نقش و جایگاه احزاب عربی در نظام سیاسی اسرائیل (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
موضوع مشارکت سیاسی گروه ها، احزاب و اقلیت ها از مهم ترین حوزه های زندگی سیاسی در دوران معاصر است. از شاخص های مردم سالاری، میزان بهره وری اقلیت ها از فضای سیاسی و چگونگی مشارکت در تصمیم سازی و گردش نخبگان است. با توجه به میزان اهتمام نظام سیاسی حاکم به رعایت حقوق اقلیت ها، می توان به میزان برخورداری نظام سیاسی از مردم سالاری پی برد. مشارکت احزاب عربی و فلسطینی در سرزمین های اشغالی از چالش های اساسی است که اسرائیل با آن روبه روست؛ و از سویی تمایلی به مشارکت عملی و جدی فلسطینی های 48 ساکن اراضی در انتخابات نشان نمی دهد؛ و از سوی دیگر چاره ای جز تحمل این دامنه گسترده و پذیرش آنان در بخشی از نظام سیاسی خویش ندارد. پرسش پژوهشی اصلی آن است که با وجود همراهی همه جانبه فلسطینی ها در انتخابات مختلف و حضور در کنست، چرا اجازه ورود به ارکان قدرت و مشارکت سیاسی واقعی به آنان داده نمی شود. در فرضیه استدلال می شود که سقف محدود مشخص شده برای مشارکت غیر یهودیان در ساختار سیاسی و مشارکت عمومی در اسرائیل سبب شده است که حتی اگر احزاب عربی فلسطینی رأی گسترده و زیادی را به خود اختصاص دهند، از مزایای قانونی آن که مشارکت واقعی در تصمیم گیری و تصمیم سازی سیاسی است، بهره مند نخواهند شد. با رویکردی تحلیلی-تبینی، و با استفاده از روش تحلیل مفهومی داده های کمی و کیفی در مورد عوامل تأثیرگذار دربرگیرنده موانع حقوقی- قانونی، روند مشارکت احزاب عربی با گرایش های متفاوت (مسیحی، لائیک، اهل سنت، سوسیالیست و کمونیست) در ادوار مختلف کنست، میزان مشارکت فلسطینی ها در انتخابات انجام شده در دوره زمانی 2019-1949، گرد آوری و تحلیل شدند تا نقش فلسطینی ها در ساختار سیاسی اسرائیل ارزیابی شود. یافته های پژوهش تأیید می کنند که ائتلاف احزاب عربی با یکدیگر و نیز ائتلاف با احزاب برتر یهودی تسهیل کننده ورود آنان به کابینه و مشارکت در امور اجرایی سیاسی سطح بالا نبوده است. پس از تصویب قانون دولت یهودی، دولت اسرائیل نشان داد که در عمل هیچ التزامی حتی به همان مشارکت سطح کم فلسطینی ها ندارد. بررسی مشارکت احزاب عربی در کنست و خروجی آن طی پنج دهه اخیر نمایانگر سقف مشارکت رو به کاهش با گرایش بیشتر به احزاب فلسطینی است.The Status of Arab Parties in the Political Structure of Israel
Political participation of groups, parties, and minorities is a major topic of modern politics. Democracy is defined and measured by the use of a score of indicators, including the removal of all legal obstacles for the full representation of all citizens, the fair and equitable access of minorities to political decision-making mechanisms and processes, and governing elite rotation irrespective of ethnic-religious identities. Based on the indices of democracy, the more a political regime and the ruling majority observe the minorities' rights, the higher the rank of the political system would be. Participation of the Arab and Palestinian parties in the occupied territories is a major challenge for Israel. On the one hand, Israel has evaded facilitating real and practical participation of the 48 Arabs and, on the other, it has no option other than tolerating the growing significance of the population of the Arab Israelis in its political system. After the ratification of the Jewish Nationality Bill, Israel has shown very little commitment to Palestinians' minimal participation already in place. The electoral system that informally enforces Knesset membership, compliance with the ruling system, and agreement with the central government literally means the exclusion of the Palestinians from various forms of political participation. Absurdly, the Arab parties' internal coalitions with themselves and with the ruling parties have not been facilitating their reasonable inclusion in political decision-making at the national level. In the present paper, the Arab parties' Knesset participation and outcomes during the past five decades were examined, and Palestinians' political representation in Israeli Parliament were compared and contrasted to that of Israeli and Jewish parties. The main research questions are as follows: 1. What are main Arab political parties in Israel? 2. Why are they not allowed to really influence Israeli politics despite the all-round participation of Palestinians in various elections, and the presence of some Arab representatives in the Knesset? In the hypothesis, it is stated that the disproportional ceiling specified for the participation of non-Jews in the political process in Israel has affected the extent and quality of the influence of the Palestinian Arab parties even if they would gain a large percentage of the popular votes. Using an analytical-explanatory approach, we collect and analyze quantitative and qualitative data on a number of important independent variables including legal obstacles to political participation of Arab parties with different political-religious ideology (e.g., Christian, Sunni, secular, socialist and communist), the level of participation of Palestinians in the Knesset elections held during 1949-2019 time period. The findings confirm that the coalition of Arab parties with each other or with the top Jewish parties had not facilitated their entry into the cabinet or the high-level political executive positions in the government. Following the passage of the Jewish State Law, the Israeli government has demonstrated that it has virtually no commitment to guarantee even the low level of Palestinian participation. The analysis of the participation of Arab parties in the Knesset and its consequences during the last five decades shows a declining influence of these parties as a result of a greater tendency of Israeli government to keep the power of the Palestinian parties in check.
تبلیغات
