درخت حوزه‌های تخصصی

هدف پژوهش حاضر تعیین تأثیر حرکات کششی ایستا و دستگاه ماساژ LPG بر شاخص های کوفتگی عضلانی تأخیری پس از یک جلسه تمرین مقاومتی بود. این مطالعه بر روی 30 نفر زن غیر ورزشکار داوطلب با میانگین سنی 14/1±8/21 سال و درصد چربی 43/1±69/23 درصد، در سه گروه جداگانه و همگن (حرکات کششی 12 ساعت پس از تمرین، ماساژ 15 دقیقه ای LPG یک ساعت پس از تمرین و گروه کنترل) انجام شد. برنامه مقاومتی کشش پشت ران شامل 15×3 با 1RM70% بود. متغیرهای کراتین کیناز، درد، دور ران(تورم)، انعطاف پذیری، قدرت بیشینه هم طول و توان عضلات پشت ران در دو نوبت قبل و 24 ساعت پس از تمرین اندازه گیری شدند. ابتدا داده ها در قالب طرح 2×3 بررسی شد و سپس دامنه ی اختلافات با استفاده از تحلیل واریانس یک طرفه (ANOVA) و آزمون تعقیبی توکی در سطح 05/0 تحلیل شد. نتایج نشان داد که دامنه تغییرات کراتین کیناز، درد و دور ران گروه های کششی ایستا و ماساژ LPG به طور معنی داری کمتر از گروه کنترل بود. همچنین دامنه تغییرات انعطاف پذیری، قدرت بیشینه هم طول و توان عضلانی گروه کنترل به طور معنی داری کمتر از گروه های کششی ایستا و ماساژ LPG بود. درحالی که بین دو گروه کششی ایستا و ماساژ LPG در هیچ کدام از متغیرها تفاوت معنی داری مشاهده نشد. به هرحال، با توجه به عدم تفاوت معنی داری بین دو روش و بالا بودن هزینه درمانی و نیاز تخصصی بالای ماساژ LPG، می توان از روش کم هزینه و آسان حرکات کششی ایستای پیش و پس از تمرین استفاده کرد. اما با در نظر گرفتن برتری ماساژ LPG در برخی از شاخص های پاتولوژیک و فیزیولوژیک، انجام تحقیقات بیشتر ضروری به نظر می رسد.

هدف از انجام این پژوهش بررسی تاثیر تمرین کششی ایستا بر انعطاف پذیری عضلات همسترینگ و تاثیر آن بر انحنای ناحیه کمر در ورزشکاران فوتبالیست مبتلا به کوتاهی عضلات همسترینگ بود. آزمودنی های این تحقیق را تعداد 25 نفر از ورزشکاران فوتبالیست حاضر در لیگ برتر کشور با دامنه سنی 21 تا 29 سال و میانگین سن 21/2±4/25 تشکیل دادند. افرادی وارد مطالعه شدند که گروه عضلات همسترینگ آنها کوتاه بود، سابقه آسیب و جراحی در اندام تحتانی و ستون فقرات کمری، و نیز ناهنجاریهای عضلانی - اسکلتی در اندام تحتانی و ستون فقرات نداشتند و رضایت خود را جهت شرکت در تحقیق اعلام کردند. برنامه تمرین کششی ایستا به مدت شش هفته، شش روز در هفته و هر روز دو دقیقه برای هر آزمودنی انجام شد. دامنه حرکتی اکستنشن فعال و غیرفعال زانو و فلکشن غیرفعال ران (درجه) با گونیامتر، میزان تحرک ستون فقرات کمری (سانتی متر) در ریتم لگنی- کمری با آزمون تغییر یافته شوبر، و زاویه قوس کمر (درجه) با خط کش منعطف قبل از شروع کشش و در فواصل یک هفته ای تا پایان مطالعه اندازه گیری شدند. داده های حاصل از این تحقیق به وسیله نرم افزارSPSS11 تجزیه و تحلیل شد. طبیعی بودن توزیع با آزمون کولموگروف اسمیرنوو بررسی شد و با توجه به ماهیت پژوهش حاضر، برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون تحلیل واریانس در اندازه گیری های مکرر استفاده شد. دامنه حرکتی اکستنشن فعال زانو از 6/4±4/153 درجه به 4/3±4/169 درجه و میانگین دامنه حرکتی اکستنشن غیرفعال زانو از 5/6±6/157 درجه به 3/4±1/173، میانگین دامنه حرکتی فلکشن غیرفعال ران از 2/2±3/67 درجه به 2/4 ±1/83 درجه افزایش یافت (0001/0P< ). زاویه لوردوزیس کمر در آزمودنی ها از 3/2±7/22 درجه به 1/4 ±3/28 درجه افزایش داشت، در حالی که نتایج حاصل از تست تغییر یافته شوبر، نشان دهنده کاهش مقادیر میانگین این شاخص از 55/0±3/22سانتی متر به 25/0 ±9/19 سانتی متر بود. نتایج حاصل از این تحقیق نشان داده است که تمرینات کششی استاتیک، سبب افزایش انعطاف پذیری گروه عضلات همسترینگ شده و میزان لودوز کمر بعد از انجام این تمرینات افزایش یافته است. همچنین میزان دامنه حرکتی اکستنشن فعال و غیرفعال زانو، فلکشن غیرفعال ران و میانگین آزمون تغییر یافته شوبر، در ورزشکاران فوتبالیست مبتلا به کوتاهی عضلات همسترینگ در نتیجه انجام تمرینات کششی استاتیک، دارای افزایش بوده است.

این پژوهش، به منظور بررسی عوامل بازدارنده مشارکت ورزشی زنان کارمند شهراصفهان انجام شده است . روش تحقیق از نوع توصیفی – تحلیلی در شاخه مطالعات میدانی است.جامعه آماری تحقیق را کلیه زنان کارمند در مشاغل دولتی ادارات شهر اصفهان در سال 1385 تشکیل دادهاند (17685= N ). نمونه تحقیق بر اساس طبقهبندی تصادفی ساده، بادقت (05/0 B= ) و خطای ( 05/0= α)400 نفر به دست آمد (400 = n ). ابزار گردآوری اطلاعات پرسشنامه محقق ساخته با 27 سؤال 5 ارزشی بود که پایایی آن با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ 86/0 تعیین گردید. عوامل بازدارنده مشارکت ورزشی در شش حوزه 1) فرهنگی – اجتماعی، 2) اقتصادی ومالی، 3) نیروی انسانی متخصص، 4) نگرش خانوادگی، 5) تجهیزات و امکانات و 6 ) تبلیغات و رسانهها بررسی شد. عدم مشارکت ورزشی به عنوان متغیر وابسته و هر یک از عوامل شش گانه به عنوان متغیرهای مستقل، تحت پوشش برنامههای نرمافزاری SPSSو SAS (زیر برنامه CATMOD) و استفاده از آزمون مربع کای ( ²) و ضریب همبستگی کرامر نتایج زیر را در برداشت: بین عدم مشارکت ورزشی زنان کارمند با عوامل فرهنگی اجتماعی، اقتصادی و نگرش خانوادگی رابطه معنادار وجود داشت.(05/0 ≥ P و248/0 =R). نمونه تحقیق، عامل نداشتن وقت به خاطر مشغلههای کاری با 77 درصد، اولویت دادن کار به ورزش با74 درصد، عدم وجود مکانهای ورزشی ایمن در محل کار با 72 در صد و اهمیت ندادن مسئولان به ورزش بانوان کارمند با 70 درصد (از مجموع درصد ارزشهای بسیار زیاد و زیاد) به عنوان مهمترین موانع ناشی از عدم مشارکت ورزشی برشمردند.

هدف از تحقیق حاضر، بررسی و مقایسه دو روش کاهش وزن در کشتی گیران تمرین کرده 25–20 ساله بود. به این منظور 30 نفر از کشتی گیران تمرین کرده استان خراسان با محدوده سنی 25 – 20 سال به صورت داوطلبانه انتخا ب و به طور تصادفی به دو گروه کاهش وزنی حاد (سریع) و گروه کاهش وزنی کند (پیشنهادی توسط محققین) تقسیم شدند. قبل و 16 ساعت بعد از دوره کاهش وزن، از هر دو گروه به وسیله کالیپرلافایت درصد چربی و هم چنین آزمون هایی برای ارزیابی قدرت و استقامت بالاتنه و پایین تنه گرفته شد. از آزمودنی ها خواسته شد که 4 درصد از وزن خود را کاهش دهند. گروه اول به طور سنتی با استفاده از سونا و رژیم سخت غذایی طی 48 ساعت و گروه دوم براساس روشی جدید بر پایه رژیم خاصی که توسط محققان برنامه ریزی شده بود (12 روز)، به کاهش وزن پرداختند. متغیرهای جمع آوری شده عبارت بودند از: پرس سینه و اسکات پا با 1RM (برای اندازه گیری قدرت بالاتنه و پایین تنه)، حداکثر تکرار حرکات پرس سینه، اسکات پا با 1RM 40 درصد و حداکثر اجرای بارفیکس (برای اندازه گیری استقامت بالاتنه و پایین تنه) و درصد چربی بدن. داده ها به وسیله نرم افزار SPSS و آزمون t زوجی تجزیه و تحلیل شد. یافته ها نشان داد که کاهش سریع وزن موجب کاهش معنی دار قدرت بالاتنه و استقامت بالاتنه و پایین تنه شد، در حالی که قدرت پایین تنه و درصد چربی تغییر معنی داری نداشت، اما در گروه کاهش وزن کند، درصد چربی کاهش معنی داری نشان داد و هیچ یک از عوامل ذکرشده تغییر معنی داری نداشت.

هدف از انجام تحقیق حاضر بررسی تاثیر تمرینات منظم یوگا بر قدرت دست انعطافپذیری و توان بی هوازی عضلات پا در زنان شاغل سالم غیر ورزشکار بوده است. این پژوهش از نوع نیمه تجربی بوده و نمونههای آن شامل: 65 نفر از زنان سالم غیر ورزشکار انجمن یوگای شهر شیراز بودند که به صورت تصادفی انتخاب شدند و در دو گروه تجربی با تعداد 33 نفر(سن: 5 ± 25سال قد: 5 ± 159 سانتیمتر وزن: 6 ± 60 کیلوگرم) و گروه کنترل با تعداد 32 نفر (سن: 5 ± 25 سال قد: 8/5 ± 158 سانتی متر وزن: 6 ± 61 کیلوگرم) قرار گرفتند. هر جلسه شامل انجام تمرینات آسانا پرانایاما مدیتیشن و آرامسازی بود که این تمرینات به مدت 12 هفته هر هفته به مدت دو جلسه و هر جلسه یک و نیم تا دو ساعت انجام گردید. از نظر عوامل مؤثر بر متغیرهای تحقیق نظیر نظم دوره قاعدگی عدم بیماریهای خاص (صرع هپاتیت و غیره) مصرف نکردن دارو الکل و سیگار و غیره آزمودنیها دارای شرایط یکسانی بودند. ابزار مورد استفاده در این تحقیق شامل نیروسنج دیجیتال جعبه بشین و برس خط کش استاندارد و آزمون پرش سارجنت بود. جهت تجزیه و تحلیل دادهها آمار توصیفی و آمار استنباطی (آزمون t زوجی) مورد استفاده قرار گرفت ضمن اینکه سطح معناداری نیز 05/0 ≤P در نظر گرفته شد. نتایج تحقیق نشان داده است که بین پیش آزمون و پس آزمون گروه تجربی نسبت به گروه کنترل در عوامل انعطافپذیری: خیزتنه (30 در مقابل 31) بشین و برس (22 در مقابل 24) و توان بیهوازی عضلات پا (28 در مقابل 30) افزایش معناداری وجود داشته اما در مورد قدرت دست (21 در مقابل 22) تفاوت معناداری مشاهده نشده است. در خاتمه میتوان گفت که تمرینات یوگا بدون اینکه دارای اثرات جانبی نامطلوب خاصی باشد باعث افزایش انعطافپذیری مفاصل و توان بی هوازی عضلات پا و همچنین موجب بهبود آمادگی جسمانی میگردد.

هدف از انجام این پژوهش، مقایسه عوامل انگیزشی مشارکت منظم دانشجویان در فعالیت-های بدنی به تفکیک جنسیت و خودکارآمدی تمرینی بوده است. به همین منظور، پرسشنامه انگیزه مشارکت (گیل و همکاران، 1983) و خودکارآمدی تمرینی به طور تصادفی در اختیار تعداد 187 دانشجو غیر تربیت بدنی دانشگاه فردوسی مشهد (100 دانشجوی پسر و 87 دانشجوی دختر) که دارای فعالیت بدنی منظم برای مدت بیشتر از 6 ماه بودند، قرار گرفت. روایی محتوایی پرسشنامه ها توسط متخصصان و ثبات درونی مقیاس های انگیزه مشارکت و خودکارآمدی تمرینی به ترتیب با آلفای کرونباخ 92/0 و 72/0 مورد تأیید قرار گرفتند. دادههای به دست آمده به کمک آزمون های کولموگروف-اسمیرنف، یو مان ویتنی و کروسکال والیس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها نشان می دهند، بین برخی از عوامل انگیزه مشارکت ورزشی دانشجویان دارای فعالیت بدنی منظم، مانند همراهی با گروه، آمادگی، رهایی انرژی، عوامل موقعیتی، توسعه مهارت و تفریح به تفکیک خودکارآمدی تمرینی بالا، پائین و متوسط تفاوت معنی دار وجود دارد (05/0>P). بر پایه یافته ها، تداوم مشارکت ورزشی تحت شرایط مختلف با هر سطحی از مهارت، با برخی از عوامل انگیزشی مشارکت ورزشی دانشجویان به ویژه عوامل انگیزش درونی مرتبط است.

هدف این تحقیق طراحی نرم افزاری برای تجزیه و تحلیل بیومکانیکی راه رفتن و دویدن در سرعت های مختلف و همچنین بررسی پارامترهای سینماتیکی و سینتیکی با روشی جدید در ردگیری حرکت انسان بود. در طراحی این نرم افزار دوازده مرد ورزشکار با میانگین های سنی 68/3±80/26 سال وزن 21/8±90/66 کیلوگرم و قد 04/0±70/1 متر به عنوان نمونه انتخاب شدند و بر روی مفاصل آنان نشانگرهایی نصب شدو با سرعت های 5/1 5/3 6 8 10 و 12 کیلومتر بر ساعت بر روی تردمیل به راه رفتن و دویدن پرداختند که هم زمان با دوربین های سرعت بالا (250 فریم در ثانیه) در دو سطح ساجیتال و فرونتال از آنان فیلم برداری شد. در این پژوهش با طراحی نرم افزار پیش گو نشانگرهای نصب شده را می توان ردگیری کرد. برای پیدا کردن نشانگرهایی که از دید دوربین ناپدید یا با هم جفت شده اند یک افزایش نویز را به دنبال خواهد داشت که برای حل این مشکل پیشنهاد روش تعقیبی مناسبی براساس حافظه گرایی در سیستم داده یابی ارائه شده است. نتایج این تحقیق با بررسی بیش از سی هزار فریم تصویر صورت پذیرفت که با روش شبیه سازی اعتبار نتایج مورد بازبینی مجدد قرار گرفت و درستی اجرای صحیح این نرم افزار اثبات شد همچنین این نرم افزار می تواند به راحتی تجزیه و تحلیل بیومکانیکی راه رفتن و دویدن را انجام دهد و پارامترهای سینماتیکی و سینتیکی مربوط به آن را در دو سطح ساجیتال و فرونتال محاسبه نماید.

هدف از این مطالعه، بررسی اثر تداخل زمینهای بر اکتساب، یادداری و اشتغال مهارتهای والیبال (مبتنی بر تغییرات در برنامههای حرکتی تعمیم یافته و پارامتر) بوده است. این تحقیق در قالب دو آزمایش انجام شد. در این پژوهش، تعداد 78 دانشجوی دختر مبتدی با میانگین سنی 1032203 شرکت کردند. آزمودنیها، در آزمایش یک، مهارتهای والیبال شامل پنجه، پاس و سرویس را آموختند. آزمایش 2، شامل مهارت پنجه در فواصل مختلف بود. سپس شرکتکنندگان در سه گروه گمارده شدند. قبل از قرار گرفتن افراد در گروهها، پیشآزمون به عمل آمد. سه گروه شامل تمرین مسدود، زنجیرهای و تصادفی بود. همه آزمودنیها در 6 جلسه تمرین شامل: 60 کوشش در هر جلسه و 20 کوشش برای هر تکلیف شرکت کردند. پس از پایان جلسات تمرین آزمونهای یادداری و انتقال در روزهای مجزا انجام شد. تحلیل عاملی واریانس با اندازههای تکراری روی جلسات تمرین، پیشرفت معنیدار سه گروه را در هر دو آزمایش نشان داد. اما تفاوت بین گروهها معنیدار نبود. نتایج ANOVA یک راهه اثر معنیداری را بین گروههای در آزمونهای یادداری و انتقال نشان نداد. براساس نتایج این تحقیق، هیچ اثر معنیداری از تداخل زمینهای در یادگیری مهارتهای والیبال یافت نشد. یافتههای این تحقیق نشان میدهند که تمرینهای قالبی، زنجیرهای قالبی یا تصادفی میتوانند برای یادگیری مهارتهای والیبال در افراد مبتدی مورد استفاده قرار گیرند.

هدف از پژوهش حاضر تهیه تدوین و بررسی تاثیر یک برنامه بازتوانی جسمانی ویژه برای افراد مبتلا به فیبرومیالژی در ناحیه خاجی – کمری ستون فقرات باتوجه به سن ویژگی های بالینی – عملکردی و مرحله بیماری است. روش تحقیق حاضر نیمه تجربی (از نوع طرح گروه کنترل نابرابر با پیش آزمون وپس آزمون) است . جامعه آماری کلیه بیماران دارای فیبرومیالژی ثانویه دربخش فیزیوتراپی بیمارستان شماره 15 مسکو طی سال های 2003-2005 می باشد . ازبین بیماران 40 نفر (مردوزن) بین سنین 26-65 سال به صورت در دسترس به عنوان نمونه آماری انتخاب و به طور تصادفی به دو گروه مساوی تجربی وکنترل تقسیم شدند. اطلاعات ازطریق پرسش نامه ارزیابی دامنه حرکتی قدرت عضلات اطراف ستون مهره ای واندام تحتانی نقاط حساس درد عضلانی وضعیت روانی وکیفیت زندگی قبل و بعد از اجرای برنامه تمرینی جمع آوری شد . آزمودنی ها برنامه بازتوانی را سه جلسه درهفته به مدت 1-5/1 ساعت در نه هفته انجام دادند. نتایج نشان داد دامنه حرکتی وقدرت عضلات بخش کمری ستون فقرات واندام تحتانی در گروه تجربی به طورمعنا داری نسبت به گروه کنترل افزایش یافت (p<0/05). تعداد نقاط حساس در گروه تجربی (5/66 درصد) نسبت به گروه کنترل (7/37درصد ) کاهش یافت. شاخص های درد عضلانی درگروه تجربی درمقایسه با گروه کنترل به طور معناداری کاهش یافت(p<0/05). وضعیت روانی وکیفیت زندگی در گروه تجربی نسبت به گروه کنترل به طورمعنا داری بهبود یافت (p<0/05). در نتیجه می توان گفت احتمالاً برنامه بازتوانی ارائه شده دراین پژوهش توانسته است علائم منفی افراد مبتلا به فیبرومیالژی مانند درد عضلانی نقاط حساس کسالت صبحگاهی ضعف وافسردگی را کاهش دهد و ضعیت عملکردی آن ها را بهبود بخشد و در نهایت کیفیت زندگی آنها را ارتقاء دهد؛ بنابراین به نظر می رسد برنامه بازتوانی مذکور می تواند به عنوان روشی نو برای بازتوانی وکاهش علائم بیماران فیبرو میالژی در مراکز باز توانی و درمانی استفاده شود.

به طور کلی اطلاعات حس عمقی یک پیش¬نیاز برای تعادل، جهت یابی بدن و هماهنگی حرکات است. این اطلاعات برای نگهداری پاسچر ایستاده به دلیل تغییر در زوایای مفصل در مچ پا، زانو و ران به منظور هماهنگی عضو و حرکات بدن برای حفظ پاسچر، مهم هستند. در حقیقت، انسان از اطلاعات حس عمقی در پاسخ به تغییرات در پوزیشن عضو پاسخ میدهد. هدف از این مطالعه، بررسی اثر تخریبی ویبریشن بر اطلاعات حس عمقی عضلات پا در کنترل پاسچر ایستا و پویا بوده است. تعداد 12 دانشجوی تربیت¬بدنی مرد (میانگین سنی 79/0± 78/22 سال، قد 6/5 ±3/169 سانتی متر، وزن 6/2±3/68 کیلوگرم) به صورت داوطلبانه در این تحقیق شرکت کردند. برای اختلال حس عمقی از دستگاه ویبریشن (فرکانس 100 هرتز) استفاده شد. ویبریشن، بر عضله دوقلو اعمال شد. برای ارزیابی کنترل پاسچرایستا و پویا از آزمون زمان ایستادن روی یک¬پا و آزمون عملکردی تعادل ستاره¬ای استفاده شد. آزمودنی¬ها، پیش¬آزمون و پس¬آزمون مربوط به آزمون¬های زمان ایستادن روی یک¬پا و آزمون عملکردی تعادل ستاره¬ای را انجام دادند. از آزمون تی¬همبسته برای بررسی اثر ویبریشن بر کنترل پاسچر ایستا و پویا استفاده شد. نتایج این مطالعه نشان داد که کنترل پاسچر پویا، با اعمال ویبریشن بر عضلات ساق پا در هر هشت جهت آزمون عملکردی تعادل ستاره¬ای کاهش می¬یابد.(01/0= P)، در حالی¬که، اعمال ویبریشن بر عضلات ساق پا تأثیر معنی¬داری بر کنترل پاسچر ایستا ندارد (21/0= P). اطلاعات حس عمقی عضلات پا، نقش مهمی در کنترل پاسچر دارند و این مورد در کنترل پاسچر پویا بیشتر به چشم می¬خورد.

با استفاده از روش کتابسنجی، وضعیت کلی کتابهای ترجمه شده بر اساس متغیرهایی نظیر: موضوع، تجدید چاپ، نوع فعالیت ناشران، سال انتشار، جنسیت و فعالیت مترجمان در گرایش های مختلف تربیت بدنی و علوم ورزشی (فیزیولوژی، مدیریت، روانشناسی، رفتار حرکتی و بیومکانیک و سایر زمینه ها) طی سالهای مختلف در سطح کشور به تصویر کشیده شده است. نتایج نشان می دهد که از کل 479 عنوان برای رده بندی کنگره 253 عنـوان در رده مـوضوعی ورزش و سرگـرمی ها، بـازی و رقص، رده پزشکی با 146 عنوان، رده علوم با 58 عنوان، رده روانشناسی با 11 عنوان، رده علوم اجتماعی با 3 عنوان، رده خانه داری با 4 عنوان و رده آموزش و پرورش (تعلیم و تربیت) با 4 عنوان بوده اند. روند نشر طی سالهای مختلف تا سال 1385 سیر صعودی داشته، ولی بعد از سال 1385 رو به کاهش بوده است.

هدف از این پژوهش بررسی ارتباط بین غلظت تستوسترون و کورتیزول بزاقی با نمره حاصل از پرسشنامه علائم اولیه بیش تمرینی در ورزشکاران مرد نخبه پرورش اندام بود. 15 نفر از ورزشکاران نخبه پرورش اندام (با میانگین و انحراف استاندارد سن 8/3 ±8/22 سال، قد 50/6 ±178 سانتی متر، وزن 30/10 ±53/86 کیلوگرم، شاخص توده بدنی 40/2 ± 07/28 کیلوگرم بر مترمربع و چربی بدن 67/2 ± 87/9 درصد) داوطلبانه در این تحقیق شرکت کردند. همه آزمودنی ها از هدف و روش های مطالعه قبل از موافقت برای شرکت در تحقیق آگاهی داشتند. بلافاصله پس از 15 ساعت فاصله بین جلسه تمرین سنگین و آزمایش هورمونی، سه نمونه بزاقی از هر آزمودنی در روز استراحت (24 ساعت بدون تمرین) اخذ گردید. برای جلوگیری از اثر ریتم شبانه روزی و تغییرات غذای مصرفی روی ترشح هورمون ها، سه نمونه بزاقی بلافاصله پس از برخواستن از خواب و قبل از صبحانه (8 صبح)، قبل از ناهار (ساعت 11 صبح) و در بعدازظهر (5 عصر) برای تعیین میانگین غلظت این دو هورمون در طول روز گرفته شد. سپس، آزمودنی ها پرسشنامه بیش تمرینی (طراحی شده توسط گروه مطالعات بیش تمرینی انجمن فرانسوی طب ورزشی) که شامل 54 سؤال با پاسخ های ""بلی، خیر"" در روزی که نمونه های بزاق گرفته شد، تکمیل کردند. همبستگی بین داده های هورمونی و نمره حاصل از پرسشنامه بیش تمرینی با استفاده از ضریب همبستگی رتبه ای اسپیرمن تحلیل شد. نتایج داده ها ارتباط منفی و معکوس معن داری را بین نمرات حاصل از پرسشنامه و غلظت تستوسترون را نشان داد (53/0- =r، 05/0>p)، درحالی که بین نمرات حاصل از پرسشنامه و غلظت کورتیزول رابطه معن داری مشاهده نشد (22/0=r، 05/0<p). همچنین، بین نمرات حاصل از پرسشنامه و نسبت تستوسترون به کورتیزول رابطه منفی و معکوس معنی دار به دست آمد (52/0- =r، 05/0>p). نتایج پژوهش حاضر حاکی از آن بود که غلظت تستوسترون و نسبت تستوسترون به کورتیزول رابطه منفی معنی داری با نمره به دست آمده در پرسشنامه بیش تمرینی دارد و همین پرسشنامه برای بررسی تغییرات در تستوسترون (یک هورمون آنابولیک) نسبت به تغییرات در کورتیزول (یک هورمون کاتابولیک) برای تعیین میزان خستگی مفیدتر است.

هدف از این پژوهش، مطالعه تاثیر مصرف کافئین بر توان بی هوازی، شاخص خستگی و سطوح لاکتات خون دانشجویان پسر ورزشکار بود. به همین منظور از میان داوطلبان شرکت کننده، 16 نفر با میانگین وزن 1/9± 9/68 کیلوگرم، قد 7± 73/1 سانتیمتر و سن 2 ± 24 سال به روش تصادفی ساده (قرعه کشی) انتخاب و براساس شاخص خستگی حاصل از پیش آزمون، به صورت زوج های همتا به دو گروه کافئین (8 = n) و دارونما (8 = n) تقسیم شدند. از آزمودنی ها درخواست شد که 24 ساعت قبل از شروع آزمون، از فعالیت جسمانی شدید و 48 ساعت قبل از شروع آزمون، از خوردن یا آشامیدن هرگونه ماده حاوی کافئین پرهیز کنند. جلسه اول آزمون رست (پیش آزمون)، بعد از گذشتن دست کم 4 ساعت از صرف غذا انجام شد و 6 دقیقه بعد از آزمون مقدار لاکتات خون آنها سنجیده شد. جلسه دوم آزمون رست (پس آزمون)، یک هفته بعد دقیقاً مشابه جلسه اول صورت گرفت، به طوری که آزمودنی ها مصرف معمولی کافئین را ادامه دادند و 48 ساعت قبل از آزمون، مصرف آن را قطع کردند. در پس آزمون، آزمودنی ها مصرف معمولی کافئین را ادامه دادند و 48 ساعت قبل از آزمون، مصرف آن را قطع کردند. در پس آزمون، آزمودنی ها یک ساعت قبل از شروع آزمون، کافئین یا دارونما را به مقدار 6 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم از وزن بدن در قالب کپسول های ژلاتینی مصرف کردند. تجزیه و تحلیل یافته ها با استفاده از آزمون های آماری t وابسته و مستقل (05/0 =P)، نشان داد مصرف کافئین بر میانگین توان، حداقل توان و شاخص خستگی تاثیر مثبت داشته، درحالی که بر اوج توان و مقدار لاکتات خون تاثیر معنی دار نداشت. به نظر می رسد مصرف کافئین در بهبود میانگین عملکرد فعالیت های رفت و برگشت سریع کوتاه مدت مؤثر باشد.

هدف پژوهش حاضر عبارت است از مقایسه تاثیر حمل سه مدل مختلف ارگونومیکی از کیف های مدرسه ای شامل کوله پشتی، شانه ای، و دستی بر ضربان قلب (HR)، فشار خون سیستولی (SBP) و دیاستولی (DBP)، انرژی مصرفی (EE) و تهویه دقیقه ای (VE) در دانش آموزان پسر 12-13 ساله. 15 دانش آموز کیف هایی معادل 10% وزن بدن خود را به مدت 15 دقیقه و با سرعت 1/1 متر بر ثانیه روی تریدمیل حمل کردند. اندازه گیری HR، EE، و VE با دستگاه گازآنالایزر و اندازه گیری SBP و DBP با فشارسنج دیجیتالی صورت گرفت. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از ANOVA با اندازه گیری های مکرر، آزمون t هم بسته و آزمون تعقیبی LSD نشان داد که هنگام حمل کیف دستی، SBP، EE و VE به طور معناداری بیشتر از حمل کوله پشتی بود (000/0=p). همچنین، SBP هنگام حمل کیف شانه ای، نیز به طور معناداری بیشتر از کوله پشتی بود (02/0>p). بین حمل کوله پشتی و وضعیت بدون کیف، تفاوت معناداری مشاهده نشد. لذا توصیه می شود برای حمل وسایل آموزشی مدرسه از کوله پشتی استفاده شود.

هدف این پژوهش، مطالعه آثار 4 هفته بیتمرینی به دنبال 8 هفته تمرین هوازی بر شاخصهای التهابی جدید بود. بدین منظور 42 سر موش نر 3 ماهه نژاد ویستار به صورت تصادفی در دو گروه تجربی(تعداد 24 سر موش با وزن 11±202 گرم) و کنترل(تعداد 18 سر موش با وزن 12±201 گرم) قرار گرفتند. برنامه تمرینی ابتدا به مدت 12 هفته و هفتهای 3 جلسه، با شدت (55 تا 85 درصد Vo2max) و مدت تعیین شده اجرا شد. پس از 24 جلسه تمرین، 6 سر موش از آزمودنیهایاین گروه، بیتمرینی را تجربه کردند تا آثار بیتمرینی مطالعه شود. خونگیری پس از 14 ساعت به صورت ناشتا در مراحل مختلف تمرین با شرایط مشابه انجام گرفت و مقادیر sICAM-1 با استفاده از کیت تجاری الایزا شرکت R&D و IL-1β ،TNF-α از کیتهای تجاریالایزا شرکت Koma اندازهگیری شد. دادهها با استفاده از آزمونهای کولموگروف-اسمیرنوف، اندازهگیریهای مکرر و آزمون تعقیبی LSD و آزمون t مستقل تجزیه و تحلیل شدند. نتایج نشان داد مقادیر متغیرهای گروه تمرینی در مراحل مختلف پژوهش کاهش یافته که این کاهش پس از 8 هفته تمرین معنیدار نبوده است به گونهای که sICAM-1 از 80/560±34730 به 01/728±34300 و (122/0=p)، IL-1β نیز از 92/252±2188 به 72/283±2110(072/0=p) و TNF-α از71/55± 1257 به 69/50±1248 پیکوگرم بر میلی لیتر (163/0=p) تغییر یافت. اما با تداوم تمرین، پس از 12 هفته در انتهای پژوهش این تغییرات معنیدار دیده شد به گونهای که sICAM-1 از 01/728±34300به 08/570±33300(000/0=p)، IL-1β از 72/283±2110 به 86/267±1940 (002/0=p) و TNF-α از 69/50±1248 به71/57±1194 پیکوگرم بر میلی لیتر(016/0=p ) تغییر نشان داد. همچنین مشخص شد، اگرچه 4 هفته بی تمرینی به دنبال 8 هفته تمرین هوازی در شاخصهای التهابی تغییر معنیداری ایجاد نکرد[sICAM-1 از 01/728±34300به 82/692±34600(070/0=p)، IL-1β نیز از 72/283±2110 به 35/295±2134 (090/0=p) و TNF-α از 69/50±1248 به79/50±1254 (070/0=p) پیکوگرم بر میلی لیتر]، اما آثار بی تمرینی در مقایسه با گروه تمرینی معنیدار دیده شدsICAM-1 [ از82/692±34600 در مقایسه08/570± 33300( 006/0=p)، IL-1β از 35/295±2134 در مقایسه 86/267±1940 (003/0=p ) و TNF-α از 79/50±1254 در مقایسه71/57±1194( 016/0=p) پیکوگرم بر میلی لیتر]. به طور کلی، با توجه به نتایج به دست آمده میتوان گفت، 4 هفته بیتمرینی میتواند سازگاریهای مفید و مطلوب ایجاد شده در نتیجه تمرین را از بین برد و بدن را در معرض خطر آسیبهای التهابی آتروژنز قرار دهد.

هدف از انجام این پژوهش، تعیین رابطه میان خودکارامدی و مراحل تغییر رفتار تمرینی در دانشجویان است و در نظر دارد احتمال تغییر رفتار تمرینی را نیز از طریق خودکارامدی، سازه کلیدی تئوری شناختی اجتماعی باندورا پیش بینی کند. به این منظور دو مقیاس مراحل تغییر رفتار تمرینی (کاردینال، 1997) و خودکارامدی تمرین ساخته شده توسط مک الی (1993) در اختیار 560 دانشجو (294 دانشجوی پسر و 266 دانشجوی دختر) غیر رشته تربیت بدنی دانشگاه فردوسی مشهد قرار گرفت. روایی محتوایی پرسشنامه ها توسط متخصصان و ثبات درونی مقیاس خودکارامدی نیز در مطالعه مقدماتی با آلفای کرونباخ 76/0 تعیین شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون همبستگی اسپیرمن، t گروه های مستقل، تحلیل واریانس یکطرفه و آزمون تحلیل رگرسیون گام به گام استفاده شد. براساس یافته های پژوهش، بین خودکارامدی تمرینی دانشجویان با مراحل تغییر رفتار تمرینی آنان رابطه معنی داری وجود دارد (01/0P<). ضمن اینکه از طریق خودکارامدی می توان احتمال تغییر مرحله رفتار تمرینی دانشجویان را نیز پیش بینی کرد.