درخت حوزه‌های تخصصی

تربیت بدنی و علوم ورزشی علاوه بر نقش اجتماعی و فرهنگی خود برنامه ای آموزشی در دانشگاه ها محسوب میشود و بررسی تأثیرات آن ما را در برنامه ریزی بهتر یاری میکند. هدف از پژوهش حاضر عبارت است از بررسی تأثیر تربیت بدنی عمومی بر آمادگی جسمانی و نگرش دانشجویان دختر دانشگاه آزاد اسلامی واحد ساوه درباره فعالیت های حرکتی و ورزشی. در مطالعه حاضر از طرح شبه تجربی بهره گرفته شد و جامعه آماری 100 نفری تحقیق شامل دانشجویان دختر دانشگاه آزاد اسلامی بودند که در نیمسال دوم تحصیلی 88 ـ 87 واحد تربیت بدنی عمومی یک را انتخاب کرده بودند. شرکت کنندگان در پژوهش 80 نفر از جامعه مورد مطالعه بودند که به صورت تصادفی طبقه ای و طبق جدول مورگان از میان دانشجویانِ هشت نفر از مدرسان انتخاب و در دو مرحله پیش آزمون و پس آزمون به ترتیب در شروع و پایان نیمسال تحصیلی مورد سنجش واقع شدند. برای سنجش آمادگی جسمانی از آزمون آمادگی جسمانی جوانان ایفرد استفاده شد که مشتمل بر شش آزمون دراز و نشست، بارفیکس اصلاح شده، پرش طول، دو 45 متر سرعت، 9×4 متر چابکی و 540 متر استقامت است. برای جمع آوری اطلاعات مربوط به نگرش از پرسشنامه نگرش سنجی (مظفری 1381) استفاده شده است. به منظور تجزیه و تحلیل داده های پژوهش، با توجه انطباق داده ها با توزیع طبیعی بر مبنای آزمون کولموگروف-اسمیرنوف، از آزمون های لوین و t با نمونه های وابسته استفاده شد. براساس نتایج، بین آمادگی جسمانی کلی شرکت کنندگان، قبل و بعد از گذراندن درس تربیت بدنی عمومی یک تفاوت معنیداری مشاهده نشد (933/0p=)، اما در مؤلفه های دراز و نشست (045/0p=) و چابکی (043/0 p=) این تفاوت معنی دار بود. بین نگرش دانشجویان دختر درباره فعالیت های حرکتی قبل و بعد از گذراندن درس تربیت بدنی عمومی یک (038/0 p=) و نیز حیطه های تجربه اجتماعی (024/0 p=) و تحسین زیبایی حرکت (001/0 p=) تفاوت معنی داری وجود داشت. با توجه به نتایج تحقیق میتوان گفت اگرچه تغییراتی در ویژگیهای جسمانی دانشجویان بعد از گذراندن درس تربیت بدنی عمومی یک ایجاد میشود، احتمالاً به دلایلی مثل زمان اندکی که برای گذراندن آن در نظر گرفته شده است، تغییرات معنی-داری در اهداف ترسیم شده آن ایجاد نمیشود. از سوی دیگر، پس از گذراندن درس تربیت بدنی عمومی یک تغییرات معنی داری در نگرش دانشجویان نسبت به فعالیت های حرکتی ایجاد میشود که زمینه مناسبی برای اشاعه ورزش در دانشجویان است.

اختلال در هر یک از عوامل حمایت کننده فردی می تواند به بروز اختلالات بسیاری منجر شود که اگر دیر متوجه این اختلالات در افراد شویم، شاید هیچ گاه نتوان آن ها را جبران کرد. هدف از پژوهش حاضر، مقایسه و بررسی عوامل حمایت کننده فردی در میان دانش آموزان دختر ورزشکار حرفه ای، ورزشکار مبتدی، و غیرورزشکاراست. نمونه آماری این پژوهش 210 دانش آموز دختر بودند که به روش خوشه ای چند مرحله ای تصادفی انتخاب شدند. ابزار تحقیق، نسخه استاندارد شده فارسی فهرست عوامل حمایت کننده فردیِ اسپرینگر و فیلیپس (1997) بود که پس از استاندارد شدن، هشت عامل از آن استخراج شد. داده ها به کمک تحلیل واریانس یک طرفه و پس آزمون HSD تجزیه و تحلیل شد. تحلیل واریانس یک طرفه تفاوت معنی داری را نشان داد که برای بررسی محل این تفاوت از آزمونHSD استفاده شد. نتایج آزمونHSD نشان داد بین عامل خودکنترلی مبتدی ها و حرفه ای ها تفاوت معنی داری وجود دارد (04/0= α) و خود کنترلی مبتدی ها بیشتر است. در مورد عامل منبع کنترل نیز بین غیرورزشکارها و مبتدی ها تفاوت معنی داری مشاهده شد و در این زمینه، غیرورزشکارها از مبتدی ها از حمایت بیشتری برخوردار بودند. در سایر موارد، تفاوت معنی داری مشاهده نشد.

ورزشکاران رشته هایی مانند وزنه برداری، پاورلیفتینگ و بدن سازی به طور مکرر از کمربند وزنه برداری استفاده می کنند. ورزشکاران به دو دلیل عمده شامل: پیشگیری از بروز آسیب دیدگی و بهبود عملکرد ورزشی از کمربند وزنه برداری استفاده می کنند، اما در میان پژوهشگران در مورد فواید استفاده از کمربند ابهاماتی وجود دارد که نیازمند بررسی دقیق است. هدف این پژوهش بررسی اثر کمربند وزنه برداری بر فعالیت الکترومیوگرافی برخی عضلات حین اجرای حرکت لیفت است. هشت نفر از ورزشکاران رشته پاورلیفتینگ (سن: 8/3 ± 5/21 سال، قد 7/7 ± 75/175 سانتی متر و وزن: 2/11 ± 75/82 کیلوگرم) فاقد سابقه کمردرد در این مطالعه شرکت کردند. از ورزشکاران خواسته شد تا حرکت لیفت را با وزنه انتخابی 80 تا 270 کیلوگرم را در دو وضعیت با کمربند و بدون کمربند اجرا کنند. حین اجرای حرکت لیفت، فعالیت الکترومیوگرافی سطحی عضلات راست شکمی، مایل خارجی شکم، مایل داخلی شکم، عضلات بازکننده ستون فقرات با فرکانس نمونه برداری 1000 هرتز ثبت شد. نتایج سه مرحله برداشتن وزنه، مکث و پایین آوردن اختلاف معنی داری را در فعالیت عضلات در دو وضعیت با کمربند و بدون کمربند نشان نداد. با توجه به فرضیه افزایش ثبات تنه حین استفاده از کمربند، به نظر می رسید فعالیت عضلات بازکننده ستون فقرات کاهش یابد که پیامد آن کاهش فشار وارد بر ستون فقرات است. اما در این مطالعه افزایش فعالیت عضلات مذکور حین استفاده از کمربند مشاهده شد که با فرضیه ثبات تنه حین استفاده از کمربند در تناقض است.

هدف تحقیق حاضر مقایسه تبحر حرکتی کودکان کار و همتایان مدرسه ای آن هاست. 48 دختر و پسر دبستانی 10- 11 ساله به طور تصادفی از دو مدرسه منطقه چهار تهران و 29 دختر و پسر کار 11- 9 ساله از نمونه در دسترس کودکان کار تهران انتخاب شدند و آزمون تبحر حرکتی برونینگس - اوزرتسکی روی آن ها اجرا شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از تحلیل واریانس دوسویه و پس از مشاهده تفاوت معنی دار بین گروهی، برای تعیین محل اختلاف معنی داری از آزمون تعقیبی بونفرونی استفاده شد (05/0 >p ). نتایج نشان داد کودکان کار به طور معنی داری در زمینه تبحر حرکتی، مهارت های حرکتی ظریف و مهارت های حرکتی درشت از کودکان مدرسه ضعیف ترند و دختران کار، در مقایسه با گروه های دیگر ضعیف ترین عملکرد را در تمام مهارت ها از خود نشان دادند. به طور کلی می توان گفت دختران و پسران کار از نظر تبحر حرکتی در وضعیت مطلوبی قرار ندارند.

این پژوهش با هدف بررسی تاثیر یک دوره تمرین هوازی تناوبی و تداومی بر شاخص التهابی پیشگویی بیمار­های قلبی- عروقی HS-CRP و رابطه آن با درصد چربی بدن پسران غیر ورزشکار انجام شده است. جامعه آماری این پژوهش، تمامی دانش آموزان پسر غیر ورزشکار 15تا 18 سال و نمونه آماری شامل45 نفر از دانش آموزان با میانگین سن، قد، وزن و BMI به ترتیب( 0/88±16/21سال، 5/18±172/72سانتی متر، 12/07±68/67 کیلوگرم و 3/99±21/65 ) که به صورت تصادفی ساده در سه گروه 15نفری قرار گرفتند. گروه اول، گروه تمرین هوازی تناوبی، گروه دوم، گروه تمرین هوازی تداومی و گروه سوم، گروه کنترل بودند. پروتکل تمرین شامل هشت هفته تمرین بود که هر هفته سه جلسه تمرینات هوازی تناوبی و تداومی با شدت 75-60 درصد ضربان قلب بیشینه به مدت یک ساعت اجرا شد. برای رعایت اصل اضافه بار هر هفته، سه دقیقه به زمان اجرای تمرین اضافه می شد. اندازه گیری HS-CRP به صورت 12 ساعت ناشتا در دو مرحله قبل و بعد از دو ماه تمرین از طریق ایمنوتوربیدومتری صورت گرفت. از t همبسته برای بررسی تفاوتHS-CRP و درصدچربی بدن درون گروهها در قبل و بعد از تمرین استفاده شد. از تحلیل واریانس یک راهه برای مقایسه مقادیر HS-CRP و درصد چربی بدن بین سه گروه استفاده شد. برای بررسی تغییرات بین گروهی از آزمون تعقیبی توکی(P>0/05)­ استفاده شد. از ضریب همبستگی از ضریب همبستگی پیرسون هم برای بررسی رابطه بین متغیرها استفاده شد. نتایج نشان داد که بین HS–CRP قبل و بعد ازتمرین هیچ یک ازگروهها تفاوت معنی داری وجود ندارد.درصد چربی بدن قبل و بعد از دوره تمرین در دو گروه تداومی و تناوبی تفاوت معنی دار داشت. (000/0≥p) در مقایسه دو روش تمرینی هوازی تداومی و تناوبی تفاوت معنی داری در مقادیر HS-CRP مشاهده نشد. در نهایت در بررسی رابطه بین HS-CRP با درصد چربی بدن، رابطه معنی داری بین این دو متغیر در مرحله قبل از تمرین، دیده نشد ولی در مرحله بعد از تمرین فقط در گروه تداومی این رابطه معنی دار بود (P>0/05)­ ­. لذا با توجه به نتایج بدست آمده، پیشنهاد می شوداجرای تمرینات هوازی تداومی برای پیشگیری از بیماری های قلبی- عروقی در افراد جوان مناسب تر است.

هدف پژوهش حاضر، بررسی اثر هشت هفته تمرین مقاومتی - تناوبی و مقاومتی ـ تداومی بر برخی متغیرهای هماتولوژیک در پسران غیرورزشکار 14 تا 17 ساله است. بدین منظور 37 نفر از دانش آموزان غیرورزشکار با میانگین سنی 58/0 33 /15 سال به صورت تصادفی انتخاب و به سه گروه تقسیم شدند. گروه آزمایشی اول شامل 13 نفر بود که تمرین مقاومتی و تناوبی را به صورت همزمان اجرا کردند. گروه آزمایشی دوم نیز شامل 13 نفر بود که اجرای همزمان تمرین مقاومتی و تداومی را بر عهده داشتند و گروه کنترل که 11 نفر بودند و در کلِ مدت انجام پژوهش هیچ گونه فعالیت و تمرین خاصی را انجام نمی دادند. پروتکل تمرینی به مدت هشت هفته و به صورت سه جلسه در هفته اجرا شد. مدت هر جلسه تمرین 80 دقیقه بود که بخش اول آن شامل تمرین دویدن تناوبی یا تداومی روی نوار گردان بود و بخش دوم آن تمرین مقاومتی بود که برای هردو گروه آزمایشی یکسان و شامل حرکات پرس سینه، پرس پا، کشش جانبی، خم کردن ران، دراز و نشست، باز کردن پشت و پرس بالای سر بود. برای اندازه گیری تعداد گلبول های قرمز، غلظت هموگلوبین و هماتوکریت خون 72 ساعت قبل و بعد از دوره تمرینی از آزمودنی ها نمونه گیری خونی گرفته شد. به منظور تجزیه و تحلیل متغیرها از آزمون t همبسته و همچنین تحلیل واریانس یک راهه ANOVA و در صورت معنی دار بودن تفاوت میانگین ها از آزمون تعقیبی شفه استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد در هر دو گروه آزمایشی افزایش معنی داری در تعداد گلبول های قرمز (01 0/0p<)، غلظت هموگلوبین (05/0p<) و هماتوکریت (01 0/0p<) به وجود آمد، در حالی که در گروه کنترل تغییرات معنی داری مشاهده نشد. همچنین مقایسه دو گروه آزمایشی نشان داد تمرین مقاومتی ـ تناوبی بیشتر از تمرین مقاومتی ـ تداومی موجب افزایش معنی دار تعداد گلبول های قرمز، غلظت هموگلوبین و مقدار هماتوکریت خون می شود (05/0p<)؛ بنابراین هشت هفته تمرین همزمان مقاومتی و تناوبی و تمرین همزمان مقاومتی و تداومی موجب افزایش معنی دار گلبول های قرمز، غلظت هموگلوبین و هماتوکریت خون پسران غیرورزشکار 14 تا 17سال می شود.

هدف تحقیق حاضر مقایسة تعالی سازمانی در ادارة کل و ادارات تربیت بدنی استان لرستان بر اساس مدل تعالی سازمانی EFQMاست. روش بهکار رفته در این بررسی از نوع توصیفی - تحلیلی است. جامعة آماری پژوهش کارکنان ادارات تربیت بدنی استان لرستان اعم از رؤسا، معاونان و کارمندان (60 نفر) بود. ابزار پژوهش پرسشنامة استاندارد 50 سؤالی است. در این تحقیق از آمارهای توصیفی برای طبقه بندی، تنظیم، محاسبة میانگین، انحراف استانداردها، درصدها، فراوانیها و نمودارهای مربوط به داده ها استفاده شده و در ادامه از آمار استنباطی برای تجزیه و تحلیل یافته ها از طریق نرم افزار SPSS و برای تعیین نرمال بودن متغیرها از آزمون کولموگروف - اسمیرنوف و آنوا استفاده شده است. بر اساس نتایج آزمون آنوا و سطح معنیداری05/0 p≤ میتوان نتیجه گرفت بین مؤلفة رهبری و تعالی سازمانی (با توجه به مقدار 029/0 به دست آمده) تفاوت معنیداری وجود دارد. همچنین نتایج نشان میدهد بین سایر مؤلفه ها اعم از خط مشی و راهبرد، کارکنان، مشارکت ها و منابع، فرآیندها، نتایج مشتری، نتایج کارکنان، نتایج جامعه، نتایج عملکردهای کلیدی تفاوت معنیداری مشاهده نشد. نتایج نشان میدهد میانگین نمرة تعالی سازمانی کل کارکنان ادارات تربیت بدنی استان لرستان بر اساس مدل EFQM برابر با 06/55 است و در میان معیارهای نه گانة تعالی سازمانی، معیار فرآیندها دارای کمترین میزان و معیار رهبری دارای بیشترین میزان است. نتایج کلی تحقیق بیانگر آن است که شهرستان بروجرد از نظر ارزیابی تعالی سازمانی در بالاترین جایگاه و شهرستان کوهدشت در پایین ترین جایگاه قرار دارد.

امروزه تحقیقات در حوزة فیزیولوژی ورزش گسترش زیادی یافته است. بسیاری از تحقیقات تلاش می کنند تا پاسخ ها و سازگاری های بدن به تمرین یا فعالیت بدنی را تشریح کنند. در بسیاری از موارد به علت محدودیت های قانونی و اخلاقی، انسان مدل مناسبی برای مطالعه این سازوکارها نیست. در چنین شرایطی حیوانات آزمایشگاهی به ویژه موش های صحرایی و سوری الگوی مناسبی برای این تحقیقات به شمار می روند. تردمیل وسیلة مناسبی برای نیل به این هدف است. با استفاده از تردمیل می توان به راحتی مدت، شدت و نوع تمرین را دستکاری کرد. بنابراین هدف از این پژوهش طراحی و ساخت مدل جدید و اصلاح شدة تردمیل ویژة جوندگان آزمایشگاهی است. تردمیل ساخته شده مزایایی در مقایسه با نمونه های داخلی و خارجی دارد که از آن جمله می توان به 12 محفظه بودن، قابل برنامه ریزی کامپیوتری بودن، جا به جایی و حمل نسبتا آسان، کارکردن آسان، وزن سبک، شیب مثبت و منفی، دامنه سرعت صفر تا 100 متر بر دقیقه، شوکر دستی و اتومات، ارزان بودن و تکیه بر دانش و توان داخلی اشاره کرد.

یوگا، یکی از مهم ترین روش های کاهش استرس و مشکلات روحی در بسیاری از کشورها در سطح جهان محسوب میشود. در ایران، یوگا اخیراً با استقبال روزافزون زنان مواجه شده. این پژوهش درصدد است تا یکی از نتایج اصلی این استقبال را بررسی کند.از آنجا که خانواده مهم ترین فضای خصوصی، در زندگی زنان است، این مقاله نقش مؤثر یوگا را در روابط خانوادگی تبیین میکند. این پژوهش نشان میدهد زنانی که به طور منظم در دوره های یوگا شرکت میجویند، از سویی خود را با نقش های عاطفی در روابط خانوادگی نزدیکتر میکنند و از سوی دیگر در تلاش برای تغییر نگرش خود در این زمینه هستند. برای تحقق این دو منظور، آنها از یوگا بهره میبرند تا آرامش کسب کنند و در رویارویی با مسائل زندگی توانمندتر شوند و انسان معنویتری باشند. در این راستا، مفهوم وحدت در آموزه های یوگا دیده های مغایر با نظریات فمینیستی به معنای رادیکال آن را رواج میدهد و افراد را به یکپارچگی و وحدت با یکدیگر تشویق میکند. در این فرایند، زنان صلح و آرامش بیشتری را در زندگی خانوادگی خود تجربه میکنند.

هدف از این پژوهش، بررسی اثر مخارج ورزشی بر تولید ناخالص داخلی ایران است. این تحقیق از نوع توصیفی – پیمایشی محسوب می شود و به دلیل ماهیت موضوع، اطلاعات با استفاده از روش کتابخانه ای جمع آوری شده است. اطلاعات مورد نیاز شامل تولید ناخالص داخلی و اجزای آن، مخارج ورزشی دولت و مخارج ورزشی خانوار از سال 1364 تا 1386، از مرکز آمار ایران و سازمان مدیریت و برنامه ریزی کشور تهیه شد. پس از جمع آوری اطلاعات لازم، آزمون ها براساس آمارهای موجود انجام گرفت که برای بررسی تأثیر مخارج ورزشی بر تولید ناخالص داخلی از برنامة Eviews استفاده شد. برای بررسی اثر بلندمدت آن از مدل هم انباشتگی و اثر کوتاه مدت آن از مدل خودرگرسیون برداری استفاده شد. نتایج نشان داد که مخارج ورزشی دولت در کوتاه مدت بر تولید ناخالص داخلی تأثیر می گذارد اما مخارج ورزشی خانوار بر تولید ناخالص داخلی تأثیری ندارد.

به منظور بررسی نگرش مربیان ورزش های تیمی و انفرادی ج.ا.ا. نسبت به کاربرد علم و فناوری اطلاعات در ورزش، 132 نفر از آنها به عنوان نمونه انتخاب و به پرسشنامة استاندارد نقش فناوری اطلاعات در ورزش لایبرمان، کاتز و سورنتینیو (2006) با سه بخش مختلف (الف) نگرش کلی مربیان نسبت به رایانه و فناوری، ب) اهمیت علم و فناوری در کسب تجربة مربیگری و ج) درک علم و فناوری در ورزش پاسخ دادند. برای تحلیل داده ها از آمار توصیفی و استنباطی (تحلیل عاملی تأییدی، t مستقل) استفاده شد. یافته ها نشان داد که مربیان نخبه داشتن ارتباط خوب با ورزشکاران و کسب مدال در مسابقات را به عنوان اهداف اصلی انتخاب کردند. بین دیدگاه های زن و مرد و مربیان ورزش های تیمی و انفرادی در مورد علم و فناوری تفاوت معناداری به دست نیامد. به نظر می رسد که مربیان نخبه نسبت به اهمیت کلی علوم ورزشی آگاهی داشته و در مورد استفاده از فناوری های ورزشی نگرش مثبتی دارند، ولی لزوماً این نگرش مثبت را حتی زمانی که از فناوری اطلاعات برای دیگر فعالیت ها استفاده می کنند، در عمل به محیط های ورزش رقابتی انتقال نمی دهند. در نهایت می توان گفت که نگرش نسبت به فناوری خیلی مثبت است، ازاین-رو پیدا کردن راهبردهایی برای ترغیب مربیان به استفادة عملی از دانش علمی و فناوری های موجود از ضروریات است.

پژوهش حاضر با هدف بررسی تأثیر تمرین استقامتی و مصرف سیر بر VO2max مردان غیر فعال انجام شد. بدین منظور، 33 مرد غیر فعال سالم با میانگین سنی (7/25±5/2 سال) به چهار گروه دارونما، مکمل، تمرین دارونما و تمرین- مکمل تقسیم شدند. گروه دارونما و مکمل هر روز به مدت یک ماه 500 میلی گرم به ترتیب نشاسته و پودر سیر مصرف کردند. گروه سه و چهار علاوه بر مصرف روزانه نشاسته و سیر به مدت یک ماه سه جلسه در هفته به اجرای تمرینات استقامتی بر روی تردمیل پرداختند. به منظور تعیین VO2max از پروتکل بروس و دستگاه تجزیه وتحلیل گاز استفاده شد. نتایج نشان داد، VO2max در سه گروه مکمل (1/28±1/75)، تمرین- دارونما (0/74±2/62) و تمرین- مکمل (1/23±3/55) در مقایسه با گروه دارونما افزایش معناداری داشت(0/05≥P). همچنین، زمان اجرای آزمون در دو گروه تمرین- دارونما (12/77±41/62ثانیه) و تمرین مکمل(28/68±55/55 ثانیه) در مقایسه با گروه دارونما افزایش معناداری داشت(0/05≥P). بنابراین، تمرین استقامتی و مصرف سیر بر VO2max افراد غیر فعال تأثیر داشته، اما مصرف سیر تاثیر مضاعفی بر افزایش VO2max افراد غیر فعال بر اثر تمرین استقامتینداشت

هدف از این تحقیق بررسی تاثیر چهار هفته تمرینات اینتروال شدید همراه بامصرف مکمل کراتین بر اوج توان بی هوازی، میانگین توان بی هوازی و شاخص خستگی، دانشجویان شناگر آماتور می باشد. بدین منظور30 دانشجوی شناگر آماتور دانشگاه شهید چمران اهواز با میانگین سنی 41/1± 10/22 سال و میانگین وزن 31/6 ± 57 انتخاب و به طور تصادفی در 3 گروه (مکمل، شبه دارو، کنترل) قرار گرفتند. گروه مکمل و شبه دارو به ترتیب، طی دوره بارگیری به مدت 5 روز و هرروز 20 گرم (2وعده 10 گرمی) و در ادامه روزی 2 گرم مکمل کراتین و شبه دارو (آرد نخودچی) دریافت کردند. هر 2 گروه مکمل و شبه دارو در یک دوره 4 هفته ای تمرینات اینتروال شنا با شدت 90 -85 درصد ضربان قلب بیشینه شرکت کردند. آزمون وینگیت جهت تعیین اوج توان بی هوازی، میانگین توان بی هوازی و شاخص خستگی در دو مرحله قبل و بعد از 4 هفته تمرین و مصرف مکمل اجرا شد. برای آزمون فرضیه ها، از روشهای آماری توصیفی و استنباطی از جمله آنالیز واریانس چند متغیره (MANOVA) و آزمون پی گیری توکی در سطح معنی داری 05/0 استفاده شد. نتایج نشان داد که مصرف مکمل کراتین همراه با تمرین متغیرهای اوج توان، میانگین توان و شاخص خستگی را تحت تاثیر قرار می دهد. بنابراین از آنجا که مصرف مکمل کراتین منجر به افزایش ذخیره کراتین عضله می شود، عملکرد دستگاه انرژی فسفاژن ودر پی آن اجراهای کوتاه مدت و شدید بهبود می یابد.

هدف اصلی این تحقیق، بررسی رابطه بین خلاقیت مربیان با عملکرد تیم های ورزشی فوتسال و والیبال می باشد. جامعه آماری این تحقیق را، مربیان تیم های ورزشی والیبال و فوتسال (خانم ها و آقایان) شرکت کننده در مسابقات سراسری دانشجویان وزارت علوم و تحقیقات و فناوری تشکیل داده است که براساس جدول مورگان و کرجسای72 نفر از آنها به صورت تصادفی به عنوان نمونه آماری انتخاب شده اند. این تحقیق از نوع توصیفی و همبستگی است که اطلاعات مورد نیاز آن از طریق پرسشنامه و ثبت نتایج مسابقات جمع آوری گردیده است. ابزار اندازه گیری این تحقیق شامل: پرسشنامه های خلاقیت (رندسیپ)، برگه نتایج عملکردورزشکاران (محقق ساخته) و متغیرهای زمینه ای می باشد نتایج بیانگر این است که 11/3% از مربیان از سطح خلاقیت بالا و بسیار بالا برخوردارند و بقیه در سطح متوسط و پایین خلاقیت قرار دارند. 28/65% از مربیان نمونه آماری دارای مدرک کارشناسی بودند. یافته های تحقیق نشان داد که بین میزان خلاقیت مربیان و عملکرد تیم های ورزشی آنها رابطه مستقیم و معناداری وجود دارد (01/0 > P، 39/0 = r). از مجموع متغیرهای زمینه ای تنها متغیر سن، ارتباط معکوس و معنادار با خلاقیت مربیان دارد (01/0 > P، 39/0 = r). همچنین متغیرهای سابقه مربیگری مربیان ودرجه مدرک مربیگری آنها ارتباط مستقیم و معناداری با عملکرد تیم های ورزشی مربیان دارد(01/0 > P، 39/0 = r). با توجه به یافته های تحقیق می توان اذعان داشت: مربیانی که از خلاقیت خوبی بهره مند هستند از عملکرد بهتری برخوردار بوده، ضمن اینکه سابقه مربیگری بیشتر و شرکت در کلاس های مربیگری بالاتر در بهبود عملکرد مربیان تیم های ورزشی مفید بوده است.

هدف این پژوهش، تعیین ارتباط احتمالی شکست و موفقیت و انتظارات خودکارامدی در یادگیری مهارت تیراندازی بود. آزمودنی ها 63 دانشجوی تربیت بدنی دانشگاه ارومیه بودند که در دو گروه تجربی و یک گروه کنترل سازماندهی شدند. آزمودنی ها در برنامة آموزش تیراندازی با تفنگ بادی به مدت یک روز و سپس به مدت سه روز در تمرینات شرکت کردند. در پایان هریک از جلسات تمرین، گروه تجربی اول بازخورد کلامی حاکی از عملکرد موفقیت آمیز (امتیاز بالا، خطای کم) دریافت کردند. گروه دوم بازخورد کلامی مبنی بر عملکرد ضعیف (امتیاز کم، خطای زیاد) دریافت کردند. گروه کنترل بازخوردی دریافت نکرد. در پایان دورة تمرین و نیز پس از 48 ساعت بی تمرینی کلیة آزمودنی ها تکلیف معیار شامل یک نیم فرم تیراندازی را به عنوان آزمون عملکرد و یادداری اجرا کردند. قبل از انجام تکلیف معیار در مرحلة یادداری آزمودنی ها پرسشنامة خودکارامدی باندورا و آدامز را شامل یک سؤال پاسخ آزاد دربارة علت اصلی عملکرد و نیز پنج سؤال دیگر در مورد پیش بینی سطح اجرای آتی خود در آزمون یادداری پاسخ دادند. داده های آزمون یادداری به منظور بررسی تفاوت های احتمالی ناشی از متغیرهای تحقیق با استفاده از آزمون واریانس یک متغیره و آزمون ضریب همبستگی پیرسون برای تعیین ارتباط معنادار بین اجرای تخمینی و واقعی (در سطح آلفای 05 /0) تحلیل شد. نتایج نشان داد گروه شکست و گروه کنترل عملکرد ضعیف تری نسبت به گروه موفقیت داشتند. همچنین عوامل سطح و قدرت خودکارامدی ادراک شده در پرسشنامة خودکارامدی اعضای گروه موفقیت بالاتر از گروه کنترل و شکست و از نظر آماری معنادار بود. در نهایت ارتباط اجرای پیش بینی شده و اجرای واقعی فقط در گروه موفقیت معنادار بود. یافته ها از نظریة باندورا در زمینة آثار تجارب موفقیت آمیز بر ارتقای خودکارامدی حمایت میکند.

ویبریشن کل بدن به عنوان روشی جدید و مکمل برای فعالیت عصبی عضلانی، باعث تحریک مکانیکی این سیستم می شود. هدف مطالعه حاضر، بررسی تأثیر یک دوره تمرینات منتخب ویبریشن بر برخی عوامل آمادگی جسمانی، مقادیر هورمون رشد و IGF-1 دانشجویان دختر تمرین کرده بود. 20 دانشجوی دختر رشته تربیت بدنی با میانگین و انحراف استاندارد سنی 2/2±75/21سال، وزن 28/7±25/54 کیلوگرم و BMI 44/2±1/20 کیلوگرم بر مترمربع انتخاب شدند و به طور تصادفی در دو گروه تجربی (10n=) و کنترل (10n=) قرار گرفتند. تمرینWBV به مدت10 روز با فرکانس 30 هرتز و دامنه 10 میلی متر در 6 وضعیت بدنی مختلف انجام شد. نمونه های خونی 24 ساعت قبل و بعد از تمرینWBV اندازه گیری شد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون آماری t همبسته و مستقل استفاده شد. یافته های تحلیل آماری نشان داد 10 روز برنامه تمرین WBV منجر به افزایش معنی دار قدرت، سرعت، توان، مقادیر هورمون رشد و IGF-1 در گروه تجربی شد (05/0≥P)، در حالی که چابکی در این گروه تغییر معنی داری نداشت. یافته ها نشان داد برنامه تمرینیWBV می تواند به عنوان یک شیوه تمرینی جدید و مکمل در کنار سایر روش های تمرینی جهت بهبود مقادیر هورمون های آنابولیکی و عوامل آمادگی جسمانی استفاده شود