این مطالعه نظریه بازگشتی را به کار برد تا به تعیین اولویت-های ورزشی و تمرینی در ورزش های استقامتی و انفجاری بپردازد. در این راستا مقیاس تسلط هدف محور بین 166 ورزشکار رشته های استقامتی (ورزش های دوچرخه سواری، قایق رانی، شنا و دوهای استقامتی) و انفجاری (ژیمناستیک و بسکتبال) توزیع شد. پس از بررسی نرمال بودن داده ها با استفاده از آزمون کولموگروف اسمیرنوف، داده ها با آزمون آماری تی مستقل تحلیل شد. یافته ها حاکی از تفاوت معنادار بین ورزش های استقامتی و انفجاری در متغیرهای انگیختگی گریز و جدیت بود. همچنین نتایج نشان داد، انتخاب افراد برای مشارکت واقعی در ورزش های انفجاری با سبک زندگی فعالیت محوری مرتبط است درحالی که انتخاب افراد برای مشارکت واقعی در ورزش های استقامتی با سبک زندگی هدف محوری مرتبط است. این یافته ها به طور کامل اصول موجود در نظریه بازگشتی را تأییدکرد.
