نصور احمدی

هدف از تحقیق حاضر بررسی اثر تمرین چشم آرام بر دقت و مدت چشم آرام بازیکنان ماهر در شوت سه امتیازی بسکتبال، با بررسی شرایط تحت فشار بود. شرکت کننده های تحقیق شامل 18 بازیکن ماهر بسکتبال با دامنه سنی 20-30 سال که به طور داوطلبانه در تحقیق شرکت کرده بودند و به طور تصادفی در گروه های تمرین و کنترل قرار گرفتند. هر دو گروه تمرین و کنترل در یک جلسه الگودهی ویدئویی و 3 جلسه تمرین شوت(25*5) شرکت می کردند و این در حالی بود که گروه تمرین چشم آرام دستورالعمل هایی در مورد کنترل رفتار خیرگی می کردند. دقت عملکرد، مدت چشم آرام و ویژگی های کینماتیکی در مراحل پیش آزمون، آزمون یادداری و آزمون انتقال از طریق دستگاه های ردیاب چشمی SMI( ETG) و آنالیز حرکت از طریق شش دوربین مادون قرمز و نرم افزارهای I view ETG 2.7 ،Be gaze 3.7 و Cortex 2.5 ثبت و تحلیل شد. نتایج تحقیق حاضر نشان داد که گروه تمرین چشم آرام مدت چشم آرام طولانی تر و دقت عملکرد بالاتری را نسبت به گروه کنترل در پس آزمون و آزمون انتقال داشتند و در شرایط تحت فشار نیز قادر به حفظ دقت عملکرد و مدت طولانی چشم آرام بودند. به طور کلی به نظر می رسد که مهارت شوت سه امتیازی بسکتبال با نیازهایی متفاوت مثل دوری فاصله و سرعت زیاد شوت نیز می تواند از تمرین چشم آرام به عنوان یک روش کنترل توجه بینایی سود جوید و منجر به عملکرد بهتر بازیکنان با سطوح بالای مهارتی شود.

هدف: نتایج تحقیقات نشان می دهند که کودکان با اختلالات یادگیری، در زمینه ی پیشرفت تحصیلی، دستیابی به شغل هایی با رتبه بالای اجتماعی و مهارت های حرکتی دچار مشکل هستند؛ از این رو هدف تحقیق حاضر مطالعه تأثیر برنامه ادراکی - حرکتی منتخب بر مهارت های حرکتی ظریف و نوشتن کودکان نارسانویس حرکتی است. روش : این مطالعه به لحاظ هدف کاربردی است و شیوه انجام آن نیمه تجربی است. بدین منظور از بین 41 دانش آموز پسر دارای اختلال نوشتن حرکتی شهرستان ضیاءآباد که در مدارس عادی مشغول به تحصیل بودند، تعداد 20 کودک ) پایه سوم ابتدایی ( به صورت هدفمند انتخاب و به صورت تصادفی، به دو گروه (تجربی و کنترل) تقسیم شدند. گروه آزمایش به مدت 6 هفته و هر هفته 3 جلسه برنامه تمرینی را اجرا کردند. ابزار اندازه گیری؛ پرسشنامه ویژگی های فردی، آزمون تبحر حرکتی برونینکز – اوزرتسکی و آزمون نوشتن پایه سوم ابتدایی بود. یافته ها: نتایج نشان داد که گروه برنامه ی تمرینی منتخب در مهارت های حرکتی ظریف نسبت به گروه کنترل عملکرد بهتری داشت. همچنین نتایج نشان داد که گروه برنامه تمرینی منتخب در آزمون نوشتن نسبت به گروه کنترل عملکرد بهتری داشت. نتیجه گیری: برنامه های تمرینی منتخب، توانست موجب بهبود مهارت های حرکتی ظریف و نمرات نوشتن پسران نارسانویس حرکتی پایه سوم ابتدایی شود. با توجه به اینکه نتایج تحقیق حاضر بیانگر این بود که یک دوره برنامه تمرینی منتخب باعث بهبود نمرات نوشتن گردید، پیشنهاد م ی شود از این نوع برنامه ها در مراکز آموزشی و توان بخشی کودکان دارای اختلال یادگیری استفاده شود.

هدف از پژوهش حاضر، تعیین ویژگی های روان سنجی نسخه فارسی پرسش نامه تنظیم رفتار ورزشی بود. در مجموع، 522 ورزشکار (223 مرد، 299 زن) با دامنه سنی 44-16 سال پرسش نامه را تکمیل کردند. برای برآورد همسانی درونی امتیازات هر خرده مقیاس از ضریب آلفای کرونباخ استفاده شد. پایایی زمانی سؤالات از روش آزمون- آزمون مجدد مورد ارزیابی قرار گرفت. برای بررسی روایی پرسش نامه از روش تحلیل عاملی اکتشافی و تأییدی استفاده شد. نتایج پژوهش، نشان دهنده عدم برازش مطلوب مدل اولیه این مقیاس (24 سؤالی) بود. در ادامه، پس از حذف دو عامل، پایایی و روایی مقیاس تائید شد. در نتیجه، از نسخه فارسی پرسش نامه تنظیم رفتار ورزشی (مدل تعدیل شده 16 سؤالی) می توان به عنوان یک ابزار مناسب برای ورزشکاران در جامعه ایرانی استفاده کرد.

هدف از پژوهش حاضر، بررسی ویژگی های روان سنجی نسخة فارسی مقیاس هدف مداری در فعالیت بدنی بود. تعداد 294 مرد و زن به صورت نمونه گیری تصادفی طبقه ای از باشگاه های ورزشی شهر تهران انتخاب شدند. ابزار اندازه گیری، مقیاس هدف مداری در فعالیت بدنی بود که خرده مقیاس های تکلیف مداری و خودمداری را شامل می شد. جهت آزمون روایی سازه نیز از تحلیل عامل تأییدی استفاده گردید و پایایی پرسش نامه از طریق ضریب آلفای کرونباخ تحلیل گشت که ضرایب پایایی آلفای کرونباخ برای عوامل تکلیف مداری و خودمداری به ترتیب معادل (78/0) و (90/0) به دست آمد. شاخص های برازش تحلیل عاملی تأییدی مرتبة دوم نشان می دهد که شاخص های مطلق (96/0= GFI و 13/2= χ 2/df)، تطبیقی (98/0= CFI و 96/0= TLI) و مقتصد (60/0= PNF ، 61/0= PCFI و 06/0= RMSEA) در دامنه قابل قبولی قرار دارند. در مجموع، نسخة فارسی مقیاس هدف مداری در فعالیت بدنی با دو عامل مورد تأیید قرار می گیرد.

براساس فرضیه اختصاصی تمرین، در دسترس بودن بینایی در طول تمرین، به تخریب عملکرد در آزمون انتقال بدون بینایی منجر می شود. یک فرضیه این است که بینایی کامل به عنوان منبع اطلاعاتی غالب مانع پردازش منابع حسی دیگر می شود، در این صورت احتمالاً تضعیف بینایی موجب کاهش تسلط بینایی بر دیگر منابع حسی می شود. پژوهش حاضر با هدف تعیین تأثیر سطوح متفاوت بینایی و مقدار تمرین بر دقت پرتاب دارت اجرا شد. به این منظور 30 نفر از دانشجویان دختر راست دست دانشگاه شهید بهشتی با میانگین سنی 47/1±80/22سال، داوطلبانه انتخاب و به طور تصادفی به سه گروه بینایی کامل، بدون بینایی و بینایی تضعیف شده تقسیم شدند. مراحل اکتساب شامل دو مرحله تمرین کم (45 کوشش) و تمرین زیاد (300 کوشش) بود. نتایج تحلیل واریانس دو عاملی مرکب (3×2) نشان داد که حذف بینایی اثر تخریبی در اوایل تمرین نداشت، اما پس از تمرین زیاد، با حذف بینایی اثر تخریبی در اجرای گروه بینایی کامل، مشاهده شد (001/0=P). همچنین عملکرد گروه بینایی تضعیف شده تحت تأثیر حذف بینایی قرار نگرفت که می توان نتیجه گرفت که بینایی تضعیف شده احتمالاً مانع پردازش دیگر منابع اطلاعات حسی نمی شود. یافته های این تحقیق از فرضیه اختصاصی تمرین پس از 300 کوشش تمرینی با حذف بینایی حمایت کرد. اما از این فرضیه با اضافه کردن بینایی حمایت نشد و غالب بودن اطلاعات حس عمقی مشاهده نشد. احتمالاً وابستگی به منبع اطلاعات آور برتر (در اینجا بینایی) زودتر اتفاق می افتد، درحالی که وابستگی به منبع اطلاعاتی ثانویه (حس عمقی) زمان بر است و بعد از تعداد کوشش های تمرینی بیشتری رخ می دهد.

هدف از انجام این پژوهش، تعیین ویژگی های روان سنجی مقیاس تحلیل رفتگی ورزشی در ورزشکاران رشته های مختلف بود. نسخه اصلی این مقیاس، دارای 15 سؤال و سه خرده مقیاس واماندگی هیجانی- جسمانی، حس کاهش اجرا، و کاهش ارزشمندی در ورزش است. این پرسش نامه، پس از ترجمه به زبان فارسی، بین 225 ورزشکار با دامنة سنی 35-15 سال از رشته های مختلف ورزشی توزیع شد. برای برآورد پایایی این مقیاس از روش آلفای کرونباخ، برای برآورد روایی آن از روش تحلیل عاملی اکتشافی، و همچنین برای تأیید مدل از تحلیل عاملی تأییدی استفاده گردید. یافته های پژوهش روایی، و پایایی مقیاس را مورد تأیید قرار دادند. به طورکلی، مقیاس تحلیل رفتگی با سه عامل، 58 درصد واریانس کل سؤالات را تبیین کرد. در ارتباط با همسانی درونی سؤالات هر خرده مقیاس، ضریب پایایی واماندگی هیجانی 77/0، حس کاهش اجرا 80/0، و کاهش ارزشمندی در ورزش 82/0 بود. بنابراین، به نظر می رسد پرسش نامة تحلیل رفتگی ورزشی رادک و اسمیت، ابزار مناسبی برای سنجش تحلیل رفتگی ورزشی ورزشکاران در جامعة ایرانی است.

رسیدن به موفقیت برای همة ورزشکاران خوشایند و لذت بخش است، اما برخی افراد با قرار گرفتن در موقعیت های جدید، دچار اضطراب می شوند و ترس از آنچه در آینده به سراغشان می آید، مانند سدی در مقابل پیشرفت هایشان خواهد بود. ترس از شکست، موقعیتی است که استرس به همراه دارد و سازگاری با استرس، مهم ترین جزء در انتخاب مؤثر است. بنابراین، هدف از این پژوهش بررسی روایی و پایایی پرسشنامة ارزیابی شکست در عملکرد بود. به این منظور 203 دانشجوی ورزشکار (93 زن و 110 مرد) با میانگین سنی 19 تا 23 سال و سابقة فعالیت ورزشی 4/4 ±70/7، پرسشنامة ارزیابی شکست در عملکرد را تکمیل کردند. از تحلیل عاملی تاییدی برای آزمون روایی سازة پرسشنامه، ضریب آلفای کرونباخ برای آزمون همسانی درونی سؤالات هر عامل و ضریب همبستگی پیرسون برای بررسی همبستگی بین عوامل استفاده شد. نتایج تحلیل عاملی، پنج عامل ترس از کاهش عزت نفس خود (4 سؤال)، ترس از داشتن آینده ای نامعلوم (4 سؤال)، ترس از ناراحت شدن افراد مهم (5 سؤال)، ترس از تجربة شرم و خجالت (7 سؤال) و ترس از دست دادن علاقة افراد مهم (5 سؤال) را در پرسشنامة ارزیابی شکست در عملکرد تایید کرد. تحلیل همبستگی ها نشان داد که تمام این عوامل همبستگی قابل قبولی با ترس از شکست دارند. نتایج آزمون الفای کرونباخ نشان دهندة همسانی درونی قابل قبول سؤالات هر خرده مقیاس بود.

یکی از اهداف مهم تربیت بدنی مدارس، ترغیب دانش آموزان به شرکت در فعالیت های بدنی و حفظ آن در سبک زندگی فعال است. تحقیقات نشان می دهد لذت از تربیت بدنی، عاملی کلیدی در تحقق این هدف است و از آن جا که پژوهش در هر زمینه، نیازمند ابزار معتبر و مناسب است؛ هدف از تحقیق حاضر، اعتباریابی پرسشنامة فرآیندهای لذت از تربیت بدنی است. 488 دانش آموز مقطع دبیرستان (375 دختر و 113 پسر) با دامنة سنی 15 تا 18 سال پرسشنامة فرآیندهای لذت از تربیت بدنی را تکمیل کردند. از تحلیل عاملی تأییدی برای آزمون روایی سازة پرسشنامه، ضریب آلفای کرونباخ برای آزمون پایایی درونی سؤالات هر عامل و ضریب همبستگی پیرسون برای بررسی همبستگی بین عوامل استفاده شد. نتایج تحلیل عاملی، شش عامل شایستگی دگرمرجع (4 سؤال)، هیجان ایجاد شده توسط مربی (4 سؤال)، تعامل با هم تیمی (5 سؤال)، مشارکت والدین (4 سؤال)، شایستگی خودمرجع (4 سؤال) و هیجان برخاسته از فعالیت (5 سؤال) در پرسشنامه لذت از تربیت بدنی را تأیید کرد. تحلیل همبستگی ها نشان داد که تمام عوامل، همبستگی مثبت بالایی با لذت از تربیت بدنی دارند (65/0≤rs، 01/0>p). نتایج آزمون آلفای کرونباخ نشان دهندة همسانی درونی مناسب سؤالات هر خرده مقیاس بود (68/0≤αs). نتایج این تحلیل نشان می دهد این پرسشنامه ابزار مناسبی برای مطالعه لذت از تربیت بدنی در میان دانش آموزان دبیرستان است.