تخصصی شدن و افزایش روزافزون پیچیدگی فناوری ها، کاهش دوره عمر فناوری و افزایش هزینه و ریسک توسعه از مهمترین دلایلی هستند که بنگاه ها را ملزم به بهره گیری از روش های همکاری در توسعه فناوری ها می نماید. در دهه های اخیر طراحی شبکه ای اثربخش و کارآمد از همکاران در فرآیندهای مختلف صنعتی، به چالشی جدی تبدیل شده است. همانطور که همکاری موجب کاهش ریسک در نوآوری و توسعه فناوری می گردد، ریسک هایی نیز در خود همکاری فناورانه نهفته است که در نتیجه آن بر اساس مطالعات انجام گرفته درصد قابل توجهی از همکاری ها با شکست یا عدم موفقیت کافی همکاری مواجه می گردند . در این پژوهش مدل پیشنهادی با تلفیق مدل توسعه تکنولوژی و مدل همکاری مشترک، در صنعت خودروسازی طراحی شده است. ابعاد مدل پیشنهادی عبارتند از: تحلیل راهبردی همکاری مشترک ، شناسایی سازمان همکار ، طرح ریزی همکاری مشترک ، مدیریت و اجرای همکاری ، تحقیق و توسعه و آمادگی توسعه فناوری، طراحی محصول و تصدیق فناوری، یکپارچه سازی و اجرا ، پشتیبانی و توسعه فناوری جدید نتایج این تحلیل حاکی از تایید ابعاد 8 گانه به همراه شاخص های آنان بود. نتیجه پژوهش بیانگر آن است که بهره گیری از همکاری مشترک به ویژه در فناوری های پیشرفته در صنعت خودرو می تواند سبب ایجاد مزیت رقابتی و رفع موانع تولید و ارتقا توانمندی دانش فنی اکتساب شده در سازمانهای تحقیق و توسعه خواهد بود. هچنین توسعه فناوری نیازمند هماهنگی بین کنشگران اصلی در فرایند توسعه فناوری می باشد تا علاوه بر ایجاد زیرساخت، آموزش، کاربرد، شرایط خدمات پس از فروش را در کلیه زنجیره تامین فراهم نمایند.
