ابن میمون، بزرگترین فیلسوف و حکیم الاهی یهودی است. او در پایان زندگیاش، شاهکار ادبی خود (راهنمای گمگشتگان) دلالتالحائرین (مُورِه نِووخیم) را نوشت. این کتاب که به عربی نوشته شده، اهمیت و تأثیر فیلسوفان مسلمان را بر روی دستگاه فکری ابن میمون نشان میدهد. اندیشههای ابن میمون، حاصل دورانی از تحمل مذهبی و همزیستی فرهنگی بین یهودیان و مسلمانان بود.در واقع، ابن میمون خود یک تنه، هم از بزرگترین نمایندگان شریعت یهود بود، هم از مراجع فلسفه قرون وسطایی ملهم از یونان، و هم از عوامل اصلی شکوفایی خارقالعاده تفکر فلسفی و علمی جهان عرب و اسلام در قرن یازدهم و دوازدهم. ابنمیمون در کتاب دلالةالحائرین (راهنمای گمگشتگان) اندیشهوران در اوج توانایی خویش است که علم عرب و اسلام و فلسفه یونان و الاهیات یهود را در کلی متضمن مقصود گرد میآورد. کوشش نگارنده مقاله آن است تا در این مقال به قدر وسع به بررسی دیدگاههای الاهیاتی ابن میمون و مقایسه آرای وی با متفکران مسلمان بپردازد.