علوم ادبی

وزن شعر به منزله قالبی است ‘ که شاعر خلاق برآن ‘ روح می دمدو با سلیقه خود بر اندامش جامه لفظ می پوشاند. از این جهت چه بسا یک وزن واحد در دیوان دوشاعر- با سبکها و سلیقه های مختلف- به ظاهر متفاوت به نظر آید. با توجه به محدود بودن وزن های عروضی ‘ به توانایی شاعران بزرگی چون حافظ که در حقیقت بحری را در کوزه ای جای داده اند بیشتر می توان پی برد. در این مقاله به چند موضوع در مورد موسیقی شعر حافظ پرداخته می شود: یکی ویژگی های برجسته شعر حافظ از لحاظ اوزان و موسیقی شعر و آنچه شعر اورا از دیگران متمایز می سازد و راز دلنشینی غزلیات او. و دیگر اوزانی که به ترتیب بیشترین بسامد را در دیوان او دارند وبررسی اشعار و وزن آنها ‘ و نیز مقایسه کلی آنها با برخی اشعار معروف شعرای نامدار که در همان اوزان سروده شده است .

۵۴۰۷.

ویرایشی در ویرایش و کتاب های ویرایش(مقاله پژوهشی دانشگاه آزاد)

نویسنده: محسن ایزدیار

منبع: زبان و ادبیات فارسی دانشگاه آزاداراک ۱۳۸۴شماره۴

کلیدواژه‌ها: نقد ویرایش چاپ و نشر کتاب سازی ویراستار

حوزه‌های تخصصی:

حوزه‌های تخصصی ادبیات علوم ادبی آیین نگارش و ویراستاری

تعداد بازدید : ۲۴۶۶ تعداد دانلود : ۱۲۷۸

۵۴۰۸.

رویکردی دیگربه تاریخ نگاری نظریه ادبی مدرن

نویسنده: علیرضا تولایی

منبع: مهراوه سال اول زمستان ۱۳۸۴ شماره ۲ و ۳ و ۴

حوزه‌های تخصصی:

تعداد بازدید : ۱۲۹۱ تعداد دانلود : ۸۰۰

۵۴۰۹.

شیون مهتاب در آب: نقد و بررسی شعر نوذر پرنگ

مصاحبه شونده: منوچهر آتشی سید علی موسوی گرمارودی کامیار عابدی

منبع: کتاب ماه ادبیات و فلسفه خرداد ۱۳۸۴ شماره ۹۲

حوزه‌های تخصصی:

تعداد بازدید : ۱۷۶۱ تعداد دانلود : ۱۰۶۸

۵۴۱۰.

فعل مرکب در زبان فارسی(مقاله علمی وزارت علوم)

نویسنده: سید علاءالدین طباطبایی

منبع: نامه فرهنگستان ۱۳۸۴ شماره ۲۶

حوزه‌های تخصصی:

حوزه‌های تخصصی ادبیات علوم ادبی دستور زبان سنتی

تعداد بازدید : ۳۰۱۵۵ تعداد دانلود : ۵۰۷۹

زبان فارسی برای اینکه مفهومی را در قالب فعل بیان کند عمدتا دو امکان در اختیار دارد: استفاده از فعل بسیط (مثل خوردن، دیدن، رفتن) و استفاده از فعل مرکب (مانند تماشا کردن، رنج بردن، افسوس خوردن). فعل مرکب از مفاهیمی است که دستوردانان در باره آن اتفاق نظر ندارند و در دهه های اخیر محل بحث فراوان بوده است. ما در این مقاله کوشیده ایم معیارهایی به دست دهیم که فعل مرکب را از دیگر عبارت های فعلی متمایز سازد. بحث را با تعریف فعل مرکب آغاز می کنیم. فعل مرکب به افعالی اطلاق می شود که از دو واژه مستقل ترکیب یافته اند؛ واژه اول اسم یا صفت یا قید و واژه دوم فعل است، مانند اجرا کردن، حدس زدن، پس گرفتن. جز اول را همراه می نامیم و جز دوم را همکرد. وجه مشخص فعل های همکرد این است که معنی اصلی خود را از دست می دهند یا معنی شان کم رنگ می شود و عمدتا همچون عنصری صرفی که به ترکیب هویت فعلی می بخشد به کار می روند. برای مثال، در فعل های اتو کردن و رنگ کردن و شانه کردن جز فعلی از نظر معنی تهی است و نقش اصلی آن این است که به کل عبارت هویت فعلی می دهد...

۵۴۱۱.