درخت حوزه‌های تخصصی

Given the significance of teacher care and its impact on student motivation, stroke as a unit of recognition seems to be related to motivation for class attendance and language learning. In this regard, this paper aimed to investigate the role of stroke in students’ willingness to attend classes(WTAC) and their foreign language achievement (FLA) in the foreign language context. To this end, a scale was developed and validated through structural equation modeling (SEM) to measure learners` WTAC. A total number of 260 English as a foreign language (EFL) learners completed the newly developed scale along with the stroke scale. Regression analysis was used to examine the relationships among the variables. The results demonstrated that WTAC, Non-verbal, and Valuing subscales of stroke were the strongest predictors and Teacher Characteristics (TCH) subscale of WTAC was the only predictor for FLA. Finally, the results were discussed, and some implications were provided for educational settings. تاثیر نوازه بر تمایل به شرکت در کلاس درس و یادگیری زبان خارجی با توجه به اهمیت توجه معلم و تاثیر آن بر انگیزه شاگردان، نوازه به عنوان واحد دیده شدن افراد، به نظر می رسد با انگیزه شاگردان برای شرکت در کلاس و یادگیری زبان ارتباط دارد. در همین راستا، در این پژوهش به دنبال بررسی نقش نوازه در تمایل به شرکت در کلاس درس و یادگیری زبان خارجی هستیم. بدین منظور، پرسشنامه ای برای سنجش میزان تمایل برای شرکت در کلاس با مدل معادلات ساختاری تهیه و هنجاریابی گردید. از 260 نفر فراگیر زبان انگلیسی خواسته شد به این پرسشنامه و پرسشنامه نوازه پاسخ دهند. از تحلیل رگرسیون برای بررسی ارتباطات بین زیر سازه ها استفاده شد. نتایج نشان داد پرسشنامه جدید با زیر سازه غیر کلامی و ارزشیابی نوازه و ویژگیهای معلمی با یادگیری زبان ارتباط معنادار دارد. در پایان، نتایج بحث شد و برخی از کاربردهای این پژوهش برای محیطهای آموزشی ارایه شد.   کلیدواژه ها:نوازه، تمایل به شرکت در کلاس، حضور در کلاس، یادگیری زبان خارجی

The present study is an attempt to explore any significant relationships between learners’ preferences for error correction, demotivation, and language proficiency (LP). One hundred Iranian EFL students, including both males and females, studying at the departments of foreign languages of Shahid Bahonar University of Kerman and Tehran University took part in this study. In order to obtain the required data, two questionnaires and a proficiency test were utilized: the learners’ preferences for error correction questionnaire (Fukuda, 2004) to measure learners’ preferences for error correction, the demotivation questionnaire (Sakai & Kikuchi, 2009) to measure demotivation, and Michigan Test (1997) to measure the learners’ language proficiency level. The findings of this study revealed that first, there was a significant negative relationship between the learners’ preferences for error correction and demotivation (- 0.79): the more satisfied learners are with the error corrections they receive, the less demotivated they will be; second, there was a significant positive relationship between learners’ preferences for error correction and LP (0.69): the higher the learners’ satisfaction with error corrections they receive, the higher their level of LP; third, there was a significant negative relationship between demotivation and LP (- 0.59): the more demotivated learners are, the less their scores of LP will be.

Though privileges ascribed to various facets of language learning strategy training have long been espoused with regard to varied language skills and components, the role some individual variables such as emotional intelligence might play in this respect seems to have received very scant attention. The researchers in the current study embarked on a probe into the impact of metacognitive strategy training on Iranian EFL learners' argumentative writing performance, in the light of individuals' emotional intelligence and gender differences. To this end, a total of 69 advanced EFL institute learners were selected as the participants of the research. The experimental group members were, then, treated through the application of O'Malley and Chamot's (1990) CALLA (Cognitive Academic Language Learning Approach) for metacognitive writing strategy training. Moreover, Bar-On's (1997a, 1997b) Emotional Quotient Inventory (EQ-i) was administered to learners to gain insight into their emotional intelligence status. The final analysis of data via running t-test and three-way ANOVA revealed significant differences between the performance of control and experimental groups. Additionally, while gender differences were found to produce significant writing performance differences, disparities in learners' emotional intelligence level didn't significantly affect the degree of gains resulting from metacognitive strategy training.

تحقیق حاضر به بررسی فراوانی و ماهیت راهبردهای مورد استفاده زبان آموزان ایرانی طی خواندن متنهای تخصصی انگلیسی می پردازد. زبان آموزان معمولا تمام مطالب ارایه شده در متن را مطالعه مینمایند. بنابراین سعی کردیم بدانیم زبان آموزان از چه راهبرهایی برای درک بهتر متن بهره می برند. تعداد 45 دانشجوی کارشناسی رشته های متفاوت در دانشگاه آزاد اسلامی واحد فلاورجان بصورت تصادفی برای این مطالعه انتخاب شدند. یک پرسشنامه 30 سوالی به افراد تحت مطالعه ارایه شد که شامل سه بخش می گردید، 13 سوال راهبرهای کلی، 8 سوال راهبردهای حل مساله و 9 سوال راهبردهای حمایتی را بررسی می نمودند. نتایج حاصل نشان داد که زبان آموزان به میزان 5/44 درصد از راهبرهای کلی ، 29 درصد از راهبردهای حل مساله و 5/26 درصد راهبردهای حمایتی هنگام خواندن متنهای تخصصی بهره بردند . یافته های مطالعه اخیرمی تواند به مدرسان در تقویت راهبردهای مورد استفاده زبان آموزان کمک کند. همچنین زبان آموزان را در به کار بردن راهبردها به شیوه ای درست و موثریاری می نماید

مطالعات پیشین نشان می دهد که بازخورد اصلاحی در عملکرد زبان آموزان تأثیر مثبتی دارد. پژوهش شبه-آزمایشی حاضر بر آن است تاثیر بازخورد اصلاحی بر نوشتار خود باز خورد دهندگان و دریافت کنندگان بازخورد اصلاحی را بسنجد. برای نیل به این هدف، 45 زبان آموز در 3 کلاس نگارش بازخورد دهندگان، دریافت کنندگان بازخورد و گروه گواه گمارده شدند. گروه اول آزمایشی، بر کاربرد ناصحیح حروف تعریف a/an، the و همچنین زمان گذشته در نوشته های دریافت کنندگان، بازخورد اصلاحی دادند. گروه دوم، باز خوردها را مرور کردند و در نوشته های بعدی خود بکار گرفتند و گروه سوم هیچ بازخورد اصلاحی ندادند و دریافت نکردند. پس از 4 هفته، پس آزمون بلافصل و 2 هفته بعد از آن پس آزمون تاخیری اجرا گردید. تحلیل داده های حاصل از پس آزمون های بلافصل و تاخیری حاکی از آن بود که گروه باز خورد دهندگان عملکرد بهتری نسبت به گروه دریافت کنندگان بازخورد اصلاحی داشتند. همچنین نتایج نشان داد که عملکرد هر دو گروه آزمایشی در استفاده از ساختارهای مورد هدف به صورت معنی داری بهتر از گروه گواه بود