در این مطالعه جهت گیری مذهبی (در سه سطح پای بندی به مذهب، روی آورد به مذهب، و روی گردانی از مذهب) دانشجویان سال اول و سال آخر دانشگاه شهید بهشتی برحسب نوع شخصیت، جنس، شرکت در مراسم مذهبی، و دانشکده مورد بررسی قرار گرفته است . نمونه مورد بررسی را 405 نفر از دانشجویان دانشگاه که به طور تصادفی انتخاب شده اند تشکیل داد ه اند. جهت تعیین نوع شخصیت از مقیاس شخصیت «آیزنک» و برای تعیین جهت گیری مذهبی آزمودنیها از پرسشنامه خودشناسی در چارچوب مذهبی – اجتماعی استفاده شده است . داده های بدست آمده بر اساس آزمونهای t مستقل، تحلیل واریانس یک راهه و آزمون پیگیری «شفه» با معیار µ =0.05 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج مطالعه نشان می دهند که در عامل پای بندی به مذهب، دانشجویان مونث، دانشجویان سال آخر، دانشجویانی که در مراسم مذهبی شرکت نمی کنند یا کمتر شرکت می کنند ریختهای شخصیتی برونگرد ناپایدار هیجانی و بعد از آن درونگرد ناپایدار هیجانی به طور معنا دار بیشترین میانگین را داشته اند . همچنین دانشجویان مونث، دانشجویان سال آخر، دانشجویانی که در مراسم مذهبی شرکت نمی کنند یا کمتر شرکت می کنند و دانشجویان دانشکده برق و کامپیوتر به طور معنا دار از سطح روی آورد به مذهب بالاتری برخوردار هستند. در عامل روی گردانی از مذهب بین هیچ یک از گروههای مورد بررسی در پژوهش، تفاوت معنا دار نیست
