مطالعه سازندهای زمین شناسی دشت سراوان و اثر آن برخواص کیفی آب زیرزمینی منطقه (مقاله علمی وزارت علوم)

چکیده

آبخوان سراوان بخشی از حوضه آبریز رودخانه ماشکید می باشد. در این مقاله به ارتباط ویژگیهای کیفی منابع آب با ویژگیهای زمین شناسی محدوده به لحاظ سنگ شناسی و ساختاری پرداخته شده است. به این منظور با تعیین محدوده درمنطقه سراوان به بررسی میدانی و شناسایی و پراکندگی سازندهای زمین شناسی با استفاده از نقشه های زمین شناسی موجود پرداخته شد. سپس با شناسایی موقعیت چاه ها و سایر منابع آبی 29 منبع آبی شامل چاه و قنات جهت نمونه برداری انتخاب و براساس نتایج تجزیه نمونه های آب منطقه، نقشه های پراکنش و هم غلظت EC، TDS، کلر، سولفات، کلسیم، منیزیم و... ترسیم شد. تفسیر نقشه های رسم شده نشان داد محدوده شمال غربی دشت سراوان از الله اباد به طرف مرکز دشت و قسمت غربی جاده آسفالته محور مواصلاتی سراوان- خاش تا بعد از چاه خدابخش به دلیل تأثیر عوامل اثرگذار سازندهای زمین شناسی کیفیت آب زیرزمینی پایین و همچنین در اطراف شهر سراوان از هوشک تا پره کنت علاوه بر اثر عوامل زمین شناسی به دلایل تراکم جمعیتی و وجود فاضلاب های شهری نیز از کیفیت پایینی برخوردار بوده و در انتهای دشت نیز در منطقه دهک به دلیل محل تخلیه آب زیرزمینی و تجمع رسوبات ناشی از جریان آب زیرزمینی نیز از کیفیت پایینی برخوردارند و بهترین کیفیت از منابع آبی موجود چاه گمبان درجنوب غرب و چاه دشتو و قنات گشت در شمال دشت و در اطراف سازند گرانیتی کوه سفید گشت می باشند.