از ویژگی های انقلاب های بزرگ که انقلابیون آن را تضمینی بر جهان شمولی انقلاب خود می دانند، «گسترش ورامرزی» آن است. این ویژگی انقلاب در ادبیات رایج جامعه شناسی سیاسی، تحت عنوان «صدور انقلاب» مفهوم سازی شده که در کنار آن، واژگانی چون «بازتاب انقلاب»، «اشاعه انقلاب» و «تأثیر انقلاب» نیز مورد استفاده قرار گرفته است. در میان آثار متعددی که در این حوزه به زبان های مختلف منتشر شده است، نمی توان یک الگوی جامع برای توصیف و تشریح «پراکنش انقلاب ها» را شناسایی کرد. از این رو نگارندگان از رهگذر ریشه شناسی واژگان این حوزه، در پی ارائه الگویی در فهم و تطبیق گسترش ورامرزی انقلاب ها هستند. این مقاله پیرامون این پرسش سازمان یافته است که برای گسترش و پراکنش انقلاب ها، چه مدلی می توان طراحی کرد، تا ضمن مشخص بودن مقدمات، فرایند، اجزا و گونه های پراکنش، بتوان چارچوبی برای تطبیق گسترش انقلاب ها فراهم کرد.
