با سقوط صدام در سال 2003 م و شکل گیری ساختار جدید سیاسی در عراق، فرصت هایی در اختیار جمهوری اسلامی قرار گرفت تا در میان توده های مردم و به خصوص شیعیان نفوذ کند و به نفع آرمان های انقلاب در مسائل منطقه، به چانه زنی بپردازد. با توجه به این وضعیت، مقاله حاضر در تلاش است تا چگونگی تأثیر تحولات جدید عراق بر افزایش قدرت و نفوذ منطقه ای جمهوری اسلامی و انقلاب اسلامی ایران را تبیین نماید و به این سؤال اساسی پاسخ دهد که ساختار سیاسی جدید عراق، چه تأثیری بر نفوذ منطقه ای جمهوری اسلامی ایران گذاشته است؟ نتیجه پژوهش نشان می دهد که با سقوط صدام و ژئوپلیتیکی شدن تشیع، جایگاه جمهوری اسلامی و انقلاب اسلامی به ویژه از دیدگاه سیاسی، اجتماعی، رسانه ای و فرهنگی در منطقه ارتقا یافته و جمهوری اسلامی توانسته است اثرگذاری و نقش آفرینی بهتری نسبت به گذشته داشته باشد.