مطالعات فرهنگی پلیس (دانش انتظامی همدان سابق)

برخورداری از مهارت های زندگی و به کارگیری آن جهت دستیابی به رشد و کمال می تواند بسیاری از مشکلات، ناکامی ها و ناهنجاری ها را رفع نماید و در عوض، یک زندگی با نشاط، پرتلاش، رو به پیشرفت و کمال، مفید و سازنده را به ارمغان آورد. پژوهش حاضر به بررسی تأثیر آموزش مهارت های زندگی بر سلامت روان و منبع کنترل کارکنان یگان ویژه استان همدان پرداخته است. در این پژوهش، به منظور بررسی تأثیر آموزش مهارت های زندگی بر سلامت روان و منبع کنترل از طرح پیش آزمون- پس آزمون- با گروه کنترل انجام گردید. به همین منظور، از بین 140 نفر از کارکنان،30 نفر که بالاترین نمرات را از پیش آزمون (پرسشنامه سلامت عمومی و پرسشنامه منبع کنترل) به دست آوردند، انتخاب شدند و به طور تصادفی به دو گروه آزمایشی و کنترل تقسیم گردیدند که هر گروه شامل 15 نفر بود. یافته های پژوهش نشان داد؛ که آموزش مهارت های زندگی بر سلامت روان و منبع کنترل افراد تأثیر به سزایی دارد به نحوی که در ارزیابی نهایی از دوره آموزشی، اکثر آزمودنی ها، برخورداری از مهارت های زندگی را برای همه افراد مفید و لازم قلمداد نمودند. مقیاس های A (نشانگان جسمانی) و B (نشانگان اضطرابی) و D (نشانگان افسردگی) و نمره کل با 99 درصد اطمینان معنادار بودند و مقیاس C (نارسا کنش وری اجتماعی) معنادار نشد. بر اساس یافته های تحقیق، پیشنهاد می شود مهارت های زندگی در بین کارکنان نیروی انتظامی آموزش و تقویت شود.

یکی از شاخص های مهم میزان موفقیت سازمان ها، افزون بر منابع مالی، وجود نیروی انسانی سالم، توانمند و متعهد است و این مساله به خصوص در حرفه هایی مانند نیروی انتظامی که با خدمات انسانی سر و کار دارند از حساسیت بیشتری برخوردار است. هدف این پژوهش تعیین و ارتباط هوش هیجانی و ویژگی های شخصیتی با فرسودگی شغلی در کارکنان ناجا بود. روش پژوهش همبستگی پیرسون بود. نمونه 65 نفر از کارکنان مرد نیروی انتظامی شهرستان فامنین بوده که به روش تصادفی ساده انتخاب شدند. اطلاعات جمع آوری شده از طریق پرسشنامه با استفاده از SPSS16 تحلیل و این نتایج حاصل شد: بین تمامی مولفه های هوش هیجانی با فرسودگی شغلی رابطه معنادار منفی و بین ویژگی های برون گرایی، توافق پذیری، وظیفه شناسی از ابعاد ویژگی های شخصیتی با فرسودگی شغلی رابطه معنادار منفی و نوروزگرایی با فرسودگی شغلی رابطه مثبت وجود دارد. ولی بین گشودگی به تجربه با فرسودگی شغلی رابطه معناداری حاصل نشد. همچنین نتایج نشان داد که هوش هیجانی و ویژگی های شخصیتی 30 درصد از کل واریانس فرسودگی شغلی را پیش بینی می کند. بنابراین اگر نیروی انتظامی از هوش هیجانی و از یک ارزشیابی شخصیت به عنوان قسمتی از فرایند و سیستم استخدام، استفاده نمایند، می توانند افرادی که احتمالا دچار فرسودگی شغلی خواهند شد، را شناسایی کنند.

روش تحقیق حاضر، روش توصیفی از نوع زمینهابی می باشد. جامعه آماری مورد مطالعه را تمامی فرماندهان و مدیران انتظامی و نیز شهروندان دارای تماس با سامانه 197 در استان همدان در سال 1393 تشکیل داده که بر اساس اطلاعات موجود، تعداد کل جامعه آماری شهروندان دارای تماس با سامانه 197؛ در حدود 5554 نفر می باشد که به صورت سهمیه ای تصادفی ساده انتخاب گردیده اند. حجم نمونه تحقیق با استفاده از فرمول کوکران در شهروندان برابر با 359 نفر مشخص شد و با استفاده از شیوه طبقه ای تصادفی ساده، انتخاب شدند. برای گردآوری داده ها، از دو پرسشنامه محقق ساخته ویژه فرماندهان و مدیران انتظامی و ویژه شهروندان در سطح سنجش ترتیبی و طیف پنج گزینه ای استفاده شد. روایی ابزار به صورت صوری و محتوایی و روایی سازه و پایایی توسط ضریب آلفای کرونباخ انجام شد که میزان پایایی حاصله در تمام ابعاد بالاتر از 70/0 به دست آمد. برای آزمون فرضیه ها، از آزمون t تک نمونه ای و با استفاده از نرم افزار SPSS استفاده گردید. یافته ها نشان داد که میزان تأثیر ارتباطات مردمی با سامانه 197 در تمامی ابعاد شش گانه عملکرد مدیران انتظامی استان همدان در سطح بالاتر از متوسط و زیاد است. بنابراین، در تمامی آن ها فرض صفر رد می گردد. با توجه به میزان مقادیر t های حاصله، میزان اثرگذاری ارتباطات مردمی با سامانه 197 بر ابعاد مختلف عملکرد فرماندهان انتظامی متفاوت است و اثرپذیرترین بُعد عملکرد فرماندهان انتظامی؛ پیشگیری از وقوع جرم توسط فرماندهان انتظامی بوده، در درجه دوم برقراری نظم و امنیت توسط فرماندهان انتظامی، در مقام سوم؛ عدالت محوری فرماندهان انتظامی؛ در رتبه چهارم؛ رعایت حقوق شهروندی از سوی فرماندهان انتظامی، در درجه پنجم اجرای دقیق قانون توسط فرماندهان انتظامی و پایین ترین سطح؛ پناه مردم بودن فرماندهان انتظامی بود.

تحقیق حاضر با هدف تعیین عوامل مؤثر بر احساس امنیت اجتماعی در شهر همدان انجام شده است. فضاهای شهری به عنوان بستر زندگی و فعالیت شهروندان باید بتوانند با توجه به شباهت ها و تفاوت های میان افراد و گروه های سنی و اجتماعی، جنسی، محیطی امن، سالم و پایدار و جذاب را برای همه افراد فراهم کند و به نیاز تمامی اقشار اجتماعی پاسخ مناسب داده و پاسخگوی حداقل نیازها باشند (شریعتی، 1384: 10). بی تردید، عوامل گوناگونی در ایجاد امنیت و احساس امنیت دخالت دارند که در این تحقیق به بررسی برخی از این عوامل در شهر همدان پرداخته شده است. روش تحقیق، توصیفی- پیمایشی بوده و داده ها با استفاده از ابزار پرسشنامه محقق ساخته جمع آوری گردید. جامعه آماری تحقیق، کلیه افراد بالای 18 سال شهر همدان بود که 390 نفر از آن ها به عنوان نمونه انتخاب شدند. یافته های تحقیق نشان داد که تفاوت معناداری میان افراد جوان و افراد مسن، میان افراد مجرد و متأهل، میان لرها و سایر اقوام و ... از نظر احساس امنیت اجتماعی وجود داشت. همچنین، رابطه مستقیم و معناداری بین متغیرهای مستقل پایگاه اقتصادی-اجتماعی، اعتماد اجتماعی، میزان دینداری، نگرش نسبت به عملکرد پلیس و متغیر وابسته میزان احساس امنیت اجتماعی دیده شد. در بین متغیرهای تحقیق، اعتماد اجتماعی با 32 درصد بیشترین سهم را در تبیین احساس امنیت اجتماعی داشت. با استفاده از واریانس ترکیب خطی متغیرهای مستقل 7/41 درصد از واریانس احساس امنیت اجتماعی تبیین گردید. واژگان کلیدی

امروزه آمادگی و امنیت در برابر حوادث غیر مترقبه امری ضروری و بسیار مهم تلقی می شود . لذا بنظر می رسد ایجاد تشکیلات مناسب و واحد برای ایجاد هماهنگی و انسجام در مدیریت بحران از اولویت برخوردار باشد . سرمایه اجتماعی ، یکی از راهکارهای کاهش مشکلات اجتماعی و عاملی برای موفقیت برنامه های رفاه اجتماعی و ارتقای سلامت فردی و اجتماعی است . هدف اصلی این تحقیق تعیین ارتباط بین سرمایه اجتماعی شهروندان و مدیریت بحران شهر بوده است . در این تحقیق مولفه های اصلی سرمایه اجتماعی شامل اعتماد اجتماعی ، مشارکت اجتماعی ، حمایت اجتماعی ، اطمینان اجتماعی و احساس امنیت و ارزش زندگی است و مولفه های مدیریت بحران پیشگیری از بحران ، آمادگی در برابر بحران ، بازسازی می باشد . این تحقیق از بعد هدف ، کاربری و از نظر روش ، توصیفی همبستگی می باشد.ابزار جمع آوری اطلاعات فیش برداری و روش میدانی استفاده از پرسشنامه بوده است . حجم نمونه بر اساس فرمول کوکران 381 نفر براورد شده است . نتایج یافته ها حاکی از آن است که بین مولفه های سرمایه اجتماعی ( اعتماد ، مشارکت , حمایت ، اطمینان ، احساس امنیت و ارزش زندگی ) و مدیریت بحران های اجتماعی از متغیرهای ( پیشگیری ، آمادگی ، مقابله و بازسازی ) ارتباط معناداری وجود دارد .

پژوهش حاضر با هدف مطالعه بررسی رابطه فرزندپروری والدین و نقش آن در ارتکاب جرم سرقت فرزندان در شهر همدان انجام شده است و سعی شده تا اثر نوع رفتار تربیتی والدین را در حوزه الگوبرداری فرزندان و نقش آن را در سرقت ایشان تبیین نماید. در این پژوهش جامعه آماری را کلیه بزهکاران نوجوان و جوان محبوس در زندان شهر همدان تشکیل میدهد که از این جامعه نمونه ای با حجم 95 نفر از بزهکاران با روش نمونه گیری تصادفی، از بین نوجوانان و جوانان 18 تا 25 سال محبوس در زندان مرکزی شهر همدان در نیمه دوم سال 1394 انتخاب شدند. ابزار پژوهش را پرسشنامه شیوههای فرزندپروری والدین تشکیل داده است. اطلاعات با استفاده از پرسشنامه شیوههای فرزندپروری والدین جمع آوری و به وسیله نرم افزار SPSS تجزیه و تحلیل شده است. و سپس برای بیان آمارهای توصیفی از شاخص های آمار توصیفی(جدول فراوانی، فراوانی درصدی، نمودار ستونی) بهره گرفته شد. و همچنین به منظور پاسخ به فرضیات تحقیق، از آزمون های آمار استنباطی(همبستگی پیرسون و خی دو) استفاده گردید. نتایج این پژوهش نشان داد بین شیوه های فرزند پروری والدین در زمینه کنترل و آزادی فرزندان با ارتکاب جرم سرقت توسط فرزندان رابطه معنادار و منطقی وجود دارد. به طوری که این والدین، فرزندان خود را بیش از حد آزاد می گذارند و از روش کنترل پرخاش جویانه و تنبیه، بیش از حد استفاده می کنند. همچنین بین شیوه های فرزندپروری والدین در زمینه سردی و گرمی روابط با ارتکاب جرم سرقت توسط فرزندان رابطه معنادار و منطقی وجود دارد. والدین جوانان مرتکب سرقت اغلب در مورد فرزندان خود از ابراز نظر منفی، خشم و عصبانیت، طرد و نادیده گرفتن فرزندان استفاده می کنند. میانگین رفتار تأیید مثبت والدین کمتر از حد متوسط است. این والدین کمتر در شیوه های تربیتی خود از رفتارها و الگوهای تأیید مثبت استفاده می کنند.