فیلترهای جستجو:
فیلتری انتخاب نشده است.
نمایش ۵۸۱ تا ۶۰۰ مورد از کل ۱٬۶۷۶ مورد.
همدان ، از نهضت ملی تا کودتای 28 مرداد 1332
حوزه‌های تخصصی:
پرسش بنیادین این مقاله آن است که احزاب، سازمانها و جمعیتهای طرفدار جبهه ملی در همدان چگونه شکل گرفته، چه نقشی را ایفا نموده‌اند؟ رهبران محلی این تشکیلات چه کسانی بوده‌اند؟ میزان نقش هر یک از اقشار مختلف جامعه اعم از بازاری و روحانی و فرهنگی و کشاورز و... در این وقایع چه بوده است؟ در نهایت این نهضت چه روندی را در همدان طی کرده و بعد از کودتای 28 مرداد، سرنوشت رهبران آن سازمانها و جمعیتهای طرفدار جبهه ملی به کجا انجامید؟
عکسهای ماندگار
حوزه‌های تخصصی:
هنر عکاسی از ابتدای ورودش به ایران(1217 ش /1839 م) فراز و فرودهایی را پشت سر گذارده است. این هنر در دربار قاجار محبوس و منحصر ماند، سپس در دوره مشروطه پاگرفت و تاحدی به میان مردم راه یافت. با روی کار آمدن پهلوی اول و برقراری بروکراسی اداری و نیاز به اسنادی چون شناسنامه عکس دار، فراگیر شد و در دهه چهل و پنجاه شمسی عمومیت آن تا بدانجا پیش رفت که به واسطه آشنایی مردم با این هنر و به مدد تجهیزات سهل الوصول و ارزان قیمت، راهی خانه ها شد...
روایت تاریخ انقلاب
حکمت متعالیه و تدوین فلسفه سیاسی اسلامی(مقاله پژوهشی حوزه)
حوزه‌های تخصصی:
فلسفه سیاسی به عنوان دانشی مشتمل بر سه ضلع اصلی (تحلیلی، توصیفی و تجویزی) مجال آن را دارد که در چارچوب مبانی و ارزش ها و انسان شناسی اسلامی تدوین یابد و مقوله ای به نام «فلسفه سیاسی اسلامی» امکان ظهور دارد. حکمت متعالیه که مرحله تکامل یافته سنت فلسفه اسلا
ملاصدرا شیرازی و مارتین هایدگرتحلیلی انسان شناسانه در فلسفه سیاسی(مقاله پژوهشی حوزه)
حوزه‌های تخصصی:
این مقاله درصدد مقایسه دو تن از فیلسوفان بزرگ فلسفه اسلامی و فلسفه مدرن غربی، ملاصدرا و مارتین هایدگر با هدف یافتن برخی عناصر احیاناً مشترک در فلسفه سیاسی آن دو است. نگاه مشترک ملاصدرا و هایدگر به مساله وجود انسان، آنان را به نحو غریبی به یکدیگر نزدیک می
شعر انقلاب ، انقلاب شعر
حوزه‌های تخصصی:
فاصله شعر تا شعار تا شعر، بسیار دور و بسیار نزدیک است. مسافتی که چون طول آه کوتاه است و شاعر، از شعر تا شعار و از شعار تا شعر، چون باد می دود، اما هنوز در راه است. هر شعر خوب حتما شعار می شود و هر شعار بی پیرایه ای ، بی شک به شعر پهلو می زند. شاید بتوان گفت شعار، شعر ناتمام است و شعر، شعار تمام شده. حساسیت شاعر و ناقد بر شعار و پرهیز کردن از شعار، مربوط به دوران اخیر است و گرنه، پیش از اینها ، همه اهمیت شعر، در این بود که شعارگونه، دهان به دهان بگردد و بگردد بی آنکه کهنگی پذیرد.