اولویت بندی کارایی ابزارهای مشارکت الکترونیک بر اساس شرایط زمینه ای سیستم برنامه ریزی شهری کشور ایران (مورد شناسی: مناطق 1 و 22 شهرداری تهران) (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
رشد و گسترش انقلابی تکنولوژی اطلاعات و ارتباطات (ICT) در سال های اخیر، ظرفیت های ویژه ای را در اختیار برنامه ریزان و تصمیم گیران شهری قرار داده و آن ها را در جهت رفع عیوب و چالش های برنامه ریزی سنتی یاری نموده است. بدین ترتیب، کاربرد این دسته از تکنولوژی ها به عرصه تصمیم سازی و تصمیم گیری مشارکتی نیز ورود پیدا کرده و ضمن شکل گیری مفهومی به نام مشارکت الکترونیک یا آنلاین، تلاش شده است که با استفاده از کاربست ابزارهای تکنولوژی محور در عرصه برنامه ریزی مشارکتی، ضمن کاهش وابستگی فرایندهای مشارکت شهروندی به زمان و مکان، فرصت های بیشتری نیز برای تمامی اقشار اجتماعی و اقتصادی جامعه به منظور مشارکت در تصمیمات شهری فراهم شود. در همین راستا و با توجه به ضرورت ارتقاء نرخ مشارکت شهروندی در فرایند تهیه طرح های توسعه شهری، بررسی نحوه کاربست رویه های مشارکت الکترونیک در طرح تفصیلی مناطق 1 و 22 شهرداری تهران به عنوان هدف اصلی این پژوهش در نظر گرفته شده است. به منظور دستیابی به این مهم، روش بهترین-بدترین (BWM) مورد استفاده قرار گرفته و پرسش نامه هایی مبتنی بر روش مذکور و بر اساس روش گلوله برفی در میان 43 نفر از متخصصان برنامه ریزی و توسعه شهری مناطق 1 و 22 شهرداری تهران توزیع گردید. ضمن تجزیه و تحلیل داده های گردآوری شده، مشخص گردید که معیار کارایی مهم ترین معیار و غنای بسترهای علمی کم اهمیت ترین معیار در زمینه انتخاب ابزارهای مشارکت الکترونیک هستند. علاوه بر آن، نرم افزارهای تعاملی نیز به عنوان متناسب ترین ابزار با شرایط زمینه ای مناطق مذکور و سیستم های مشارکتی اطلاعات جغرافیایی به عنوان نامتناسب ترین ابزار تشخیص داده شدند. در ادامه، به بررسی نقاط قوت و ضعف ابزارهای مختلف پراخته شده و مشخص شد که به علت پتانسیل های متفاوت این ابزارها در پاسخگویی به معیارهای مربوطه، ایفای نقش مکمل آن ها در فرایندهای مشارکت الکترونیک بهترین راه حل به منظور دستیابی به اهداف مشارکت شهروندی بهینه خواهد بود.Application of Electronic Participation Approach in Iranina Urban Planning and Management Systems (Case Study: Detailed Plan of Regions 1 and 22 of Tehran Municipality)
The revolutionary growth of information and communication technologies (ICT) in recent years has given extraordinary capacities to urban planners and decision-makers to address the challenges of traditional planning. Applications of these technologies have also entered the field of participatory decision-making and decision-making and have shaped the concept of electronic or online participation.
The e-participation approach seeks to reduce the dependence of public participation processes on time and location, using technology-based tools, and creating more opportunities for all people to participate in urban decision processes.
Due to the need to improve the rate of citizen participation in the process of urban development plans, "analyzing the application of electronic participation procedures in the urban planning and management system of regions 1 and 22 of Tehran Municipality" has been considered as the primary purpose of this study. therefore, questionnaires based on the best-worst method (BWM) were prepared and distributed based on the snowball method among 43 urban planning and development specialists in districts 1 and 22 of Tehran Municipality.
After analyzing the collected data, it was found that the criterion of efficiency is the most important criterion regarding the selection of electronic participation tools. In addition, interactive software was identified as the most appropriate tool considering the context of the mentioned areas, Then, the strengths and weaknesses of different tools were examined and it was found that due to the additional capabilities of these tools in meeting the e-participation criteria, their complementary role in e-participation processes is the best solution to achieve the goals of optimal citizen participation.
تبلیغات
