هدف مطالعه حاضر مقایسه پاسخ های اندوتلیالی و عصبی سمپاتیکی شریان بازویی به محرک های اتساع و انقباض عروقی در وزنه برداران نخبه و گروه کنترل همسن کم تحرک است. هفت وزنه بردار نخبه (سن 2/2±5/23سال) و هشت آزمودنی سالم کم تحرک (سن 12/2±3/24 سال) داوطلبانه در این پژوهش شرکت کردند. برای تعیین اندازه های شریان بازویی در حالت استراحت، پس از 5 دقیقه انسداد بازو (اتساع عروقی وابسته به جریان) و طی تحریک سمپاتیکی حاد (تست فشار سرما) از اولتراسوگرافی داپلر وضوح بالا استفاده شد. پاسخ های واکنش عروقی به ترتیب از اوج تغییرات اتساعی و انقباضی اندازه مجرای شریانی محاسبه شد و با استفاده از آزمون های آماری t مستقل و اندازه گیری مکرر در سطح معنا داری 05/0 ≥P تجزیه وتحلیل شد. اندازه مجرای شریان بازویی وزنه برداران به ترتیب در هر سه حالت پایه [میانگین تفاوت ها 5/0 میلی متر (001/0=P)]، اوج اتساع [میانگین تفاوت ها 57/0 میلی متر (002/0=P)] و اوج انقباض [میانگین تفاوت ها 498/0 میلی متر (003/0=P)] به طور معنا داری نسبت به گروه کنترل بزرگ تر بود. هرچند تفاوت معنا داری بین شاخص های اتساع عروقی وابسته جریان، انقباض شریانی وابسته به تون سمپاتیکی و دامنه عملیات فیزیولوژیک شریان بازویی وزنه برداران و گروه کنترل همسن مشاهده نشد (05/0 ≥P). نتایج مطالعه حاضر نشان داد که واکنش عملکردی شریان بازویی لزوماً در وزنه برداران نخبه افزایش نمی یابد. هرچند، وزنه برداران نخبه از اندازه مجرای شریان بازویی بزرگ تری در مقایسه با گروه کنترل همسن سالم برخوردارند.