ورزش های همگانی

هدف: این پژوهش با هدف بررسی ارتباط بین اجرای برنامه خصوصی­سازی و توسعه ورزش­های همگانی از دیدگاه کارشناسان انجام گرفت. مواد و روش­ها: روش تحقیق از نظر هدف کاربردی، از نظر استراتژی توصیفی و از نظر مسیر اجرا همبستگی بود که به روش میدانی انجام گرفت. ابزار اندازه­گیری، پرسشنامه محقق ساخته بود که با توجه به تحقیقات مختلف و اهداف خصوصی­سازی و توسعه ورزش همگانی تهیه شد. روایی پرسشنامه به­وسیله تعدادی از اساتید مجرب تایید شد و پایایی آن به روش آلفای کرونباخ 89/. گزارش شد. جامعه آماری تحقیق را تمامی اساتید دانشگاه­های سطح شهر تهران در رشته تربیت بدنی و علوم ورزشی با گرایش مدیریت و برنامه­ریزی تشکیل دادند(N=42 ) که پرسشنامه بین همه به شکل حضوری توزیع شد و از این بین 33 نفر پرسشنامه را برگشت دادند. در این پژوهش از آمار توصیفی به منظور طبقه بندی نمرات، بررسی فراوانی و شاخص­های گرایش به مرکز و از آمار استنباطی برای محاسبه ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندمتغیره به­منظور آزمون فرضیه­ها استفاده گردید. نتایج : نتایج تحقیق نشان داد که بین اجرای برنامه خصوصی­سازی و توسعه ورزش­های همگانی رابطه معنی داری وجود دارد. همچنین نتایج تحقیق نشان داد که بین مولفه­های خصوصی­سازی و میزان مشارکت عمومی، اصلاح ساختار ورزش­های همگانی، بهینه سازی و کارایی واحدهای مدیریتی رابطه معنی­داری وجود دارد ولی بین مولفه­های خصوصی­سازی و کیفیت خدمات و بهبود وضعیت اشتغال رابطه معنی­داری وجود ندارد

عصر حاضر را «عصر ارتباطات» نامیده­اند یعنی در این عصر به دلیل وجود کاربرد وسایل ارتباط جمعی که وسعت، نفوذ و تأثیرات آنها بسیار زیاد است، ارتباطات جمعی شکل نوینی یافته و تحولات جامعه بشری را تحت­الشعاع قرار داده است. رسانه­ها به عنوان بخشی از ساختار نوین جامعه و یکی از دستگاه­های فراگیر و گسترده در دسترس همگانی، در تمامی کشورها نقش حساس و مهمی را در زمینه­های مختلف سیاسی، فرهنگی – اجتماعی، اقتصادی و ... ایفا می­کنند. این تحقیق، که از نوع پژوهش­های توصیفی- تحلیلی بوده، به بررسی نقش رسانه­های جمعی در گسترش و توسعه ورزش در جامعه می­پردازد. تحلیل نظریات و مبانی پژوهش نشان می­دهد رسانه­های جمعی به مثابه بزرگراه های اطلاعاتی و پل ارتباطی تأثیرگذار بر افکار عمومی نقش مهمی در فرایند اطلاع­رسانی، گفتمان سازی، آموزش، مشارکت اجتماعی و فرهنگ­سازی ورزشی در جامعه و اعتلای ورزش کشور و توسعه و فراگیر نمودن آن برعهده دارند.

پژوهش حاضر با هدف تعیین رابطه انگیزه مشارکت در ورزش های همگانی و اضطراب اجتماعی اندام با مشارکت ورزشی دانشجویان دختر دانشگاه های شهرستان خوانسار انجام شد. روش پژوهش توصیفی-همبستگی بود و جامعه آماری آن را کلیه دختران دانشگاه های شهرستان خوانسار تشکیل دادند. روش نمونه گیری تصادفی ساده و حجم نمونه با استفاده از جدول مورگان 254 نفر تعیین شد. ابزار پژوهش، پرسشنامه مشارکت ورزشی، اضطراب اجتماعی اندام و انگیزه مشارکت ورزشی بود. داده ها با استفاده از آمار توصیفی و استنباطی (آزمون تی تک نمونه ای، ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون) تحلیل شدند. نتایج نشان داد، بین انگیزه مشارکت در ورزش های همگانی و اضطراب اجتماعی اندام رابطه منفی معنادار، بین انگیزه مشارکت در ورزش های همگانی و مشارکت ورزشی رابطه مثبت و معنادار و بین اضطراب اجتماعی اندام و مشارکت ورزشی رابطه منفی و معناداری وجود دارد. همچنین، انگیزه مشارکت (297/0) در ورزش های همگانی و اضطراب اجتماعی اندام (335/0-) پیش بین مناسبی برای مشارکت ورزشی دانشجویان دختر بود.