درخت حوزه‌های تخصصی

هدف از انجام پژوهش حاضر تعیین تاثیر کانون توجه و دستکاری حس پیکری بر کنترل قامت سالمندان بود. به این منظور 34 مرد سالمند سالم با میانگین سنی 7/70 سال انتخاب شده و به طور تصادفی در دو گروه کانون توجه بیرونی و درونی قرار گرفتند.تکلیف شامل حفظ تعادل بر روی دستگاه بایودکس در سه حالت ایستادن معمولی، ایستادن روی فوم و ایستادن روی بالشتک بود. از آزمودنی های گروه توجه بیرونی خواسته شد توجه خود را به یک تصویر که در فاصله 6 متری از آن ها قرار داشت معطوف نمایند . برای کانونی نمودن توجه درونی از گروه دیگر خواسته شد که توجه خود را بر عضلات مچ پای خود متمرکز نمایند . برای سنجش تعادل آزمودنی ها از دستگاه تعادل سنج بایودکس استفاده شد . سه شاخص کنترل قامت کلی ، میانی جانبی و قدامی خلفی برای تمامی آزمودنی ها ثبت شد . یافته ها نشان داد کانون توجه درونی در هر 3 حالت ایستادن ، تاثیر معناداری بر شاخص های کنترل قامت نداشت(05/0p>) اما اتخاذ کانون توجه بیرونی در دو حالت ایستادن روی فوم و بالشتک بر بهبود شاخص های کنترل قامت سالمندان موثر بود(01/0p<). همچنین تاثیر کانون توجه بیرونی در شرایط چالش بر انگیز تر موثرتر بود(p<0/01). به طور کلی نتایج این پژوهش نشان داد کانون توجه بیرونی می تواند نوسانات قامت را کم نموده و تعادل را بهبود بخشد. این یافته ها فرضیه عمل محدود شده را مورد تایید قرار می دهد. بر طبق این فرضیه کانون توجه بیرونی منجر به حرکات خودکارتر شده و به فرایندهای نا هشیارانه سریع و رفلکسی اجازه می دهد تا حرکات را کنترل کرده تا در نتیجه اجرا و یادگیری بهبود یابد .

این مطالعه نظریه بازگشتی را به کار برد تا به تعیین اولویت-های ورزشی و تمرینی در ورزش های استقامتی و انفجاری بپردازد. در این راستا مقیاس تسلط هدف محور بین 166 ورزشکار رشته های استقامتی (ورزش های دوچرخه سواری، قایق رانی، شنا و دوهای استقامتی) و انفجاری (ژیمناستیک و بسکتبال) توزیع شد. پس از بررسی نرمال بودن داده ها با استفاده از آزمون کولموگروف اسمیرنوف، داده ها با آزمون آماری تی مستقل تحلیل شد. یافته ها حاکی از تفاوت معنادار بین ورزش های استقامتی و انفجاری در متغیرهای انگیختگی گریز و جدیت بود. همچنین نتایج نشان داد، انتخاب افراد برای مشارکت واقعی در ورزش های انفجاری با سبک زندگی فعالیت محوری مرتبط است درحالی که انتخاب افراد برای مشارکت واقعی در ورزش های استقامتی با سبک زندگی هدف محوری مرتبط است. این یافته ها به طور کامل اصول موجود در نظریه بازگشتی را تأییدکرد.

یکی از وظایف اصلی و مهم فدراسیون های ورزشی سنجش و ارزیابی عملکرد آن هاست، به طوری که هرگونه ادامه همکاری مربیان را در سطح ملی تحت تأثیر خود قرار می دهد. هدف از انجام این تحقیق، مطالعه اکتشافی معیارهای ارزیابی عملکرد مربیان ملی کشور است. تحقیق حاضر در دو بخش کیفی و کمّی و به روش توصیفی و پیمایشی انجام شده است. در بخش کیفی با مطالعه ادبیات تحقیق و جلسات بحث و بررسی با نخبگان، متغیرهای اثرگذار در ارزیابی عملکرد مربیان ملی شناسایی شد. در بخش کمّی پرسشنامه ای با 35 سؤال پاسخ بسته تهیه شد که پنج تن از استادان دانشگاه روایی آن را تأیید و طی مطالعه ای مقدماتی ضریب پایایی آن به روش آلفای کرونباخ 974/0 تعیین شد (01/0P<). پرسشنامه در اختیار 450 نفر از استادان دانشگاه، مربیان نخبه، مدیران، ورزشکاران ملی و کارشناسان ورزش فعال در فدراسیون های رتبه اول و دوم قرار گرفت. در نهایت 407 پرسشنامه تحلیل شد. معیارهای ارزیابی عملکرد مربیان ملی کشور متشکل از پنج عامل بود که عبارت بودند از: توانایی های فنی، توانایی های عملیاتی، مهارت های ویژه، مهارت های رهبری و مهارت های ارتباطی. شاخصهای برازش به دست آمده اعتبار مدل را تأیید کردند و بر اساس این شاخص ها ساختار حاصل از تحلیل عاملی اکتشافی تأیید شد. در این مدل توانایی های فنی و توانایی های عملیاتی (اجرایی) بیشتر از سایر عوامل و سپس به ترتیب مهارت های ویژه و مهارت های ارتباطی و سپس مهارت های رهبری مربیان مورد توجه ارزیابان قرار گرفته است. در بحث توانایی های فنی مربیان، بیشترین متغیر اثرگذار مربوط به بهره گیری از تاکتیک ها و استراتژی های مناسب در هر مسابقه است و در باب توانایی های عملیاتی و اجرایی مربیان، بیشترین متغیر اثرگذار توانایی آن ها در تهیه برنامه های ویژه برای مسابقات در سطوح ملی است. همچنین هر یک از عامل ها، متغیرهای تبیین کننده هر عامل و بارهای عاملی هر متغیر، مهم ترین عامل ها و مهم ترین نقاط قابل دستکاری برای مدیران برای اثرگذاری در هر عامل، شناسایی و تعیین شدند. در مدیریت حرفه ای و رقابتی امروز، لازم است ارزیابی کارکنان، به ویژه مربیان ملی سیستماتیک و مبتنی بر روش های علمی باشد که طی آن به هر متغیر به اندازه بار عاملی اش توجه و ارزیابی مربیان را در بخش های مختلفِ وظایف آنان و بر اساس متغیرهای مقیاس ارزیابی عملکرد مد نظر قرار دهند. همچنین با بررسی ادبیات تحقیق و نظر به اینکه مهارت های ارتباطی و رهبری مربیان در مدیریت و موفقیت تیم ها نقشی مهم ایفا می کند، لازم است مدیریت فدراسیون ها، برای توجه به عوامل فوق در نظام ارزیابی عملکرد مربیان کشور، به مهارت های ویژه و رهبری مربیان توجه بیشتری کنند.

هدف این پژوهش استفاده از تحریک چند حسی و تمرین یوگا به عنوان روش هایی غیر دارویی به منظور بهبود کیفیت زندگی مردان سالمند مبتلا به دمانس بود. در این پژوهش نیمه تجربی، 80 مرد سالمند در دامنه سنی 88-60 سال با میانگین سنی 59/5 ± 94/70 سال به طور تصادفی انتخاب شده و در سه گروه آزمایشی (تمرین یوگای دسته جمعی، تحریک چند حسی و ترکیبی ) و یک گروه کنترل قرار گرفتند. نتایج نشان داد، اختلاف نمره کلی کیفیت زندگی و چهار حیطه آن در سه گروه آزمایشی در پیش و پس آزمون معنادار بود. گروه تمرین ترکیبی که از هر دو نوع مداخله سود می برد بیشترین پیشرفت را در نمره های کیفیت زندگی داشت. ازنظر جسمانی، یوگا از تحریک چندحسی مفیدتر بود؛ درحالی که تحریک چندحسی آثار مثبت محیطی بیشتری برای سالمندان مبتلا به دمانس داشت. در مجموع، مشغول کردن سالمندان مبتلا به دمانس در محیط ها و فعالیت هایی که تنوع و میزان محرک ها در آنها بالاست، از نظر روان شناختی، جسمانی و اجتماعی، کمک فراوانی به آنها می کند. یافته های این پژوهش در طراحی و اجرای برنامه های ارتقاء سلامتی سالمندان مبتلا به دمانس می تواند مورد استفاده قرار گیرد.

هدف از پژوهش حاضر مقایسه انگیزه­های ورزشی و اضطراب رقابتی کشتی­گیران آزاد و فرنگی بود. جامعه آماری را کشتی­گیران شرکت­کننده در یازدهمین المپیاد دانشجویی سال 1391 تشکیل می­دادند. حجم نمونه با استفاده از فرمول کوکران و فرمول تعدیل حجم نمونه، 88 نفر (44 کشتی­گیر آزاد و 44 کشتی­گیر فرنگی) تعیین شد که به­روش نمونه­گیری طبقه­ای تصادفی انتخاب شدند و به پرسش­نامه انگیزه­های ورزش و آزمون اضطراب رقابت در ورزش پاسخ دادند. نتایج آزمون تحلیل واریانس چندمتغیری نشان داد، بین انگیزه­های ورزشی کشتی­گیران آزاد و فرنگی تفاوت معنا­داری وجود دارد. در پی این یافته، نتایج آزمون تحلیل واریانس یک راهه نشان داد، از نظر انگیزه­های ورزشی، لذت و اجبار پزشکی بین کشتی­گیران آزاد و فرنگی تفاوت معنا داری وجود دارد؛ به­گونه­ای که میانگین نمره انگیزه ورزشی لذت کشتی­گیران فرنگی از آزاد بیشتر است. درحالی­که میانگین نمره انگیزه ورزشی اجبار پزشکی کشتی­گیران آزاد از فرنگی بیشتر است. اما در سایر انگیزه­های ورزشی بین کشتی­گیران آزاد و فرنگی تفاوت معناداری مشاهده نشد. در ضمن نتایج آزمون تی برای گروه­های مستقل نشان داد، بین میانگین اضطراب رقابتی کشتی­گیران آزاد و فرنگی تفاوت معنا­داری وجود دارد. به­طوری­که میانگین نمره­های اضطراب رقابتی کشتی­گیران فرنگی از آزاد بیشتر است. بنابراین می­توان نتیجه­ گرفت که در انتخاب کشتی­گیران برای شرکت در مسابقات ورزشی باید به انگیزه­های ورزشی و نوع انگیزه­ها و نیز سطح اضطراب رقابتی آنها توجه کرد.

هدف از این پژوهش برازش معادلة رگرسیونی مدیریت دانش و اثربخشی سازمانی در سازمان­های ورزشی کشور برای تعیین تأثیر فرایندهای مدیریت دانش بر اثربخشی سازمانی است. جامعة آماری تحقیق، تمام مدیران ستادی وزارت ورزش و جوانان، هیأت اجرایی کمیتة ملی المپیک، مدیران ستادی آکادمی ملی المپیک و هیأت رئیسة فدراسیون­ های برتر ورزشی بود که حجم نمونه تمام ­شمار و برابر با حجم جامعه (150 نفر) تعیین شد. این تحقیق توصیفی و از نوع همبستگی بوده و به شکل میدانی اجرا شده است. روایی محتوایی ابزار تحقیق با مطالعة مبانی نظری تحقیق و با استفاده از نظر استادان و متخصصان لحاظ شد و پایایی آن نیز از طریق آزمون ضریب آلفای کرونباخ برای پرسشنامة مدیریت دانش (88/0=α) و اثربخشی سازمانی (83/0=α) محاسبه شد. برای تجزیه ­و تحلیل داده­ ها از روش آمار توصیفی و استنباطی استفاده شد. بین مدیریت دانش و فرایندهای آن با اثربخشی سازمانی در سازمان­های ورزشی کشور رابطة مثبت و معناداری وجود دارد و از بین فرایندها انتقال دانش بیشترین ضریب همبستگی و ثبت و ضبط دانش کمترین ضریب همبستگی را با اثربخشی سازمانی نشان دادند (86/0=r، 01/0=p). همچنین نتایج رگرسیون چندمتغیره نشان داد که 756/0 درصد از واریانس اثربخشی سازمانی مربوط به فرایندهای مدیریت دانش است (01/0P< ، 756/0=R2) و به­ ترتیب به­ کارگیری دانش، ثبت و ضبط و کسب دانش و انتقال دانش بیشترین اهمیت را در پیش­بینی تغییرات اثربخشی سازمانی دارند (01/0P< ). براساس یافته­ های پژوهش، طراحی ساختار دانش­ مدار در تمام سطوح سازمان­های ورزشی کشور در بهبود وضعیت اثربخشی این سازمان­ها مؤثر خواهد بود و در این راستا مدیران ستادی به­ عنوان تولیدکنندگان و سرمایه ­های ملی دانشی نقش مهمی برعهده دارند.

هدف از تحقیق حاضر تاثیر انواع تمرین ثابت و متغیر بر یادداری و انتقال دقت پرتاب از بالای شانه در کودکان پیش دبستانی است. به این منظور 36 کودک دختر و پسر راست دست به طور داوطلبانه در پژوهش شرکت کردند و بر اساس نمرات پیش آزمون در سه گروه تمرین ثابت، متغیر قالبی و متغیر تصادفی منتسب شدند. گروه تمرین ثابت با هدفی به ابعاد 60 در60 و گروه های دیگر با اهدافی به ابعاد 30 در30، 60 در60 و 90 در90 سانتی متر پرتاب از بالای شانه را تمرین نمودند. مرحله اکتساب شامل 6 دسته کوشش 6 تایی در طی 2 روز بود. آزمون یادداری پس از24 ساعت اجرا شد و آزمون انتقال 10 دقیقه پس از آزمون یادداری با تغییر در اندازه هدف انجام شد. به منظور تحلیل داده ها از آزمون های تحلیل واریانس عاملی و تعقیبی توکی در سطح معنی داری 05/0 > α استفاده شد. در آزمون یادداری تفاوت معنی داری بین گروه های آزمایش مشاهده نشد ولی در آزمون انتقال عملکرد گروه تمرین متغیر تصادفی به طور معنی داری برتر از سایر گروه ها بود.(033/0 > (p . نتایج نشان می دهد استفاده از تمرینات متغیر به ویژه تمرین متغیر تصادفی در کودکان می تواند به طور موثری در انتقال دقت پرتاب از بالای شانه تاثیر داشته باشد.

هدف از پژوهش حاضر مطالعه اثر خودتنظیمی و فاصله کانون توجه بیرونی بر یادگیری سرویس کوتاه بدمینتون در دختران جوان بود. بدین منظور 60 دانشجوی دختر مبتدی داوطلب با دامنه سنی 24-19 سال در یک طرح عاملی ترکیبی شرکت کردند. ابزار سنجش سرویس کوتاه بدمینتون، آزمون 6 ارزشی گود و مگیل (1986) بود. شرکت کننده ها به طور تصادفی در گروه های کانون توجه درونی تحمیلی، کانون توجه بیرونی با فاصله دور تحمیلی، فاصله نزدیک تحمیلی و فاصله خودتنظیم جایگزین شدند. بعد از پیش آزمون، گروه خودتنظیم بر اساس کانون توجه ترجیحی خود در پایان روز اول به گروه های فاصله دور و نزدیک خودتنظیم تقسیم شدند. تمام گروه ها طی دو جلسه 60 سرویس را با دستورالعمل توجهی مربوطه تمرین کرده و 48 ساعت بعد تحت آزمون های یادداری و انتقال قرار گرفتند. داده ها با استفاده از تحلیل واریانس 5 (گروه) در 4 (دسته کوشش) با تکرار سنجش عامل دسته کوشش، کروسکال والیس و تحلیل واریانس یک طرفه در سطح معنی داری 05/0p< تجزیه و تحلیل شد. مطابق نتایج، بین اکتساب و انتقال گروه های مورد مطالعه تفاوت معنی داری مشاهده نشد، ولی یادداری گروه فاصله دور خودتنظیم به طور معنی داری بهتر از گروه های تحمیلی بود. بنابراین، اثر متقابل خودتنظیمی و کانون توجه بیرونی دور در آموزش سرویس کوتاه بدمینتون منجر به یادگیری موثرتری شد.

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثر تداخل زمینه ای و نوع تمرین (مشاهده ای، بدنی و ترکیبی) بر یادگیری سرویس کوتاه، بلند و تیز بدمینتون انجام شد. بدین منظور 96 دانشجوی پسر داوطلب، راست دست و مبتدی با میانگین سنی 5/1±22 سال انتخاب و به صورت تصادفی به 6 گروه 16 نفری (تمرین بدنی قالبی، تمرین بدنی تصادفی، تمرین مشاهده ای قالبی، تمرین مشاهده ای تصادفی، تمرین ترکیبی قالبی و تمرین ترکیبی تصادفی) تقسیم شدند. شرکت کننده ها پس از شرکت در پیش آزمون به مدت 8 جلسه و در هر جلسه 2 بلوک 9 کوششی تمرین و سپس در آزمون های یادداری تاخیری و انتقال شرکت کردند. برای بدست آوردن امتیاز عملکرد شرکت کننده ها از آزمون استاندارد فرنچ و استاتلر برای سرویس کوتاه، آزمون استاندارد اسکات و فاکس برای سرویس بلند و آزمون استاندارد بالو برای سرویس تیز بدمینتون استفاده شد. داده ها با استفاده از تحلیل واریانس یک راهه، تحلیل واریانس دو عاملی و آزمون تعقیبی دانکن تجزیه و تحلیل شد. نتایج در مراحل یادداری با تاخیر و انتقال تفاوت معنی داری را بین عملکرد گروه های آزمایشی نشان داد (0.05P<). نتایج آزمون تعقیبی دانکن در مراحل یادداری تاخیری و انتقال نشان داد که به ترتیب گروه های تمرین ترکیبی و بدنی تصادفی به طور معنی داری عملکرد بهتری نسبت به گروه های دیگر آزمایشی و گروه های تمرین مشاهده ای قالبی و تصادفی عملکرد ضعیف تری نسبت به گروه های دیگر آزمایشی داشتند (0.05P<). با توجه به نتایج تحقیق حاضر می توان به مربیان توصیه کرد که هنگام آموزش مهارت های ورزشی از روش تمرین ترکیبی (تمرین بدنی با تمرین مشاهده ای) تصادفی استفاده کنند.

هدف از این پژوهش ارتباط بین شاخص های جمعیتی – اقتصادی با میزان موفقیت ورزشکاران معلول کشورهای حاضر در بازی های پاراآسیایی 2010 گوانگجو بود. پژوهش حاضر به لحاظ هدف کاربردی و به لحاظ نحوه گردآوری داده ها علَی پس از وقوع بود. جامعه آماری تمام کشورهای شرکت کننده در بازیهای پاراآسیایی 2010 گوانگجو (41 کشور) بود (که قبلا مورد مطالعه قرار نگرفته است). نمونه آماری شامل کشورهای مدال آور (10 کشور) در این بازی ها بود. داده ها با مطالعه منابع لاتین و فارسی مختلف و همچنین وب سایت های معتبر بانک جهانی و کمیته پاراالمپیک آسیا به دست آمد. برای تعیین ارتباط میان متغیر پیش بین و مولفه های جمعیتی-اقتصادی (جمعیت ، اندازه تیم ، هزینه سلامت و تولید ناخالص داخلی) از آزمون تحلیل واریانس یک عامله (ANOVA ) استفاده شد.نتایج رگرسیون چندگانه نیز در نهایت نشان داد که از میان شاخص های جمعیتی – اقتصادی، اندازه تیم (R2=0.55 , P<0.0001). و جمعیت (R2=0.47, P<0.0001). قادر به پیش بینی معنی دار میزان موفقیت کشورهای حاضر در بازی های آسیایی 2010 گوانگجو بود.

هدف از تحقیق حاضر شناسایی رابطه مدیریت زمان با خلاقیت مدیران و کارکنان وزارت ورزش و جوانان می باشد. روش انجام تحقیق توصیفی و از نوع همبستگی بوده که در آن 307 نفر از کارکنان و مدیران وزارت ورزش و جوانان به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. از پرسشنامه های استاندارد مدیریت زمان با(89/0 =α) و پرسشنامه استاندارد خلاقیت شغلی جزنی(76/0 =α) استفاده شد. از آمار توصیفی به منظور طبقه بندی داده ها و آزمون فرضیه های تحقیق از آزمون کلموگروف اسمیرنف جهت طبیعی بودن توزیع داده ها و آزمون های همبستگی پیرسون، رگرسیون چندگانه برای تعیین ارتباط و پیش بینی متغیرهای پژوهش استفاده گردید. با توجه به نتایج تحقیق، ارتباط مثبت و معناداری بین مدیریت زمان و مؤلفه های آن با خلاقیت مشاهده شد. نتایج رگرسیون نشان داد که 7/44 % از واریانس کل تغییرات میزان خلاقیت به مؤلفه های مدیریت زمان مربوط می شود. بر اساس نتایج، ارتباط تنگاتنگی بین چرخه بهره وری زمان با برنامه ریزی و خلاقیت وجود دارد. همچنین برنامه ریزی یکی از مهم ترین فاکتورهای مدیریت زمان است. برنامه ریزی زمان های کاری و امور شخصی نقشی موثر در تمایل به برنامه ریزی و خلاقیت ایفا می کنند. به علاوه زمان بندی امور شخصی روزانه افراد می تواند اهمیت بسیاری در استفاده از زمان در دسترس در طول روز داشته باشد

هدف از پژوهش حاضر، بررسی ارتباط بین بهره هوشی، هوش هیجانی و آمادگی حرکتی با یادگیری مهارت هایپنجه و سرویس والیبال بود. این مطالعه از نوع توصیفی و نیمه تجربی بود. جامعه آماری، دانش آموزان پسر 17-16 ساله دبیرستان های شهر الشتر به تعداد 1445 نفر بودند که با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی چند مرحله ای تعداد 60 دانش آموز به عنوان نمونه پژوهش انتخاب شدند. برنامه تمرین 12 هفته ای، هفته ای 3 جلسه به شیوه تمرینات مسدود اجرا شد، تا در نهایت آزمودنی ها با تمرین 1800 کوششی در دو مهارت پنجه و سرویس والیبال به فلات در اجرا رسیدند. ابزار گردآوری اطلاعاتشامل پرسشنامه محقق ساخته اطلاعات فردی، فعالیت بدنی و ورزشی، پرسشنامه بهره هوشی ریون، پرسشنامه هوش هیجانی شاته،آزمون های مهارتی پنجه و سرویس والیبال ایفرد و آزمون های استاندارد آمادگی حرکتی بود. تجزیه و تحلیل آماری داده ها با استفاده از آزمون همبستگی پیرسون و رگرسیون خطی در سطح معناداری 50/0p<انجام شد. همبستگی بین بهره هوشی و هوش هیجانی با اجرای مهارت های پنجه و سرویس والیبال در مرحله شناختی یادگیری معنادار و در بالاترین حد خود قرار داشت. این همبستگی در مراحل حرکتی و خودکاری یادگیری کاهش یافت. از طرفی همبستگی بین آمادگی حرکتی با اجرای این مهارت ها در مرحله شناختی و حرکتی یادگیری پائین ولی معنادار بود. این همبستگی در مرحله خودکاری یادگیری به بالاترین حد خود رسید. بهره هوشی و هوش هیجانی در مرحله شناختی و آمادگی حرکتی در مرحله خودکاری یادگیری مهارت های پنجه و سرویس والیبال مهمتر هستند.

عارضة کایفوز، یکی از رایج ترین ناهنجاری های وضعیتی و از علل مهم تأثیرگذار بر پاتولوژی یک چهارم فوقانی بدن است که متخصصان اغلب با تجویز تمرینات اصلاحی رایج (براساس تئوری های کندال)، مبتلایان را مدیریت می کنند. با وجود این، شواهد علمی معتبر در زمینة میزان اثربخشی مطلوب این تمرینات، اندک است. هدف از این تحقیق، بررسی تأثیر یک برنامة 10 هفته ای تمرینات اصلاحی منتخب (رایج) بر ناهنجاری کایفوز وضعیتی بود. به این منظور، 20 فرد (10مرد و 10زن) دارای ناهنجاری کایفوز وضعیتی بزرگ تر از 42 درجه با میانگین سنی 55/1±93/20 سال، وزن 32/12±37/62 کیلوگرم و قد 72/10±62/170 سانتی متر به صورت هدفمند انتخاب شدند تا در برنامة تمرینات اصلاحی شرکت کنند. از خط کش منعطف برای اندازه گیری میزان زاویة کایفوز آزمودنی ها استفاده شد و میانگین آن در پیش آزمون و پس آزمون به ترتیب برابر با 67/2±27/46 و 06/2±14/42 به دست آمد. یافته های تحقیق با استفاده از روش های آمار توصیفی و مقایسه ای (آزمون آماری تی زوجی) تجزیه و تحلیل شد و نتایج نشان داد که با وجود کاهش معنادار میزان زاویة کایفوز آزمودنی ها پس از شرکت در برنامه تمرینات اصلاحی، این تمرینات از اثربخشی مورد انتظار برخوردار نیستند که به نظر می رسد این مسئله ناشی از تاکید بر تمرینات اصلاحی موضعی و عدم توجه به دیگر ناهنجاری های مرتبط با عارضة کایفوز است.

استفاده از پله بجای پله برقی یا آسانسور یک فعالیت جسمانی رایگان و مفید است که اغلب مردم در اغلب اماکن از قبیل پاساژها، محل کار، کتابخانه ها و مانند اینها می توانند آن را انجام دهند. هدف این تحقیق، بررسی تاثیر استفاده از پوستر در ترغیب مردم به استفاده از پله بجای پله برقی در پنج ایستگاه زیرزمینی متروی کوالالامپور مالزی است. روش کار بدین صورت بود که پوسترهایی در نقطه انتخاب بین پله ها و پله برقی درحال بالا رفتن، در مقابل چشم رهگذران نصب شد و افرادی که هریک را انتخاب می کردند شمارش شدند. شمارش در ساعات و روزهای یکسان و در 5 هفته پیاپی و در پنج مرحله سطح پایه، اولین مداخله، اولین پس مداخله، دومین مداخله و دومین پس مداخله انجام گرفت. تعداد کل 48635 انتخاب بین پله و پله برقی در طول تحقیق مورد شمارش قرار گرفت. افزایش معناداری بین سطح پایه و اولین مداخله (از 5/4 به 3/19 درصد) و بین اولین پس مداخله و دومین مداخله (از 6/6 به 8/22 درصد) که پوسترها برای بار اول و دوم نصب شدند مشاهده شد. افزون براین، کاهش چشمگیری بین اولین مداخله و اولین پس مداخله (از 3/19 به 6/6 درصد) و بین دومین مداخله و دومین پس مداخله (از 8/22 به 7/8 درصد) که پوسترها برای بار اول و دوم برداشته شدند مشاهده شد. با این حال، میزان استفاده از پله در دومین پس مداخله بشکل معناداری از سطح پایه فراتر رفت (از 7/8 به 5/4 درصد). نتایج این تحقیق نشان داد بکارگیری پوستر بشکل معناداری میزان استفاده از پله را افزایش می-دهد. براساس این نتایج پیشنهاد می شود دست اندرکاران و متولیان سلامت با استفاده از ابزارهای ساده و کم هزینه ای چون پوسترها و تابلوها، نسبت به تشویق مردم برای انتخاب پله درجهت ارتقای فعالیت بدنی و بهبود سلامت کمک کنند.

کنترل پاسچر نقش مهمی در فعالیت­های روزانه و استقلال حرکتی افراد دارد. در سال­های اخیر توجه زیادی به جنبه­های هوشیارانة کنترل پاسچر مثل توجه و فرایندهای شناختی برای عملکرد بهینه تعادلی شده است. هدف پژوهش حاضر، بررسی تفاوت­های مرتبط با سن در شرایط توجه درونی و بیرونی در کنترل پاسچر است. به این منظور جابه­جایی قدامی – خلفی، میانی – جانبی و سرعت حرکت مرکز فشار پاهای (COP) 22 مرد سالمند (میانگین = 95/59 و انحراف معیار = 12/2) و 22 مرد جوان (میانگین = 16/24 و انحراف معیار = 76/2)، که از میان دانشجویان و کارکنان دانشگاه شهید چمران به­صورت هدفمند و در دسترس انتخاب شده بودند. طی سه کوشش 30 ثانیه­ای در شرایط توجه درونی و سه کوشش 30 ثانیه­ای در شرایط توجه بیرونی با استفاده از دستگاه فورس پلت فوم اندازه­گیری شد. بعد از بررسی نرمال بودن داده­ها به روش کلوموگروف اسمیرنوف و برابری واریانس­ها با استفاده از آزمون لون، داده­ها به روش تحلیل واریانس چندمتغیری، تحلیل واریانس یکطرفه در متن مانوا تحلیل شد. نتایج به­دست­آمده نشان داد هر دو گروه جوانان و سالمندان در شرایط توجه بیرونی ثبات پاسچر بیشتری نسبت به شرایط توجه درونی دارند. این نتایج از فرضیه­های عمل محدودشده و پردازش هشیار حمایت می­کند، همچنین در هر دو شرایط توجه بیرونی و توجه درونی، جوانان ثبات پاسچر بیشتری نسبت به سالمندان داشتند. به­نظر می­رسد عملکرد ضعیف­تر سالمندان نسبت به جوانان در هر دو شرایط توجه بیرونی و درونی ناشی از آثار افزایش سن بر سیستم­های حسی – حرکتی باشد.

هدف پژوهش حاضر مقایسه ویژگی های شخصیتی خودپایی و هیجان خواهی ورزشکاران نخبه و غیرنخبه می باشد. نمونه آماری این پژوهش را 127 نفر از زنان ورزشکار استان سمنان با دامنه سنی 30-16 سال (62 نفر ورزشکار نخبه عضو تیم های ملی و لیگ برتر و 65 نفر ورزشکار غیرنخبه عضو تیم های حاضر در لیگ دسته 2 کشور) تشکیل می دادند که به صورت داوطلبانه در تکمیل پرسش نامه همکاری کردند. پژوهش حاضر از نوع پژوهش های پس رویدادی با طرح علی ـ مقایسه ای و همچنین روش توصیفی از نوع همبستگی است. ابزار گردآوری این پژوهش شامل فرم جمع آوری اطلاعات فردی و پرسش نامه های خودپایی اشنایدر و هیجان خواهی آرنت بود. برای تلخیص اطلاعات حاصل از پرسش نامه ها از آمار توصیفی و برای تجزیه و تحلیل داده ها از آمار استنباطی نظیر تحلیل واریانس یک راهه، آزمون تعقیبی توکی، آزمون تی مستقل و ضریب همبستگی پیرسون استفاده شد. نتایج نشان داد؛ بین متغیر خودپایی و هیجان خواهی ورزشکاران (نخبه و غیرنخبه) تفاوت مثبت معناداری وجود دارد. اگرچه بین خودپایی و هیجان خواهی ورزشکاران نخبه تفاوت معنا داری به دست نیامد ولی در مقابل، بین خودپایی و هیجان خواهی ورزشکاران غیرنخبه همبستگی معناداری مشاهده شد. بین متغیر خودپایی ورزشکاران نخبه و غیرنخبه نیز تفاوت معنادار بود. بدین معنا که خودپایی ورزشکاران نخبه بیشتر از ورزشکاران غیرنخبه به دست آمد و در انتها بین متغیر هیجان خواهی ورزشکاران نخبه و غیرنخبه ارتباط معناداری گزارش شد و میزان هیجان خواهی ورزشکاران نخبه فراتر از ورزشکاران غیرنخبه بود.

هدف از این پژوهش، تبیین و اولویت­ بندی موانع فراروی خصوصی­ سازی ورزش در کشور ایران است. در این پژوهش نخست با مرور مبانی نظری، مطالعات تطبیقی و انجام مصاحبة عمیق نیمه­ ساختاریافته با افراد خبره، اطلاعات تکمیلی به­ منظور شناخت موانع فراروی خصوصی­ سازی ورزش، گردآوری، کدگذاری و تجزیه ­و تحلیل شد. پس از شناسایی این موانع، در قالب چهار دسته موانع اقتصادی، اجتماعی – فرهنگی، سیاسی – حقوقی و مدیریتی و چهل مؤلفة فرعی، متغیرهای به­ دست­آمده رتبه­ بندی شدند. به­ منظور رتبه­ بندی، ابتدا موانع چهارگانه با مراجعه به صاحب­نظران دانشگاهی و از طریق تکنیک AHP رتبه ­بندی شد. سپس با استفاده از روش پژوهش توصیفی و سازوکارهای آمار استنباطی، این موانع و چهل مؤلفة آنها از طریق پرسشنامة محقق­ ساخته و با مراجعه به مدیران اجرایی مورد رتبه­ بندی قرار گرفت. نتایج نشان داد که موانع اصلی فراروی خصوصی ­سازی ورزش از منظر صاحب­نظران دانشگاهی به­ ترتیب عبارت است از موانع مدیریتی، فرهنگی – اجتماعی، سیاسی – حقوقی و اقتصادی و از دیدگاه مدیران اجرایی به­ ترتیب عبارت است از موانع مدیریتی، فرهنگی – اجتماعی، اقتصادی و سیاسی – حقوقی. از دیدگاه مدیران اجرایی، رقابت غیرمستقیم دولت با بخش خصوصی، مقاومت مدیران نسبت به کاهش تصدی دولت به ­سبب وابستگی شان به بخش دولتی، فقدان امنیت سرمایه­ گذاری در کشور و استفادة دولت از ورزش به­ عنوان یک ابزار سیاسی در زمرة مهم­ترین موانع مدیریتی، فرهنگی – اجتماعی، اقتصادی و سیاسی – حقوقی فراروی خصوصی­ سازی ورزش در کشور هستند.

سابقه و هدف: در ورزش یکی از عوامل مهم در موفقیت تیمهای ورزشی، نقش مربی آن تیم می باشد. یک مربی کارآمد با استفاده از دانش و تجربه خود می تواند موجب توسعه عملکرد ورزشکاران و در نهایت تیم خود شود. هدف از انجام تحقیق حاضر، تدوین معیارهای انتخاب مربیان ملی والیبال کشور بود. روش تحقیق: در این مطالعه توصیفی- پیمایشی اطلاعات مربوط به معیارهای انتخاب مربیان والیبال کشور با استفاده از پرسشنامه جمع آوری گردید. سپس با استفاده از نظرخواهی، میزان اهمیت هر یک از این معیارها در انتخاب مربیان ملی والیبال کشور بررسی شد. بدین منظور، تعداد 92 نفر از مدیران، مربیان، نخبگان و بازیکنان به عنوان پاسخگو، در این مطالعه شرکت کردند. یافته ها: نتایج این مطالعه ارتباط معنی دار بین گروه های مدیران، مربیان، نخبگان و ورزشکاران در مورد شاخص های چهارگانه فنی، مدیریتی، اجتماعی و شخصیتی انتخاب مربیان والیبال کشور نشان نداد. همچنین از دیدگاه کل پاسخگویان در مورد شاخص ها یا انتخاب مربیان تفاوت معنی داری مشاهده نشد. در نهایت از دیدگاه کل پاسخگویان به ترتیب، شاخص های فنی، مدیریتی، شخصیتی و اجتماعی مربیگری، بیشترین اهمیت را در انتخاب مربیان ملی والیبال کشور دارا بودند. نتیجه گیری: با توجه به نظرات پاسخگویان، شاخصهای مدیریتی، فنی و اجتماعی، مهمترین ویژگیهای مربیان ملی والیبال کشور است

هدف این تحقیق بررسی تأثیر خستگی آبداکتور و آداکتورهای ران و مچ پا بر تعادل پویای بازیکنان فوتبالبود. 20 دانشجوی مرد رشته تربیت بدنی (سن 73/0±24/20 سال، قد 28/4±27/170 سانتی متر، وزن 24/7±38/67 کیلو گرم، شاخص توده بدن 02/2±22/23 کیلوگرم بر متر مربع) که هفته ای سه بار در تمرینات تیم فوتبال دانشگاه شرکت داشتند، بدون سابقه آسیب در اندام تحتانی، داوطلبانه در این تحقیق شرکت کردند. برای برآورد تعادل پویای بازیکنان، پس از گرم کردن مختصر، از آزمون تعادل ستاره (SEBT) در هشت جهت استفاده شد. به منظور ایجاد خستگی در عضلات آبداکتور و آداکتورهای ران و مچ پای بازیکنان، از دینامومتر ایزوکینتیک بایودکس استفاده شد. آزمون در دو جلسه برگزار شد که در هر یک از جلسات، برنامه خستگی به صورت تصادفی در یکی از گروه های عضلانی آبداکتور/ آداکتور مفصل ران و اورتور/ اینورتور مچ پا، به صورت انقباضات مکرر تا رسیدن به 50 درصد حداکثر گشتاور اولیه، با فاصله 72 ساعت و تا حد ممکن در شرایط مساوی اعمال شد. پس از اجرای برنامه خستگی پس آزمون SEBT به عمل آمد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش های آمار توصیفی، آزمون t همبسته و تحلیل واریانس (طرح اندازه گیری مکرر) در سطح معناداری 05/0P< استفاده شد. خستگی ایزوکینتیکی عضلات آبداکتور و آداکتورهای ران و مچ پا سبب کاهش معنا دار فاصله دستیابی در آزمون SEBT شد. ضمن اینکه اِعمال برنامه خستگی در عضلات آبداکتور/ آداکتور مفصل ران سبب کاهش بیشتر فاصله دستیابی بازیکنان نسبت به عضلات اورتور/ اینورتور مچ پا شد. با توجه به یافته های تحقیق خستگی عضلات آبداکتور/ آداکتور ران نسبت به اورتور/اینورتورهای مچ پا در تعادل پویای بازیکنان فوتبال بیشتر اثر گذار است.