با گذشت بیش از دو دهه از عمر سامانه های بانکداری متمرکز بانک های کشور، اکنون ناکارآمدی و پاسخگو نبودن آنها نسبت به رفع نیازهای صنعت بانکداری روشن شده و نوسازی آنها به یکی از دغدغه های جدی مدیران بانک ها مبدل شده است. مشتریان بانک به صورت برخط، در تمام ساعات روز و تمام روزهای هفته از کانال هایی مانند خودپردازها، پایانه های فروش و اینترنت، از خدمات این سامانه ها استفاده می کنند. اندک وقفه ای در ارائه این خدمات، بانک ها را با بحران های جدی مواجه می کند؛ از این رو انتخاب استراتژی مناسب برای نو سازی آنها اهمیت بسیار زیادی دارد. پژوهشگر با توزیع پرسشنامه ای بین مدیران ارشد و متخصصان بانک، عوامل داخلی و خارجی مؤثر بر نوسازی را شناسایی کرد؛ سپس با توزیع پرسشنامه دیگری، به مطالعه و شناسایی عوامل یاد شده در بانک پرداخت. پس از تشکیل ماتریس های IFE و EFE و تکمیل پرسشنامه توزیع شده، قوت ها، ضعف ها، فرصت ها و تهدیدها شناخته شدند. پس از تبیین استراتژی ها با روش SWOT و وزن دهی به شاخص ها با استفاده از روش AHP، استراتژی های منتخب به کمک روش QSPM رتبه بندی شدند و استراتژی با بالاترین رتبه به عنوان مناسب ترین استراتژی نوسازی مشخص شد.
