تصمیم گیرى مشارکتى سرپرستارانِ بیمارستان‌هاى آموزشى دانشگاه علوم پزشکى و خدمات بهداشتى درمانى ایران (مقاله پژوهشی وزارت بهداشت)

چکیده

تصمیم گیرى یکى از مهارت هاى مدیریت است و نقش مدیران در تصمیم گیرى همیشه مهم و اساسى است. تفکر قرن بیست و یکم به رویکردى نیازمند است که در عین افزایش انضباط شغلى و تشویق یک دیدگاه سیستمی و بهبود ارتباط متوجه مشارکت کارکنان باشد. نهایتا مشارکت در تصمیم گیرى در یک محیط سازمانى شرایطى را فراهم مى سازد که سبب دستیابى بیشتر به اهداف سازمان مى گردد. پژوهش حاضر با هدف تعیین میزان مشارکت در تصمیم گیرى سرپرستاران بیمارستان هاى آموزشى دانشگاه علوم پزشکى و خدمات بهداشتى درمانى ایران انجام گرفت. روش بررسی: این بررسی یک مطالعه مقطعى است که نمونه هاى پژوهش را 94 نفر سرپرستار شاغل در بیمارستان هاى آموزشى دانشگاه علوم پزشکى ایران تشکیل مى دهد. محیط پژوهش کلیه بیمارستان هاى آموزشى دانشگاه علوم پزشکى ایران بود. ابزار گردآورى داده ها پرسشنامه اى بود که به صورت خود ایفا تکمیل گردید. یافته ها: تجزیه و تحلیل داده ها نشان داد که 4/40 درصد سرپرستاران میزان مشارکت خود را در تصمیم گیرى در حد متوسط می دانستند و بین نوع بیمارستان و میزان مشارکت در تصمیم گیرى آنان ارتباط معنى دارى مشاهده گردید. (05/0P< و 735/5=X2) نتیجه گیری: با توجه به نتایج تحقیق و اینکه مشارکت سرپرستاران در حد متوسطى است، درک روشن ترى از مفهوم مشارکت در تصمیم گیرى در سازمان هاى مراقبت بهداشتى پیشنهاد مى شود. مدیران (سرپرستاران) پرستارى در سطوح بالاتر از رفتارهایى که سبب افزایش مشارکت آنان در تصمیم گیرى مى شوند مانند سیستم نظام پیشنهادات استفاده بیشترى نمایند. "