صالح رفیعی

هدف پژوهش حاضر، تعیین روابط ساختاری سبک های هویت، تعهد هویت و تقید به نماز در ورزشکاران جوان بود. بدین منظور، 377 ورزشکار جوان مرد با استفاده از روش تصادفی خوشه ای ساده از بین ورزشکاران باشگاه های شهر گرگان انتخاب شدند و فرم اطلاعات فردی، سیاهه سبک هویت و پرسشنامه تقید به نماز را تکمیل کردند. داده های حاصله با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و مدل یابی معادلات ساختاری در سطح اطمینان 95 درصد تحلیل شدند. ضرایب همبستگی پیرسون نشان داد که سبک های هویت اطلاعاتی و هنجاری روابط مثبت و سبک هویت سردرگم/ اجتنابی روابط منفی با تعهد هویت و تقید به نماز دارند. مدل یابی معادلات ساختاری نشان داد که سبک-های هویت اطلاعاتی و هنجاری به صورت مستقیم و مثبت و سبک هویت سردرگم/ اجتنابی به صورت مستقیم و منفی بر تعهد هویت و تقید به نماز اثرگذارند. سبک های هویت در مجموع قادر بود 41 درصد از تغییرات تعهد هویت را تبیین کرده و نیز سبک های هویت و تعهد هویت در مجموع 58 درصد از تغییرات تقید به نماز را تبیین کردند. براساس مجموع اثرات مستقیم و غیرمستقیم، سبک های هویت هنجاری، سردرگم/ اجتنابی و اطلاعاتی به ترتیب بیشترین اثر را بر تقید به نماز در نمونه مورد مطالعه به همراه داشت. براساس یافته ها، هنجارسازی و ترویج باورهای دینی از طریق افراد مهم در شبکه اجتماعی ورزشکاران می تواند موجب افزایش تقید به نماز در آنها شود.

دسترسی و چنگ زدن از اساسی ترین مهارت های بنیادی انسان است. هدف از این تحقیق بررسی تفاوت های تغییرپذیری حرکتی و نرمی حرکت در حرکت دسترسی و چنگ زدن در کودکان و بزرگسالان بود. به این منظور 60 کودک 8 تا 13 ساله به شش گروه تقسیم شدند. تکلیف مورد استفاده شامل دسترسی و گرفتن مکعب با ابعاد 6/3 سانتی متر مکعب بود که گرفتن کف دستی را برای همه کودکان فراهم می کرد. افراد باید با دست برتر مکعب را می گرفتند و آن را نزدیک ناحیه دهان می آوردند. علاوه بر این یک گروه بزرگسال نیز در این تحقیق شرکت کردند (میانگین سنی=2/1± 24 سال). شرکت کنندگان 10 کوشش را اجرا می کردند که متغیرهای کینماتیک شامل میانگین مربعات جرک، جرک بدون بعد، دامنه حرکت مفصل آرنج و تغییرپذیری در الگوی هماهنگی محاسبه شد. به منظور تحلیل داده ها در هر متغیر از طرح تحلیل واریانس یکراهه استفاده شد. نتایج نشان داد که در متغیر میانگین مربعات جرک و جرک بدون بعد گروه های سیزده ساله نیز تفاوت معنا داری با افراد بزرگسال دارند. در متغیر دامنه حرکت مفصل آرنج و همچنین تغییرپذیری در الگوی حرکتی نشان داده شد که گروه های هشت و نه ساله تفاوت معنا داری با سایر گروه ها دارند، اما تفاوتی بین سایر گروه ها وجود نداشت. به طور کلی نتایج نشان داد که رشد فرایند دسترسی و چنگ زدن به اوایل کودکی منحصر نمی شود. این نتایج با توجه به رشد کنترل حرکتی و همچنین اکتساب ناهمزمان متغیرهای کینماتیک در فرایند یادگیری مهارت حرکتی توجیه شدند.

هدف پژوهش حاضر، بررسی اثربخشی درمان شناختی- رفتاری مبتنی بر ذهن آگاهی بر توانایی های شناختی و تاب آوری ورزشکاران نابینا بود. پژوهش حاضر، آزمایشی با طرح دوگروهی پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری همه ورزشکاران نابینای شهر گلستان بودند که 30 نفر از آن ها با روش دردسترس انتخاب شدند و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند. داده ها با استفاده از مقیاس توانایی های شناختی و مقیاس تاب آوری جمع آوری شدند. یافته ها نشان داد که بین نمرات دو گروه آزمایش و کنترل، در نمرات مربوط به توانایی های شناختی و تاب آوری، در پس آزمون تفاوت معناداری وجود دارد (01/0 P <). با توجه به بالاتربودن میانگین نمرات گروه آزمایش در مرحله پس آزمون، نتیجه گیری می شود که مداخله مؤثر است و موجب بهبود توانایی های شناختی و تاب آوری ورزشکاران نابینا می شود. براساس یافته ها می توان گفت که درمان مبتنی بر ذهن آگاهی به عنوان یکی از درمان های موج سوم شناختی- رفتاری می تواند در ارتقای توانایی های شناختی و تاب آوری افراد نابینا در عرصه رقابت های ورزشی تأثیرگذار باشد.

هدف این پژوهش تعیین تأثیر خستگی محیطیبر ویژگی های زمانی تصویرسازی ذهنی در شناگران ماهر و غیرماهر بود. تعداد 30 شناگر مرد (15 غیرماهر و 15 ماهر) در دامنه سنی 18 تا 24 سال به صورت تصادفی انتخاب شدند و مدت زمان تصویرسازی آن ها (بینایی درونی، بینایی بیرونی و حرکتی) در شنای کرال سینه 100 متر، قبل و بعد از خستگی محیطی (تمرین شنای آزاد با شدت 70 درصد ضربان قلب بیشینه تاحد واماندگی) اندازه گیری شد. داده ها با استفاده از تحلیل واریانس مختلط در سطح اطمینان 95 درصد تحلیل شدند. براساس نتایج، دقت تصویرسازی ورزشکاران ماهر بیشتر از غیرماهر است و خطای زمان بندی در تصویرسازی حرکتی بیشتر از تصویرسازی بینایی است. خستگی، خطای زمان بندی را برای هر سه نوع تصویرسازی و هر دو گروه غیرماهر و ماهر افزایش می دهد. نتیجه اینکه کنترل زمان بندی تصویرسازی در شرایط خستگی برای اثربخشی مداخلات ضروری است.

هدف از پژوهش حاضر مقایسه میزان اثربخشی تمرینات ادراکی حرکتی و بازی های شناختی بر رشد شناختی کودکان کم توان ذهنی بود.در این تحقیق تجربی 45 کودک کم توان ذهنی در استان کرمانشاه در رده سنی 8 تا 12سال به صورت تصادفی به سه گروه تمرینات ادراکی حرکتی، تمرینات شناختی و کنترل تقسیم شدند. برنامه ادراکی حرکتی شامل پروتکل سالاری و همکاران (1393) و کاشی و همکاران (1395) و بازی های شناختی شامل مجموعه بازی های شناختی مغز من بود که به صورت نرم افزار اجرا شد. گروه ها هشت هفته، هر هفته دو جلسه و هر جلسه به مدت 45 دقیقه در برنامه تمرینی خود شرکت کردند و قبل و بعد از تمرینات با استفاده از آزمون کامپیوتری برج لندن و آزمون رنگ واژه استروپ پیش و پس آزمون از آنها گرفته شد و توسط آزمون های مانکوا و آنکوا اطلاعات به دست آمده تحلیل شد. یافته های پژوهش نشان داد بین گروه های تمرین ادراکی حرکتی، بازی های شناختی و کنترل در آزمون های کامپیوتری برج لندن و آزمون رنگ واژه استروپ تفاوت معناداری وجود دارد و تمرینات ادراکی حرکتی نسبت به بازی های شناختی تأثیر بیشتری بر بهبود عملکرد شناختی کودکان کم توان ذهنی دارد. ازاین رو می توان نتیجه گرفت اگرچه هر دو نوع بازی در بهبود رشد شناختی مؤثرند و می توان برای رشد بهتر کودکان از آنها استفاده کرد، اما تمرینات ادراکی حرکتی نسبت به تمرینات شناختی ابزار بهتری برای ایجاد تأثیرات رشدی بیشتر است.

هدف این پژوهش، تبیین الگوی ارتباطی سلامت معنوی با اخلاق حرفه ای در مربیان ورزشی بود. 185 مربی (117 مرد و 68 زن ، میانگین سنی 57/41 سال و میانگین سابقه مربیگری 27/15 سال) از رشته های ورزشی مختلف با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند و پرسش نامه سلامت معنوی (اله بخشیان و همکاران، 1389) و پرسش نامه اخلاق حرفه ای مربیان ورزشی را (عیدی و همکاران، 1395) تکمیل کردند. داده ها با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون، رگرسیون چندمتغیره و مدل یابی معادلات ساختاری در سطح اطمینان 95 درصد تحلیل شدند. نتایج نشان داد که ابعاد و سطح کلی سلامت معنوی دارای روابط دوسویه معنادار و مثبت با ابعاد و سطح کلی اخلاق حرفه ای بودند. مطابق نتایج تحلیل رگرسیون، به ترتیب فلسفه مربیگری (6/17 درصد)، قانون مداری (8/16 درصد)، استفاده از خرد جمعی (8/14 درصد)، احترام به ارزش ها و هنجارها (1/14 درصد)، روابط انسانی (3/13 درصد) و علاقه مندی به حرفه (6/11 درصد) توسط ابعاد سلامت معنوی تبیین شدند. ابعاد سلامت معنوی درمجموع 1/26 درصد از تغییرات سطح کلی اخلاق حرفه ای را در مربیان ورزشی تبیین کرد. درنهایت، نتایج مدل یابی معادلات ساختاری بیانگر وجود ارتباط چندگانه معنادار و مثبت بین ابعاد سلامت معنوی و اخلاق حرفه ای بود. یافته های پژوهش حاضر پیشنهاد می کند که ازطریق ارتقای سلامت معنوی می توان سطح اخلاق حرفه ای را در مربیان ورزشی بهبود بخشید.

در پژوهش حاضر به بررسی نظام مند تمامی مطالعات انجام شده در حیطه فوتبال در گرایش فیزیولوژی ورزش پرداخته شده است. با جست وجوی مقالات و پایان نامه ها براساس کلیدواژه های مرتبط در پایگاه های اطلاعاتی ازقبیل ایران داک، پایگاه مرکز علمی جهاد دانشگاهی، پایگاه مجلات تخصصی نور، بانک اطلاعات نشریات کشور(مگیران) و پایگاه اینترنتی پژوهشگاه تربیت بدنی و علوم ورزشی، تمامی مطالعاتی که در دانشگاه ها، سازمان ها و دستگاه های اجرایی و پژوهشی در حوزه ورزش فوتبال انجام شده بودند، استخراج شدند. سپس، اطلاعات به دست آمده با استفاده از روش های آمار توصیفی درقالب جداول و نمودارها تفسیر شدند. بیش از 1000 مطالعه در حوزه های مختلف فوتبال از سال 1372 تا 1396 در ایران انجام شده است که 25 درصد از آن ها (256 عنوان) در حوزه فیزیولوژی ورزش هستند. درحدود 56 درصد از مطالعات در گرایش علم تمرین، 23 درصد در گرایش تغذیه و بیوشیمی، 13 درصد در گرایش ایمنولوژی ورزش، 5/6 درصد در گرایش قلب و عروق و 5/1 درصد در گرایش عصب و عضله انجام شده اند. در سال های 1385 تا 1395 رشد زیادی در تعداد مطالعات مربوط به فیزیولوژی ورزش وجود داشته است که البته به افزایش جذب دانشجو در این سال ها در دانشگاه ها مرتبط است. دانشگاه ها بیشترین سهم را در تولید علم فوتبال داشته اند. در رده بعدی، پژوهشگاه تربیت بدنی، وزارت ورزش و جوانان و صداوسیما حمایت های مالی در طرح های فوتبالی داشته اند. در هرکدام از گرایش ها فرصت های پژوهشی زیادی وجود دارند که پژوهشگران می توانند با پژوهش روی آن موضوع ها به پیشرفت فوتبال در کشور کمک کنند. در برخی پژوهش ها، ایرادهای روش شناختی وجود دارند؛ برای مثال، می توان به سنجش نکردن متابولیت ها هنگام مصرف مکمل ها، استفاده نکردن از آزمون های هوازی و بی هوازی مشابه و زمان بندی نامناسب سنجش عوامل خونی اشاره کرد. همچنین، در پژوهش ها توجه کمتری به محیط، اندازه و نسبت اندام ها، نورم های استاندارد آمادگی جسمانی، ایمنی به واسطه سلولی و هومورال در شرایط جوی مختلف و تمرینات ویژه فوتبالی درمدت فصل مسابقات شده است.

هدف این پژوهش، تعیین تأثیر آموزش براساس تربیت بدنی رشدی بر سطوح اختلال کمبود توجه/ بیش فعالی دانش آموزان بود. تعداد 40 دانش آموز پسر (هفت تا 10 سال) مبتلا به اختلال کمبود توجه/ بیش فعالی، درقالب یک مطالعه نیمه تجربی با طرح پیش آزمون – پس آزمون، از مدارس ابتدایی شهر گرگان در سال تحصیلی 95-1394 انتخاب شدند، به صورت تصادفی در دو گروه (تجربی و کنترل) جای گرفتند و در یک دوره سه ماهه آموزش براساس تربیت بدنی رشدی (دو جلسه یک ساعتی در هفته) شرکت کردند. مداخله شامل آموزش و تمرین مهارت های حرکتی بنیادی و مؤلفه های آمادگی جسمانی مطابق با استانداردهای تربیت بدنی رشدی برای رده سنی مربوط بود که درقالب بازی برای تأمین نیازهای جسمانی، شناختی و حرکتی گنجانده شد. سطوح اختلال با استفاده از فرم کوتاه مقیاس درجه بندی والدین کانرز و مصاحبه های تشخیصی اندازه گیری شدند و داده ها با استفاده از تحلیل کوواریانس در سطح اطمینان 95 درصد تجزیه وتحلیل شدند. نتایج نشان داد که پس از کنترل سطوح پیش آزمون، مشکلات سلوک، مشکلات اجتماعی، اضطراب- خجالتی، روان تنی و نمره کلی اختلال کمبود توجه/ بیش فعالی گروه تجربی، در پس آزمون به طور معناداری پایین تر از گروه کنترل قرار دارند. براساس یافته های پژوهش حاضر، یک دوره سه ماهه آموزش براساس تربیت بدنی رشدی در کاهش نشانگان اختلال کمبود توجه/ بیش فعالی در دانش آموزان پسر اثربخش است و می تواند به عنوان یک مداخله مناسب به کار گرفته شود.

هدف اصلی پژوهش حاضر، تعیین نقش خودپذیری نامشروط در ارتباط کمال گرایی و تحلیل رفتگی در بازیکنان بسکتبال دانشگاهی بود. به این منظور طی یک مطالعة مقطعی همبستگی، 118 بازیکن بسکتبال (54 مرد و 64 زن، میانگین سن 8/23 سال، میانگین سابقة ورزشی 4/10 سال و میانگین سابقة رقابتی 4/6 سال) مقیاس کمال گرایی مثبت و منفی، پرسشنامة خودپذیری نامشروط و پرسشنامة تحلیل رفتگی ورزشکار را تکمیل کردند و داده های به دست آمده با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانة سلسله مراتبی در سطح اطمینان 95 درصد تحلیل شدند. نتایج نشان داد که بازیکنان بسکتبال دانشگاهی از سطوح بالای کمال گرایی مثبت، سطوح متوسط کمال گرایی منفی و سطوح متوسط به پایین خودپذیری نامشروط و تحلیل رفتگی برخوردارند. نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد که کمال گرایی مثبت و منفی در مجموع 2/13 درصد از تغییرات تحلیل رفتگی را تبیین می کنند. همچنین، خودپذیری نامشروط نقش واسطه ای معناداری در ارتباط کمال گرایی منفی و تحلیل رفتگی برعهده داشت؛ درحالی که نقش آن در ارتباط کمال گرایی مثبت و تحلیل رفتگی از لحاظ آماری معنادار نبود. بر اساس یافته های پژوهش حاضر، نقش تعیین کنندة خودپذیری نامشروط در کاهش اثرات مخرب کمال گرایی منفی و اتخاذ راهبردهای روان شناختیِ مؤثر، بررسی می شود.

هدف این پژوهش زمان سنجی انواع تصویرسازی ذهنی در شناگران ماهر و غیرماهر بود. این پژوهش از نوع نیمه تجربی با طرح دو گروهی سری های زمانی بود. شرکت کننده ها شامل 30 شناگر مرد بودند که با استفاده از نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند و خطای آنها در تخمین زمان تصویرسازی شنای کرال سینه 100 متر اندازه گیری و با استفاده از تحلیل واریانس عاملی با اندازه گیری مکرر در سطح اطمینان 95 درصد تحلیل شد. براساس نتایج، شناگران ماهر در زمان بندی تصویرسازی با بیش تخمینی و شناگران غیرماهر با کم تخمینی روبرو بودند. گروه ماهر در مقایسه با همتایان غیرماهر از دقت تصویرسازی بالاتری برخوردار بودند. هر دو گروه شناگران ماهر و غیرماهر، در استفاده از تصویرسازی بصری درونی و بیرونی زمان مشابهی صرف کردند، اما مدت زمان تصویرسازی حرکتی بالاتر از زمان تصویرسازی بصری بود. براساس یافته ها، نیاز به کنترل خطای زمان بندی در مداخلات تصویرسازی ذهنی برای بهینه سازی اجرای شناگران مورد بحث است.

هدف از این پژوهش تعیین ارتباط بین کمال گرایی، اضطراب رقابتی و فرسودگی ورزشی در تکواندوکاران مرد لیگ برتر جمهوری اسلامی ایران بود. از جامعة 162 نفری تکواندوکاران مرد حاضر در لیگ برتر، 131 نفر پرسش نامه های پژوهش را تکمیل نمودند. نتایج نشان داد که بین کمال گرایی منفی با اضطراب رقابتی و فرسودگی ورزشی تکواندوکاران مرد لیگ برتر رابطة مثبت و معناداری وجود دارد. اما کمال گرایی مثبت با اضطراب رقابتی و فرسودگی ورزشی تکواندوکاران مرد لیگ برتر رابطة معناداری نداشت. همچنین نتایج این پژوهش نشان داد کمال گرایی منفی (از طریق اضطراب حالتی رقابتی) بر فرسودگی اثر مثبت غیرمستقیم دارد. براساس نتایج پژوهش حاضر می توان پیشنهاد نمود برای افزایش کارایی و عملکرد ورزشکاران این متغیرهای روان شناختی در نظر گرفته شوند.

هدف پژوهش حاضر مطالعه اثر تواتر خودگویی آموزشی و انگیزشی بر اجرای مهارت پرتاب دارت بود. 38 نفر دانشجوی پسر غیر ورزشکار به صورت داوطلبانه در پژوهش حاضر شرکت کردند. شرکت کنندگان بر اساس نمرات پیش آزمون در دو گروه خودگویی آموزشی و انگیزشی با تواتر یک تکرار و سه تکرار قرار گرفتند. داده ها با استفاده از تحلیل واریانس برای اندازه گیری های تکراری 2 گروه (انگیزشی و آموزشی) × 3 شرایط آزمون (پیش آزمون، خود گویی با یک تکرار و خودگویی با سه تکرار) تحلیل شدند. نتایج نشان داد خودگویی آموزشی و انگیزشی با یک تکرار بر عملکرد حرکتی پرتاب دارت اثر معنادار دارد، اما خودگویی آموزشی و انگیزشی با سه تکرار بطور معناداری باعث کاهش عملکرد حرکتی پرتاب دارت شد. نتایج مؤید این است که تواتر خودگویی بر اجرای مهارت پرتاب دارت اثر منفی دارد.

هدف تحقیق حاضر بررسی رابطه عدالت سازمانی و توانمندسازی روان شناختی با رفتارهای شهروندی سازمانی اعضای هیئت علمی تربیت بدنی است. روش تحقیق، از نوع همبستگی است و تمام اعضای هیئت علمی تربیت بدنی دانشکده ها و گروه های تربیت بدنی مراکز دانشگاه آزاد اسلامی استان تهران، جامعه آماری این تحقیق بودند (182N=) .نمونه گیری به صورت تمام شمار انجام شد و 130 نفر پرسشنامه ها را تکمیل کردند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه استاندارد توانمندسازی اسپریتزر (1995)، پرسشنامه عدالت سازمانی نیهوف و مورمن (1993) و پرسشنامه رفتار شهروندی سازمانی پودساکف (1990) استفاده شد. پایایی پرسشنامه ها، پس از تأیید روایی آنها توسط متخصصان، در تحقیقی راهنما با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ به ترتیب 91/0، 84/0 و 87/0 به دست آمد. مدل نظری تحقیق با استفاده از رویکرد مدل یابی معادلات ساختاری (SEM) به تأیید رسید (92/0: CFI، 93/0: NFI، 91/0: AGFI، 83/2:X2/df ). نتایج نشان می دهد که توانمندسازی و ادراک اعضای هیئت علمی تربیت بدنی از عدالت، به طور مثبتی با رفتارهای شهروندی سازمانی آنها ارتباط دارد. به عبارت دیگر، طرز تلقی و باور مثبت اعضای هیئت علمی تربیت بدنی نسبت به شغل شان و همچنین ادراک آنها از عادلانه بودن شرایط شغلی شان در دانشگاه آزاد اسلامی، می تواند در آنها احساس تعلق بیشتری به دانشگاه ایجاد کند و منجر به بروز رفتارهای فراتر از شرح شغل رسمی ایشان، در ارتباط با دانشجویان، دانشکده یا دانشگاه گردد.

هدف تحقیق حاضر مقایسه رفتار جستجوی بینایی و دقت تصمیم گیری داوران ماهر و مبتدی بسکتبال بود. شرکت کنندگان در تحقیق 38 داور مرد بسکتبال بودند که در دو گروه ماهر و مبتدی تقسیم شدند (هر گروه 18 نفر). شرکت کنندگان در آزمون کلیپ ویدئویی (50 کلیپ در دو قسمت 25 تایی) شرکت کردند و تعداد و مدت تثبیت ها از طریق دستگاه ردیاب بینایی به همراه دقت تصمیم گیری برای هر شرکت کننده ثبت شد. برای مقایسه داده ها از آزمون تی مستقل و اندازه اثر استفاده شد. نتایج نشان داد که اختلاف معنی داری بین دو گروه در دقت تصمیم گیری و جود دارد اما بین تعداد و مدت تثبیت های دو گروه هیچ اختلاف معنی داری و جود ندارد. این نتایج نشان داد که احتمالا داوران ماهر نسبت به داوران مبتدی توانایی بیشتری برای استخراج اطلاعات مرتبط با تصمیم گیری مناسب از زمینه بینایی مشابه را دارند، که به آنها کمک می کند تا تصمیمات دقیق تری بگیرند.