حسام رمضان زاده

هدف این پژوهش، بررسی تصویر بدن ادراک شده و ایده آل  در رده های سنی مختلف زنان و مطالعه نقش انعطاف پذیری تصویر بدنی بود. این پژوهش از نوع ارتباطی و علی مقایسه ای بود و 345 نفر از زنان در استان های خراسان، سمنان و البرز در این پژوهش مشارکت کردند. تصویر بدن ایده آل و تصویر بدن ادراک شده بر اساس مقیاس تصویری استانکارد و همکاران (1983) و بدن واقعی از طریق محاسبه شاخص توده بدن اندازه گیری شد. همچنین انعطاف پذیری تصویر بدنی از طریق پرسش نامه انعطاف پذیری تصویر بدنی ساندوز و همکاران (2013) اندازه گیری شد. نتایج پژوهش نشان داد در حال حاضر انتخاب بدن ایده آل زنان با واقعیت و شرایط کنونی آنها فاصله دارد. زنان در ادراک صحیح بدن خود و با شدت بیشتر در ادراک صحیح بدن ایده ال خود درست عمل نمی کنند. اثر سن و وزن تا حدی در انتخاب نمایه ایده آل تأثیر گذار بوده است، با این وجود، تقریباً همه زنان بدن لاغرتر از بدن ادراک شده خود را به عنوان بدن ایده آل انتخاب کرده اند. سه متغیر "بدن واقعی"، "بدن ادراک شده" و "بدن ایده آل" در دوره های سنی نوجوانی و جوانی تفاوت معناداری با دوره های بزرگسالی و میانسالی دارد. انعطاف پذیری تصویر بدنی، پیش بینی کننده معنادار تصویر بدن ایده آل است و افراد منعطف تر، بدن ایده آل واقع بینانه تری را انتخاب می کنند. ایجاد انعطاف پذیری مثبت از تصویر بدنی و انتخاب بدن ایده آل واقع بینانه به زنان گروه های سنی مختلف کمک می کند تا رویکردهای تمرینی متناسب خود را انتخاب نمایند. 

هدف تحقیق حاضربررسی تاثیر تداخل زمینه ای درشرایط یادگیری آشکاروپنهان برهماهنگی و عملکرد حرکتی کودکان دیرآموز بود. به این منظور60کودک دیرآموز بامیانگین سنی80/0±82/12سال،به صورت دردسترس انتخاب وپس از کسب شرایط ورود به تحقیق و رضایت نامه بر اساس نمرات پیش آزمون به طور همگن در چهار گروه (تمرین آشکار بدون تداخل، تمرین آشکار با تداخل، تمرین پنهان بدون تداخل و تمرین پنهان با تداخل) تقسیم شدند. ضریب هوشی با آزمون هوش وکسلر نسخه چهارم، هماهنگی حرکتی توسط آزمون هماهنگی دو دستی و عملکرد با دستگاه پیگردی چرخان سنجیده شد. سپس دوره تمرین چهار جلسه (با چهار بلوک نه کوششی در هر جلسه) تمرین با دستگاه پیگردی چرخان را در تمرین ویژه گروه های خود اجرا کردند. پس از چهار جلسه تمرین، مجددا شرکت کنندگان در متغیرهای فوق مورد اندازه گیری قرار گرفتند و نتایج آن به عنوان پس آزمون ثبت شد. برای تحلیل داده ها بین یادگیری گروه ها از آزمون تحلیل واریانس مرکب 2(نوع یادگیری) *2(شرایط تمرین)در مراحل پس آزمون و یادداری در سطح معنی داری(05/0≥p) انجام شد. نتایج نشان می دهد در آزمون اکتساب و یادداری هماهنگی تفاوتی بین یادگیری آشکار و پنهان وجود نداشت(05/0<p).در اکتساب عملکرد حرکتی تفاوتی بین یادگیری آشکار و پنهان وجود نداشت(05/0<p).اما در یادداری عملکرد حرکتی تفاوت بین یادگیری آشکار و پنهان معنی دار نبود(05/0>p)و یادگیری پنهان بهبود عملکرد بیشتری را نشان دادند.همچنین در اکتساب عملکرد گروه با تداخل عملکرد برتر و در یادداری گروه بدون تداخل برتر بودند(05/0>p).می توان گفت تمرین کودکان دیرآموز در شرایط با تداخل زمینه ای و یادگیری پنهان به یادداری بهتری منجر می شود.

هدف پژوهش حاضر، تعیین روایی و پایایی نسخه فارسی پرسشنامه شایستگی حرکتی ادراک شده در دوره کودکی بود. این پرسشنامه شامل دو بعد شایستگی ادراک شده مهارت های جا به جایی (شامل دویدن، پرش جفت، لی لی کردن و جهیدن) و شایستگی ادراک شده مهارت های کنترل شیء (شامل پرتاب کردن، دریافت کردن، شوت کردن و دریبل درجا) است. بدین منظور 184 دانش آموز 7 تا 13 ساله (95 دختر و 89 پسر) به روش خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شدند و در شرایط استاندارد و مشابه پرسشنامه 24 سوالی شایستگی حرکتی ادراک شده را تکمیل نمودند. برای تعیین پایایی پرسشنامه از ضریب آلفای کرونباخ و برای تعیین روایی ابزار از روایی سازه به روش تحلیل عاملی تاییدی، روایی همگرا، تفاوت های گروهی و تفاوت های سنی استفاده شد. ضریب آلفای کرونباخ و نتایج تحلیل عاملی تاییدی نشان داد، نسخه فارسی این پرسشنامه از ساختار دو عاملی (24 سوالی) پرسشنامه اصلی حمایت کرده و دارای همسانی درونی مطلوبی است. همچنین روایی سازه ابزار به روش روایی همگرا (ارتباط مثبت و معنی دار شایستگی حرکتی ادراک شده و شایستگی حرکتی واقعی)، تفاوت های سنی (شایستگی حرکتی ادراک شده بالاتر کودکان خردسال تر) و تفاوت های گروهی (شایستگی حرکتی ادراک شده بالاتر پسران نسبت به دختران) مورد بررسی و تایید قرار گرفت. نتایج این پژوهش نشان می دهد نسخه فارسی پرسشنامه شایستگی حرکتی ادراک شده در دوره کودکی دارای روایی و پایایی قابل قبولی است و به معلمین ورزش و مربیان توصیه می شود برای کودکان در دوره کودکی میانی و پایانی (7 تا 13 سال)، از این ابزار برای ارزیابی شایستگی حرکتی ادراک شده استفاده نمایند.

این پژوهش به منظور بررسی تحریک الکتریکی مستقیم فراجمجمه ای مغز بر حافظه کاری در افراد ورزشکار و غیر ورزشکار انجام شد. بنابراین 48 شرکت کننده (18-30 سال) به روش هدفمند انتخاب شدند. سپس به طور مساوی به دو گروه ورزشکار و غیر ورزشکار تقسیم شدند. هر گروه به طور تصادفی به دو زیرگروه مساوی تحریک واقعی و ساختگی تقسیم شدند. تحریک واقعی و ساختگی با شدت جریان الکتریکی دو میلی آمپری به مدت 20 دقیقه و طی سه جلسه ارائه شد. نرم افزار اِن-بَک برای ارزیابی حافظه کاری استفاده شد. نتایج نشان داد گروه ورزشکار نسبت به غیر ورزشکار و گروه تحریک واقعی نسبت به گروه تحریک ساختگی دارای عملکرد بهتری بودند. گروه ورزشکار در شرایط تحریک واقعی در مرحله پس آزمون پیشرفت کردند. مطابق با یافته های حاضر تحریک الکتریکی مستقیم مغز به طوری که تحریک آند و کاتد به ترتیب بر روی قشر پیش پیشانی جانبی-پشتی چپ و راست اعمال شود، باعث بهبود عملکرد حافظه کاری در افراد ورزشکار می شود.

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثر ترکیب برنامه های تمرینی مسدود و تصادفی با مدل یادگیری کم خطا (تمرین کم خطا و پرخطا) بر یادگیری و خودکاری مهارت پرتاب دارت در دو شرایط حافظه کاری بالا و پایین انجام شد. تعداد 100 شرکت کننده (با میانگین سنی 13/20) بدون تجربه پرتاب دارت انتخاب شدند و با استفاده از آزمون حافظه کاری «ان بک» به دو طبقه حافظه کاری بالا و پایین تقسیم شدند. افراد هر طبقه به طور تصادفی در پنج گروه مسدود-کم خطا، مسدود-پرخطا، تصادفی-کم خطا، تصادفی-پرخطا و تصادفی قرار گرفتند. شرکت کنندگان پس از پیش آزمون و مرحله اکتساب (سه جلسه 70 کوششی) در آزمون یادداری (با و بدون تکلیف ثانویه شناختی) شرکت کردند. از ریشه میانگین مجذور خطا برای ارزیابی عملکرد افراد استفاده شد. نتایج نشان داد در هر دو شرایط حافظه کاری بالا و پایین، گروه تصادفی-کم خطا بهترین عملکرد و گروه تصادفی-پرخطا بدترین عملکرد را داشتند؛ اگرچه عملکرد گروه های مسدود در شرایط حافظه کاری پایین بهتر بود. این نتیجه نشان می دهد در شرایط حافظه کاری بالا، پردازش های شناختی گروه مسدود-کم خطا برای ایجاد تلاش شناختی و چالش مناسب تمرین کافی نیست. همچنین نتایج نشان داد سه گروه تصادفی-کم خطا، تصادفی-پرخطا و تصادفی در شرایط حافظه کاری بالا در مقایسه با شرایط حافظه کاری پایین، هم زمان با تکلیف ثانویه شناختی عملکرد بهتری داشتند. نتایج این پژوهش نشان می دهد حافظه کاری نقش بسیار مهمی در یادگیری مهارت های حرکتی و به ویژه دستیابی به سطوح بالای خودکاری اجرای تکالیف خواهد داشت.

تصویر بدنی سازه ای چند بُعدی است و شامل اجزای ادراکی، نگرشی، رفتاری و بازخورد جامعه از بدن فرد است. هدف این پژوهش، بررسی ارتباط نگرانی از تصویر بدنی با ادراک از بدن و قصد تمرین زنان بود. نمونه آماری پژوهش 384 نفر از زنان در استان های خراسان، سمنان و البرز بودند. پرسش نامه نگرانی از تصویر بدنی، مقیاس های مراحل تغییر رفتار تمرینی، مقیاس قصد تمرین، مقیاس تصویر بدنی و شاخص توده بدن استفاده شدند. یافته ها نشان داد نگرانی از تصویر بدنی و بدن ادراک شده، نقش اصلی در تعیین مراحل تغییر رفتار تمرینی زنان دارند، همچنین قصد تمرین و نارضایتی ظاهری زنان در مراحل تغییر رفتار تمرینی متفاوت بود. نگرانی از تصویر بدنی و ادراک نادرست از بدن، احتمالا در عدم تمرین یا رفتارهای نادرست تمرینی نقش دارد و کمک به ایجاد ادراک درست از بدن می تواند راهکارهای منطقی تری را برای برنامه های سلامت و تناسب اندام پیش روی زنان بگذارد.

هدف پژوهش حاضر، بررسی اثر سانیفیکیشن حرکت (تبدیل مشخصات کینماتیک یا کینتیک حرکت به صدا) همراه با الگوی بینایی بر بازتولید و یادگیری مشخصات فضایی الگوی حرکت بود. تعداد 30 آزمودنی به صورت دردسترس انتخاب شدند و به صورت تصادفی در سه گروه الگودهی بینایی، الگودهی بینایی–شنوایی (تک کانالی) و الگودهی بینایی-شنوایی (دوکانالی) قرار گرفتند.افراد در گروه بینایی، الگوی پرتاب آزاد بسکتبال فرد ماهری را تماشا می کردند و افراد در گروه های بینایی–شنوایی، هم زمان با الگوی بینایی، سرعت زاویه ای مفصل آرنج (گروه تک کانالی) و سرعت زاویه ای مفاصل آرنج و مچ (گروه دوکانالی) را به صورت سانیفیکیشن دریافت می کردند. در مرحله اول، الگوی موردنظر پنج مرتبه ارائه شد و بلافاصله پس از هر بار، هر سه گروه مشابه با الگو را اجرا کردند (بازتولید). سپس، گروه ها در مراحل پیش آزمون، اکتساب (چهار جلسه، 160 کوشش) و یادداری (48 ساعت بعد) شرکت کردند. در همه مراحل، الگوی سرعت زاویه ای و مسافت زاویه ای مفاصل آرنج و مچ افراد بر الگوی فرد ماهر منطبق شد و ریشه میانگین مجذور خطا محاسبه شد. درنهایت، سه خطا شامل خطای فضایی سرعت زاویه ای، خطای فضایی مسافت زاویه ای و خطای حداکثر دامنه حرکتی فلشکن مفاصل آرنج و مچ به دست آمد. نتایج نشان داد که در مرحله بازتولید، در متغیر خطای فضایی سرعت زاویه ای (P = 0.042) و در آزمون های اکتساب و یادداری، در هر سه خطای ذکرشده بین گروه ها تفاوت معناداری به نفع گروه های دو حسی وجود دارد (P < 0.05). نتایج این پژوهش بر نقش مهم کینماتیک های شنیداری حرکت در متغیرهای فضایی الگوی حرکت و عملکرد نهایی افراد تأکید می کند.

هدف پژوهش حاضر بررسی نقش جهت گیری علّی تمرین و خودکارآمدی بر قصد و رفتار تمرینی مردان و زنان چاق، نرمال و لاغر بود. تعداد 230 دانشجو از دانشگاه دامغان انتخاب شدند. پرسش نامه جهت گیری علّی تمرین روز و همکاران (2001)، پرسش نامه خودکارآمدی شوارتز (1999)، روش گودین (1995) (ارزیابی قصد تمرین) و ابزار گودین و شفر (1985) (سنجش میزان رفتار ورزشی) استفاده شدند. نتایج نشان داد که بین قصد تمرین و رفتار ورزشی ارتباط ضعیف، اما معناداری وجود دارد. همچنین، ارتباط بین قصد تمرین و هر دو متغیر خودکارآمدی و جهت گیری استقلالی تمرین و نیز ارتباط بین میزان رفتار ورزشی و جهت گیری استقلالی تمرین، معنادار است. جهت گیری استقلالی تمرین و خودکارآمدی به طور معناداری قصد تمرین و میزان رفتار ورزشی را پیش بینی می کنند. مدل جهت گیری استقلالی و خودکارآمدی در رفتار ورزشی فقط در مردان معنادار است. نتایج پژوهش حاضر بر اهمیت جهت گیری علّی افراد و خودکارآمدی در اشتغال به رفتار تمرینی تأکید می کند.

هدف مطالعه حاضر بررسی اثر تعاملی نوع دستورالعمل کانون توجه و دو شیوه یادگیری (کم خطا و پرخطا) بر عملکرد و یادگیری مهارت پرتاب دارت بود. این احتمال وجود دارد که با تغییر دشواری کارکردی تکلیف، نوع دستورالعمل کانون توجه اثر متفاوتی بر عملکرد داشته باشد. تعداد60 دانشجوی دختر به طور تصادفی در شش گروه درونی-کم خطا، بیرونی -کم خطا، کنترل-کم خطا، درونی-پرخطا، بیرونی-پرخطا و کنترل-پرخطا قرار گرفتند. گروه کم خطا تمرین خود را از فاصله کم نسبت به هدف آغاز و به تدریج فاصله را بیشتر می کردند. در گروه پرخطا عکس این قضیه اجرا می شد. گروه توجه درونی، توجه خود را به آرنج و مچ دست پرتاب و گروه بیرونی توجه خود را به صفحه دارت معطوف می کردند. افراد پس از پیش آزمون 5 بلوک 60 کوششی را اجرا کردند و 48 ساعت بعد در آزمون یادداری شرکت نمودند. از آزمون تحلیل واریانس عاملی جهت تحلیل داده ها استفاده شد. نتایج نشان داد که در گروه کم خطا بین کانون توجه درونی و بیرونی تفاوت معنی داری وجود ندارد (p>0.05) اگرچه در شرایط یادگیری پرخطا، بین گروه ها تفاوت معنی داری مشاهده شد (p=0.043). همچنین نتایج نشان داد در گروه توجه درونی بین شرایط تمرینی کم خطا و پرخطا تفاوت معنی داری به نفع گروه کم خطا وجود دارد (p= 0.012). بر اساس نتایج این پژوهش، به نظر می رسد، نقش چالش برانگیزی شرایط تمرین در اثرگذاری نوع دستورالعمل کانون توجه، بسیار حائز اهمیت است و پیشنهاد می شود در شروع تمرین، در هنگام استفاده از دستورالعمل کانون توجه درونی از یادگیری به شیوه کم خطا استفاده شود.

هدف این پژوهش تحلیل نگرش و عملکرد معلمین ورزش مقطع ابتدایی در ارتباط با چاقی، با رویکرد نظریه گفتمان است. سوال این است که پیام ها، نشانه ها، گفتگوها و برخوردهای کلاسی با محوریت معلم، زمینه ایجاد چه دیدگاهی نسبت به چاقی فراهم می کند و چگونه باورهای چاقی را در تجربیات کلاسی تقویت یا تضعیف می کند؟ تاثیر یک گفتمان تولید و تقویت شده در فضای کلاس تربیت بدنی به احتمال زیاد بر مراحل زندگی ورزشی دانش آموزان چاق، حس مطلوب نسبت به جسم خود، باید ها و نبایدها، قصدهای کوتاه مدت و دراز مدت تمرین، تعریف از ورزش در زندگی روزمره و عادات ورزشی تاثیر گذار است. داده ها با استفاده از مشاهدات کلاسی و مصاحبه با معلمان جمع آوری گردید و تحلیل ها بر اساس توصیف مفاهیم به کار رفته در نظریه گفتمان لاکلا و موف(1985) انجام گردید. نتایج نشان داد که دو رویکرد ایجاد ترس از چاقی و رویکرد مسئولیت سلامت(هلسیزم)، در ارتباط با چاقی در کلاس های ورزش مدرسه وجود دارد که در هر دو رویکرد، چاق بودن مذمت میشود و توجه ویژه نسبت به دانش آموزان چاق برای معلم از اولویت برخوردار است و تفاوت عمده ی این دو رویکرد، ایجاد چشم انداز متفاوت نسبت به چاقی است. در گفتمان مسئولیت سلامت، نگرش و عملکرد معلم در کلاس های ورزشی توام با ایجاد یک حس مسئولیت پذیری فردی همراه با افزایش آگاهی است؛ اما گفتمان ایجاد ترس نسبت به چاقی به احساسات نامطلوب و حقارت آمیز نسبت به چاقی دامن میزند

افت گرم کردن، کاهشی زودگذر در اجرا است که به دنبال یک دوره استراحت کوتاه به وجود می آید. جهت انجام پژوهش حاضر، 60 آزمودنی به صورت تصادفی در شش گروه تصویرسازی و نوع مهارت (شامل درونی بسته، بیرونی بسته، کنترل بسته، درونی باز، بیرونی باز و کنترل باز) قرار گرفتند و به مدت 15 دقیقه به اجرای تکلیف پرداختند و امتیاز10 اجرای پایانی آن ها ثبت شد. در زمان استراحت، گروه ها به تصویرسازی درونی یا بیرونی پرداختند و درادامه، پنج کوشش دیگر را انجام دادند. نتایج نشان می دهد که در هر دو مهارت باز و بسته، بین گروه های تصویرسازی و کنترل تفاوت معناداری وجود دارد. همچنین، در تصویرسازی بیرونی بین گروه های باز و بسته (در استراحت پنج دقیقه ای) تفاوت معناداری به نفع گروه مهارت باز مشاهده می شود. براساس نتایج می توان گفت که تصویرسازی، روش مناسبی برای کاهش افت گرم کردن بوده و پیشنهاد می شود که به ویژه برای مهارت های حرکتی باز از تصویرسازی بیرونی استفاده گردد.

هدف این پژوهش پیش بینی پنج مرحله تغییر رفتار تمرینی (پیش تفکر، تفکر، آمادگی، عمل و ثبات) بر اساس توازن در تصمیم گیری (مزایا و معایب ادارک شدة تمرین) و خودکارآمدی بود. مراحل تغییر رفتار تمرینی شامل پنج مرحله است: پیش تفکر، تفکر، آمادگی، عمل و ثبات. از این رو، تعداد 292 دانشجوی دختر و پسر دانشگاه شهید بهشتی تهران به روش خوشه ای چندمرحله ای به عنوان نمونه انتخاب شدند. به منظور سنجش مراحل تغییر رفتار تمرینی، از مقیاس مراحل تغییر رفتار تمرینی کاردینال (1997)، برای سنجش توازن در تصمیم گیری، از پرسشنامة توازن در تصمیم گیریِ پلاتنیکف و همکاران (2001) و برای سنجش خودکارآمدی، از پرسشنامة خودکارآمدی شوارتز (1999) استفاده شد. نتایج تحلیل رگرسیون تشخیصی چندگانه نشان داد که 4/87 درصد از واریانس متغیر گروه بندی شده (مراحل تغییر رفتار تمرینی) توسط دو متغیر (توازن در تصمیم گیری و خودکارآمدی) تبیین می شود و این دو متغیر با هم یک مدل پیش بینِ معنا دار را تشکیل می دهند (02/0P=). بر اساس این نتایج، متغیرهای توازن در تصمیم گیری و خودکارآمدی، نقش اصلی را در تمایز پنج خوشه (مراحل تغییر رفتار) دارند. نتایج این پژوهش، بر نقش بسیار مهم آگاهی از مزایا و معایب تمرین و نیز نقشِ بااهمیتِ تجربة مثبت تمرینی، تأکید می کنند.

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثر یکپارچگی بینایی شنوایی بر ادراک و بازتولید و نیز انتقال از ادراک به عمل انجام گرفت. بدین منظور، 30 آزمودنی در سه گروه بینایی، بینایی شنوایی (تک کانالی) و بینایی شنوایی (دوکانالی) قرار گرفتند. افراد در گروه بینایی، الگوی فرد ماهری را تماشا کردند و افراد در گروه های بینایی شنوایی، هم زمان با الگوی بینایی، سرعت زاویه ای مفصل آرنج (تک کانالی) و سرعت زاویه ای مفاصل آرنج و مچ (دو کانالی) را به صورت سونیفیکیشن دریافت نمودند. الگوی مورد نظر، پنج مرتبه ارائه گردید و افراد به 10 سؤال در ارتباط با جنبه های مختلف الگو پاسخ دادند و سپس، در آزمون های بازشناسی پارامتر و الگو شرکت کردند. برای مفاصل آرنج و مچ، چهار متغیر خطای حداکثر سرعت زاویه ای فلکشن، خطای حداکثر سرعت زاویه ای اکستنشن، خطای حداکثر دامنه حرکتی فلکشن و پارامتر زمان کلی شناسایی گردید. نتایج نشان می دهد که در متغیر درصد اطمینان پاسخ گویی و نه پاسخ به سؤالات، بین گروه های آزمایشی تفاوت معناداری وجود دارد (P=0.001). در مرحله بازتولید نیز در متغیرهای خطای حداکثر سرعت زاویه ای اکستنشن و پارامتر زمان کلی هر دو مفصل، بین گروه ها تفاوت معناداری به نفع گروه های دو حسی مشاهده می شود (P<0.05). به طور کلی، در این پژوهش اثر مثبت یکپارچگی بینایی شنوایی بر ادراک و بازتولید و نیز انتقال مثبت ادراک عمل، به ویژه برای گروه های دو حسی تأیید گردید. این نتایج با فرضیه تناسب حسی هم راستا است و بیان می کند که در تکلیف شوت جفت بسکتبال، به دلیل سازگاری های زمانی خاص، حس شنوایی نقش مثبتی را در ادراک بهتر الگوی سرعت زاویه ای ایفا می کند.

هدف از پژوهش حاضر پیش بینی سطح تاب آوری دانشجویان بر اساس مراحل تغییر رفتار تمرینی و خودکارامدی بود. بنابراین تعداد 292 دانشجوی دختر و پسر دانشگاه شهید بهشتی تهران به عنوان نمونه انتخاب شدند و پرسش نامه های تاب آوری (کانر و دیویدسون، 2003)، مراحل تغییر رفتار تمرینی (کاردینال، 1997) و خودکارامدی (شوارتز، 1999) را تکمیل نمودند. نتایج نشان داد که بین دانشجویان از نظر سطح تاب آوری و خودکارامدی در مراحل مختلف تغییر رفتار، تفاوت معنی داری وجود دارد و دانشجویان در مراحل بالاتر (عمل و ثبات) دارای تاب آوری و خودکارامدی بالاتری هستند. همچنین نتایج نشان داد بین مراحل تغییر رفتار تمرینی و خودکارامدی با سطح تاب آوری همبستگی مثبت معنی داری وجود دارد. در نهایت، دو متغیر مراحل تغییر رفتار و خودکارامدی پیش بینی کننده معنی دار سطح تاب آوری بودند. لذا می توان فعالیت بدنی و تمرین منظم را محیطی تاب آفرین دانست که پرداختن به آن منجر به ایجاد برخی از ویژگی های تاب آوری می شود.

پژوهش حاضر بر اساس مدل مشهور فرانظری تغییر رفتار (پروچسکا و همکاران، 1983) به بررسی فرایندهای تغییر رفتار تمرینی در دانشجویان پرداخته است. 292 دانشجو (144 پسر و 148 دختر) به صورت خوشه ای چندمرحله ای انتخاب شدند. برای ارزیابی مراحل تغییر رفتار از مقیاس مراحل تغییر رفتار کاردینال (1997) و برای بررسی فرایندهای تغییر از پرسشنامة نیگ و همکاران (1999) استفاده شد. به منظور تحلیل داده ها از آزمون های تحلیل واریانس یک سویه و تحلیل تابع تشخیصی چندگانه استفاده شد. ننایج نشان داد در فرایندهای رفتاری (نه شناختی) بین مراحل تغییر رفتار تمرینی تفاوت معنا داری وجود دارد (0.05<P). برای فرایندهای رفتاری در متغیرهای کنترل محرک، ارتباطات کمکی و شرطی سازی متقابل، بین مراحل مختلف تغییر رفتار تمرینی تفاوت معنا داری مشاهده شد. نتایج نشان داد که فرایندهای رفتاری، پیش بینی کنندة معنا دار عضویت افراد در مراحل تغییر رفتار تمرینی هستند. نتایج این پژوهش بر نقش بااهمیت حساسیت های محیطی نسبت به فعالیت بدنی فرد، وجود جایگزین های رفتاری مطلوب و ایجاد محیطی با محرک های تمرینی بسیار تأکید می کند.

هدف از تحقیق حاضر٬ مقایسه ی تأثیر تداخل زمینه ای فزاینده و کاهنده بر یادگیری تکلیف زمانبندی پیش بین انطباقی و قابلیت شناسایی خطا بود. جامعه ی آماری آن٬ دانشجویان دانشگاه شهید بهشتی بودند که از میان آنها 40 نفر به عنوان نمونه ی در دسترس انتخاب شدند. در این تحقیق٬ سطوح مختلف تداخل زمینه ای (مسدود، تصادفی، فزاینده و کاهنده) تحت شرایط برنامه ی حرکتی متفاوت٬ اما پارامتر یکسان مورد مقایسه قرار گرفتند. تکلیف مورد نظر زمانبندی پیش بین انطباقی بود که در مسیر های مختلف(تغییر برنامه ی حرکتی) ارائه می شد. افراد در گروه فزاینده ابتدا تمرین را به صورت مسدود آغاز و سپس به ترتیب به روش های زنجیره ای، قالب های تصادفی و تصادفی تمرین کردند. برنامه ی تمرینی گروه کاهنده عکس گروه فزاینده بود. داده های تحقیق در 7 مرحله٬ شامل پیش آزمون، 4 مرحله ی اکتساب، یادداری و انتقال جمع آوری شد. در هر مرحله٬ خطای مطلق و قابلیت شناسایی افراد اندازه گیری شد. از آزمون تحلیل واریانس یک سویه و اندازه گیری های مکرر برای تجزیه و تحلیل داده ها استفاده شد. نتایج، وجود اثر تداخل زمینه ای را تأیید کرد و گروه های فزاینده و کاهنده هم در خطای مطلق و هم در قابلیت شناسایی خطا تفاوت معنی داری با سایر گروه ها داشتند. وجود تفاوت معنی دار بین گروه ها از نظر قابلیت شناسایی خطا نشان دهنده ی تلاش شناختی بیشتر گروه های با تداخل بالا است که از فرضیه ی تلاش شناختی سوینن و سرین( 1994) حمایت می کند.

هدف از پژوهش حاضر بررسی ارتباط بین نیمرخ های انگیزشی و مراحل مختلف تغییر رفتار تمرینی در دانشجویان دختر و پسر دانشگاه­های تهران بود. بر این اساس، تعداد 400 دانشجوی دختر و پسر به­صورت نمونه­گیری تصادفی خوشه­ای انتخاب و پرسش­نامه­های مراحل تغییر رفتار تمرینی (کاردینال) و نیمرخ های انگیزشی (پلیتر و همکاران) را تکمیل کردند. به­منظور بررسی الگوهای انگیزشی مراحل تغییر رفتار، چهار خوشه انگیزشی (نیمرخ انگیزش خودتعیین، نیمرخ انگیزش متوسط، نیمرخ انگیزش غیرخودتعیین، نیمرخ بی­انگیزشی) استخراج شد. به­منظور تجزیه و تحلیل داده­ها از ضریب همبستگی رتبه­ای اسپیرمن برای بررسی ارتباط بین خرده­مقیاس­های نیمرخ انگیزشی (انگیزه درونی­دانشی، انگیزه درونی­اجرایی، انگیزه درونی­برانگیخته، نظم­دهی درون­فکنی­شده، نظم­دهی تشخیصی، انگیزه بیرونی و بی­انگیزشی) و مراحل تغییر رفتار تمرینی استفاده شد. همچنین برای بررسی ارتباط بین خوشه­های انگیزشی و مراحل تغییر رفتار و همچنین بررسی ارتباط بین جنسیت و مراحل تغییر رفتار از آزمون خی دو به­وسیله ایجاد جدول­بندی متقاطع استفاده شد. نتایج نشان داد که بین مراحل تغییر رفتار تمرینی و نیمرخ­های مختلف انگیزشی به استثنای بی­انگیزشی، ارتباط مثبت معناداری وجود دارد. ارتباط بین مراحل تغییر رفتار تمرینی و بی­انگیزشی، منفی و معنادار بود. در خوشه اول (نیمرخ انگیزشی خودتعیین)، افراد بیشتر در مراحل سوم، چهارم و پنجم و افراد در خوشه چهارم، بیشتر در مراحل اول، دوم و سوم، طبقه­بندی شدند. نتایج این پژوهش به­طور شفاف نشان می­دهد که درونی­شدن انگیزش رفتار تمرینی نقش بااهمیتی در حفظ رفتار تمرینی برای مدت طولانی بازی می­کند.

هدف این مطالعه بررسی ارتباط بین ابعاد کمال گرایی و خودکارآمدی در دو گروه از دانشجویان شرکت کننده در کلاس های ایروبیک و دانشجویانی بود که در این کلاس ها شرکت نکرده بودند. برای این منظور، 50 دانشجوی دختر شرکت کننده در کلاس های ایروبیک دانشگاه تهران، به عنوان نمونه، و 50 دانشجوی دیگر نیز به طور تصادفی از همان جامعه انتخاب شدند. برای ارزیابی ابعاد کمال گرایی از مقیاس کمال گرایی مثبت و منفی فلت، و برای ارزیابی خودکارآمدی از مقیاس خودکارآمدی شوارتز استفاده شد. نتایج آزمون تی نشان داد که دو گروه تنها در بعد کمال گرایی منفی اختلاف معناداری باهم داشتند. نتایج همچنین نشان داد که بین خودکارآمدی و بعد مثبت کمال گرایی ارتباط مثبت معنادار و بین خودکارآمدی و بعد منفی کمال گرایی ارتباط منفی معنادار وجود دارد. این نتایج نشان می دهد که شرکت در فعالیت های ایروبیک، اگرچه ممکن است به بروز و پیشرفت ویژگی های مربوط به کمال گرایی مثبت منجر نشو،د اما ویژگی های مربوط به کمال گرایی منفی را کاهش می دهد.

هدف از اجرای پژوهش حاضر رابطه بین استحکام روانی و راهبردهای روان شناختی در دانشجویان ورزشکار پسر شرکت کننده در مسابقات ورزشی منطقه دو کشور بود. روش پژوهش استفاده شده از نوع توصیفی ـ همبستگی بود. برای این منظور تعداد 100 نفر از دانشجویان ورزشکار (میانگین سنی، 5/22 و انحراف استاندارد، 7/3) رشته های مختلف ورزشی به صورت داوطلبانه انتخاب شدند. . شرکت کنندگان پرسش نامه استحکام روانی کلاف و همکاران را به منظور اندازه گیری استحکام روانی و آزمون راهبردهای عملکرد توماس و همکاران را برای اندازه گیری راهبردهای روان-شناختی تکمیل کردند. برای تحلیل داده های جمع آوری شده از روش های همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه استفاده شد. یافته های پژوهش حاکی از وجود رابطه مثبت معنادار بین استحکام روانی و خرده مقیاس های فعال سازی، آرام-سازی، خودگفتاری و خودکاری در بعد تمرین و همچنین بین استحکام روانی و خرده مقیاس های فعال سازی، آرام سازی، تصویرسازی و کنترل توجهی در بعد رقابت بود. در ضمن نتایج رگرسیون چندگانه نشان دهنده پیش بینی معنادار راهبردهای روان شناختی در هر دو بعد تمرین و رقابت توسط خرده مقیاس های استحکام روانی بود که از بین متغیرهای پیش بین، خرده مقیاس تعهد در هر دو بعد بیشترین تأثیر و قدرت پیش بینی را دارا بود. این موضوع نشان می دهد که احتمالاً ورزشکاران متعهد به انجام کار و فعالیت خود، بیشتر تمایل به استفاده از مهارت های روانی برای کسب موفقیت در فعالیت مربوطه داشتند.

هدف تحقیق حاضر، بررسی تأثیر سطوح مختلف بارشناختی بر تکلیف زمان بندی پیش بین انطباقی در شرایط پنهان و آشکار بود. به این منظور، 50 دانشجوی 25-23 ساله داوطلب شرکت در تحقیق، به طور تصادفی در 5 گروه آزمایشی قرار گرفتند. به گروه یادگیری آشکار درباره وجود توالی تکراری در بخش میانی اطلاعاتی داده شد. گروه یادگیری پنهان بدون تکلیف ثانویه همین تکلیف را بدون آگاهی از وجود توالی تکراری در بخش میانی اجرا کردند. به گروه های سوم تا پنجم ( یادگیری پنهان با تکلیف ثانویه ) همزمان با اجرای تکلیف، یک تکلیف ثانویه با دشواریهای متفاوت داده شد. در مرحله اکتساب هر بلوک تمرینی شامل 18 کوشش بود که 6 کوشش اول و 6 کوشش آخر به طور تصادفی ارائه میشد، اما کوشش های میانی، دارای ترتیب و توالی خاصی بود. آزمودنیها پس از شرکت در پیش آزمون، به مدت 3 روز و در هر روز 15 بلوک 18 کوششی را تمرین کرده و سپس در آزمون یادداری، انتقال و مصاحبه شرکت کردند. داده ها به روش تحلیل واریانس عاملی مرکب تحلیل شد. نتایج نشان داد که در تمام گروه ها به جز گروه پنجم (گروه یادگیری پنهان با تکلیف ثانویه دشوار) در آزمون های اکتساب، یادداری و انتقال، بین امتیازات بخش میانی تکراری با حداقل یکی از بخش های تصادفی، تفاوت معنیداری وجود دارد (05/0p<). همچنین تفاوت امتیازات این گروه ها در اکتساب، یادداری و انتقال نسبت به پیش آزمون معنی دار بود اما بین گروه ها ( به غیر از گروه پنجم ) از نظر آماری تفاوت معنی داری مشاهده نشد (05/0p<). این نتیجه نشان میدهد که در گروه های پنهان، آزمودنیها از توالی تکراری اطلاعی نداشتند، اما به اندازه گروه آشکار آموختند و میتوان نتیجه گرفت که در تکالیف حرکتی پیچیده، یادگیری پنهان دست کم به اندازه یادگیری آشکار در عملکرد افراد مؤثر است.