آن هوشی را که متناسب با باورها، هنجارها و ارزش هایی که در فعالیت های روزمره بر عهده می گیریم و بر زندگی اجتماعی اثربخش است، هوش معنوی می نامند. اثربخشی یکی از مقولات مهم در زندگی فردی و اجتماعی و هوش معنوی از جمله عوامل مؤثر بر آن است. هدف از تحقیق حاضر مطالعه تأثیر هوش معنوی سرپرستان بر اثربخشی گروهی هیأت های مذهبی زیارتی است. روش شناسی این تحقیق از نوع توصیفی و همبستگی بوده، ابزار تحقیق پرسشنامه استاندارد شده فریدمن و یاربراق (1985) در خصوص متغیر اثربخشی و پرسشنامه کینگ (2008) برای متغیر هوش معنوی بوده است، میزان آلفای سؤالات اثربخشی و هوش معنوی هر کدام برابر با (83/0) بدست آمده است. جامعه مورد مطالعه سرپرستان هیأت مذهبی شهر مشهد در ایام عزاداری محرم و صفر بوده که بر اساس جدول مورگان حجم نمونه برابر با 360 نفر مبتنی بر شیوه تصادفی ساده انتخاب شده اند. یافته ها براساس نرم افزار SPSS مبتنی بر آماره های توصیفی و استنباطی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است. نتایج پژوهش نشان می دهد که میانگین هوش معنوی سرپرستان (15/3) و میانگین اثربخشی گروهی در بین جامعه مورد مطالعه (23/3) بوده است. از بین مؤلفه های هوش معنوی به ترتیب تفکر انتقادی وجودی (456/0)، ایجاد معنای شخصی (526/0) و توسعه موقعیت هوشیاری (502/0) بر اثربخشی گروهی تأثیر معناداری داشته است در حالی که آگاهی متعالی بر اثر بخشی گروهی تأثیر معناداری نداشته است. نتایج رگرسیون نشان می دهد که از بین مؤلفه های هوش معنوی مؤلفه ایجاد معنا با (324/0) بیشترین تأثیر را بر اثربخشی گروهی دارد. در نهایت هوش معنوی با (36%) می تواند به تبیین اثربخشی گروهی سرپرستان هیأت مذهبی مؤثر باشد.
