 سانتی متر، وزن 4/8 ± 18/78 کیلوگرم، چربی بدن 3/3 ± 38/19 درصد و شاخص توده بدنی 53/1±98/23 کیلوگرم بر متر مربع) به صورت داوطلبانه در این پژوهش شرکت کردند. داده های ضربان قلب در طول مسابقه با استفاده از دستگاه sunnto t6 طی دو مرحله با فاصله زمانی 10 هفته جمع آوری شد. به منظور مقایسه داده های تجزیه و تحلیل دو نیمه از آزمونT همبسته و برای بررسی تغییرات ضربان قلب در هر نیمه از آزمون اندازه گیری های مکرر به روش تک متغیری در سطح معنی داری P<0.05 استفاده شد. میانگین مسافت پیموده شده داوران در طول مسابقه7872 متر با میانگین ضربان قلب 63/158 ضربه در دقیقه (167- 145) بود (86% حداکثر ضربان قلب). داوران تقریباً 9 درصد زمان بازی را با ضربان زیر140، 72 درصد را با ضربان بین 170-140 و 19 درصد را با ضربان بالای 170 ضربه در دقیقه طی کردند و نیز اختلاف معنی داری بین مقادیر دو نیمه مشاهده نشد. علاوه بر این، داوران در هر نیمه تقریباً روند ثابتی را داشتند و نوسانی در میانگین ضربان قلب آنها در فواصل 15 دقیقه ای به لحاظ آماری وجود نداشت. به طور کلی نتایج این پژوهش ضمن مشخص کردن فشار فیزیولوژیکی که داوران در حین مسابقه متحمل می شوند، اطلاعات مفیدی را برای طراحی تمرینات هدفمند و همچنین مقایسه داوران ایران با ملاک های بین المللی در اختیار قرار می دهد.

هدف از این تحقیق بررسی تاثیر دو کشش متفاوت ایستا و پویا بر عملکرد دو سرعت 20 متر بود. بدین منظور 97 بازیکن مرد فوتبال باشگاه های تبریز به صورت تصادفی در 4 گروه کشش ایستای غیر فعال (PSS) (28 = n) ، کشش پویای فعال (ADS) (22 = n) ، کشش ایستای فعال (ASS) (24 = n) و کشش ایستای پویا (SDS) (23 = n) قرار گرفتند. هر چهار گروه پس از گرم کردن با دو استاندارد 10 دقیقه ای جاگینگ، 2 بار دو سرعت 20 متر را اجرا کردند. پس از اجرای آزمودنی ها پروتکل های کششی متفاوت ، دو سرعت 20 متر را دوباره اجرا کردند. پس از تجزیه و تحلیل آماری براساس تحلیل واریانس افزایش معنی داری در زمان دو سرعت در گروه های ASS و PSS (P?0.05) و کاهش معنی داری در زمان دو سرعت در گروه های ADS و (P?0.05) SDSمشاهده شد. بنابراین محقق نتیجه گرفت که کشش ایستا به عنوان بخشی ازبرنامه گرم کردن، عملکرد دو سرعت 20 متر را کاهش می دهد در حالی که کشش پویای فعال عملکرد دو سرعت 20 متر را افزایش می دهد.

هدف کلی تحقیق حاضر مقایسه عوامل مؤثر بر همذات پنداری هواداران تیم های ورزشیِ باسابقه و تیم های ورزشیِ تازه تأسیس بود. این تحقیق از نوع توصیفی پیمایشی و از شاخه تحقیقات میدانی است. در این تحقیق به منظور گردآوری داده ها و تعیین عوامل مؤثر بر ایجاد همذات پنداری هواداران از پرسشنامه محقق ساخته فرایند تحلیل سلسله مراتبی که روایی آن را متخصصان مدیریت ورزشی، بازاریابی و جامعه شناسی تأیید کردند و پایایی آن براساس آلفای کرونباخ 89/0 ارزیابی شد، استفاده شد. جامعه آماری تحقیق کلیه هواداران تیم فوتبال سپاهان و تیم فوتسال گیتی پسند اصفهان بود که تعداد دقیق آنها مشخص نبود. براساس یک مطالعه مقدماتی و با استفاده از فرمول حجم نمونه جامعه نامحدود یک نمونه 126 نفری از هواداران تیم فوتبال سپاهان و یک نمونه 126 نفره از هواداران تیم فوتسال گیتی پسند اصفهان به صورت تصادفی انتخاب شدند. از نرم افزار SPSS16 به منظور تعیین پایایی و آمار توصیفی و از نرم افزار Expert Choiceبرای تجزیه وتحلیل داده ها و مقایسه های زوجی معیارهای همذات پنداری استفاده شد. براساس تکنیک فرایند تحلیل سلسله مراتبی نتایج نشان داد که در بین هواداران تیم تازه تأسیس فوتسال گیتی پسند اصفهان، "" خاستگاه جغرافیایی"" اساسی ترین عامل در همذات پنداری هواداران با تیم مورد علاقه شان است. پس از ""خاستگاه جغرافیایی""، ""سبک بازی""، ""بازیکنان و مربیان ستاره""، ""تعاملات اجتماعی"" و ""سابقه و تاریخچه موفقیت های تیمی"" به ترتیب از دیگر عوامل مؤثر در احساس همذات پنداری هواداران مطرح بود. از طرف دیگر، نتایج مطالعه هواداران تیم فوتبال باسابقه سپاهان اصفهان نشان داد که عوامل مؤثر بر ایجاد احساس همذات پنداری هواداران با این تیم با عوامل مؤثر بر ایجاد احساس همذات پنداری هواداران با تیم فوتسال تازه تأسیس گیتی پسند اصفهان متفاوت بوده است. بدین ترتیب که در بین هواداران تیم فوتبال سپاهان اصفهان ""سابقه و تاریخچه موفقیت های تیمی""، اساسی ترین عامل در همذات پنداری هواداران با تیم مورد علاقه خود محسوب شده است. ""بازیکنان و مربیان ستاره""، ""سبک بازی"" و ""تعاملات اجتماعی"" و ""خاستگاه جغرافیایی"" نیز به ترتیب از دیگر اولویت های مؤثر در ایجاد همذات پنداری هواداران، است.