فعالیت های فوق برنامه ورزشی

این تحقیق با هدف تعیین جایگاه فعالیت های ورزشی در نحوه گذران اوقات فراغت دانشجویان دانشکده علوم اقتصادی و تعیین ارتباط آن با برخی از عوامل اثرگذار، انجام شد. تحقیق حاضر توصیفی و از نوع میدانی بود و 406 نفر از دانشجویان پسر و دختر با میانگین سنی 8/21 سال که دوره کارشناسی ناپیوسته را در دانشکده علوم اقتصادی میگذرانند به عنوان نمونه های تحقیق انتخاب شدند و به پرسشنامه محقق ساخته ای که در این زمینه تهیه شده و پایایی و روایی آن به ترتیب با دو روش آزمون آلفای کرونباخ (81/0 = α) و نظرخواهی از افراد متخصص و استادان تربیت بدنی مورد تأئید قرار گرفته بود، پاسخ دادند. با استفاده از روش های آمار توصیفی اطلاعات حاصله در جدول ها و نمودارهایی ثبت و دسته بندی شد و به منظور یافتن ارتباط بین داده ها از روش مجذور کای(K2 ) « خی دو» در سطح اطمینان 99% و ا %= α استفاده شد. نتایج این پژوهش بیانگر آن است که 99/67درصد از نمونه ها از سلامتی کامل برخوردار بودند. و ساعات فراغت آنان در ایام تعطیل و مدیریت ورزشی (پژوهشکده تربیت بدنی) تابستان برای پسران 466 دقیقه و دختران 409 دقیقه در روز بود که بیشترین درصد به عصرها و ساعت 16 به بعد اختصاص داشت. در ایام تعطیلات مدیریت ورزشی (پژوهشکده تربیت بدنی) تابستان مطالعه غیردرسی و فعالیت های ورزشی، و در ایام تحصیل استراحت و تماشای تلویزیون عمده ترین شیوه های گذران اوقات فراغت دانشجویان بود. عمده ترین فعالیت ورزشی نمونه های تحقیق به ترتیب به پیاده روی در پارک و بوستان های شهری، فوتبال، بدنسازی، دویدن و شنا اختصاص داشت، ضمن اینکه کسب نشاط و احساس لذت با 21/42 درصد عامل اصلی گرایش نمونه ها به سمت فعالیت های ورزشی بود که 61/83 درصد از نمونه ها امکانات دانشکده را در این خصوص ضعیف ارزیابی کردند. همچنین نتایج حاصله حاکی از آن بود که بین جنسیت، تأهل و تجرد، رشته تحصیلی، سلامتی و میزان درآمد ماهیانه با میزان اوقات فراغت دانشجویان رابطه معنیدار در حد 1% = α وجود دارد، ضمن اینکه بین جنسیت، سلامتی، میزان درآمد ماهیانه و تأهل با پرداختن به فعالیت های ورزشی، رابطه معنیدار در حد 1%=α مشاهده شد. پژوهش حاضر گویای آن است که اکثر نمونه های تحقیق معتقدند بهره مندی مطلوب از فعالیت های فوق برنامه و فعالیت های ورزشی دانشکده در ایام فراغت موجب سلامتی جسم و روح ، بهبود روند تحصیلی و روابط اجتماعی آنان میشود و در صورت دسترسی به امکانات ورزشی، در بین سایر فعالیت ها پرداختن به فعالیت های ورزشی را اولویت اول خود میدانند و رشته شنا را بر سایر رشته ها ترجیح میدهند.

هدف این پژوهش شناسایی عوامل شکل دهنده نهادینه سازی فعالیت های فوق برنامه ورزشی دانشجومعلمان دانشگاه فرهنگیان به روش آمیخته بود. در بخش کیفی از روش نظریه داده بنیاد رهیافت اشتراوس و کوربین و در بخش کمی از تحلیل عاملی استفاده شد. جامعه آماری در بخش کیفی صاحب نظران بودند که به صورت هدفمند انتخاب شدند و بر مبنای اشباع نظری با 11 نفر از آن ها مصاحبه شد؛ همچنین، جامعه آماری در بخش کمی دانشجومعلمان دانشگاه فرهنگیان بودند که براساس تعداد پارامترهای شناسایی شده در بخش کیفی تحقیق به صورت تصادفی ساده 535 نفر از آن ها انتخاب شد. برای تحلیل داده ها در بخش کیفی از سه فرایند همپوش کدگذاری باز، کدگذاری محوری و کدگذاری انتخابی، و در بخش کمی از روش تحلیل عاملی تأییدی استفاده شد. نتایج کیفی در ارتباط با نهادینه سازی فعالیت های فوق برنامه ورزشی، 107 مفهوم و 25 مقوله فرعی را نشان داد که در شرایط علّی، زمینه ای، مداخله گر، راهبردها و پیامدها دسته بندی شدند. هم چنین، بر مبنای یافته های کمی 90 مفهوم و 22 مقوله فرعی تأیید شد. با استناد به این نتایج می توان گفت که حرکت در جهت بررسی قابلیت های نهادینه سازی مستلزم درک یک مدل مفهومی از کلیه عوامل مؤثر و مطرح در آن است.