آرشیو

آرشیو شماره ها:
۵۴

چکیده

هدف پژوهش حاضر، بررسی اثر تمرین با خطای بینایی ابینگهاوسبر یادگیری مهارت هدف گیریدر افراد مستقل از زمینه و وابسته به زمینهبود.دراین راستا، آزمونگروهی تصاویر پنهان شده بین 300دانش آموز پسربا میانگین سنی 08/1 ± 86/13 سال توزیع شد. براساسنمره هایبه دست آمده از آزمون، 60نفر به صورتتصادفی در چهار گروه 15نفری مستقل از زمینه با ادراک هدف بزرگ ، وابسته به زمینه باادراک هدف کوچک ، مستقل از زمینه با ادراک هدف کوچک و وابسته به زمینه با ادراک هدف بزرگ ، به صورت همگنتقسیم شدند. برای اطمینان از تفاوت نداشتن گروه ها، پیش آزمون اجرا شد.شرکت کنندگان تکلیف شوت تیلهرا به مدت سه جلسه و هر جلسه، سهدسته کوشش پنجاه تایی را با خطای مربوطبه گروه خود تمرین کردند. با فاصله 24 ساعت بی تمرینی، آزمون یادداری و 72 ساعت بعد، آزمون انتقال (همانند یادداری یک دسته کوشش چهل تایی) اجرا شدند. برای تحلیل داده ها از آزمون آنوای دوطرفه و برای بررسی اثر متقابل از آزمون تعقیبی توکی استفاده شد. مقایسه نتایج نشان دادکه اثر اصلی سبک شناختی در یادداری و اثرهای اصلی (سبک شناختی و خطای بینایی) و همچنین، اثر متقابل (خطای بینایی × سبک شناختی) در انتقال معنادار بودند (P < 0.05). یافته ها تفاوتیمعنادار بین گروه وابسته به زمینه با خطای بینایی ادراک بزرگ و سه گروه دیگر نشان داد.به طورکلی، این پژوهش نشان دادکه برای افراد وابسته به زمینه تمرین با هدف بزرگ درک شده،تأثیر منفیدارد وتمرین با هدف کوچک درک شده یک مزیت است.

تبلیغات