چکیده هدف از تحقیق آزمون روابط بین قلدری سازمانی ادراک شده و فرسودگی شغلی با نقش میانجی آزادی بیان در کارمندان وزارت ورزش و جوانان بود. روش تحقیق توصیفی – همبستگی بود. جامعه آماری تحقیق کلیه کارمندان ستادی وزارت ورزش و جوانان به تعداد 800 نفر بودند. 243 نفر به روش تصادفی طبقه ای به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار اندازه گیری پرسشنامه های استاندارد فرسودگی شغلی مازلاک (1981)، قلدری سازمانی اسپلاگه و هولت (2001) و آزادی بیان امراللهی و همکاران (1396) بود. روایی صوری و محتوایی پرسشنامه ها به تائید 11 نفر از متخصصان مربوطه رسیده و به منظور تائید روایی سازه آن ها از تحلیل عاملی تائیدی استفاده شد. همچنین پایایی پرسشنامه ها با اجرای آزمایشی بر روی 30 نفر از اعضای جامعه تحقیق و از طریق ضریب آلفای کرونباخ تعیین شد. از آزمون های کولموگروف اسمیرنف، آزمون تی تک نمونه ای با استفاده از Spss V23 و مدل معادلات ساختاری با استفاده از آموس نسخه 23 استفاده شد. نتایج تحقیق نشان داد ارتباط مثبت و معنادار بین قلدری سازمانی ادراک شده و فرسودگی شغلی (57/0=r) و ارتباط معکوس و معنادار بین قلدری سازمانی ادراک شده با آزادی بیان (42/0-=r)، و بین آزادی بیان و فرسودگی شغلی (34/0-=r) وجود دارد (01/0=Sig). همچنین نتایج نشان داد که متغیر آزادی بیان در رابطه بین قلدری سازمانی ادراک شده و فرسودگی شغلی، نقش میانجی معناداری دارد. توجه به عوامل به وجود آورنده قلدری سازمانی و آزادی بیان می تواند در کاهش فرسودگی شغلی کارمندان وزارت ورزش و جوانان موثر باشد.
