آرشیو

آرشیو شماره ها:
۴۹

چکیده

The question of whether specific patterns of impairment across different language modalities are isolated, associated, or doubly dissociated has been a major theoretical issue in aphasiology. In this paper, we describe modality- and task-specific language impairments in a Persian-speaking patient (AG) with ischemic stroke. AG’s overall language impairments were evaluated using the bedside version of Persian Western Aphasia Battery (P-WAB-1), which indicated an Aphasia Quotient (AQ) index of 86. Moreover, his performance on the Reading subtests of the Persian Diagnostic Aphasia Battery (P-DAB-3) indicated a Language Quotient (LQ) index of 60. We also evaluated his word reading, sentence reading, and sentence repetition using the subtests of the Persian version of the Bilingual Aphasia Test (BAT). Based on his performance on these assessment tools during the chronic post-onset time, AG was diagnosed with transcortical motor aphasia. Notably, he exhibited two striking characteristics, namely, (a) a modality-specific dissociation, with severely impaired reading comprehension in the face of relatively spared auditory comprehension; and (b) a set of task-specific agrammatic symptoms in verbal expression and out-loud sentence reading in the context of relatively well-preserved sentence repetition. The general characteristics of our patient’s grammatical violations also highlight certain universal and language-specific agrammatic impairments. The present clinical linguistic data argue against the existence of monolithic speech-related regions in the brain.

آسیب های زبانی وجه ویژه و تکلیف ویژه در گفتار و خواندن: مطالعه موردی یک بیمار زبان پریش فارسی زبان

یکی از مسائل نظری مطرح در مطالعات زبان پریشی بررسی این پرسش اساسی است که آیا الگوی های آسیب دیدگی میان وجوه گوناگون زبان مجزا، مرتبط یا دارای گسستی دوگانه هستند. مقاله حاضر توصیفی از یک بیمار فارسی زبان (ای.جی) است که پس از سکته مغزی انسدادی دچار آسیب های زبانی وجه ویژه و تکلیف ویژه شده است. ارزیابی کلی آسیب های زبانی ای.جی با استفاده از نسخه بالینی آزمون تشخیصی زبان پریشی فارسی، شاخص شدت زبان پریشی 86 را نشان داد. افزون بر این، بررسی عملکرد او در آزمایه های خواندن آزمون تشخیصی زبان پریشی فارسی3 نشان دهنده شاخص بهره زبانی 60 بود. همچنین، توانایی خواندن واژه، خواندن جمله و تکرار جمله را در آزمایه های نسخه فارسی آزمون زبان پریشی برای دوزبانه ها مورد ارزیابی قرار دادیم. با ارزیابی عملکرد بیمار از طریق این ابزارها در زمان پس از شروع عارضه (دوره مزمن) مشخص شد که او دچار زبان پریشی حرکتی فراقشری است. دو مشخصه بارز این بیمار مشتمل بودند بر (الف) وجود نوعی گسست وجه ویژه با آسیب چشمگیر درک خواندن با وجود توانایی درک شنیداری نسبتاً سالم؛ و (ب) وجود مجموعه ای از علائم دستورپریشی تکلیف ویژه در بیان کلامی و روخوانی بلند جمله ها با وجود توانایی نسبتاً سالم در تکرارکردن جمله ها. افزون بر این، بررسی مشخصه های کلی خطاهای دستوری در این بیمار نمایانگر وجود برخی از علائم دستورپریشی همگانی و زبان ویژه بود. داده های بالینی حاضر در تقابل با بخث های مطرح پیرامون وجود مناطق زبانی یکپارچه در مغز است.

تبلیغات