مخاطب دینی

این مقاله بر اساس کارکردهای رسانه و نیز نقش مخاطب و رضایت وی از عملکرد رسانه، به بررسی رابطه میان دینداری مخاطبان و برآورده شدن میزان رضایت دینی آنان از رادیو و تلویزیون در ایران می پردازد. روش تحقیق، پیمایشی بوده و با 384 نمونه در سطح تهران انجام شده است. نتایج تحقیق نشان دهنده میزان زیاد دینداری مخاطبان و رضایت نسبی آنان از برنامه های دینی رسانه بوده، و فرضیه تحقیق که وجود رابطه میان میزان دینداری و میزان برآورده شدن انتظارات دینی از رسانه است، تایید میشود. در انتهای مقاله تلاش شده تا شکاف میان میزان بالای دینداری و میزان نسبی رضایت از برنامه .های دینی رسانه تبیین شود

وجه ممیزه تبلیغات امروزین نسبت به گذشته، شدت گرفتن ارتباط و مشارکت ارکان تبلیغ در تبلیغات تعاملی است که خود دارای مراحلی در هنگام مشارکت همراه با اثر تعاملی است، تبلیغاتی که مخاطب را قدرتمندتر از جایگاه انتخاب گر پیام یا کالا به کاربرانی پیام ساز و تولیدکننده تبدیل کرده است. این پژوهش که به روش توصیفی- تحلیلی تهیه شده است، به دوگانه مخاطب تجاری- دینی می پردازد، ابتدا ویژگی های مخاطب تبلیغ تجاری را بررسی می کند و سپس از مخاطب دینی سخن می گوید. در پایان نیز نشان می دهد نقش و هویت مخاطب تبلیغات تجاری و دینی در عصر اطلاعات و ارتباطات با تغییرات پیچیده ای رو به رو شده است و سامانه تبلیغ دینی در درک این وضعیت نیاز به مقوم های ارتباطی و به روزرسانی گفتمان تبلیغ دارد، تا مخاطبی همراه داشته باشد. این نوشتار برآن است تغییرات مخاطب امروز را در مواجهه با تبلیغات تجاری و دینی بررسی کند، این بررسی نشان داده است که جریان تبلیغات نمی تواند بدون مشارکت طلبی مخاطب دست به تولید پیام، محتوا یا کالا بزند، در نتیجه امروزه با مخاطب و مصرف کننده قدرتمند رو به رو هستند.