درخت حوزه‌های تخصصی

این مقاله بر اساس کارکردهای رسانه و نیز نقش مخاطب و رضایت وی از عملکرد رسانه، به بررسی رابطه میان دینداری مخاطبان و برآورده شدن میزان رضایت دینی آنان از رادیو و تلویزیون در ایران می پردازد. روش تحقیق، پیمایشی بوده و با 384 نمونه در سطح تهران انجام شده است. نتایج تحقیق نشان دهنده میزان زیاد دینداری مخاطبان و رضایت نسبی آنان از برنامه های دینی رسانه بوده، و فرضیه تحقیق که وجود رابطه میان میزان دینداری و میزان برآورده شدن انتظارات دینی از رسانه است، تایید میشود. در انتهای مقاله تلاش شده تا شکاف میان میزان بالای دینداری و میزان نسبی رضایت از برنامه .های دینی رسانه تبیین شود

امروز رادیو در کنار سایر رسانه های دیداری، مکتوب و آنلاین ایفای نقش می کند. رسانه های دیگر جذابیت های بصری خاص خود را برای جذب کودکان دارند اما این پرسش مطرح می شود که آیا رادیو می تواند در دوران کنونی مخاطب کودک را جذب کند؟ و شیوه های جذب مخاطب کودک برای رادیو در عرصه حضور دیگر رسانه ها چیست؟ این تحقیق با هدف بررسی موقعیت رادیو در ایران برای جذب مخاطب کودک صورت گرفته است و با بررسی ویژگی های روانشناختی کودک و ظرفیت های رادیو، این  نتیجه به دست آمد: در زمینه آموزش، رادیو  می تواند با استفاده از ظرفیت هایی که دارد و با توجه به ویژگی های کودکان، مخاطب کودک را در ایران  جذب کند؛ البته به شرط آنکه این کارکرد در تولید برنامه های رادیویی درست به کار گرفته شود.

شاید بهترین نقطه شروع برای معرفی کتاب روان شناسی رسانه؛ معرفی شاخه ی به نسبت نوین روان شناسی رسانه باشد. در وهله نخست، این پرسش به جایی است که زمینه ساز پیدایش یک رشته نوین دانشگاهی چیست؟ بی شک تداوم مطالعات منظم و تربیت دانشجو برای: 1) پاسخ به پرسش های برخاسته از مشکلات یا تسهیلاتی که ممکن است تحولات نوین (مانند ورود تمام عیار رسانه ها به زندگی مردم) پدید آورده باشند (حوزه کاربردی) و 2)، ضرورت مطالعه و پژوهش پیرامون نظریه پردازی یا نقد نظریه هایی است که پیش از این برای تبیین روابط متغیرهایی  مطرح شده بودند که در دامنه حوزه موضوعی رشته نوین قرار دارند (حوزه نظری).  روان شناسی  رسانه[1]، در 1985 به عنوان شاخه 46ام روان شناسی در انجمن روان شناسی  امریکا[2] در راستای این دو هدف تشکیل و به رسمیت شناخته شده است. این شاخه از روان شناسی، چنان چه از نام آن پیداست، نظام میان رشته ای[3] نوینی قلمداد می شود که بیشترین همپوشی ها را از یکسو با روان شناسی  و از سوی دیگر با حوزه مباحث ارتباط جمعی و بویژه رسانه ها دارد. پنهان کردنی نیست که از میان رسانه های سنتی، تلویزیون و سینما، و از میان رسانه ها نوین، اینترنت با تمام تجهیزات آن، همراه با بازی های رایانه ای بیشترین سهم توجه و پژوهش را در این زمی نه به خود جلب کرده اند. البته, مطالعه و پژوهش پیرامون روزنامه, مجله و رادیو نیز فراموش نشده اند. <br clear="all" /> [1] Media Psychology [2] American  Psychological Association [3] Interdisciplinary 

موسیقی همواره یکی از تأثیرگذارترین هنرها در زندگی بشر بوده که از اهمیت و نفوذی روزافزون برخوردار است. امروزه انواع مختلف موسیقی به آسانی دردسترس همگان قرار دارد که رویداد بزرگی در طول تاریخ حیات بشریت به شمار می رود. رابطه این عنصر ناب هنری و فرهنگی با رسانه های ارتباط جمعی، قابل بررسی و تأمل است. عمر موسیقی را به عنوان بخشی از تمدن و فرهنگ بشری بیش از سی هزار سال تخمین می زنند، حال آنکه عمر وسایل ارتباط جمعی، مانند رادیو و سینما کمتر از صد سال و تلویزیون حتی بیش از پنجاه سال نیست. اما با همه قدمت و کهنگیِ موسیقی،  و نوپایی تلویزیون، کدامیک بر دیگری برتری دارد؟ آیا در یافتن پاسخ، به طور معمول باید دچار پارادوکس نسبت برتریِ یک عنصر فرهنگی - هنری، بر عنصر فرهنگی «تکنولوژی» شد؟ چگونه است که یک وسیله ارتباط جمعی نوظهور، همانند تلویزیون، کوس برابری و حتی برتری بر یک عنصر عمیق تاریخی، فرهنگی و سنتی مانند موسیقی را می کوبد؟ این مقاله، سعی دارد که به نقش و کارکرد موسیقی رسانه ها به طور عام و نیز به آسیب شناسی نقش و حضور آن در رسانه ملی جمهوری اسلامی ایران بپردازد.

با انجام این پژوهش در صدد بر آمدم با مرور همگرایی در رسانه های سنتی و نوین و با شناخت این همگرایی، بسترها و زیرساخت های مختلف انتقال ضرورت آموزش و توسعه راهبران در بسترهای جدید سرمایه انسانی مناسب برای مدیریت، روندهایی را بازگو نمایم. روش تحقیق، توصیفی از نوع زمینه ای است. عمده ترین نتایج بدست آمده ،ضروری بودن انجام موارد ذیل است: ایفای نقش در روابط بین الملل و ایجاد قدرت با توجه به شکسته شدن مرزهای فرهنگی تامین و توسعه سرمایه انسانی متناسب و کارآمد توجه به شرکت های کوچک و حتی افراد، به عنوان رقبای دارای اهمیت با عنایت به اینکه تفکیک بین ارتباطات جمعی[1] عمومی و خصوصی امکان پذیر نیست. جایگزینی کلیه سیستم های تولید، پخش و انتقال آنالوگ به دیجیتال سیاست گذاری سریع و روشن با اتکال به آینده نگاری بازتعریف نقش رسانه ی ملی با توجه به شرایط جدید تدوین فازهای جدیدی از افق رسانه باز تعریف فرآیندهای سازمانی درجهت پاسخگویی به سرعت تغییر در فناوری تبدیل سازمان به سازمان یادگیرنده <br clear="all" /> [1] Mass Communication

در این مقاله چالش‏های پیش‏روی ِ مجلات علمی با دسترسی آزاد شرح ‏داده می‌شود و پس از صحبت در مورد هر یک از چالش‏ها، راهکارهایی برای عبور از آن‏ها ارایه شده است. رویکرد نویسنده در ارایه راهکارها رویکردی حقوقی و اخلاقی است. مقاله تلاش می‏کند به انتقادهای مطرح شده در مورد مجلات علمی با دسترسی آزاد پاسخ دهد و نشان دهد که بسیاری از ایراداتی که به اینگونه مجلات گرفته می‏شود در مجلات علمی پولی هم وجود دارد. با این حال به‏شدت از اتخاذ راهبرد "بازگرداندن ایرادها به حریف" اجتناب می‌شود و تاکید می‌شود که هر جا کاستی یا اشتباهی وجود دارد جبران شود و نمی‏توان فقط به این دلیل که مجلات علمی پولی، هم ایرادهای مشابهی دارند، این ایرادها را نادیده گرفت. نویسنده پس از سال‏ها فعالیت در زمینه مجلات علمی با دسترسی آزاد به‏خوبی از ظرفیت‏ها و توانایی‏های بالقوه این گونه مجلات آگاه است و این نکته را به‏‏خوبی درک می‏کند که دسترسی آزاد به مقاله‏ها و محتواهای علمی، تاثیرگذاری آن‏ها را چند برابر می‏کند. نویسنده در جایی دیگر در مورد اهمیت دسترسی آزاد به مقاله‏های علمی و دانشگاهی به این موضوع اشاره می‏کند که نویسندگان این مقاله‏ها تنها کسانی نیستند که از دسترسی آزاد به مقاله‏هایشان سود می‏برند (به این دلیل آشکار که مقاله‏هایشان بیشتر خوانده شده و بیشتر به آن‏ها ارجاع داده می‏شود)، بلکه همچنین آن دسته از خوانندگان دانشگاهی که موسسه‌های آن‏ها قادر به پرداخت هزینه‏های مجلات علمی نیستند، پژوهشگرانی که کتابخانه‏هایشان قادر به پرداخت هزینه‏های مجلات علمی نیستند، خوانندگان عمومی که ممکن است به یک زمینه یا رشته علمی علاقه‏مند باشند، عموم مردم که از این راه می‏توانند با چند و چون و چارچوب‏های پژوهش‏های علمی آشنا شوند، و حتی بیماران و اطرافیان آن‏ها که می‏توانند از آخرین یافته‏های علمی و پزشکی آگاه شوند، از دسترسی آزاد به مقاله‏ها بهره‌مند می‏شوند.