درخت حوزه‌های تخصصی

روش فعلی نظارت بر شرکت های بیمه (نظارت تعرفه ای) با فضای پیش روی صنعت بیمه کشور که آزادسازی و مقررات زدایی از مؤلفه های اصلی آن هستند، سازگاری ندارد. حاشیه توانگری مالی، ابزاری است که در بسیاری از کشورهای جهان به منظور نظارت مالی بر شرکت های بیمه استفاده میشود. در این روش به جای نظارت مستقیم حاشیه توانگری مالی شرکت های بیمه که نشان دهنده توان مالی آنها برای ایفای تعهدات پذیرفته شده آنهاست، ارزیابی میشود. در این تحقیق شاخص حاشیه توانگری مالی بیمه های غیرزندگی شرکت های بیمه دولتی و خصوصی محاسبه شده و بااستفاده از آزمون های مقایسه میانگین ها، توانگری مالی این شرکت ها با یکدیگر مقایسه گردیده اند. یافته های تحقیق نشان میدهد شرکت های بیمه دولتی باید یک حاشیه توانگری مالی، حداقل به اندازه 11% و شرکت های خصوصی به اندازه 15% حق بیمه های دریافتی خود در اختیار داشته باشند تا بتوانند با احتمال بسیار زیاد در یک دوره معین از عهده تعهداتی که پذیرفته اند برآیند.

در این تحقیق، به منظور شناسایی عوامل مؤثر بر تقاضای بیمه مسئولیت حرفه ای مدنی پزشکان از روش ARDL و ECM در نرم افزارMicrofit طی دوره 1385-1369، بهره جسته شده است. نتایج حاصل از تخمین مدل نشان داد که در میان متغیرها، نرخ حق بیمه بالاترین اثر را بر تقاضای بیمه مسئولیت حرفه ای پزشکان داشته و بعد از آن به ترتیب متغیرهای تعداد شعب و نمایندگی ها، درآمد ملی و درنهایت خسارت پرداختی، بر تقاضای بیمه اثر می گذارند. باتوجه به نتایج حاصل از تخمین مدل، فرضیه های مربوط به مثبت بودن رابطه تقاضای بیمه مسئولیت حرفه ای پزشکان با متغیرهای خسارت پرداختی، درآمد ملی و تعداد شعب و نمایندگی ها تاییدشده و رابطه معکوس نرخ حق بیمه با تقاضای بیمه اثبات شده است.

بیمه زندگی در کشورهای هندوستان و چین به سرعت در حال رشد است. اگرچه برای تازه واردان به این بازار دشوار است، اما درهرحال شرایط بازار به سمت رشد و توسعه سریع در حال حرکت است. دو کشور هندوستان و چین در مجموع 40% از کل جمعیت دنیا را تشکیل می دهند و در طول پنج سال گذشته اقتصادشان را با سرعت بالایی توسعه بخشیده اند (چین با رشد تولید ناخالص داخلی 6/10درصد و هندوستان با رشد تولید ناخالص داخلی 7/8درصد). صدها میلیون انسان از مرز فقر نجات یافته اند و گروه بزرگی را با سطح زندگی متوسط تشکیل داده اند و انتظار میرود که این وضعیت همچنان ادامه داشته باشد. صنعت بیمه زندگی نیز در این دو کشور رشد سریعی داشته و به ستون مهمی در اقتصاد این دو کشور تبدیل شده است که همین امر باعث ایجاد سپرده گذاری ، امنیت مالی و سرمایه گذاری های بیشتر در امور اقتصادی این دوکشور شده است. علائم بسیاری برای گسترش صنعت بیمه در آینده این دو کشور آشکار است.

از جمله الگو های جدید که در پاسخ به کاستی های الگو های سنتی و نوگرای مدیریت در پاسخ گویی به نیازهای فزاینده و در حال تغییر سازمان و جامعه مطرح شده است الگو مدیریت فرانوگرا (پست مدرن) است. فرانوگرایی، بیانگر یک نظریه سیستماتیک و جامع نیست و به دریافت ها، تشخیص ها و شناخت های متفاوت و به کثرت گرایی باور دارد. فرانوگرایی، محیط سازمان به خصوص شرکت های بیمه را متلاطم و متغیر می داند و در نتیجه با طرح هرگونه نظریه جامع در مورد مدیریت مخالف است. استراتژی توسعه همه جانبه و بسیط صنعت بیمه در هر کشور، مطابق با الگوی اقتصادی، فرهنگی، اجتماعی همان کشور قابل طراحی و اجراست. امروزه دنیای واقعی ما بسیار پیچیده تر از آن است که بتوان یک توصیف و تعریف دقیق و جامع از آن به دست آورد؛ بنابراین برای یک مدل، باید توصیف تقریبی یا همان فازی که قابل قبول و تجزیه وتحلیل باشد، معرفی شود. سیستم های فازی، سیستم های مبتنیبر دانش یا قواعد هستند؛ قلب یک سیستم فازی یک پایگاه دانش است که از قواعد اگر ـ آنگاه فازی تشکیل شده است. یک قاعده اگر ـ آنگاه فازی، یک عبارت اگر ـ آنگاه است که بعضی کلمات آن به وسیله توابع تعلق پیوسته مشخص شده اند. امروزه مشکلات و پیچیدگیها در حوزه بازاریابی صنعت بیمه و مدیریت این بازار نیز گسترش یافته است. بررسی ادبیات بازاریابی انواع بیمه ها به خصوص در بنگاه های بزرگ اقتصادی بیانگر ضرورت وجود یک چهارچوب جامع برای پیش بینی شرایط این بازارهاست. همیشه درک اینکه بنگاه های بزرگ اقتصادی چه نیازهایی دارند و چه چیزهایی میخواهند ساده نیست. ارتباط مستقیم با این مشتریان، یک راه حل مشخص دراین زمینه و نیز یکی از مزیت های مقدماتی تحقیقات بازار است. در این مقاله یک الگوی عملی، جامع و پویا برای تعیین آمیخته بازاریابی صنعت بیمه تشریح خواهد شد. این الگو برمبنای تلفیقی از فرانوگرایی در مدیریت صنعت بیمه کشور و سیستم های تصمیم گیری فازی با هدف سروکار داشتن با ماهیت پویا، مبهم، نامطمئن، ذهنی و تهدیدکننده متغیرهای ورودی و الگوسازی روابط غیرخطی درگیر در مشکلات بازاریابی صنعت بیمه قرار دارد. هدف اصلی این مقاله تشریح این امر است که چگونه تلفیقی از متدولوژی فازی و مدیریت فرانوگرایی می تواند ماهرانه با مشکلات بازاریابی صنعت بیمه در کشور به خصوص در بنگاه های بزرگ سروکار داشته و آنها را حل وفصل کند.

در پژوهش حاضر، وجود پدیده کژگزینی که از آثار جانبی اطلاعات نامتقارن و از ناکارآمدی ها و موارد شکست بازار است، در بازار بیمه عمر ایران بررسی و آزمون شده است. برای آزمون فرضیه پژوهش، یعنی تایید وجود کژگزینی در بازار بیمه عمر، داده های مورد نیاز از افراد با سطوح ریسک گریزی مختلف و به وسیله نمونه گیری از جامعه آماری ایران تهیه شده است. همچنین با روش اقتصادسنجی حداقل مربعات معمولی و استفاده از متغیرهای بیان کننده سطح ریسک افراد و تحلیل تاثیر این متغیرها روی حق بیمه عمر پرداختی – به عنوان شاخص وجود کژگزینی- وجود این پدیده در بازار بیمه عمر ایران اثبات شده است. باتوجه به نتایج، عواملی مانند جنسیت، انجام فعالیت های سنگین و پرخطر، سطح ریسک، درآمد ماهیانه خانوار و وجود افراد بیمار در آن و پیش بینی افراد از طول عمر تندرستیشان وجود کژگزینی را اثبات می کند. ازطرفی وجود پدیده نیکوگزینی نیز به-وسیله متغیرهای تحصیلات، نگرانی از آینده و قانون گریزی تایید می-شود.

با نگرشی دقیق و سیستمی به سازمان، در می یابیم که انسان مهم ترین عنصر در رسیدن به اهداف سازمانی، ارتقای کیفیت و کمیت محصولات و یا خدمات سازمانی است و موفقیت و شکست سازمان به میزان زیادی به او بستگی دارد. پس تعیین جایگاه و ارزش منابع انسانی و افزایش کارایی نیروی انسانی اهمیت بسیار زیادی دارد. در دنیایی که به سمت تغییرات اساسی در تمام زمینه های اقتصادی، سیاسی و ... می رود، قیمت گذاری نیروی انسانی و انعکاس آن به عنوان دارایی در ترازنامه سازمان ها به خصوص شرکت های بیمه امری ضروری است. در گذشته ای نه چندان دور، ارزش تشکیلات اقتصادی در ترازنامه های سنتی به صورت ساختمان، ماشین آلات، میزان تولید و ... اندازه گیری می شد، اما با ظهور این اندیشه که سرمایه های انسانی، قسمت عمده ای از تشکیلات اقتصادی را تشکیل می دهند، ارزش گذاری های سنتی زیر سؤال رفتند و این سؤال در اذهان شکل گرفت که ارزش سرمایه های انسانی به چه طریقی تعیین شوند؟ هرچند که تهیه اطلاعات کافی و معتبر در مورد سرمایه های انسانی به صورت اعداد و ارقام در محدوده ترازنامه های سنتی بسیار مشکل بود، روش های جدیدی در حسابداری منابع انسانی شکل گرفتند که تا حد زیادی در پاسخ گویی به این پرسش کمک کردند. لازم به ذکر است که حسابداری منابع انسانی به این مفهوم نیست که اعداد و ارقامی را به سرمایه های انسانی نسبت دهیم، بلکه به معنای حمایت کردن، رشد و توسعه نیروی انسانی است.

تحقیقات اخیر نشان میدهد که کاهش وزن ناشی از تغییرات عمده در سبک زندگی، مزایای زیادی به دنبال داشته است. از موانع اصلی استفاده از این روش، عدم حمایت شرکت های بیمه ای از فعالیت های مشاوره ای متخصصان در این زمینه است. ازاین رو برآن شدیم تا مقدار کمّی پوشش بیمه ای را برای بیماری چاقی معین کنیم که شرکت های بیمه گر در ایالت پنسیلوانیا ارائه کرده بودند. پرسش نامه ای در سه صفحه تدوین شد و به شرکت های واجد شرایط که هم زمان اقدام به برگزاری برنامه های سلامت نیز کرده بودند، ارسال شد. پاسخ دهندگان از بین کارمندان فعال در بخش پزشکی و همچنین مدیرانی از سایر بخش های آنها نظیر روابط عمومی، اداره بیماریها، اصلاح چگونگی مصرف و تأمین کننده دارو انتخاب شدند. سؤالات پرسش نامه در مورد چگونگی و کیفیت روش های درمانی استفاده شده مربوط به بیماری چاقی و شامل جزئیاتی از روند پوشش بیمه ای بود که در نهایت ۱۶ شرکت از میان ۱۹ شرکت منتخب (84 درصد) به آن پاسخ دادند. تمام شرکت های پاسخ دهنده اعمال جراحی کاهش وزن را نیز تا حدودی تحت پوشش بیمه ای خود قرار میدادند. 9 شرکت از 16 شرکت (56درصد) بیان داشتند که پوشش بیمه ای آن ها شامل مشاوره های فردی در زمینه رژیم غذایی هم بوده، اما تنها 5 شرکت از مشاوره های متمرکز دراین زمینه حمایت میکردند. کمتر از 50درصد این شرکت ها بیمه نامه هایی را برای بازپرداخت هزینه های ناشی از انواع دیگر درمان های مرتبط با کاهش وزن و تغییر در سبک زندگی در پیش گرفته بودند. عمل جراحی بیشتر از بقیه روش های درمانی توسط این شرکت ها تحت پوشش قرار داده میشود (P<0/02 برای تمام مقایسه ها). هیچ گونه تفاوتی در بازپرداخت براساس نوع برنامه ها یا تعداد ثبت نام کنندگان مشاهده نشد. بازپرداخت بیمه ای مرتبط با بیماری چاقی در پنسیلوانیا به طورکامل منعکس کننده شواهد یافته های اخیر در زمینه مزایای ناشی از تغییرات سبک زندگی نبوده است. بیمه نامه های حمایتی مرتبط با کاهش وزن، باتوجه به افزایش بهره گیری از روش های بالینی و اثربخشی هزینه ای روش های غیرجراحی، در حال تغییرند.

مقاله پیش رو چگونگی تأثیرگذاری عوامل انگیزشی در انتخاب برند را مورد سؤال قرار داده است. ازاین رو می کوشد تا محرک های مؤثر در انتخاب شرکت بیمه گر را در فرآیند تصمیم گیری خرید مشتریان به طوراخص بررسی کند. با توجه به ماهیت پژوهش، روش تحقیق در آن، توصیفی و از بعد نحوه گردآوری داده ها از نوع پیمایشی است. برای جمع آوری داده ها از پرسش نامه استفاده شده و نمونه گیری به روش تصادفی طبقه بندی شده انجام گرفته است. برای پاسخ به سؤالات، 144 نفر به عنوان نمونه آماری این پژوهش انتخاب شده اند. نتایج حاصل از پژوهش حاکی از آن است که میان عوامل انگیزشی و انتخاب بیمه گر رابطه معناداری وجود دارد. همچنین عواملی چون شفافیت و صداقت در اطلاع رسانی برندها، تجربه شخصی در استفاده از خدمات یک برند، شهرت آن برند و تعامل دهان به دهان با مشتریان ناراضی برند بیمه گر به ترتیب به عنوان مهم ترین محرک های مؤثر بر انتخاب برندها در صنعت بیمه بیان شدند.

ارزش در معرض ریسک، شاخصی است که با استفاده از آن شرکت های بیمه می توانند در پذیرش یا عدم پذیرش ریسک انواع ریسک ها و همچنین در خصوص تعیین میزان نگهداری کمتر و یا حداکثر مقادیر مجاز و میزان واگذاری اتکایی خود تصمیمات مقتضی را بگیرند. در این مقاله ابتدا ارزش در معرض ریسک با استفاده از مدل های ARMA و GARCH محاسبه و سپس با پیش بینی مدل برای سال های آتی با شرط استمرار روند تصمیم گیری شرکت در نحوه گزینش ریسک های بیمه گری، مشخص شد که شرکت در شرایط مناسبی قرار داشته و خطر غیرمتعارفی آن را تهدید نخواهد کرد.

امروزه در صنعت بانکداری وام ها نقش اساسی دارند، به طوریکه بخش زیادی از دارایی های یک بانک از وام های پرداخت شده به افراد و شرکتها تشکیل می شود و در نتیجه با افزایش تعداد درخواست های وام از سوی افراد و با توجه به ریسک موجود در این فعالیت ها، ارایه روشی برای مدیریت این وام ها ضروری است. از جمله مخاطرات پیش روی بانک ها می توان به ریسک بازار، ریسک نقدینگی، ریسک اعتباری و ریسک تجاری اشاره نمود که در این میان ریسک اعتباری از اهمیت بیشتری برخوردار می باشد. بنابراین ریسک جزء ذاتی فعالیت های بانکی بوده و با توجه به محدودیت منابع مالی و تسهیلات در اختیار بانک، ارزیابی توان بازپرداخت مشتریان بانک پیش از اعطای تسهیلات، یکی از مهمترین چالش های پیش روی سیستم بانکی کشور است. یکی از راههای کمی سازی و اندازه گیری ریسک اعتباری و در نتیجه مدیریت مناسب آن استفاده از مدل های امتیاز دهی اعتباری(CS) است. این مدل بر اساس معیارهای کمی و کیفی، ویژگی ها و عملکرد وام های قبلی را مدلسازی می نماید تا عملکرد آتی وام هایی با وضعیت مشابه را پیش بینی کند. در این تحقیق به اعتبارسنجی مشتریان حقیقی در سیستم بانکی پرداخته می شود که ویژگی های کیفی و کمی مشتریان مانند سن، جنس، وضعیت تاهل، تحصیلات، شغل، مبلغ تسهیلات، وثیقه و ... به عنوان متغیرهای مستقل در نظر گرفته شدند. در این تحقیق سعی شده است تا رابطه بین نتایج بدست آمده از مدل با وضعیت اعتباری مشتریان حقیقی بررسی شود. با توجه به نتایج تحقیق متغیرهای سن و تحصیلات بر روی وضعیت اعتباری تاثیری نداشته و از مدل حذف شدند. در صورتیکه سایر متغیرها دارای رابطه معنادار با وضعیت اعتباری مشتریان بودند. همچنین نتایج تحقیق نشان داد که مدل لاجیت از پیش بینی خوبی برخوردار است.